Poepen op prins Harry.

Er zijn op dit moment twéé dingen die mijn tijd in beslag nemen. Ten eerste natuurlijk de boerderij, met de dieren, tuinen, opstallen, weiland, zelfvoorzienend leven, huishouding, wijzelf, en alles wat daar zo bij hoort. En uiteraard een handje helpen bij de buren. Dat hoort er ook bij.

En ten tweede ...... Prachtlint. Ik ben zó blij dat we Prachtlint hebben opgezet! Want ... het werkt echt! Door Prachtlint werken we nu mee aan allerlei projecten die een enorme boost gaan geven aan de natuur .... hier in onze eigen regio .... om ons heen. 

Het grappige is dat mensen ons ook al weten te vinden. Zo zat ik vanochtend aan de vergadertafel van twee grote bedrijven, die hier in de omgeving zitten, en gaan uitbreiden. Maar ze willen dat graag natuur-inclusief doen. Dus Prachtlint mag meedenken over het 'groen'. Verder is alles nu nog binnenskamers maar zodra de plannen rond zijn laat ik je meekijken!

En dan thuis. De kippen.

Met warm weer (maar eigenlijk altijd hoor) is het belangrijk om het hok van ál je dieren goed schoon te houden. Mijten en vlooien vermenigvuldigen zich snel. Dus kruip ik 's ochtends in het hok om even flink te rauschen, vegen, schoon hooi in de legnesten, water- en voerbakken schoon.

En natuurlijk poep opruimen. Dat ligt in dikke klonters onder de stok, waar ze op slapen. Het is nogal vastgekoekt, en daarom heb ik er vanmorgen kranten onder gelegd. Dan kun je de hele prak zó weghalen. 

En wat denk je?

De kipjes poepen vannacht op prins Harry! Hij moest es weten!

Ja de kipjes. Ik heb ze zoals je misschien al had gezien in eerdere blogs, nu toch af en toe weer los rondlopen. Tja .... ik vind opgesloten dieren nou eenmaal écht naar. Dieren willen graag vrij zijn. Ze lopen steeds langs het gaas, er is geen enkel stukje groen of insect meer te vinden, in hun ren en hokken ... mogen we er plieeeeeeeeees uit ???? ..... 

Van de marter heb ik al in geen tijden iets gemerkt. En daarbij mogen de kippen er pas rond 16.00 uit, tot ze op stok gaan. Dan loopt Brit daar ook altijd rond, en die duldt absoluut geen marters. En ikzelf ben dan ook meestal wel in de buurt.

En ze zijn zó blij met hun paar uurtjes vrijheid. Ze hupsen overal rond, komen bij ons op de stoel zitten als we koffiedrinken, en pikken overal hun insecten en kruidjes. We merken het ook aan de eieren. De dooiers zijn diep donkergeel, tjokvol mineralen. 

 

Verder is het nog steeds droog op de tuinen. De wortels, bieten, uien en kolen lijden er echt onder. Maar de tomaten vinden die warmte heerlijk. En de suikermais die in de rijstbak groeit doet het ook prima. Beiden hebben nog geen druppel uit de gieter gehad.

Het leuke voorjaarstuintje .... heb ik maar omgespit. De sla was toch al op. En de tuinbonen stonden verdroogd en zielig te kijken.

Nu een dikke laag compost erop, en zodra er weer wat regen komt gaan de wintergewassen erin. 

Hier zie je de berm voor ons huis. Ook géén groene grazige weiden dus. Maar, een dorre gele voortuin, en de kruiden in de berm doen echt wel hun best maar veel soeps is het niet ....

Maar goed. Zo gaat dat. En ondanks vele sneue exemplaren is er ook nog steeds veel te oogsten. En dus ook elke avond werk in de keuken om alles te verwerken.

Uit gemakszucht probeer ik alles zo efficient mogelijk te doen. En efficient is ook meestal duurzaam. Kijk maar eens mee naar de erwten en bieten van vanavond. Nadat de erwten waren gekookt, in de schil, in een grote pan kokend water, heb ik ze eruit geschept, en in hetzelfde water de bieten gekookt. 

Terwijl de erwten aan het afkoelen waren zijn de bietjes gaar gekookt. Eerst de grootsten, en na vijf minuten de kleinere erbij. De bieten had ik wel gewassen, maar niet geschild. Daardoor verliezen ze géén sap in het kookwater en behouden dus alle mineralen. Het kookwater werd haast niet rood.

 

Na een kwartier koken ging het gas uit. En stonden ze nog wat na te garen. Nadat de erwten waren gedopt en in zakjes ingevroren, heb ik de bieten afgegoten. Het kookwater ging in de gieter voor de planten. Niks door de gootsteen! 

