Drinken.

on woensdag 29 mei 2024



Wat drinken jullie zoal? Echt? Wij zelf zijn hele saaie drinkerds. Paul drinkt alleen water, koffie, en 0.0 bier. En soms sportdrank. En zelf drink ik water, koffie, kruidenthee, en 's avonds soms een speciaalbiertje. Geen wijn meer helaas omdat ik steeds vaker migraine kreeg. 


En dan komt er bezoek. 


'Wat willen jullie drinken?'


'Nou doe maar een sapje.' sjips hebben we niet. 'Oh een frisje is ook goed.' whaah hebben we ook al niet. Maar gelukkig bloeit de vlier weer, en hebben we weer vlierbloesemsiroop. Van vlierbloesemschermen, citroen, appelazijn, en honing. Dat is altijd goed. Vindt elk bezoek hartstikke leuk. Zo'n karaf, met een scheut limo, kraanwater, en wat munt of schijfje komkommer of een aardbei erin. Je bent meteen helemaal hip en klaar.


Voor tien liter siroop had ik wel heel wat citroenen nodig, en dan blijf je dus met die schillen zitten. Maar Instagram wist raad: maak er allesreiniger van!


 



De schillen gingen in een kan, een litertje appelazijn erbij, en dan laten trekken. Over een week of wat kan dat gezeefd en in een sprayfles, voor een lekker geurende allesreiniger. 


En we hebben weer voor maanden genoeg hippe drankjes!





Op de tuin ben ik het allerlaatste stuk 'winterdeken' aan het afhalen. Op een kwart van de grote moestuin lag nog steeds die dikke laag compost. Maar gras en onkruid breken hier nu dwars doorheen, en die deken is helaas ook een prima schuilplaats voor slakken. Die 's nachts dan de tuin kaalvreten.


Dus heb ik de deken opgerold, en de grond omgewerkt. Dá-hag, slakken!


Hier komt in september de winterrogge in. En tot die tijd denk ik dat ik er pompoenen op ga planten. Pompoenen, met héél veel zonnebloemen ertussen. 





Náást dit vak staat dat stukje met boekweit, weet je nog? Wat maar deels opkwam. Ik heb er toen nieuw zaad tussen gezaaid, en dat komt nu ook mooi op. Zo fijn als iets goed gaat. En de slakken er een keertje van af blijven.





Bij de aardbeien ben ik nog steeds aan het rommelen om de dieren eruit te houden. Door het stro blijven de slakjes er nu wel een beetje uit, maar nu zitten de duiven, merels en kippen erin.


Iedereen houdt van aardbeien!


Dus, hop, naar de Hubo om de hoek. Van die lange electriciteitsbuizen gehaald. Vier meter lang. 'Hoe krijg ik die ooit mee in mijn auto?' vroeg ik, nogal onnozel. 'Gewoon ombuigen' sprak meneer Hubo. Ah, ja, tuurlijk.  






Haha nou je ziet het staat als een huis. NIET dus. Het moet nog beter. Maar verder kwam ik nog niet. En ik kwam ook tekort. Ik dacht dat ik aan acht genoeg had maar heb het dubbele nodig.


En hier moet dan nog vogelnet over. Wordt vervolgd.


Vandaag was ik bij een vriendin in IJhorst en die hadden een juweel van een takkenril in de voortuin. Voor wie dat ook wel iets vindt, kijk!


 




 

En ik bakte nog een paar fruitcakes en maisbroden. Alles komt steeds meer van eigen teelt. Ook de suiker voor de cake is nu deels vervangen, door honing. Alleen boter en bakpoeder komt nog uit de winkel. 


Wat niet betekent dat we niks meer kopen hoor. Die vraag krijg ik vaak. Koop je niks meer? Haha, tuurlijk wel! We doen nog steeds gewoon boodschappen. 



Want bier, bananen en Bolletje heb ik niet, op de tuin. 😄

Wilde stamppot, tuin, en twee juffen en een jongetje.

on zaterdag 25 mei 2024



We starten met de wilde stamppot. Want ik wilde graag vers groen in de stamppot, maar dat is er nog niet. Dat wil zeggen, alle groente in de moestuin is nog ondermaats. 


