Lang verhaal op maandag.

Ons zitje is al vier keer van plaats verwisseld dit seizoen. En nu staat het dus weer hier, tussen het huis en de paardenstal. Eigenlijk staat het daar nogal in de loop.

'Zitje' is trouwens een groot woord voor vier klapstoelen en een houten krukje. Een echte zithoek voor buiten hebben we nog steeds niet. Want we weten nog steeds niet wat de beste plek is, en wat het dus moet worden. Vorig jaar hadden we de ideale plek gevonden, dachten we, in de achtertuin. Maar ja, het was wél onder de eiken.

En dat kan nu dus weer niet, met steeds die rupsen. Nou ja, het heeft ook geen prioriteit, dat zitje. Ooit komt er vast een goeie plek voor, en een leuke tafel en een paar lekkere stoelen. En tot zolang sjouwen we de klapstoelen dan maar gewoon van hot naar her 😊 

Na de huishoudelijke ochtend was er een heerlijke tuinmiddag, met een koel briesje, licht bewolkt, en af en toe een spatje zon. Géén spatje regen helaas, dat niet.

Ik heb mezelf in de nek gepakt en heb de bessenhoek aangepakt. Dat was een echte uitstel-klus. Elke dag kon ik wel 90 redenen verzinnen waarom er géén tijd was voor die bessenhoek.

Want oh wat was die verwaarloosd. De druivenranken slierden over de grond, aardbeien werden overwoekerd door hondsdraf (zeg maar liever hondsGALOP!), de rabarber lag slap voorover op de grond, het pad was onzichtbaar door kweekgras en ander groen spul ...

.... enzovoort, enzovoort ...

En dan loop je daar steeds met een grote boog omheen.

Maar vandaag is alles aangepakt. Eerst die druiven, een paar spandraden spannen en hopla de ranken eromheen slingeren. Vastmaken met wat touwtjes. Dan de hondsdraf met straffe hand uitrukken, lange lange slierten waren het. En het luchtje .... yek! .... zó vies! Hoewel het een zeer heilzaam kruidje is, dat wel.

De bessen gesnoeid en opgebonden. Frambozen dito.

De rabarber met een laag mulch weer op z'n plek geduwd. En twintig appelboompjes die stonden te verpieteren in potten, die zijn op een rijtje netjes tussen de bessen geplant.

Nou, het viel eigenlijk erg mee. Nu nog wat regen erop graag!😅

 


Verder heb ik kooltjes verspeend.

Nu nog?

Ja want het zijn de winterkolen. Elk jaar doe ik het eigenlijk fout, ik zaai de kolen altijd veel te vroeg. Dan plant je ze in april op de tuin, en heb je in juli al je kolen klaar. Allemaal witte kolen en rode kolen en boerenkool en noem maar op.

En daar zit je helemaal nog niet op te wachten, in juli. Want dan is er zat zomergroente.

(Paul zegt nét dat hij er ook in de winter niet op zit te wachten 😄😄 ... maar wacht maar af wat voor lekkere dingen we dan met die kolen gaan maken!)

Dus dit jaar heb ik zo lang mogelijk gewacht, tot nét voor de langste dag, en toen nog twaalf bakjes kolen gezaaid. Alle soorten die ik had. En die zijn nu dus verspeend.

En dan .... nog even over dat zuurdesem. Ik heb het zuurdesembrood dit keer iets anders gebakken dan normaal. Lees maar even mee.

Op dinsdag was de starter gemaakt. Met een paar eetlepels roggemeel en dito water, goed roeren. Elke dag is daar wat water en meel bij geroerd, en elke dag gaat het wat meer borrelen. Dan moet je dus schatten, wanneer het klaar is.

Dat hangt af van je meel, van de warmte in je keuken, van hoeveel gisten er is jouw keuken rond dwarrelen, en meer factoren. Maar als het een paar uur na het aanvullen echt goed borrelt, en wat zurig ruikt, is het goed. Bij mij was dat op de vijfde dag.

Ik had gisteren een goed borrelde starter, een ruime kop vol. Zo 200 ml. Genoeg basis voor een brood. Er ging dit keer 300 gram roggemeel en 300 ml warm water bij, en dan weer zo warm mogelijk wegzetten, een halve dag en nacht.