De zunige huisvrouw!!! Haha. Nou, dat misschien ook wel. Maar het gaat mij vooral om duurzaam, en gezond. En gemak! De bieten daarvan wrijf je de schil er nu zó af. Ik bewaar ze in de koelkast. Wij eten gare bieten door salades, en ook zelfs ook op brood met bijvoorbeeld brie, of blauwe kaas.

En na al dat werk .... een ijskoude beloning!  

 

Twee squaws.

Het moet maar weer even met 'uitgewiste' gezichten vanwege de privacy, maar ik wou je toch eens wat Prachtlint werk laten zien. Zoals hier, bij de CNS school in Staphorst, overleggen we met de hovenier over het basisontwerp voor het groene schoolplein. Met leerkrachten en ouders, uiteraard.  

Het leuke is dat er heel veel ouders meedoen.  Er zijn ouders bij die grondwerk kunnen doen of het timmerwerk, of die dit soort projecten kunnen voorbereiden en leiden. Echt super is dat! En het drukt ook behoorlijk de kosten.

En thuis ... speelt ons leven zich buiten af. Het gieten hoeft nu haast niet meer, maar de dagen zijn nog van ochtend tot avond gevuld. Want naast het verzorgen van tuinen en dieren, komt de oogst nu ook goed op gang! Bieten, kolen, sla, uien, en óm de dag doperwten plukken. Elke keer een pan vol.   

Normaliter zit ik dan na de pluk met zo'n mand op schoot, om die doppers te doppen. Maar ik kreeg nu de tip om ze in de peul te koken. Heel kort laten koken, en dan laten afkoelen en dan roetsj je de erwtjes zó uit de peul. En ze smaken dan nog beter ook!

Nou, en zo doe ik het dus dit jaar. Gaat inderdaad véél sneller. Na het blancheren dan laten afkoelen, afroetsen, laten drogen, en zakje na zakje verdwijnt in de vriezer. 

Grappig dat je zoiets simpels zelf niet bedenkt. 

Kom je nog even op de tuin kijken? Bij de Drie Gezusters? De 'Drie Gezusters' is ook een hele leuke kroeg in Groningen. Maar die bedoel ik nu even niet. Ik bedoel de drie zussen ... mais, boon en pompoen. Die werden door de Indianen vaak bij elkaar geplant. Door elkaar heen zelfs.

Dan had je op één veld drie soorten oogst. Heel efficiënt! En ze versterken elkaar ook nog. De boon haalt stikstof uit de lucht en geeft dat via de wortels door aan mais en pompoen. En de hoge sterke mais geeft steun aan de klimmende boon. En de pompoen bedekt de bodem met zijn grote blad, dus, minder onkruid en minder uitdroging.

En dat doe ik dit jaar ook. Die drie gezusters bij elkaar kweken. Op het tweede maisveld. De mais staat netjes in heuveltjes, een stuk of drie planten bij elkaar. En de pompoen staat er sinds vorige week tussenin. In de paden. Die is dus nog klein. En de bonen heb ik er net van de week bij gepoot. 

Nou, mij benieuwen! 

En dan .... over water 💧💧💧💧💧

Met Giuseppe maak ik elk jaar hetzelfde grapje. Als het weer eens warm en droog is, en we onze gekoesterde planten zien wegkwijnen, dan roepen we over het land naar elkaar .... kom we gaan de regendans doen! En dat helpt altijd! Al was het alleen maar als mentale boost! 

Maar het hielp dit keer! Haha echt hoor, meteen na onze dans hebben we hier nu twee keer regen gehad. In totaal 18 millimeter! De regentonnen zitten weer vol.

En wat je dan metéén ziet, echt ongelofelijk vind ik dat, is, dat de natuur meteen reageert. In een paar dagen tijd is ons weiland helemaal van gezicht veranderd. Van een beetje sneu, dof en beige ... is het nu weer stralend frisgroen met duizenden gele bloemetjes. 

En de bijen blij joh! Die zitten nu de hele dag op dat 'Biggenkruid'. Zo heten die gele lintbloemen. Boeren zijn er geloof ik niet zo dol op, maar voor insecten is het een supermooie voedselbron. 

En dan dat buideltje, van vorige week. 

In datzelfde Indiaanse boek las ik ook iets over dankbaarheid. Leden van oude Indiaanse stammen  bedankten de aarde en de natuur continu, voor alles. Als ze een rivier oversteken zonder ongelukken, strooien ze als dank wat geurig gedroogd kruid over het water uit. Als de oogst van het land komt, gaat er wat kruid over de bodem. Als een dier wordt geslacht, dan worden de beenderen netjes bij elkaar begraven, met ook weer wat gedroogd kruid.

