Oogst. Voedsel.

Die dozen, van die stoelen, toen die leeg waren, toen gingen ze niet weg. Nee, als je een tuin hebt hoef je karton eigenlijk nóóit weg te gooien. Het is uniek compost materiaal. Je kunt het tussen je keukenafval doen, in snippers. Dan gaat het niet zo snel stinken en krijgt de compost een betere structuur.

Maar ik gebruik karton vooral als bedekker van de bedden op de moestuin.

Maar ja eerst moet je er wel even mee aan het prutsen. Alle nietjes moeten eruit, al het plakband eraf. Alle plastic strips eraf. (Lang leve de webshops die zonder nietjes en zonder plastic plakband werken!! Gelukkig zijn dat er steeds meer!😊👍)

En ik bewaar alles. Nou ja, behalve de nietjes. Die gaan bij oud ijzer. Maar de rest is allemaal herbruikbaar. 

Wat dacht je van al die stukken gevouwen karton, die tussen de stoelen zaten geklemd ter bescherming? Perfecte aanmaakblokjes voor de kachel!!

De absorbeer kussentjes bewaar ik ook voor je-weet-maar-nooit. En die plastic hoezen om de stoelkussens? Die zijn weer héél handig om de kruiden in te bewaren waarvan ik het zaad wil drogen. Ze zijn doorzichtig, dus zo kan ik alles goed uit elkaar houden.

Man, wat kwam dát allemaal even goed van pas! 😄

Het karton is mooi speelmateriaal voor hond en katten. Die duiken er meteen tussen.

Maar helaas voor hond en katten ... ik had het ook nét nodig om het pas af geoogste aardappelbed mee te bedekken. Het tweede bed aardappelen is net afgeoogst, en het ligt daar nu .... braak en zwart. Ik kan er nu direct nog geen groenbemester op zaaien want in oktober gaan we hier de rogge zaaien. Dus moest ik wat anders verzinnen. Nou, daar gaan alle acht stukken karton. 

Het past precies! Alsof het ervoor gemaakt is!!

Zo zie je maar weer. Gooi je afval niet meteen weg. Soms kun je het met een beetje fantasie wel ergens voor hergebruiken. En dat scheelt weer Rova vrachtwagens die moeten rijden en dus dieseldampen en kosten, en ook afval wat verwerkt of verbrand moet worden enzo.

🐜🐜🐜🐜🐜🐜

Verder is het hier steeds hetzelfde liedje. Het liedje van juffrouw mier (ik) die de oogsten naar huis sleept en verwerkt. 

Hieronder zie je een pan met pruimensap, waarin ik wat kruiden had mee getrokken. In dat 'reuze-thee-ei' zat pepermuntblad en echinacea-blad. Dat heeft een tijdje getrokken in de pruimensap. Daarna heb ik er suiker aan toegevoegd, 150 gram suiker per liter sap. En zo hadden we weer een paar flessen 'Fruit-en-kruid-siroop'. 

Pruim-pepermunt-echinacea-siroop, dus. Lekker, en óók nog anti-grippine.

Je ziet volle manden en bakken en tafels.

Maar niet alles gaat van een leien dakje hoor. (gelukkig, denk je nu misschien, want bij jou op de tuin gaan misschien ook dingen mis en gedeelde smart is halve smart)

Zoals de slakken, och man, wat hebben we daar toch een last van. Dit jaar. Ook nu nog, eind augustus, vreten ze grote delen van de oogst weg. Ze hebben het bijvoorbeeld héél erg gemunt op de bloemen van courgette en pompoen. Die bloemen vinden ze héérlijk!! En zonder bloemen ... géén vruchten.

Het is trouwens wél weer zo, dat de natuur overal een antwoord op heeft. Oók op pompoenbloemen die alsmaar door slakken worden opgegeten. De natuur heeft daar een antwoord op. Wat écht wonderbaarlijk mooi en ook wel grappig is! Maar daarover een volgende keer want anders wordt het te lang vanavond.

Ik neem je even mee naar de rijst, vooral voor Willem, die graag wilde weten hoe dat groeit en bloeit. Nou, ikzelf ook, het is mijn eerste keer dat ik rijst verbouw, dus ik sta er met mijn neus bovenop.

Eerst zie je alleen maar een bos groen ..... gras .... lijkt met wel. Met hier en daar een verdikte halm.

Als je dan zo'n verdikte halm omdraait en van dichtbij bekijkt, dan zie je daar daar allemaal bolletjes in groeien. En ineens komen die bolletjes er in een soort 'boogje' uit. Dat is dan dus een vrucht-aar.

En dan nog weer later dan recht dat 'boogje' zijn rug, gaat rechtop staan, en is het ineens een fiere rechte aar, die uit de pol gras zich nieuwsgierig opheft. En dan zie je de vruchtjes komen.