Vanochtend was het geheel mooi gerezen, en heb ik er eerst drie eetlepels vanaf genomen als nieuwe starter. Daar gaat dan weer wat meel en water bij, en zet je weer weg in een schoon potje. Toen heb ik 200 gram bloem gemengd met een ruime eetlepel zout, en dat bij het gerezen beslag geroerd. Goed mengen.

Het was een gok, want er was in verhouding véél water in dit deeg. Maar omdat ik het wat vochtige Allison brood erg lekker vind, wilde ik dat eens proberen. Het deeg is te dun om te kneden maar dat hoeft ook niet. Ik heb in een gietijzeren pan een stuk keukenpapier gelegd en daar het deeg in ge'goten' en het weer laten rijzen. Tot het tweemaal zo groot was. Dat duurt wel een paar uur.

(och ja hieronder zie je allerlei dingen, maar ook die pan met deeg, nog ongerezen)

De pan met het gerezen brood is in een NIET voorverwarmde oven gegaan. Dat was per ongeluk, maar werkte dus goed! De oven ging op 220 graden (heter wil onze kleine oven niet) en na een half uur het deksel van de pan en nog een kwartier bakken.

Heel bijzonder ... het is een heerlijk brood geworden! Zelfs Paul vind het erg lekker terwijl hij niet zo van desembrood houdt. Maar dit brood is veel malser dan normaal zuurdesembrood, en dat maakt het denk ik ook goed verteerbaar!

Een blijvertje dus, dit brood! Met méér water. Het schijnt ook gezonder te zijn, maar dat moet je maar googlen.

Pffft wat een verhaal.

Alles op een net rijtje inclusief ingrediënten en werkwijze doe ik binnenkort!

Om vier uur kwam Editha! Inspiratie uurtje! We nemen onze week door en ook onze plannen. Wat betreft onze 'kruiden-almanak', we gaan gewoon beginnen met goed bij houden wat we nu zoal al maken. Want dat is al heel wat. Zo ben ik op het moment onder anderen bezig met een kruidenzalf tegen eczeem.

Met goudsbloem, kleine brandnetel, en blaasjeswingerd.

Nou ja dat wil zeggen, die wingerd (Ballonplant)  ...... die zit nog in het zakje! Die moet nog worden gezaaid! Haha maar dan ben je er dus al wel mee 'bezig'!😊

Nou tijd om te stoppen.

Oh nog één ding ... over stokrozen. Heeft een van jullie die wel eens op een vaas gezet? Ik vond ze zo mooi vanmiddag, en dan word je hebberig. Dan laat je die mooie plant niet gewon buiten staan, waar hij mooi bloem voor bloem kan bloeien ......

 

....... maar dan pluk je er een af en zet hem binnen, in een vaas.

In de hoop dat hij binnen ook mooi van onder naar boven één voor één zijn bloemen laat bloeien. Maar voor hetzelfde geld vallen al die bloemen er gewoon af. Ik heb geen idee eigenlijk.

Nou afwachten maar. Nu is het in elk geval nog steeds erg mooi!

Tikkie zuur.

Ze raken gelukkig weer helemaal in de mode, de gewone Hollandse bessen. Aalbessen en kruisbessen en zwarte bessen. Een tijdlang zag je ze nérgens meer. Alleen misschien nog bij je oma in de tuin.

In de winkels lag alleen .... het buitenland. Lekker zoet. Pitloze druiven, mango's en bananen en perziken en ananas en Italiaanse aardbeien, en vijgen en dadels en van die stervruchten. En abrikozen en nectarines.

Ons eigen makkelijk te kweken licht zure besje ... zag je niet. Die redde het niet tegenover al dat zoete fruit. Maar nu ineens .... is hij er weer! Want lokaal is hip! En verser, en lekker en gezond en duurzaam ook nog.

Het is wel omschakelen. Als je steeds maar die druiven en mango's gewend bent. Haha ... ik moet aan mijn vader denken. Hij was een echte zoetekauw. 'De bek trekt mie in'n vodde.' zei hij als hij alleen maar aan bessen dácht.

Ik vind ze het lekkerst als ik net van de tuin kom, met meestal behoorlijk dorst, en dan tros na tros zo van de struik afritsen en opeten.

Dus zo héél veel bessen zaten er niet meer aan, na al dat snaaien. Op een bepaald moment moet je ze wel allemaal plukken. Als alle bessen rood zijn. Anders gaan ze achteruit en verdrogen. De rode bes is vrij kwetsbaar.

