Een cursus van dertig euro.

Een kleine tien jaar geleden volgde ik voor de lol een keer een fruitbomen-snoeicursus, bij een fruitteler. Het was een cursus van twee uur, we zaten op strobalen, kregen de theorie te horen over hoe je moet snoeien, en zagen de fruitteler ondertussen knippen aan een jong boompje.

Zelf kregen we geen schaar in handen. Haha ... die man die wist echt wel wat hij deed. Géén cursisten laten klooien en knippen aan zijn kostbare bomen. Ik gaf hem groot gelijk. Daarna was het, bakkie koffie, en nog even rondlopen door de boomgaard. Daar vertelde hij nog zo het een en ander.

Toen, dertig euro afrekenen, en dat was het. Klaar was de cursus. Ga maar oefenen met je eigen bomen, zei de teler. Met een big smile. En, hij zei ook nog, als je een fout maakt en een tak tevéél snoeit, niemand die het merkt. Eraf is eraf. 

Ik ben nog steeds, na tien jaar, heul blij dat ik toen die cursus heb gevolgd. Want jonge fruitbomen snoeien is helemaal niet zo ingewikkeld. In twee uur kun je dat makkelijk leren. En dan weet je het voor de rest van je leven. Dus, als je ook fruitbomen hebt gepoot, en niet weet hoe die te snoeien, volg dan zo'n cursus, en je hebt er echt héél veel lol van! 

Allereerst moet je goed gereedschap hebben. Je ziet hier van alles liggen. Maar omdat onze bomen nog erg jong zijn, gebruik ik alleen maar een snoeischaar, een takkenschaar, en een handzaagje. Zo eentje die je dicht kunt klappen. Alle gladde delen goed slijpen van te voren, en dat is het. 

Achter op ons weiland hebben we een wildernis gemaakt. Een driehoekig deel is afgeschermd voor de koeien, en daar zijn allerlei bomen geplant, en struiken, en dat mag daar verwilderen. Dat wil zeggen, behalve de appelbomen. Daar wil ik graag een mooie oogst van, dus die heb ik vandaag gesnoeid.

Omdat ik het al drie jaar heb overgeslagen, is er nogal wat schade. Takken zijn afgeknakt, sommige boompjes staan scheef, en er is ook flink wat schade aan de bast, hier en daar.

Alles wat ziek is gaat er sowieso af. En alle concurrerende takken en wat naar binnen of omlaag groeit.  Over dat snoeien kun je hier iets meer zien. Dat was acht jaar geleden, toen werkte ik een tijdje op Landgoed 'Land en Boschzigt', en daar had tuinder Sijmen besloten dat Margriet en ik de hele boomgaard mochten snoeien. Met z'n tweeën. Omdat wij een cursus hadden gevolgd. Haha, ja want zo gaat dat .... in het land der blinden is eenoog koning.😊

Die boomgaard die was helemaal verwilderd. Er kwam amper fruit meer af, van de vijvenveertig appel- en perenbomen. Elk jaar waren er weer andere stagiaires geweest, en iedereen deed maar wat snoeide weer anders.  Margriet en ik hebben die boomgaard toen drie winters lang gesnoeid. Het eerste jaar was dat doodeng. Er waren ook grote bomen bij, en doen we het wel goed?? 

Je leert snoeien vooral door het te doen. Hoe vaker je een boom in vorm snoeit, hoe beter je leert kijken. Op een gegeven moment 'zie' je welke vorm de boom moet hebben. Er moet bijna altijd een heleboel af, als een boom een tijd niet onderhouden is. 

Kijk maar eens mee in onze voortuin ... die appelboompjes daar, die lagen vorig jaar plat, onder een stapel stenen, door dat werk toen aan het fietspad. Gelukkig zijn appels sterk, en de boompjes zijn weer overeind gaan staan. Maar het is allemaal wildgroei en waterloten en scheve takken. Er kan wel meer dan de helft weg. Wel driekwart.

Eerst haal je alles onderaan weg, glad aan de stam, en dan werk je steeds verder naar boven. Uiteindelijk hou je een paar vormtakken over, drie of vier. En die snoei je dan op lengte, en knipt ze af vlák boven een naar buiten wijzende bladknop. Foto boven, op de witte en blauwe streepjes heb ik de vormtakken gesnoeid.