Maar 'groen' is er al zat natuurlijk. Het staat overal en bijna alles is eetbaar. Dus we gingen voor een 'wilde' stamppot. Vergiet mee, en daar gaan we. Op zoek!


 



Eerst wat salie toppen en ook wat jonge oregano. Dan een handvol blaadjes van zevenblad. Dat bloeit nu al heel mooi, witte schermen, met vele bijtjes erop. Maar het is ook een bovenste beste groente. Ik gebruik het jonge frisse zevenblad al vanaf maart in allerlei menu's. Prima te eten!


En dan? What's next? Ah ja natuurlijk! De netels! Waar die allemaal niet goed voor zijn, voor huid en haar en nagels, tegen moehied, ontstekingen, diabetes, en en en. 


En de smaak? Och, gewoon. Groen. Neem vooral alleen de topjes, anders is het wat vezelig. En van onder naar boven afplukken, dan wordt je niet geprikt. 






Natuurlijk gaan er ook wat topjes van de tuinbonen in. De zwarte luizen zijn inmiddels bijna helemaal  verdwenen, verjaagd en opgegeten door de lieveheersbeest-larven. De topjes van de plant knijp je eruit als de planten zo acht tot tien bloemtrosjes hebben. 


En een jong uitje gaat ook mee natuurlijk! Altijd lekker!


 



En tot slot nog wat blad van de snijbiet. Die staat er nog van vorig jaar. Hij is nu bijna net zo groot als ik ben. Pluk alleen wat van het jonge blad. Het oudere blad is wat vezelig en kan ook wat bitter smaken.


Nou, het vergiet zit vol! 






Ik snij het nooit heel fijn, want dan wordt het zo'n baby prakje. Dus, wassen, en dan alles in vrij grove stukjes snijden. Ondertussen aardappelen gaar koken, afgieten, en dan met wat hete melk, boter, en wat zout nog even opkoken en stampen tot een smeuïge puree.





Ja en voor het kleurtje en wat extra pit raspte ik er ook nog een wortel door en een halve ui.


Dan, alle groente door de puree scheppen, het vuur weer aan en snel snel alles door elkaar scheppen tot de groente wat slinkt. En dan .... 





... opeten! Met twee worstjes! Maar die zijn nep. Het zijn vega worstjes. 


Nou, wilde stamppot, met vega worst. Haha, misschien niet voor iedereen weggelegd. Misschien ben je zelf meer van de boerenkool met Unox rookworst. Ook lekker. Maarre ... dit was ook prima te eten!


Goed. Verder regende het hier aardig wat, de laatste dagen. Poes bleef maar binnen. Maar ik had vrij veel werk op de tuin, en ben eerst maar eens begonnen in de kas. Daar is het droog en meestal lekker warm. 


 



Tomaten dieven en opbinden. En ook weer heel veel bloemen zaaien. Ik heb de school beloofd dat ik voor wat extra kleur zal zorgen op hun plein, dus ook daarvoor moest een en ander gezaaid. En ook alvast voor de woonwijken waar we de tuinen gaan helpen vergroenen.


Naar veel van de Prachtlint projecten moeten bloemen, en het goedkoopst en meest praktisch is om die zelf op te kweken. Want Prachtlint heeft nog geen ruim budget. En het is ook leuk werk, bloemen zaaien.





Na de regen ben ik maar eens op de tuin gaan kijken en oh boy wat een slakkenvraat weer. Ook bij de aardbeien zitten ze. En de aardbeien zelf liggen op de grond en half in de modder.


Dus, daar moest stro onder. Dat houdt de vruchten droog en hopelijk de slakken weg. Tot het stro te nat wordt. Dan kruipen die beestjes er juist graag onder. Dan moet je het weer vervangen voor droog stro.


Het is wat hoor, aardbeien zo op de koude grond opkweken. Zonder chemische spulletjes of slakkenkorrels of wat dan ook. Maar het is het waard, want zeg nou zelf ....