Bij zwarte bessen is het anders. Daarvan pluk je de rijpe dikste zwarte bessen af, die makkelijk loslaten, en de rest die nog groen is laat je zitten. Net als bij bramen. Ze rijpen na elkaar. En zo heb je dus elke keer weer nieuwe rijpe bessen.

Je kunt er natuurlijk limonade of jam van maken, maar dan heb je suiker nodig. Ik heb ze zó, puur, in de vriezer gedaan. En dan in de winter steeds een handje van die bessen in de pap, en in de smoothies van Paul. Stel ik me voor.

Omdat die rode aalbessen door het afritsen iets beschadigd zijn, kun je ze (denk ik) beter niet in doosjes doen. Dat wordt één ijsklont. Wat ik zelf gedaan heb is ze in kleine porties in plastic zakjes gestopt. In een soort 'sigaarvorm' oprollen. Dan kun je voor gebruik er wat van 'afbreken'. Want ze gaan waarschijnlijk wel iets aan elkaar vastvriezen doordat ze een beetje 'lekken'.

En zo zijn de twee onderste lades van de vriezer inmiddels gevuld met vele kilo's fruit. Ook de rabarber zit daarbij.

Omdat ik dit jaar zo min mogelijk suiker wil gebruiken ben je dus meer aangewezen op de vriezer. Dat heeft één nadeel, namelijk als er een keer een stroomstoring is. Dat hadden we dus vorig jaar.

Maar goed. Duimen dat het dit jaar goed gaat. Nou ik doe hem gauw weer dicht want hij begint alweer te piepen. Het is een hele strenge vriezer! 😊

Dag hoor! Pas maar goed op ons kostbaar fruit!

🍓

Vrijdagavond.

En, wat doe jij zoal op je vrijdagavond?

Nou, bij ons was het weer es wat anders. Terwijl Paul Giuseppe hielp met bietjes planten, Paul áchter, en Guiseppe óp de trekker, heb ik net tot het donker was nog aardbeien geplukt. En ik geloof dat ik de trekker van Giuseppe nog steeds hoor. Terwijl wij hier al weer binnen zitten met een wijntje en zoutjes, is hij in het donker nog sla aan het planten.

Het is echt hoogtij op de tuinderij. Op de grote tuinderij van de buren, en ook op onze eigen kleine boerderij.

Maar ik dacht, kom toch nog snel maar even bloggen want er waren wat losse eindjes. Oja en je ziet ondertussen de kruidenthee. Ik had altijd al zo'n handige theepot, ergens in een achteraf kastje stond die. En die blijkt nu erg handig te zijn om van al die verzamelde kruiden snel een pot thee te maken. Je vult het middendeel met een paar handenvol gedroogde kruiden, en nog wat gedroogde appeltjes en aardbei ging erbij, en dan kokend water erop.

Laten trekken, en inschenken. Niks geen gemier met een thee-ei of een zeefje.

Losse eindjes. Eerder deze week startte ik weer een zuurdesem op.

Ik doe dat nogal hatseflats. Dat kan makkelijk, want onze eigen verbouwde rogge zit vól met gisten, en bij ons gaat zo'n desem makkelijk aan het borrelen. Elke dag vul ik het aan met wat meel en wat water, en na een dag of vier bruist het al.

Dan is er meestal genoeg starter voor een brood, en ga ik ermee aan het bakken.

Maar.

Maar ....

...... misschien wil jij ook een zuurdesemstarter maken, en doe je het net als ik, en komt het desem bij jou niet goed op gang.

Neem dan zo'n recept van het internet. Die zijn héél precies, op de gram af wordt verteld hoeveel meel je op welke dag erbij moet doen. En precies zó en zóveel water. En hoe warm het moet staan. Enzovoort.

Want waarschijnlijk heb je zelf geen rogge uit je tuin. 😊 Haha de meeste mensen hebben nou eenmaal géén rogge groeien in hun tuin. En het graan, of meel, wat je in de winkel koopt, daarin zitten lang niet zoveel gisten. Zelfs niet in biologisch meel.

Dat is maar goed ook want anders zou het te snel bederven. Dus, moet je méér moeite doen om die gisten te vangen. En heb je dus een preciezer recept nodig, dan wat ik hier doe. Dat wou ik nog even kwijt. Om teleurstelling te voorkomen.

Het is altijd zo sneu als na een dag of wat je zuurdesem niet borrelt maar mislukt is.

(Of misschien ..... een andere tip. Als je zelf druiven hebt, doe dan een druif bij je zuurdesem! Die zitten ook vol met gisten!)