Hoe het verder gaat? Of het geel wordt of langer wordt of nog dikker? Géén idee hoor! We gaan het volgen! 

🎈🎈🎈🎈🎈

Oja ..... en ik was nog jarig. Gisteren. Haha, 57 geworden. Sjongejonge wat een old wief!😄😄

Maar goed, old wief of niet. Het is aanpoten geblazen, met die oogstdrukte. Vandaag was er ook weer van alles. Zoals, pesto draaien van de basilicum oogst. Elders in het blog kun je wel een recept vinden. Via de zoekfunctie.

Maar dit (hieronder) is nieuw. Want normaal doe ik de pesto in plastic zakjes in de vriezer. Dat heeft het nadeel, dat je dan die pesto éérst moet ontdooien en uit dat zakje moet wurmen en de inhoud weer in een potje moet doen. Dit keer heb ik de pesto metéén in glazen potjes gedaan. Die zet ik in de vriezer met het deksel eraf. Zodra het bevroren is gaan de deksels er weer op.

Probeerseltje. Ik laat je het weten of het lukt.

Eén pot gaat in de koelkast voor direct gebruik. Daar gaat een extra scheut olijfolie op om te voorkomen dat het verkleurt.

Nog eventjes bij B en B kijken? Die hebben het heerlijk op het weiland. Elke drie dagen krijgen ze er tien meter weiland bij. Bonnie is al zestien maanden oud, maar drinkt nog steeds bij Bella. Niet veel hoor. Het zal misschien zo'n twee kopjes room zijn, wat ze binnen krijgt.

En ze zijn al bijna even groot. Alleen Bella heeft véél meer massa. Is veel vierkanter.

 

En we beginnen en eindigen met een bordje eten. Want daar draaien deze maanden om.

Om oogst en om voedsel. 

Wat er in de dozen zat.

We waren dit jaar dertig jaar getrouwd, Paul en ik. Ergens in het voorjaar. En er was een verjaardag van Paul, en binnenkort die van mij ...en dat vonden Joost en Grace genoeg aanleiding om ons te verrassen. Met een prachtig kado. Nou, wel vier kado's!

Het zijn mooie stevige houten tuinstoelen. Met blauwgroene kussens. Echt, ze zitten als gegoten en ze zijn hier precies op hun plek. Want een zitje hadden we nog niet. Alleen maar kuipstoelen en klapstoelen. Nu hebben we een deftige zit!

'Het tafeltje komt nog' appte Grace. Maar ik vind het zo ook al heel mooi! Kijk ze daar nou mooi in de zon staan, met z'n vieren. Alsof ze hier altijd al waren.

Binnenkort gaan we een hele sjees verjaardagen tegelijk vieren, hier bij ons, en dan zullen ze goed van pas komen!

Maar eerst zijn er weer andere zaken. Zoals, het voorbereiden van alweer de volgende wandeling. Terwijl de eerste nét achter de rug is zijn we alweer bezig met de tweede. Want een maand is zó om. En er komt heel wat bij kijken. Volgende keer gaat het over bijen en gaan we (hopelijk is het dan mooi weer) met de hele groep wandelen naar de plek midden in het bos, waar onze bijenvolkjes staan.

En ze bekijken natuurlijk!

En ik kreeg nog pruimen, van Karin. Die een straat verderop woont. En een grote boomgaard heeft. Gisteren kwam ze met één doos, en vandaag alweer met een tweede. Pruimen en appels zaten erin! Echt lief!

Het is grappig, haast iedereen hier heeft fruitbomen. Dat hoort er echt zo bij op het platteland. Maar bij onze boerderij waren geen fruitbomen. Dus hebben we die zelf aangeplant. Het duurt alleen wel een paar jaren voordat je fruit hebt. 

Mijn tip is dan ook, als je verhuist, en op je nieuwe stekkie ruimte genoeg hebt, plant dan metéén het eerste jaar al wat fruitbomen. Wacht niet te lang. Des te langer heb je er plezier van.

Ik begon ooit met een paar appelboompjes van Intratuin. Die zijn helaas dood gegaan, toen met dat warme droge voorjaar. Ze stonden helemaal achter, in de 'wilde hoek' op het weiland, en ik was zó druk, dat het niet lukte om ze elke dag emmers water te geven. Fruit moet dus ook niet al te ver van je woonhuis staan. Want het moet wel goed verzorgd worden de eerste jaren. 

Daarna ben ik zelf appel- en perenboompjes gaan opkweken. Elke winter, uit zaden. Ook dat ging eerst mis. Wéér zette ik een deel van die eerste opgekweekte appelbomen ..... in de wildernis. Want het moet daar een soort voedselbos worden. Maar helaas, ook die appelboompjes deden het niet goed. Ze waren zó klein dat ik ze niet terugvond in het hoge gras. En ook liepen er soms mensen overheen, per ongeluk.

