Waarom zoveel haast?

Liek en Senne ontdekten vandaag dat er sprake is van een voorzichtige toenadering tussen Bekkie en haar twee kittens, Billie en Bossie.

Sinds hun vierde maand ongeveer moet Bekkie niks meer van ze weten. Ze lijkt zelfs bang voor haar eigen kroost te zijn. Maar vandaag, tijdens die harde regen en hagel en enorme onweers-knallen, zaten ze alledrie samen op de hooibalen. Vrij dicht bij elkaar.

Of het ooit weer helemaal pais en vree wordt tussen die drie? Nou, misschien na nóg een paar van die knalbuien?😊




💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧

En in die regen was ik aan het gieten. Waarom ga je je planten begieten als het regent? Pippi Langkous deed dat gewoon, omdat ze het leuk vond. Met een grote zwarte hoed op en gekleurde kousen aan.

Maar ik gaf zelf de planten vanmorgen water, in de regen, om een andere reden.

Ik was overtollig plantgoed aan het uitplanten. Er is véél over. En dat gooi je niet weg. Dat gééf je weg of je zoekt er een plekje voor. Hier midden in de paardenbak bijvoorbeeld is een lange heuvel. Daar lag ooit een compostberg. Die is nu opgebruikt en ingezakt. En omdat daar zoveel kweekgras opkwam, heb ik het afgedekt met stro en houtsnippers.

En daar kwamen nu dus overtollige maisplanten op. En ook pompoen. En omdat die houtsnippers bij hun ontbinding flink wat stikstof opnemen, en de jonge plantjes dan misschien stikstof tekort komen, heb ik ze begoten met verdunde brandnetelgier.

Een deel van de planten ging in die houtsnippers, en een deel ging rechtstreeks in het karton, ernaast.  Gaten boren in dat karton valt niet mee. Het is heel dik. Maar nu met de regen kon het wel. Het was nu wat zachter. Zodra het weer opdroogt wordt het karton weer hard en dan kom je er haast niet meer doorheen.

Vandaar dus al deze activiteiten vanmorgen, in de stromende regen!

Ook waren er groenten op de tuin die wat extra voeding nodig hadden. Ik zag bij een paar rijen uien dat de punten aan de bladeren al bruin kleuren. Dus daar wilde ik ook wat gier geven.

Daar moet je erg voorzichtig mee zijn. Want plantengier (verrotte planten) is natuurlijk ook een soort van 'kunst' mest. Je geeft er snel teveel van en brengt het bodemleven dan uit evenwicht.

Als je toch écht wat moet geven (het liefst voed ik planten helemaal niet bij) verdun het dan heel goed, en geef het bij voorkeur tijdens of na een regenbui.

En om half een was dat allemaal klaar, en ging het ... druipnat ... richting huis. Lekker naar binnen! We hebben met z'n vieren een dikke stapel pannenkoeken weggewerkt, van eigen meel en eieren. Maar daarna ging bij mij het licht uit.

Eerst kletsnat regenen, dan naar binnen en weer heerlijk warm en droog worden, en dan een paar van die dikke rogge-mais pannenkoeken op .... nou .... dan ben je 's middags niks meer waard. Ik ben als een blok op de bank in slaap gevallen! Ronken!!

En daarna ook niet meer buiten geweest. Paul deed de dieren, Sen en Liek de boodschappen, en liepen met Brit  ... en ik ben vanmiddag lekker gaan bakken!

De laatste maanden komt het daar niet van. Zelf brood en koek bakken. We kopen nu steeds brood, terwijl op zolder zakken vol met mooie granen staan.

Vanmiddag heb ik dus eerst weer mais en rogge gemalen. Met de elektrische molen van Westfalia. Een vrij simpele en betaalbare graanmolen, die in vijf minuten een emmer vol graan mooi fijn maalt. Hij is vooral bedoeld om zelf kippenvoer te maken (grof) maar broodmeel malen kan hij ook.