Maar hoe dan ook, bij mij is er nu een begin van gisting, en zal ik morgen of overmorgen laten zien hoe dat dan een brood wordt.

Het was een onrustige dag. Buurtje liep weer weg.

Ze sprong zó over de omheining. Omdat ze schrok van de kolossale trekker van de loonwerker, die het gemaaide gras in het weiland ernaast kwam verzamelen. Zo'n groot en lawaaierig ding had ze van haar leven nog nooit gezien!

Wégwezen!! Dacht ze.

Dus hup weer over de draden heen. Er zit trouwens een 'zwakke' plek in de omheining, waar het draad te laag hangt, dus dat moet morgen als eerste worden gerepareerd. Dat kwam er vandaag niet meer van.

Kijk nou toch wat een scheetje! 

En verder komen de eerste lente-oogsten binnen.

Met die lente-oogst is het zo, dat dat meestal dingen zijn die niet goed bewaard kunnen worden. Dus, daar moet je wat mee. Invriezen of drogen of wecken.

Het zijn de doperwten en de capucijners, de tuinboontjes en de jonge groene boontjes, de rabarber en aardbeien en sla en spinazie en peulen. De eerste bietjes en zomerworteltjes. Al die lekkere malse voorjaarsgroenten, die zijn nou eenmaal niet zo sterk.

Dus daar ben je druk mee. Dat moet meteen opgegeten worden of verwerkt.

De ruigere sterkere groenten die later in het jaar komen, die kunnen maanden en maanden goed blijven. Wij eten nu nog stevige rode bieten, de gewoon in een krat in de schuur staan, van september af al!

Maar ik klaag niet. Er is alleen weinig blogtijd. Dus dat andere 'losse eindje', namelijk even de gewassen bij langs, die hou je ook tegoed!

😊

Hitte-verlof.

Ontbijt .... van het land. Zóóó lekker! Dankjewel land!😊🙏 Het was vanmorgen vers maisbrood, belegd met rabarber compote.

De compote was over van gisteravond. Het waren drie stelen rabarber, in stukjes, met één appel in stukjes, en dat samen even kort gekookt in een scheut vlierbloesemsiroop. Met een vleugje kaneel. Géén extra suiker.

Het is een heerlijk fris bijgerecht bij warm eten, maar smaakt ook heel lekker op brood. Wij zijn géén jam eters, maar dit was heerlijk!

En vervolgens ben ik vanmorgen weer op vlooienjacht gegaan. Met dit weer, als je huisdieren hebt, dan zit je er zó onder. Wij zijn niet zo scheutig met anti-vlooienmiddeltjes, maar vandaag moesten ze er alle vier aan geloven. Alle dieren een ampul, en buiten blijven, en alle manden en hun wollen lappen en handdoeken in de was.

En het hele huis en alle meubels gestofzuigd. En de stofzuigerzak weggedaan.

Toen wij hier de eerste zomer woonden hebben we een vlooienplaag gehad. Binnen. In ook zo'n warme periode. Ik schrok me rot toen. Vlooien op de bank en op het kleed. Bah.

Dus, vandaar al deze actie. 😊😊

Op de tuin ga ik elke ochtend braaf als eerste naar de aardappels. Met een bakje, om alle coloradolarven eruit te halen. Het went al. Nu met dat briesje erbij is het geen vervelend werk. Het zijn mooie planten, en er zijn ook veel andere beestjes te zien. Zoals veel soorten libellen.

De aardappelplanten zijn al groot, en bloeien al. En ik buk niet meer bij elke plant om onder de bladeren te zoeken naar de eitjes, want dat is nu géén doen meer. Ik loop tussen de rijen door en haal de kevers en larven weg die ik van bovenaf kan zien.

En zo hou je de planten redelijk goed schadevrij.

Ja dat doen ze dus het liefst. Paren. En véél jongen krijgen.

Stel dat elke kever tien jongen krijgt die overleven. Dan krijg je van één kever dus honderd nakomelingen, want er zijn drie generaties in één seizoen. En tien van die larven vreten een complete plant kaal, dus ga maar na.

Dus .... blijf ik braaf met m'n bakje lopen, elke ochtend.



🍅🍅🍅🍅🍅

Verder heb ik alle tomaten weer gediefd. Dat wil zeggen, de okselscheuten weggeknipt. Ik haal de onderste scheuten helemaal weg, maar de scheuten die iets hoger zitten, waar al bloemtrosjes zijn, daarvan laat ik het éérste blad zitten. Dan heeft de plant minder schade, en houdt méér blad over voor de fotosynthese.

