Echt een leuk stadje!

on maandag 30 december 2019




Als ik 's ochtends naar achteren loop om de dieren te voeren en het ijs van de waterbakken te slaan, is het soms net alsof ik zó een filmset op loop.

Zó mooi is de ochtendstond.

Op de foto zie je dat maar half. In het echt is het adembenemend ..... de zon die zelf nog niet op is, maar al wel de onderkant van de wolken dieproze kleurt. Een prachtige start van de dag is het. 

We hebben de afgelopen dagen veel gewandeld, en ook eens wat verderop. Zoals in Vilsteren, op het landgoed. Het dorp en het kasteel en de oude boerderijen en buitenplaatsen eromheen vormen samen met de bossen één groot landgoed, en je kunt er prachtig wandelen.  

Hier zie je één van de (vele) buitenplaatsen, het 'Landgoed Hessum'. Er woont een adellijk stel, en als boer en boerin verdienen ze de kost met hun melkveehouderij van ruim 100 koeien. De boerderij zit erachter, die zie je vanaf hier niet.






Prachtige omgeving voor een wandeling. Echt de moeite waard.

🌳🌳🌳🏰🏰🏰🌲🌲🌲



In de moestuin kom ik niet veel op het moment. Het is binnen veel te gezellig, met de jongste twee nog een paar dagen hier, en de kachel aan en lekker lui op de bank. Maar sommige dingen moeten nog wel, zoals ééns per week de vlaaien van Bella verzamelen op de wei en in de paardenbak.

En ook ééns per week wat voederbieten oogsten en knollen trekken voor Bella.

Het knollenveldje is een wonderlijk iets. Elke keer denk ik ... nou ... nu heb ik alle 'dikkerds' er echt wel uit, en dan de week erop zijn er weer heel veel nieuwe dikke knollen. Ze groeien nog steeds!






Na dat knollen trekken waar je ijskoude handen van krijgt, weer lekker snel bij de kachel. En binnen waren ook nog wat klusjes.

Dingen zelf maken, dat betekent ook ... dingen repareren. Zoals de jas van Lien. Het is een mooie warme jas, maar niet zo'n beste kwaliteit. Op de schouder zat meteen al een grote scheur, en de lusjes, waar de haakjes doorheen moeten die de jas dicht houden, waren er allemaal af.

Lien doet nooit ergens moeilijk over. Die houdt zo'n jas dan gewoon met haar hand dicht.





Maar die scheur was vervelend. Dat tocht.

'Kun jij dat maken mam?' Nou, ik dacht van wel, omdat het leek alsof het een gescheurde naad was. En dat kan ik wel maken. Maar het was een winkelhaak, gewoon midden in de stof. En van buitenaf kan je dat niet vaststikken, vanwege dat nepbont. Daar kan je niet in naaien. Maar vanbinnen kon je er ook niet bij, er zat een voering in. Wat nu?

Een beste naaister ben ik niet. Nooit geweest ook. Vroeger bij de handwerkles stond ik meestal in de rij bij de juf, omdat er weer iets fout gegaan was. Of de draad zat weer eens in de knoop.

'Jullie trekken het niet UIT de knoop,' zei juf Schuringa dan, 'maar jullie trekken het IN de knoop!!' Haha klopt. Prutswerk was het!😄😄 

Maar daar zit je dan, met de jas van je dochter. Die zelf geen handwerken meer heeft gehad, want dat bestaat volgens mij niet meer.





Ik heb op internet gezocht. Géén oplossing te vinden.

En toen heb ik de jas binnenste buiten gedraaid en de voering gewoon maar open getornd op een naad. Toen kon die buitenstof door het gat geduwd worden. De grote scheur is toen dichtgenaaid, met kleine overhandse steekjes. En toen vervolgens de voering weer dicht gestikt.

En voor de ontbrekende lussen heb ik aan de binnenkant van de jas veiligheidsspelden vastgezet, waar de haken van buitenaf doorheen geklemd kunnen worden. Juffrouw Schuringa zou er een hartverzakking van krijgen .... maar de scheur is weer dicht én de jas kan weer dicht!

Wat een geluk was, want we gingen vandaag een middagje naar Meppel. De meiden en ik.








Kijk, hierboven, niks van te zien toch?

Meppel is een gezellig klein stadje. De stadswandeling doe je in een uurtje. Wij hebben er langer over gedaan want zijn een stuk omgelopen. En hieronder, in dit straatje, de Touwstraat, stond dat je naar links moest, maar het liep dood.

Wij zoeken en zoeken. Hoe kan dat nou?

Maar er was tóch een doorgang! In die ene hoek. Een piepklein steegje.






Het is het smalste steegje van heel Nederland!! De Jodensteeg.

In het steegje hangen borden met informatie. Er zat in deze steeg lang geleden een Joods pandjeshuis. De deur daarvan zit er nu nog steeds. Vroeger waren er heel veel van dit soort stegen in Meppel. En omdat er toen nog geen riolering was, werden de 'toilettonnen' via zo'n steeg opgehaald. Daar moest natuurlijk voor worden betaald.

En dat noemde je dan 'strontbelasting' .







We wandelen verder door Meppel. Langs de grachten.








Alleen zijn de meeste bezienswaardigheden dicht, op maandag. Oók het Drukkerijmuseum.

Dus de expositie 'Bijbel in Beeld' slaan we over. Wat de meiden overigens niet zo erg vonden. Wél even door het raam naar binnen kijken, naar die oude drukpersen.

Er zal vast veel te zien zijn, het is een enorm gebouw. Maar ja, dicht is dicht.









Als we zo door Meppel wandelen, moet ik denken aan een wandeling van ruim vier jaar geleden, óók door Meppel. Ik was er nog nooit geweest, en vond het ondanks de regen een leuk stadje.