Het meel wat ik dan heb is niet te vergelijken met wat je in de winkel koopt. Dat is zacht en lichtgeel en heel fijn. Mijn eigen meel is korrelig, gestippeld, en smaakt zéér uitgesproken naar mais. Ik moest er ook echt aan wennen, om daarmee te leren bakken. Daarom gebruik ik vaak recepten uit oude boekjes van pioniers en met Indianen-recepten. Die werkten ook met dat grove maismeel.

En dan natuurlijk wat eigen bedenksels erbij!

Dit keer maakte ik vier mais-rogge broden. Volgens het recept van een paar maanden geleden. Maar dan per brood twéé keer zoveel ingrediënten, want ik wilde wat grotere broden.

Dus voor vier broden was het: een kilo maismeel, 600 gram roggemeel, twee liter karnemelk, 8 eieren, 200 gram boter, 2 eetlepels zout, 2 eetlepels baksoda, en verder ..... exprimenteren. In plaats van suiker heb ik er dit keer gedroogde zoete appelschijfjes bij gedaan. Die zitten in een vergeten pot en ik doe er nooit wat mee.

Dus, hop, fijnmaken, en in het brood. Met nog een handvol gemalen walnoten en kruiden. Allemaal dingen van ons zelf of van 'om de hoek'.

Door verschillende dingen aan je brooddeeg toe te voegen maak je van gewoon brood een complete maaltijd. Maar maak het niet te ingewikkeld. Je hoeft er niet voor naar de winkel. Kruiden kun je zelf makkelijk verzamelen en drogen. Weegbree en watermunt en melisse en rozemarijn en brandnetel en zuring en duizendblad. Het geeft allemaal extra smaak en pit aan het brood, en je krijgt met elke hap brood meteen een stoot mineralen binnen!💪💪💪

Je ziet zo langzamerhand het beeld vager worden. Dat komt omdat mijn lens besloeg in de warme keuken!

Deel twéé van de bakkerij was ... een taart. Een grote plaattaart, met een vulling van rabarber, aardbeien en munt. Ik had daar een paar potten vol van staan, maar nog niet uitgeprobeerd op een taart. Het lijkt handig, van te voren gemaakte taartvulling in flessen, maar wie weet is het bijvoorbeeld te dun.

Nou, te dun was het niet, maar wel ... te weinig. Eén literfles is veel te weinig voor zo'n grote plaat. Ja dat heb je, met die brede ovens. Dat is ook weer wennen. Ik heb er daarom maar een paar verse rabarberstelen in stukjes bij gedaan, en de laatste fles pruimensaus van vorig jaar.

Toen was het genoeg.

 


En toen kwamen Sen en Liek thuis met de boodschappen, en was Paul ook klaar met zijn werk en met de dieren.

En schoven we ná de taart zó de pizza's in de oven. Maar die waren kant en klaar. Want ik was er ook wel weer klaar mee. Genoeg gebakken voor één dag!

Ik kreeg nog wel een lesje te leren ..... toen de broden uit de vorm moesten.

Want het was allemaal toch weer haastwerk, met al dat graan malen, en dat bakken. Omdat het één na het ander de oven in moet. En ik dan nét iets te laat begin. Of teveel wil. Of allebei.

Dan doe je alles nét iets te snel. En dan schud je té hard, om de broden uit de vorm te krijgen. En dan krijg je een brood wat in stukken breekt.

De volgende drie broden deed ik rustiger, en toen ging het goed.

Ja zo kan je zelfs van je eigen brood weer een lesje krijgen.

En, heel toevallig, lag dit boekje óók nog op de keukentafel. Ik nam het vanmiddag mee uit het  bibliotheekje van De Zonnehorst, bij hun winkel.

En nu staart die titel mij aan!!

Het moet eigenlijk zijn ... Waarom zoveel haast, Bi? Want Bwana betekent meneer en Bi betekent mevrouw.

Maar het is wél voor mij bedoeld!

😊💨💨