Dit jaar is er weer een hele serie fruitboompjes opgekweekt. Ze stonden nog in potten, met hele bossen tegelijk. Wel honderd jonge appels en peren, in acht potten. Ze zagen er niet zo goed uit. Meeldauw.

Vandaag heb ik al die boompjes uitgeplant, gewoon, hier op de grote moestuin. Er was hier en daar een plekje vrij gekomen, en daar staan ze nu. Goed in het zicht. En heerlijk frank en vrij in zon en wind. De meeldauw zal nu wel gauw weg zijn.

Als het winter wordt en de tuin wordt afgedekt zoeken we er wel een andere plek voor. Voorlopig blijven ze hier. Overal zijn nu van die vierkante kleine 'kraamkamertjes' met een stuk of wat van die boompjes. De tuin wordt er helemaal gezellig van!!

 

Ook was er een primeur. Namelijk, de éérste maiskolven zijn geoogst. Weet je hoe dat gaat? Met mais?

Als je mais opkweekt, dan gaat dan mooi langzaam en rustig aan. De plant groeit, wordt steeds groter en sterker, gaat bloeien. Je verzorgt hem. Hij krijgt dan een kolf, of meerdere .... enz enz. Allemaal kalmpjes aan.

MAAR DAN!!

Dan is de eerste maiskolf klaar ..... en dan pluk je die ...... en dan RENNN je naar huis, trekt héél snel de bladeren van de kolf af RITS RITS ..... je kookt een pan water en legt die kolf daar METEEN in ..... en dan rits of snij je de korrels eraf ...... en dan komt het GROTE GENIETEN!!!

Want zo'n superverse pás geoogste jonge maiskolf ..... daar eet je je tien vingers bij op! Dik besmeerd met boter en een snuf zout. Zooooooo lekker!! En hoe korter de tijd tussen oogsten en eten, hoe lekkerder!

De eerste kolf heb ik meteen zó soldaat gemaakt. Uit het vuistje. De tweede die ging in de roerbak. En nu is dus de verse-zoete-mais-tijd aangebroken. Ik ben wel bang dat er een paar kilo's gaan bijkomen, op de heupen enzo, de komende weken. 😄😄

En dan na de mais hierboven nog een plaatje van de rijst. Alle planten zijn nu in de aren gekomen. Het is een indrukwekkend gezicht. De planten zien er ineens heel belangrijk en gewichtig uit, met hun kostbare lading ....

🌞🌞🌞

Vanavond tegen de ondergaande zon in liepen Brit en ik een lange wandeling. De zon ging onder, en het blééf maar mooi. De wolken zagen eruit als tafelbergen. En de eerste maiskilo's zijn er hoop ik weer af. 😊

 

Fijn weekend!

🙋

Eén takje dille ...

Woensdag reden Lien en ik samen naar mijn moeder, wat voor Lien en oma allebei héél erg fijn was want ze hadden elkaar in lang niet gezien. Samen op de bank, dichtbij elkaar, hadden ze elkaar veel te vertellen en veel te knuffelen. 

Dat is toch wat hoor. Dat je als oma je kleinkinderen zolang niet kon zien door corona .... gelukkig dat we de familie-app hebben en dat oma zich over haar eerste weerstand (daar ben ik te oud voor hoor) heeft heen gezet!

En weer thuis, fietste Lien naar een vriendin in IJhorst, en ik ..... 

..... ja, wat deed ik?

De knollen uitdunnen. Haha. En dat ga ik dus laten zien. Hoe dat moet. Al vind je er he-le-maal niks aan, knollen uitdunnen, kijk toch maar even mee. Want je weet maar nooit of het niet ooit van pas komt! 😄😜

Je hebt dan een hele rij kleine plantjes. Er staan er altijd véél teveel. Want het zaaien, och, dat doe je snel, en die zaadjes zijn klein, dus ..... teveel. Minstens 90% moet weg!

Ik vind het géén leuke klus, al die mooie sterke pás opgekomen plantjes weer uit te moeten trekken ... nee, niet leuk. Maar het moet. Als je het niet doet krijg je rijen vol met kleine ondermaatse knolletjes waar niemand wat aan heeft.

Als eerste ..... pak je één plantje stevig vast. Met je rechterhand. (Ik doe het hier voor met mijn linker hand vanwege het foto maken.) .... en met je linkerhand trek je dan links daarvan op een rij van 10 centimeter alle plantjes uit. Voorzichtig trekken. Het plantje in je hand mag niet losraken. 

Die uitgetrokken plantjes leg je netjes met de worteltjes uit de aarde, naast de rij. Druk vervolgens het plantje wat je met links vasthield even stevig de grond in. 