Ingewikkeld? Welnee. Op google en in boeken kun je allerlei tekeningen vinden. Of volg gewoon een cursus. Echt, iedereen kan het.

Nog eentje zien? Deze hieronder was echt één en al rommel. Als je daar niks aan doet krijg je nooit appels. Of misschien vijf.

Uiteindelijk heb ik er nog twee concurrerende takken uitgeknipt. Hieronder zie je dat, bij de witte streepjes.

Nou tot zover de snoei van dit jaar. Januari, februari zijn de beste maanden voor fruitbomen snoei. Maart kan nog, maar dan moet het niet te warm zijn. Anders komt de sapstroom op gang en dan moet je niet meer snoeien.

Fruit gesnoeid, huis, kas en schuren opgeruimd. De grootste januari klussen zijn wel achter de rug.

Hierboven zie je de laarzen, die heb ik in plastic kratten gestopt, omdat dat het minste ruimte kost. Iemand gaf de tip om ze omgekeerd op stokken te zetten, wat een heel goed anti-muizen idee is, maar maar dat kost me teveel vloeroppervlak. Het zijn nogal wat laarzen ..

De schoenenrekjes waar de laarzen eerst in stonden staan buiten. Ineens overtollig. Het zijn wél hele handige rekjes. Van die Ikea dingen die haast iedereen heeft volgens mij. Je kunt er eindeloos veel mee doen.

Er komt vast wel een bestemming voor. Misschien, voor kruiden .... 

De zon straalde vandaag over Punthorst. De hele morgen baadde in de zon en ook een deel van de middag. Hoe gaat het ondertussen met de schimmelige bieten? Winnen de schimmels .... of wint de zon?

Nou, het ziet er al best goed uit. Zon en wind hebben hun best gedaan en een groot deel van de schimmel is verdwenen. Wat een wondertje toch.

 

En ook de knollen groeien nog steeds maar door. Ze moeten binnenkort allemaal weg hier, want het nieuwe tuinseizoen staat weer voor de deur. Binnenkort erwten voorzaaien. En als die wat gegroeid zijn, dan moeten die hier komen, waar nu nog knollen staan.

Dus heb ik een groot deel vandaag uitgetrokken. Morgen verder daarmee.

Ook de knoflook komt al op. Kleine groene sprietjes wiegen in de wind.

Al bijna lente? Haha, nou ik denk van niet. Weet je nog dat die strenge vorst en sneeuw kwam, vorig jaar, in februari? Het kan nog zomaar ineens dik winter worden! 

Maar toch kun je al het één en ander voorzaaien. Wat tomaten. Wat pepers. Wat erwten. Lekker in de zon. Maar daarna gaat het wel mee naar binnen hoor!

Oh en nu vergat ik nog te vertellen hoe het afliep met die boomgaard, van 'Land en Boschzigt'.

Nou, kijk maar. Na drie jaar snoeien door buurvrouw en buurvrouw ... twee absolute  beginners op snoeigebied ..... 

..... toen hing die hele boomgaard vól met fruit! 

Dat is dus wel een cursusje waard! 😉🍎🍎

Middernacht.

Gisteravond hadden we bestuursvergadering van de Natuurbescherming. En het werd laat. Om elf uur waren we wel klaar, maar ik ga daarna dan altijd nog wat dingen verder uitwerken en opzoeken. 

En dan worden je hersens klaarwakker. En is het zomaar vér na middernacht. We hebben nogal wat hooi op onze vork genomen, als vrij klein bestuur, met grote ambities. Een groen lint aanleggen dwars door Staphorst en omgeving, met allerlei natuurprojecten. En een jubileumjaar met allerlei leuke activiteiten. En interviews, met onze oudere leden. 

Een mooi boekje maken. Een nieuw gezicht voor de website. Een nieuwsbrief.

En natuurlijk kwam ik met dat verhaal over het bos, waar ik laatst al over schreef. Elk jaar wordt hier in 'ons' bos heel veel hout gekapt, omdat het een productiebos is. En omdat we nou eenmaal hout nodig hebben. Liefst lokaal.