Dat vond ik mooi. Het idee om dingen niet zomaar klakkeloos aan te nemen, maar ervoor te bedanken. Nou ben ik zelf niet zo van de geesten en van de natuurgoden. Maar een buideltje met lekker ruikend kruid bij je hebben, dat je zo nu en dan eens uitstrooit, als je ergens blij van word, vond ik nou echt een mooi idee.

Editha vond dat ook en die maakte meteen twee mooie buideltjes, van haar eigen stoffen. Eén was voor mij. Er zit nu wat gedroogde Salie en Hysop in. 

Regendans. Gedroogd kruid. Drie gezusters. Haha, twee echte squaws zijn we! Maar .... een beetje franje rondom al dat nuchtere buitenwerk mag best, en is héél goed voor de spirit! 😊💥

Kijk, en daar heb je squaw nummer twee. Met een kip. Die kwam een stukje cake schooien.

Och ja, de kippen, Daar kan ik ook verhálen over vertellen ... 

Maar kom. Dat moet maar wachten. Bedtijd! 🙋
 

Niet gieten.

Kruiden zijn er volop! En als je ze óók wil, haast je dan maar een beetje, want met de warmte zijn ze ook zó weer foetsie. Vergeeld en verdord. 

Ik loop iedere week even een rondje, met de mand. En neem mee wat ik zoal zie aan kruid. Van alles een bescheiden bosje. Dat droogt natuurlijk als een tierelier, deze dagen, en gaat dan in katoenen tassen.

Een deel gaat in de grote Rumtopf potten. Dat zijn mixen, voor thee. En de rest gaat in tassen, die nog moeten worden opgeruimd en ondertussen vrolijk aan de trap hangen te hangen met z'n allen.

Tuin tuin, veel meer heb ik niet te koop deze dagen. Zoals de bessenpluk. Ook die, meteen eraf ritsen, en in zakjes in de vriezer. De rode bessen zijn heerlijk maar ook érg kwetsbaar. Je kunt ze in siroop stoppen of in jam, maar bij mij gaan ze dus in de vriezer. In zakjes van een half pond.

 

De dieren doen het prima met de hitte. De geiten kunnen er goed tegen. Liggen wat in de schaduw rond het geitenhok. Grazen wat. Houden zich rustig. Kippen zoeken ook schaduw en duiken onder in koel zand. De katten zijn overdag onzichtbaar. Hoewel ik Bekkie vond, lang uitgestrekt, op een schaduwplek in de stal. 

En 's nachts vangen ze muizen bij bosjes. Vanmorgen lagen er 3 miltjes van muizen, in de bijkeuken. Allemaal van Bekkie van één nacht. De milt laten ze altijd liggen, vinden ze vies.

En oh oh oh wat een heerlijke frisse ruisende regen hadden we vanavond. Twaalf millimeter hier. 

Brit en ik hebben heerlijk door de regen lopen plassen. Man, wat een weelde, en wat knapt alles er zienderogen van op.

 

En daarom nu dit blogje. Want ik hoefde vanavond eens niet te gieten! Scheelt zomaar twee uur!

Grote mond en trouwe hond.

Sinds we hier bijna zeven jaar geleden zijn komen wonen helpen we elke zomer mee op De Zonnehorst. Extra handen zijn daar in het hoogseizoen altijd welkom, en ook die van ons dus. 

Vorig jaar heb ik vanaf de tweede helft van het seizoen geprobeerd om het pompoenveld te 'redden'. Er was daar toen even wat minder tijd voor geweest, en het onkruid stond op sommige plekken tot borsthoogte. Wat een gedoe was dat om die pompoenen te bevrijden!  Dit jaar heb ik daarom aangeboden om dat veld meteen vanaf het begin bij te houden. 

Geef mij maar een flinke klus die ik helemaal in m'n up kan doen. Lekker heel hard een liedje erbij zingen. En alles gaat precies op mijn manier. Haha. Helemaal blij!

Maar goed. Nu was het zover. De pompoen kwam op, en het onkruid komt ook op. Minstens twéé keer zo snel! 

En daar sta je dan .... met je grote mond. Voor vier pompoenbedden van tweehonderd meter lang. Maar gelukkig had ik ook een hele donderdag voor me liggen, en een goede vriend bij me. Een scherpe schoffel, voor de meest lastige stukken. Hieronder zijn twee bedden gewied. De meest linkse.

Ik heb nu ruim driekwart af. Het laatste stuk is het lastigst. Daar staan courgettes, maar die zijn al niet meer terug te vinden tussen het onkruid. Ik heb een plan bedacht om dat op te lossen, maar moet nog even afwachten wat 'boss' daar van vindt.😄 We gaan het zien.

Paul stelde 's avonds voor om uit eten te gaan. Wat een timing he? Heerlijk was dat! Lekker flink calorieën bijtanken, koud biertje erbij. Daar kikker je helemaal van op! 