En op het blog wat ik daarover schreef, reageerde iemand, die toen iets vertelde over haar zoon Olle.

Bio-boer Olle.

Goh, dacht ik toen, een biologische boer? Wat leuk. Een biologische boerderij, misschien hier in de buurt? En ik ben gaan zoeken op internet. En ik vond .... de tuinderij 'De Zonnehorst'. Want daar werkte deze Olle toen.

En toen ben ik maar eens gaan googelen op 'De Zonnehorst', wat dat voor bedrijf was. En toen .... kijken op streetview .... wow .... wat een mooie plek!! En hee, kijk nou, het boerderijtje ernáást staat te koop!! Zag ik op streetview.




En daar wonen we nu! In dát boerderijtje.

En zo zijn wij dus uiteindelijk via dit blog aan ons huis gekomen! En via Olle en via zijn moeder, die we allebei ontmoet hebben, later.

En via Meppel, natuurlijk. Echt een leuk stadje! 😊😉




Zelf maken.

on zondag 29 december 2019




Wat betreft dat voornemen van laatst, om voorlopig niks te kopen (alleen tweedehands) en om dingen zelf te maken, hebben we de tijd mee. Het is namelijk heel hip om dingen zelf te maken. En het schijnt ook nog heel mindful te zijn. 😊

Het is wel even schakelen. Je koopt zó snel iets. Dat leer je niet zomaar af. Zo stond ik laatst al bij de Bruna met een dik notitieblok in m'n handen, omdat ik een agenda wilde maken net als vorig jaar.

Maar toen dacht ik, onee verhip, niks kopen!  Ook géén notitieblok. Want we barsten nog van de oude lege schriftjes op zolder. Nou, teruggelegd. En thuis maar eens in de kast gedoken. Ja, schriften genoeg. Ik had een dikke nodig met minstens 60 bladzijden.



de agenda van 2019




Die was er ook. Een grijze. Behoorlijk lelijk was hij. En met een slappe kaft. 

Maar met twee stukken karton, op de kaft geplakt, en met een lapje stof als 'kaftpapier' er omheen genaaid, is het lelijke schrift veranderd in een vrij stevig en vrij leuk notitieblok. Nu alleen nog even die 365 dagen erin.

Schrikkeljaar, nog eentje extra ook!









Toch kóóp ik ook nog steeds dingen. Zoals kadootjes. Dat vind ik moeilijk, om mensen zelfgemaakte dingen te geven. Het staat zo vrekkig.

💰💰💰💰💰



Vandaag was het uitstapje met vriendin Suzanne. Mijn maatje uit Bussum. Ze heeft een kleine beperking, en ik zoek haar twee keer per jaar op. Samen door de Bussumse winkelstraten wandelen. Koffie drinken, een taartje eten, en dan is het voor haar feest.

Ik zag ineens overal in de winkels dingen die je ook zelf kan maken. (Het wordt een sport!) Zoals in De Tuinen bij de bakprodukten. Druivenpit-meel? Echt? Kun je daar mee bakken? Met druivenpitten? Wat leuk!! Volgend jaar die zaden ook bewaren dus!

En ook van sorghum en van nog veel meer zaden (die we gewoon hebben in Moeskers Moestuin) kun je bakmeel maken.






Mais en rogge ook. Ja dat hebben we allang! En het is vers gemalen zóveel lekkerder dan wanneer het wie-weet-hoe-lang-wel in plastic zakken heeft gezeten.

Bij de Wereldwinkel hebben we ook wat kadootjes gekocht. Dat telt minder, vind ik, want daar help je mensen mee. En het is meestal vrij duurzaam geproduceerd.

Maar óók daar, vele vele dingen die je in een handomdraai zelf kan maken. Eén foto heb ik per ongeluk gewist, van twee erg leuke polssloffen, of hoe heten die dingen, heerlijk warm voor om je polsen en deels om je handen. Gewoon een recht lapje breien, een voering ertegenaan stikken, met een gat erin voor de duim, en vast naaien. Klaar. Niks vingers breien, ofzo.

Mooie katoenen plaids met een kleine gehaakte franje, stukken zeep aan een touw, schattige slingertjes, voor bijzondere feesten. Allemaal vrij simpel zelf te maken.







Overal zie je het ineens! Dingen die je vrij makkelijk zelf kunt maken. Van de spullen die je gewoon al in huis hebt.

Voor degene die graag met hout werkt ... wat dacht je van zo'n houten bord? Zo'n snijplank? Die grote houten snij- en broodplanken zijn erg populair. Volgens mij is dat niet heel moeilijk. Héél veel schuren, dat wel. Maar verder is het eigenlijk gewoon een stuk hout met een gat erin en een touw erdoor.

Zo'n borrelblad, van wel een meter lang, voor allerlei borrelhapjes, leuk! Onthouden maar weer.





We aten vanavond bij Sascha en Pieter. Ook allemaal zelfgemaakte dingen. Zoals deze verrukkelijke bietensoep.

En er lag een blad waar ik even in moest bladeren .... vegetarische recepten. En niet zomaar recepten, maar allemaal heerlijk Winters Comfortfood. Allemaal met pastinaken en wortelen en bieten en pompoenen en van die dingen waar wij de schuren mee vol hebben liggen!

Top tijdschrift!!

Maandag meteen kopen!





Of wacht ... 😳😳😄

Kerst 2019.

on vrijdag 27 december 2019














 











Die gezellige korte dagen, met de hele familie thuis ... ze zijn alweer voorbij. Kerst 2019 is voorbij.

En het licht komt terug. Kijk maar, daar heb je het licht al! 😊