Maar helaas wordt de productie elk jaar verder opgevoerd, en gebeuren er allerlei dingen bij de houtkap, waardoor de schade voor de natuur steeds maar groter wordt. Onherstelbare schade. Ik ga er verder niet in detail op in, daarvoor zijn weer andere blogs, maar ik schrok er erg van, en wil er dit jaar wat aan gaan doen. 

Dat hebben we gisteravond ook besproken. Mijn plan van aanpak dus, en wat de anderen daarvan vinden. Ik zal jullie er af en toe iets over vertellen. Voorlopig ben ik druk bezig met gegevens verzamelen. Van de week waren hier al een aantal boswachters op de koffie, en ook heb ik met ecologen en bosbouw-deskundigen gesproken. En andere groepen in Nederland, die zich hier ook zorgen over maken. Er is veel onrust over de houtkap en vooral over de gevolgen.

Nou, tot zover, het vervolg van 'plan bos' ..... zoals ik het voorlopig maar even noem. 🌳🌳🌳

En dan weer over tot de orde van de dag!😊

Het zijn eigenlijk heerlijke dagen. Sowieso hou ik erg van de wintermaanden. De strakke silhouetten van de bomen, de mooie parelmoergrijze luchten, de koele wind, en de enorme hoeveelheid vogels die je ziet. Er is altijd wel wat te zien in de lucht. En ook, er is nu winterrust op de tuinen, waardoor ik me kan me bezighouden met iets wat ik erg leuk vind ... namelijk opruimen. Zo'n tuinschuur helemaal leegruimen, dingen anders organiseren, stoffer en blik erbij en de ragebol en de bezem. 

En dan als het goed is, dan heb je ná zo'n ingreep ineens ruimte over, want er moeten in deze tuinschuur komend voorjaar ook de bijenspullen bij in. En we willen graag een vrieskist. Die moet hier dan ook in.

Een andere reden dat ik elke winter alle plekken bij langs loop, is dat je dan weer weet wat je ook alweer allemaal hebt, aan spullen. En waar het ook alweer staat. Om het dan elke zomer weer straal te vergeten. 

En de derde reden is ..... de muizen. De muizen die zitten overal. Ze zitten zelfs overal in. Het zijn zulke slimme muizen. Ze halen zaden uit de pompoenen die in de éne schuur liggen, en bouwen nesten in de regenlaarzen, liefst in de nieuwste exemplaren, in de schuur ernaast. En daar vind je dan de pompoenzaden en de eikeltjes en de keuteltjes in terug. In de laarzen.

Haha, als de meiden hier zijn en laarzen aan willen doen, gaan ze er eerst hard mee gooien. En eindeloos schudden. Want je zal maar met je tenen in een muizennest schuiven .... 

Tja. Het is wat. Maar met een jaarlijkse beurt is de schade te overzien. Dit jaar was er maar één laars aangevroten. En die is misschien nog wel te repareren. En de aangegeten pompoenen, dat geeft ook niks, want Bella en Bonnie malen daar niet om.

Over de koeien gesproken, die eten zoveel, dat het hooi zienderogen verdwijnt. Elke dag gaat er minstens 20 kilo hooi in, en zeker 10 kilo groenten. De groenten daar red ik me nog wel een maand of twee mee, maar van het hooi zijn er nog maar zo'n vijftig pakken. Dat gaan we niet redden tot april.

Dus moet er extra hooi komen. Gelukkig kreeg ik van diverse kanten adressen waar nog hooipakken te koop zijn, dus als het goed is komt er binnenkort wat hooi bij.

De koeien krijgen vier keer per dag voer. Eerst 's ochtends, een paar plakken hooi. Dan rond het middaguur, als ze het weiland in gaan, wat hooi en een emmer met groenten, en sinds kort ook wat brok. Omdat het gras eigenlijk geen voedingswaarde meer heeft. En voor wat extra mineralen.

En dan als ze de stal ingaan krijgen ze weer hooi en flink wat groenten. En 's avonds rond tienen nog wat hooi. En echt, alles gaat op. Tot de laatste spriet. Koeien eten enorm veel. En zolang wij ze hebben, krijgen ze het beste wat we hebben en zoveel ze willen. En wellicht komt er een moment dat zij dat aan ons teruggeven, als vlees, voedsel voor ons.