Vrijdag was 'kruidendag'. Vóór de langste dag wilde ik de drie favorieten nog een keertje inzaaien. Koriander, dille, basilicum. Ook was er nog jong plantgoed wat de grond in moest. 

Nu met die warmte is dat een gehannes. Eérst compost door de grond. Dan geulen maken, gieten gieten en gieten. Zaad of plantjes erin, goed dichtmaken, aandrukken, geul erover maken om later makkelijk te kunnen bijgieten. 

Als je die kleine tere groene plantjes ziet kun je je voorstellen dat dat echt met beleid geplant moet worden. Anders maakt de zon er in één dag een dor droog sliertje van.

En voila daar staan ook weer een bende gevulde flessen op ons aanrecht. Haha het ziet er steeds hetzelfde uit he? Dit is vlierbloesemsiroop. Ik maak vier of vijf keer per jaar siroop van wat er dan voorhanden is op de tuin. Meestal iets met fruit en kruid door elkaar. En per liter siroop dan zo'n 200 gram suiker.

Vlierbloesem dit keer dus, met rabarber. Deze is bij ons écht favoriet. Paul vraagt vaak of ik nog een fles van die vlierdrab heb. Want zo noemt hij het. Vlierdrab. Maar goed, toppertje dus!

 

Ik had veel teveel rabarber geplukt en heb van de rest, met wat aardbeien en bessen, jam gemaakt. Met pectine poeder. En amper suiker. Ik beloof je als ik het weer maak laat ik het zien mét het recept. Het is een heerlijke jam, die nou eens niet mierzoet is maar aardbei-fris en zachtzuur.

Die jam op geroosterd brood met boter ... en je weet niet wat je proeft! Een smaakexplosie uit eigen tuin!

En kijk er is alweer een week om en daar is Editha ook alweer. En zij had weer van alles mee. Zo heeft zij het kruid 'veenreukgras' opgekweekt, en heeft wat van dat gras, wat superlekker ruikt, gedroogd en er een vlecht van gemaakt. Voor mij dus. Het heeft alles te maken met het boek 'Een vlecht van heilig gras' waar ik ook nog wel es op terugkom. 

Denk ik. Haha. En anders ... google maar even. Ook kreeg ik een zak gedroogde jasmijn uit hun tuin, voor thee, en een zelfgemaakt buideltje van stoffen, gekleurd met plantenverf. Tafel vol kado's! 

Dat buideltje is nog niet af. Maar ze wilde het alvast laten zien. Wat we met die buidels gaan doen ... nou, iets met kruiden uiteraard. Gedroogde kruiden. En iets met dankbaarheid. 

Ook dat ... komt nog. Maar niet nu!

En vanochtend weer helpen op de Unit moestuin. Nou ja. We hoeven daar eigenlijk haast niks meer te doen. De Oekrainers doen nu al het werk zelf. En de tuin was prachtig. Er was veel bijgezaaid, en er was geoogst, en alles was heel netjes gewied en begoten. 

Wij konden na een half uurtje werk zó aan de koffie! En ijsjes hadden ze, en chocola. Het is nu gewoon voor de gezelligheid. Wat ook belangrijk is natuurlijk.

Een typische Juni-maaltijd zie je hierboven. Een deel is nog van vorig seizoen, zoals de bieten en uien uit de bietenburgers, en de appelmoes, en de aardappels. Maar de doppers en de sla zijn van dit seizoen.

Oud en nieuw op je bord. Dat is Juni.

Brit en ik gingen vanavond na het eten een tijdje naar het oosten staan kijken. Daar hing een wolk. We dachten allebei dat het misschien een onweerswolk was. Hij had behoorlijke donderkoppen, vonden we, die een beetje groeiden.

Maar néé hoor, er kwam geen drup. Elke druppel water moest vanavond weer gewoon met gieters uit de sloot worden gesjouwd. 

Maar mán ....... wat ben ik blij dat die sloot er is! 💧💧💧💧💧 

Eén heel vak is weer begoten. De doeken zijn van de mais afgehaald. En nu maar hopen dat de kraaien eraf blijven. Maar ik hoorde ze alweer krassen in de boom. 

En ik heb compost door het bed van de knoflook gewerkt. Dat is nu leeg, en daar kwamen vanavond kolen in en pepers en paprika's.

En ondertussen, al die tijd, en eigenlijk elke avond ....... 

...... wordt ik bewaakt door Brit. Gemene honden worden al weggeblaft als ze nog maar een stipje in de verte zijn. Fietsers op de weg, hardlopers, wandelaars, geen mens komt ongezien in de buurt. 

Ook vogels, mussen, luchtballonnen, hardwaaiend riet, haha, alles wat er verdacht uitziet daar wordt op af gerend en dat mag opkrassen. Ze is er maar druk mee.  

Trouwe lieve Brit.