....... daar heb je het toch ruimschoots voor over? Lekkere onbespoten aardbeien, met volle kwark en een lik honing. Dit waren de eersten. Die zijn altijd het lekkerst!


Bij de bonen gaat het niet zo goed. Ze komen met al die nattigheid slecht op. Ik had ze ter plekke gezaaid, en heb daar nu spijt van. Binnen voorzaaien was handiger geweest. Maar ja, dat weet je van te voren niet, dat het zo'n nat voorjaar wordt.


Nu maar steeds weer wat bonen erbij in de grond drukken en er het beste van hopen. Verder heb ik ze  gewied, en de ijzerdraden en touwtjes weer vastgemaakt. Nu kunnen ze weer klimmen!





En kijk eens, daar heb je twee van de juffen van de CNS school! Juf Mariska en juf Marianne. We waren vanochtend met z'n drietjes een hele lading boompjes en klein spul aan het planten, op het plein. De laatste portie groen.


Die twee juffen konden goed hard doorwerken! In minder dan 2 uurtjes hadden we alles erin. Ziezo. Af! Het groen zit er nu allemaal in en nu mag het groeien. Het wordt mooi! 





Hier onder zie je een van de hoeken die we vandaag hebben gevuld. Het lijkt misschien nog niet zo groen, maar er zijn hier wel vijftig boompjes geplant. Dit wordt met een paar jaar een heel mooi en dicht 'geheimzinnig oerwoud'. Haha. Echt leuk voor de kinderen, met een paadje erdoorheen.


Nou ja, 't moet nog even groeien he?  




Maar het leuke was .... het geheimzinnige bos was net één minuut af ... en daar was meteen al een jongetje!




En vanavond, droog. Even genieten van de mooie wilde planten overal. En het ruikt zo lekker. En zóveel vogeltjes. Zelf met mijn slechte oren hoorde ik er tientallen.


De vlier staat volop te bloeien. Je ruikt hem overal. Van een paar grote struiken nam ik een paar schermen mee.

  



En dat was het dan weer. 


Thuis staat het bosje gras al een week in een vaasje. Helemaal uitgebloeid. En dat kan er over een week nóg wel staan. Want binnen doe ik niet zoveel, momenteel.


Och, best leuk ook, zo.



 

Selfie met regentonnen.

on dinsdag 21 mei 2024

Nu ik bijen hou kijk ik anders tegen honing aan. Je ziet elke dag ál die beestjes constant vliegen, en vliegen en vliegen, én maar honing halen. Wist je dat een honingbij, haar hele leven als een gek heen en weer vliegend, in totaal ongeveer een twaalfde theelepeltje honing produceert?

Dat is ongeveer zoveel als een rijstkorrel! In haar hele leven! 

Honing is dus vloeibaar goud! Enorm kostbaar! Er is zó hard voor gewerkt door zóveel beestjes! Ik verspil er echt geen druppel meer van. Ook de lege raten, die ik vorige week heb geslingerd, heb ik weer terug bij de bijen gezet. Ze hebben er alle restjes tot de laatste drup honing uitgehaald!



En verder is het weer elke dag werken op de tuin. Hierboven ben ik de aardappels aan het nakijken. Dat doe ik óm de andere dag. Alle coloradokevers, maar vooral ook hun eitjes, haal ik eruit. De volwassen kevers doormidden breken, en eitjes platdrukken. Als je larven ziet knijp je die ook dood.

Als je dat doet vanaf het allereerste moment dat de blaadjes boven komen, voorkom je een plaag. En doe de kevers aub niet in een bakje water met zeep, ofzoiets, want dan sterven ze héél langzaam.  Gewoon doodknijpen, of breken. Snel en pijnloos.

Ook voor de bijen heb ik aardig wat gezaaid. Hieronder zie je de strook waar de pallets en kranten lagen. Dat ligt nu aan de kant, en je ziet dat daaronder een strook zwarte aarde is ontstaan. Het gras is daar in een paar weken verteerd.

