People first, things second.

on vrijdag 31 augustus 2018




De week was chaotisch. En ook gezellig.

Maar ik moet dat nog leren, om soms maar de lijstjes en klussen en taakjes te laten 'vallen' en me te concentreren op de mensen. 

People first, things second. Dat betekent zoiets als .... mensen gaan altijd voor. Het werk kan wel even wachten. En daar was deze week een goeie oefening in. Het begon al met het weekend met Suzan. Dan kom je tot niks, qua werk. Dan denk je, maandag ga ik met frisse moed en dubbel tempo er tegenaan.

Maar er kwam familie, vrienden, er kwamen twee koeien, er was van alles met de kippen. Oja en vandaag kwam er zelfs een verslaggever. Maar daarover meer volgende week. 😊





Op een gegeven moment moet dan de knop om.

Ik heb bedacht dat volgende week een week wordt van alles op de lijsten afwerken. Want sommige dingen moeten echt nú gedaan worden. Sommige oogsten staan te springen om van de tuin af te worden gehaald.

Volgende week géén afspraken, maar elke dag op de tuin, en huis en erf.

En deze week .... houden we het dus gewoon gezellig! People first! Zoals vandaag, kwam Petra onverwacht langs, op doorreis, en schoof aan aan tafel en hielp een handje met bonen breken. Twee kratten waren er weer geplukt, één voor de voedselbank en één voor ons zelf.





Je kan heel goed kletsen als je iets omhanden hebt. Beter zelfs dan met niks omhanden!

Een breiwerk daar zal je mij niet snel mee zien, wegens te weinig geduld voor zoiets, maar kom maar op met een krat bonen of een paar emmers pruimen of een kist appels, die geschild moet worden.

Dat zijn leuke klussen voor bij de koffie!

En daarna natuurlijk ...... een rondje tuin!




 

Als we door de moestuin lopen gaat er altijd een doos mee. Want ondanks de inmiddels ruim 170 kilo die naar de voedselbank zijn gegaan, is er nog steeds méér dan genoeg voor onszelf, en ook genoeg om weg te geven aan alle bezoekers. We kunnen iedereen een groot pakket meegeven.

Dat vind ik een van de leukste dingen van een groentetuin. Dat je mensen er zo blij mee kunt maken.

De pompoenplanten zijn inmiddels allemaal gesneuveld, door de meeldauw, en de vruchten komen tevoorschijn. Alles wat we niet opeten, gaat dit jaar naar Bella de koe. Dat is zo mooi van vee. Je hebt nóg minder verspilling.





De suikerbieten zijn enorm groot geworden.

Het is een experiment. Kunnen we zelf suiker maken? Of suikerstroop? Van die bieten? Er was tot nu toe nog geen tijd voor maar dat staat ook op het lijstje voor volgende week. Stroop maken.





Mensen op de eerste plaats, en dieren op de tweede plaats.  Zo moet dat denk ik zijn.

En met een zich snel uitbreidende veestapel betekent dat ook weer ... minder tijd voor tuinwerk. Neem nou zo'n ton water voor Bella. Dat moet je niet vergeten om die elke dag te vullen. Slang uitrollen, kraan aan, tien minuten wachten, kraan uit (anders heb je een kletsnat weiland) en de slang weer terug.

En de kipjes ..... och .... vanochtend was er alwéér een kuikentje in nood. Onze natuurkipjes mogen broeden en mogen hun kuikens houden, maar het gaat niet altijd goed. Of misschien .... is het juist wél goed. Want de natuur laat alleen de sterksten in leven, en wat zwak is .... redt het soms niet. Zo was er vandaag alweer een kuiken met een prop voor de bips.

Wéér schoongemaakt, en een dagje binnen gehouden.






Maar één dag verzorgen wij ze, binnen. Dan moeten ze terug, en het weer op eigen kracht doen. Dat is onze regel.

Dus het kuiken ging vanavond weer terug naar de moeder. De zusjes gingen net naar bed. Eerst nog drinken .....






We zien morgen wel of Doezeltje 2 het heeft gered.

En verder wordt er de hele dag weer druk getimmerd en gehamerd. En kwam Karin vanavond een paar uurtjes helpen om afvalhout weg te werken.





En kon ik, vanavond na het eten, voor het éérst deze week een paar uur ongestoord werken op de tuin. Zo mooi stil was het daar. Je hoort alleen het gegraas van Bella.

Bonnie het kalfje is nog erg schuw. Maar ze komt wel steeds dichterbij. En kijkt met grote bruine ogen verbaasd, wat ik toch aan het doen ben.





Een mooie dag en een mooie avond. Als ik nog even bij de kippen kijk zit driekwart weer in de boom. Daar helemaal rechts, achter die bloem.

Hoe ik ze dat toch ooit kan afleren? Misschien in de winter, als de boom kaal is?



Storing.

on donderdag 30 augustus 2018





Er is iet heel vreemds aan de hand met mijn mobiel. Eerst kon ik ineens niet meer app-en en ook niet meer gebeld worden. Nou, Vodafone's klantenservice gebeld. Na een stuk of wat medewerkers en een stuk of wat muziekjes, werd het gelukkig opgelost.

En nu ineens, vanaf een dag of wat, doet de camera het ook niet meer goed. Foto's zijn zomaar foetsie. Of ik kan ze niet uploaden.

Zou dat zo worden ingebouwd? Dat je zeg maar na een jaar of twee je mobiel wel moet vervangen? Omdat hij versleten is? 