Dat is tenminste de bedoeling .. 

☕☕☕

En vanmiddag was er weer iets heel anders. Theedrinken met Lia en Editha, en het over weer heel andere dingen hebben. Niet over koeien en ook niet over bomen. Maar over de mooie kunstprojecten van Editha. Ze had heel wat opdrachten, en wij bekeken die. De stoffen voor die projecten, die verft ze met zelf gewonnen verf. Onder anderen met uienschillen, die ik voor haar bewaar.

Bijzonder, waar je allemaal verf van kan maken. En ook, hoe mooi je op die geverfde stoffen dan weer prints kan maken, van bladeren, veren, bessen, en veel meer.

Ja en zo was er nog het één en ander. Een paar kaarten posten in het dorp. En toen ik daar toch in de buurt was, liep ik even binnen bij de boekhandel en drukkerij van Nico de Graaf. 

Wij willen een kaart laten drukken. Dat heeft iets te maken met het jubileumjaar, van de vereniging. Editha gaat de illustratie maken, en Lia en ik de tekst. En dan moet dat gedrukt worden. Maar hoe  werkt dat? En hoe duur is dat? En kan dat op korte termijn?

Bij de drukkerij bleek het allemaal gewoon vrij makkelijk te kunnen. Stuur de spullen maar naar ons op, zei De Graaf, dan hoor je wel of het kan, en wat en hoe en hoeveel het gaat kosten. Nou, weer een stapje verder, met één van de plannen.

En daarna ging de reis naar Massier, je weet wel, met die mooie molen. Daar schreef ik ook al eerder over. 

Bij Massier haal ik het dierenvoer. De grote zakken met koeienbrokken liggen achterin het magazijn. Je rekent eerst af aan de kassa, rijd het magazijn in en laad gewoon zelf je spullen in. Niks controle ofzo. Dat gaat allemaal in goed vertrouwen. 

Dus ik laadde mijn kofferbak vol met gemengde granen voor de kippen, koeienvoer, hondenvoer en kattenvoer. En reed met een platte beurs weer naar huis. Dieren houden is een dure hobby. Wat je je goed moet realiseren vóór je eraan begint. Het is niet alleen gezond voer, wat ze nodig hebben, en goed materiaal voor het 'bedden', maar ook soms de dierenarts, of middeltjes om ze vrij te houden van ongedierte.  

Doe het óf goed, óf begin er niet aan. En mocht je ineens geld tekort hebben, er zijn hele goeie websites over hoe je zelf voor weinig geld goed en gezond dierenvoer kan maken, voor katten en honden. Google maar eens.       

Ik kwam thuis in een koud en donker huis. Brrr. Snel de lampen aan en wat kaarsen, en de kachel omhoog, en toen heb ik van allerlei restanten groenten een wintersoepje gebrouwen. Met flink mosterd. Waar je snel warm van wordt!

Recept? 

Oei. Lastig hoor. Maar goed, in grote lijnen ...  Ik begon met een flinke kluit boter te verhitten in een grote gietijzeren pan. Daarin sneed ik wat tenen knoflook in plakjes.

In een andere kleinere pan anderhalve liter water aan de kook gebracht, waarin twee handenvol salie en rozemarijn gingen. Die twee staan nog gewoon in de tuin. Ze zijn praktisch winterhard. En ook twee bouillonblokjes. Even laten koken.

Je snijdt een hele bende groenten in blokjes. Ik nam dit keer aardappelen, knollen, uien, wortelen, prei, een paar overgebleven champignons en een klein stukje paprika. 

Dat ging allemaal in de hete knoflookboter. Roerbakken tot beetgaar. Vervolgens ging er een flinke schep zelfgemaakte mosterd bij, en nét zo'n schep korianderpasta, en nog even goed roeren. Dan, een half kopje meel erbij roeren.

Tot slot de bouillon zeven, en die er beetje bij en beetje bij gieten.

Als finishing touch deed ik er nog wat volle melk bij, bij gebrek aan room, en wat peper en zout. En dan is zo'n soep echt helemaal af!! En ben je in no time opgewarmd en opgevuld!

 

En nu is het potverdrie alwéér na middernacht. Tsssss .....