Nou, daarop ga ik nu zaaien. Zonnebloemen, en andere bloemen, voor de bijen. Maar eerst mogen de kippen de slakjes opeten. 





En hieronder is een vakje met boekweit. Ook voor de bijen, maar ook voor onszelf. Ik hoop de zaden van boekweit ook te oogsten dit jaar. Voor meel. 

Helaas is het alleen niet zo goed opgekomen. Ik heb nogal wat mollen en muizen in de moestuin en door al die gangen komen veel gewassen niet zo goed op. Er vallen dan gaten in de rijen.

Vandaag heb ik daar geultjes gemaakt, waar dus niks groeide, en daar water in gegoten en weer opnieuw bijgezaaid. Oja en erop gestampt, om de vele gangen dicht te walsen. Nou we gaan het wel weer zien of dat allemaal helpt en hoe het wordt.



De bonen er erwten hebben last van de slakken. Haha ja écht, alles komt hier voorbij hoor! Alle soorten van dieren. Maar dat hoort bij het tuindersvak, dat je daar tegen kan. En gewoon weer opnieuw begint. De erwten heb ik nu al drie keer bijgezaaid. Dit is de laatste keer, want het wordt wat laat voor erwten. 

Bonen kun je nog wel een tijdje doorzaaien. Nog wel een week of vier, vijf. 

De erwten en bonen zijn van eigen zaad. Even voorweken geeft een snellere kieming. Zorg er dan wel voor dat de grond na het zaaien niet te droog wordt. 




En sommige kruiden kun je ook al oogsten. Deze die hier liggen te drogen zijn niet van de tuin maar geplukt onder het wandelen. Je ziet heermoes, walstro, rode klaver, groot streepkruid, en wat bloeiend gras. Allemaal hebben ze zo hun eigen mineralenpakket en hun eigen functie. Deze gebruik ik meest voor thee. 


En kijk Paul had ook zo zijn bezigheden van t weekend. Hij doet het meeste werk aan de voorkant van het huis. Het erf onkruidvrij houden, en snoeien, en de randjes enzo. 

Lekker meditatief zo'n rand stenen schoonmaken. Met een podcast, vast iets over sport. 



We hebben zijn verjaardag dubbel gevierd. Want maandag kwamen Bob en Merel ook nog langs. Na hun vakantie, toch ook nog even langs opa en oma. Met hun klein Beertje, die een echt lachebekje wordt!

En wij dus weer taart en borrelen! Gelukkig was ik nu iet ziek. En we gingen vroeg aan de soep, want de familie moest natuurlijk nog weer helemaal terug naar Oegstgeest (haha, titel van een boek!) en Beer natuurlijk op tijd naar bed! 




Vandaag. De regentonnen.

Die zaten vol bagger. Echt! Ze staan namelijk altijd open, en het water is oud en helemaal groen en slijmerig geworden. Een dikke laag drab aan de binnenkant van de tonnen. Wolken muggenlarfjes erin.  En stinken!!

Nou dat moest er dus uit. Al dat stinkwater heb ik eerst met gieters over de tuin uitgegoten. Planten vinden dat namelijk héérlijk. Het is voor hun water en voedsel in één. 

En toen de tonnen geschrobd. Tot ik zelf ook een uur in de wind stonk. Maar mijn vijf trouwe  kameraden zijn weer brandschoon! Dus komaan, een selfie met z'n allen! 



Het was goed getimed want het onweert hier nu als een gek! Donder en bliksem en harde regen! Ik ben benieuwd naar de water-oogst, morgen. Alleen zie ik nu op die ene foto dat ik helaas tussen ton 3 en 4 vergeten ben een verbinding te maken. Stom hee!

Naja. Fouten maken hoort erbij.  

En kijk, dit was het boeket van afgelopen week. Van de kinderen nog, voor moederdag. En daaronder ..... 



 

..... zie je het bescheiden boeketje van vandaag, van bloeiend gras en wat walstro. Een doordeweeks boeketje. 

Want het is niet elke dag feest.