Dat is de uitverkorene ..... die mag uitgroeien. Maar die krijgt het wel even moeilijk, want alle broertjes en zusjes eromheen zijn nu weg. Hij staat ineens ..... heel alleen in zon en wind .... 😥😥

.... en de broertjes en zusjes .... die ernaast liggen ... die verteren, en vormen dan weer voeding voor dat éne plantje. Wreed .... maar ook mooi.

GOED aandrukken!!

Dan, als je dat gedaan hebt bij al die plantjes, dan draai je je om .... en je schrikt je wild .... want ineens zijn die mooie dikke groene rijen met allemaal gezonde planten, veranderd in zielige rijen met omgevallen planten en met complete chaos.😲

Hierboven ... die oranje rijen zijn nét gedund. CHAOS!! Maar die blauwe rijen zijn al een tijdje geleden gedund ... dus je ziet ... het kómt goed!

En toen liep ik door naar de aardappelen, want ik wilde er wat van oogsten. Ook dat is een werkje met beleid. Je steekt de spitvork hééééél voorzichtig onder de restanten van de aardappelplant in de grond. Je moet het echt even leren, hoe je kunt voelen of je niet per ongeluk dwars door een aardappel heen prikt.

En hoeveel ervaring je ook hebt .... het gebeurd tóch wel af en toe dat je een aardappel spiest. Op je vork. Nou ja, die gaat dan in de emmer met 'meteen opeten'. En de rest wip je voorzichtig uit de grond en dan komt het schatgraven. Een gezonde plant, die goed is uitgegroeid op een gezonde bodem, geeft zo'n tien tot vijftien dikke aardappels. Je moet wel echt alles opgraven, tot het kleinste krieltje aan toe, in verband met de vruchtwisseling. 

Bekkie lag er gezellig bij.

Ik laat ze altijd één of twee dagen in de open lucht liggen, om af te harden Ze krijgen dan een sterkere schil, waardoor ze langer bewaard kunnen blijven. Daarna gaan ze naar een donkere en koele plek. 

Ik had ze vóór de kas liggen, en verroest .... de deur van de kas stond per ongeluk nog open .... en alle dieren waren er weer in! Kippen en katten in de kas!! Ik laat het maar niet zien want de kas is nu óók een chaos. Dat gaan we volgende week wel weer in orde maken.

De volgende taak was, het fatsoeneren van de bessentuin. Ik liet dat laatst al zien ... hoe rommelig het daar is. Eerst heb ik alle druiven en bessen etc gesnoeid. Toen de aardbeien, alle lange uitlopers eraf afgesneden. Er was een kruiwagen vol.

Je moet het een beetje leuk maken, zo'n dorre taak, dus ik zette een krukje neer in de zon, en ben op m'n gemakje die uitlopers gaan uitzoeken. Er zitten jonge plantjes aan. De mooiste exemplaren, met een kant en klaar wortelkluitje, worden geselecteerd, en gaan weer terug op het aardbeienveld. Augustus is daarvoor het beste moment. De nieuwe plantjes kunnen dan nog een paar maanden aangroeien, vóór de eerste vorst.

Die nieuwe plantjes zet je op de kale en lege plekken in de rijen. Maak het plantkuiltje niet te diep, en spreid de wortelkluit mooi uit over de bodem van het kuiltje. Dan dichtmaken en meteen water geven.

Zo, en dan ziet het er weer heel anders uit! 😊🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓

En verder heb ik weinig bijzonders. Zóveel gebeurt hier nou ook weer niet.

............

Nou ja ... alleen ..... dat ik vanavond een klein takje dille nodig had, want we aten weer eens tzatziki .... en dat ik dan voor dat éne takje dille bijna een kilometer moet lopen. Geloof je niet? Nou, loop maar eens mee!

Eerst het huis door en dan helemaal naar achteren langs de schuren. Dat is al een dikke honderd meter. Onderweg zie ik de lege houtbakken, (oja, hout bestellen) .... en de rogge ... (oja, rogge moet nog gedorst) (want de rogge is op!)

En er staan ook nog dozen, dat is een kado van Joost en Grace en gaan we morgen openmaken!

Dan komen we langs het hek naar het weiland en ik zwaai even naar Bella en Bonnie. Halloooooo koeien! Gelukkig hoeft daar niks mee. 

Dan door het moestuinhek, de grote tuin op. Weer tweehonderd meter verder. En dan .....

..... dan staat die dille natuurlijk hélemaal achteraan, achteraan op het veldje van de mais. Dus, de tuin door, langs de mais, en hehe eindelijk. We zijn er hoor. 

En dat allemaal voor één takje dille. 

Ik heb géén foto van de dille. 

Maar wel nog eentje van Bekkie op de aardappelbult. Ook leuk toch?