Ui, ui, alweer een ui.

Haast elke maaltijd bij ons begint met het fijnhakken van een ui. Of een paar uien. Nou, niet voor het ontbijt, dat nou ook weer niet, maar wel vaak voor de lunch, en haast altijd voor het avondeten.

Dus die paar duizend uien die we vorig jaar hebben geoogst, nou, die komen wel op! Een paar kratten gingen er al naar de voedselbank, en héél veel trossen zijn met de gaande en komende man meegegaan. 

Wat een weelde, dat je steeds maar voedsel kan weggeven. Heerlijk, onbespoten en vers voedsel. En vooral uien, daar is iedereen altijd blij mee.

Nu staan ze weer in rijen en rijen op de tuin, tussen alle andere gewassen in, en de sprietjes staan al stevig rechtop boven de grond. Van de droogte hebben ze tot nu toe niet veel last. Misschien ook dit jaar weer zo'n gulle uien-oogst! Blij!! 😄😄

Ook Bella profiteert er van mee. Nu ze 'op het laatst' loopt, krijgt ze 's avonds wat extra groenten bij haar hooi. Wat zacht geworden rode bieten, of een voze suikerbiet, en om het op smaak te brengen, ook altijd twee of drie uitgelopen uien. Ze smakt alles in een paar tellen naar binnen. Ook die uitgelopen sprieten vindt ze heerlijk.

Die zijn natuurlijk ook heel lekker. Een uitgelopen ui is nog steeds prima eetbaar. Wat is er nou eigenlijk niet goed aan een ui? Het is de volmaakte groente! En nog makkelijk te kweken ook!

Nog geen half jaar geleden hing de hele kapschuur ermee vol. Nu hangen er alleen in de hoek nog wat trossen. En binnen staat nog één krat. Dan is het op.

Je kunt met uien dus precies een jaar rond doen. Als de oude uien helemaal uitlopen zijn en zacht geworden, staan de jonge lente-uitjes al weer voor je klaar in je tuin!

Ja en zo loop ik dus om de paar dagen met een trui of vest vol uien naar huis. En die zijn dan zo weer op.

Grappig is trouwens, dat wij vroeger absoluut niet van uien hielden, mijn zus en twee broers en ik. Báh, siepels!! Als ik ze rook was de lol van het eten er voor mij al af. Mijn moeder was zo lief om dan maar twéé pannen met gebakken aardappels te maken, eentje mét en eentje zonder uien. Maar ze gebruikte wel dezelfde pollepel voor die twee pannen.

En dan proefde ik het toch. Die vieze siepels. Maar dat zei je dan natuurlijk niet. 🙊🙊 

Haha ja er kan veel veranderen.

Onze kinderen zijn er wel dol op. Ze weten ook niet beter, of thuis gaat overal een ui doorheen. Als we rijst eten, dan gaat er halverwege de kooktijd altijd een gesnipperde ui bij. Of, zoals hieronder, het fijngesneden groen van een uitgelopen ui, en ook een stuk geraspte pompoen.

Toen Nic en Ronald hier waren kregen die uiteraard ook een tros mee. En prompt kookte Nicolette daar thuis een heerlijke uiensoep van, waar ik op afstand van ging watertanden.

Ik zal je de foto's even laten zien. Eerst dus die uien .....

.... en in een andere pan maakte ze een verse groentebouillon.

En dan de uien héél lang en héél zachtjes laten fruiten, tot ze karamelliseren .... en dan wat bloem erbij, en de bouillon, allemaal andere heerlijke dingen. Nou, het recept voor deze Friese Sipelsop (siepelsoep oftewel uiensoep) is van Yvette van Boven, en vind je hier.

En oh wat ziet hij er lekker uit!!

Komt ook door het mooie servies natuurlijk van Nicolette. 'Wat een prachtig mooi servies, met ontzettend leuke kippen.' appte ik terug. En prompt kreeg ik daar ook een foto van.

En zo eindigde deze uiendag met kippen. De kippen van Nicolette, en ook die van ons. Die weer allemaal kuren hebben op het moment, en perse midden in de hooibak van Bella willen broeden. Wat dan  maar weer ruzie geeft met Bella.

En dan dat ene haantje, die altijd maar alleen is, verstoten. Maar ook weer zo tam, en al bijna uit je hand wil eten.

En dat was dan weer een berichtje van boerderij ....


     'In De Vrolijke Siepel' 

                                           😊😊😊