Haha de enige foto's die vandaag die wel zijn gelukt zijn die van het Kruidvat. Waar ik voor het eerst in tijden weer eens kwam. En zag daar leuke dingen. Zoals katoenen garen, in plaats van het standaard goedkope acryl (= plastic) en ook een leuke tuinset voor kinderen. Twéé euro! Van Gardena!

En ook hebben ze er nu brillen voor mensen die verziend zijn, zoals ik. Ja die foto is mislukt. Maar die hebben ze nu dus ook, brillen met min correcties. Voor tien euro.

Dus mocht je als verziende een reservebril zoeken .... ga kijken. Het zijn geen hele beste, maar als reservebril, voor als je een keer per ongeluk op je goeie bril gaat zitten bijvoorbeeld, zijn ze goed genoeg.

Verder was er nog het verjaardagskado van Bob en Merel .....






..... een lunch bij biologisch restaurant De Stadshoeve, in Zwolle.

Was erg leuk en lekker, dank jullie wel! 😉





Chaotisch en gezellig.

on woensdag 29 augustus 2018









Chaotisch. Dat zijn deze laatste dagen van augustus zeker. Omdat er nog steeds veel oogst verwerkt wordt. We zijn er nog lang niet. En ook is er volop aanloop. Vanmorgen om 08.00 reed Anke het erf al op, om mijn auto terug te brengen. Steijn was er ook bij en Koert, de vader van Steijn.

Gezellig dus, een bakkie gedaan, al om kwart over acht. En beladen met dozen groente en nog een paar biefstukken uit de vriezer (van de stier van de overburen) reden ze een half uur later weg. Op weg naar hun nieuwe huis in Utrecht.

Chaotisch, dat is het altijd als er een verbouwing is. Want het loopt altijd anders dan gepland. Zoals gisteren met die houtworm, en er dus ineens gespoten moest worden. En vandaag, mocht ik even heen en weer crossen naar Staphorst, om een raampje naar de aannemer te brengen. Die moeten ze namaken, maar dan van dubbel glas.



                               


Behalve een nieuwe werkruimte voor Paul, wordt ook de deur van mijn eigen werkruimte vervangen. De zware schuifdeur gaat weg en er komt een gewone deur.










Chaotisch, is het soms ook bij de kippen. Er gaan soms dingen mis met de kuikens. Soms blijft zo'n beestje vasthaken, tussen de vleugels van Ma Kip. Ma Kip loopt dan gewoon verder met zo'n kuiken onder de vleugel uit bungelend ...

Twee keer zag ik het op tijd en heb hem kunnen losmaken. Maar één keer was het te laat. Toen was het arme diertje gestikt.

En vanmorgen vond ik dit Doezeltje .... wat er gebeurd is weet ik niet, maar hij lag met stuiptrekkende pootjes op de grond. In z'n uppie. Met een dikke prop aangekoekte mest aan zijn gatje.

Dus die ging mee naar binnen vanmorgen. Eerst voorzichtig schoonmaken, dan warm zien te krijgen met een kruikje in een theedoek, dan water en meel geven. Wat hij niet wil. Nou dan maar niet. Maar Doezeltje is véél te slap om terug te gaan. Dan wordt hij onder de voet gelopen.

Wat nu?





's Middags kwam Karin.

'Wil jij Doezeltje mee om voor te zorgen?'

Héél graag wilde ze dat! Ze glunderde er van. Nou kijk, drie blij in één klap. Karin (die is gek op dieren) en Doezeltje (want véél aandacht) en ikzelf (want te weinig tijd voor zo'n beestje).







Gelukkig in alle chaos is er ook drie keer per dag de wandeling met Brit. Rustmoment. Steeds hetzelfde rondje.

Maar ook steeds weer anders. De wolken zijn elke dag anders. Het water in de sloot staat soms laag en soms heel hoog. Soms zijn libellen en soms niet. De planten zijn elke dag anders. Want die groeien, en verwelken weer, en nieuwe groeien weer op.

De zonnebloemen zijn na de hittegolf allemaal verwelkt, maar zijn nu toch weer prachtig opgebloeid. Het hele achterste veld is omringd door kleurige zonnebloemen. Het is een prachtig gezicht.




Gezellig, want we kregen vandaag de hele dag kijkers, voor Bella en Bonnie. Moeder en dochter koe winden iedereen om hun poten, het is ook zo'n mooi stel.

Ik krijg adviezen van ervaren boeren. Met koek kun je ze tam maken. Laat ze af en toe een stukje eten uit je hand. Maar ook weer niet teveel geven want dan gaan ze erom zeuren.

Nou Karin en kopen maar alvast een pak koekjes. Voor de koe. Een pakje. Van twintig kilo. 😊😊





Als ik de ingrediëntenlijst lees (bietenpulp, lijnzaad, mais, nog wat dingen) zegt Paul .... 'nee he .... je gaat dat toch óók niet weer zelf maken?'

Top! Hij heeft altijd echt goeie ideeën!! 😊





Bella en Bonnie.

on dinsdag 28 augustus 2018











Bonnie is nog wat verlegen.

Dat wil zeggen, ze zit al wel na drie minuten in de moestuin. Dwars door het draad heen. Oeps. Daar moeten we even naar kijken.

Maar wat een tweetal. Zó mooi! Alsof ze hier altijd al waren.

 



We moeten nog wel een en ander doen. Koeien neem je niet zomaar daar komt heel wat bij kijken. Administratie. Een winterplek maken. Wintervoer regelen.

Hm, zouden ze pompoenen lusten?





Het wordt een hele ontdekkingreis. Voor Bella, voor Bonnie, en voor ons.