Waardoor hij méér energie heeft om tomaten te laten groeien, en om zich te verweren tegen ziektes als phytophtora.

Ooit geleerd van 'Tomatendokter', een bevriende tuinder, en professioneel tomatenkweker. Supergoeie tip was dat .... want sindsdien heb ik sterkere planten en veel meer tomaten.

En de diefjes ... kun je stekken. Dan heb je láát in het seizoen ook nog verse tomaten!

Een andere tip kreeg ik laatst van Editha. Zij droogt aardbeien. Een handjevol.

Dus van de laatste aardbeipluk, heb ik een handvol mooie middelgrote aardbeien in plakjes gesneden, en gedroogd op een theedoek. Buiten, op een bankje, in zon en wind.

Na het drogen pluk je ze van de theedoek en leg ze nog even op een schotel voor het laatste indrogen. Het duurt wel even want de aardbei bestaat voor het grootste deel uit water. Je houdt dus ook maar weinig over.

Maar die kleine 'aardbei-leertjes' smaken heel sterk, en zijn een lekkere aanvulling voor een zelfgemaakte thee.

Oh ja en wat je óók over houdt is een gevlekte theedoek. Dus neem een oude.

Of een rode.

En toen ... heb ik mijn hoed aan de kant gegooid, want met dit weer heb ik 's middags hitte-verlof!

Haha dat heb ik zelf ingesteld (eigen baas he😊) en het betekent dat er tussen twee en vijf niet op de tuin gewerkt wordt! Wegens te heet! En dan is er tijd voor andere dingen.

Tukje op de bank, uitgebreide koffie, lezen, voetenbadje, administratie, appen, boodschappen, even langs de kringloper voor twee bloempotten.

..... en oja ..... een paar lappen. 🙈



Haha ja zo gaat dat he, bij de Kringloop. Alles is ook zo goedkoop. En het waren mooie fris gewassen katoenen stoffen, bij 'Deuroe Veuroe' hier in Nieuwleusen. Er was een kanten sprei bij, waarvan ik ter plekke pas door had hoe hard we die eigenlijk nodig hebben!

We hebben onze warme dikke wintersprei uiteraard allang aan de kant gedaan, maar dan is ons bed erg kaaltjes. Heel gewoon, met twee witte kussen en twee witte dekbedden. Saai!

Maar dan .... die sprei erop ... en kijk nou joh! Het is ineens mediterraan!!

Ik ging steeds even kijken als ik door de gang kwam.

Nou, wat verder? We eten alweer van de tuin, bijna volledig. Alleen kwam de vega burger dit keer van appie. Maar de tuinboontjes zijn vanmiddag vers geplukt. De sla ook. En de aardappeltjes ... zijn de allerlaatsten van 2019!

Nu een maand overbruggen zonder piepers.

Goed. Hitte-verlof dus. Maar dat betekent wel, dat je dan 's avonds nog een paar uurtjes werk hebt. In de avondzon, als het al wat koeler is.

Ik heb vanavond de hoek met de zadenkwekerij gewied. Hier in dit hoekje staan allemaal groenten expres dóór te schieten, zodat ze gaan bloeien, en we voor volgend seizoen daarvan de zaden hebben. Je ziet bijvoorbeeld de zaadknop van een prei.

En de uien, die gaan straks prachtig bloeien.

Hieronder de boerenkool. Die zit ook vol met halmen, waar duizenden zaden uit komen. Alleen zit er hier en daar wat bladluis op.

Maar daar hoef ik gelukkig niet te stofzuigen, of met een bakje er langs gaan. Dat wordt voor mij opgeruimd! Door een heel leger!

En in de paardenbak, bij de mini-tuintjes, was ook nog wat werk. Het is zo leuk om erdoor te lopen. De paardenbak was een zandbak, toen wij hier kwamen. Voor de paarden was dat ooit, om rondjes in te lopen.

Maar nu na drie jaar, en héél veel compost en mest erop, is het al helemaal groen. Met overal paadjes en overal die mini-tuintjes.

En daar zit ik dan! Niet met een bakje koffie, wat je misschien zou denken, maar met een bakje larven! 😄😄

Als laatste een foto van iets moois .....

..... in plaats van .... vlooien, kevers, bladluizen en larven.