Zo zachtjes en zoetjesaan schuiven we de zomer in .... waar we al zolang op wachten!
Binnen proppen de bloemen zich tegen de ramen aan om zoveel mogelijk zon te vangen ... het lijkt alsof ze zich dwars door het raam naar buiten willen wringen ... want buiten ... daar moet je wezen nu!!
Er is veel te zien op deze mooie warme dagen. Wat ik altijd leuk vind is naar mieren kijken. Ze staan nooit stil, iedere mier heeft een duidelijke taak en een vastberaden blik in de ogen. Ze is op weg naar iets belangrijks!!
Het is ook leuk om een beetje te experimenteren met mieren. Kun je ze van hun vaste paadje afleiden met eten of drinken? Ik giet een beetje vlierbloesenthee naast hun pad. Vinden ze niks aan. Nee ze hebben liever cola of limonade natuurlijk. Vlierthee ... saai!
Een stukje paprika dan? Of een druppeltje honing?
Nee hoor, zelfs de honing die boeit ze niet. Een enkele mier komt eraan snuffelen, neemt misschien een klein hapje, maar er wordt geen special force opgeroepen om die honing naar het nest te brengen. Zou het te geconcentreerd zijn voor de mieren?
Wat ze dan wél weer boeit .... is het lijkje van een mede-mier. Ik had per ongeluk de honingpot op een mier gezet, en die was dus dood. Daar gingen ze wel met z'n allen op af, en in no time werd het lichaampje afgevoerd. Of nee, eerst uit elkaar geknipt, toen afgevoerd. Sorry klein ijverig miertje, het ging per ongeluk!
Hier was een stapeltje mieren bezig om een of ander insect in stukjes te knippen en dat werd in onderdelen vervoerd naar het nest. Wat zijn die beestjes mooi, het zijn net twee pikzwarte druppeltjes teer met een handig verbindingstukje ertussen, en dan al die kriebelpootjes.
Maar het zijn dus vooral vleeseters.
Hee-hóp, hee-hóp ... daar gaat de wesp, of wat het ook geweest is, in keurige gelijke stukjes, als voer voor de mierenlarven. Moet je nagaan wat een troep de natuur zou zijn als die mieren er niet waren!
Ik was ook weer even op de tuin. Natuurlijk, elke dag ben ik nu wel even op de tuin. Vandaag alleen maar de buitentomaten gediefd. Je weet wel, die jonge lootjes uit de oksels breken. Anders worden dat enorme grote zijtakken aan de plant, die de energie van de hoofdstam wegnemen.
Hoewel .... ik heb laatst in een oud tuinboek gelezen, dat je die dieven helemaal niet weg moet halen. Die dieven zijn de sterkste takken van de hele plant en geven geweldige tomaten. Nou ja. Hebben we het weer helemaal verkeerd geleerd?
Volgend jaar ga ik daar mee experimenteren. Met dieven laten zitten.
Als je plantgoed dood gaat, meteen weer zaaien natuurlijk! En ja, dat wordt óók weer opgegeten waarschijnlijk, en dan ga je meteen wéér zaaien. Drie keer, vier keer, zo is nou eenmaal het lot van de tuinder! :D
Een jaar of anderhalf geleden, toen imker Liesbeth en ik op zoek gingen naar een plek voor haar bijenstal, hebben we op gevoel een mooi plekje achter in de wildernis gekozen.
En nu blijkt dat een gouden plek te zijn voor die bijen! Want ze staan pal onder een rij grote Acacia's! Die staan nu volop te bloeien en te geuren, en de bomen zoemen van de bijen. Duizenden bijtjes, in al die mooie bloemen!
Mooi he?
En hele lekkere honing ook nog, Acacia honing. Ik zie dat Liesbeth de bijenkasten flink vergroot heeft. Zouden die kasten nou ..... druipen van de honing??
Jammer dat Liesbeth er niet is. Ik kom er niet aan natuurlijk ... zelfs niet even het deksel optillen ... nou ja al zou je willen, je krijgt het niet open want die bijen die plakken dat vast met een natuurlijk plakseltje ,,, propolis.
En dan .... de eerste voortekenen van Juni!! Zo'n echte juni bloem, die klaproos, die ergens tussen de tegels door vandaan schiet. Hij is een echte pioniersplant die op de meest dorre plekken kan groeien!
Zo'n tere bloem, maar toch zo sterk, echt een bloem om respect voor te hebben!
Ach kijk .... en wie hebben we daar? Ja de mieren weer, maar ook hun stamboekvee, de bladluizen!! Hahaha ben je straks eindelijk een beetje van de slakken af, krijg je dat!! Ja dat is ook juni natuurlijk!!
Elke maand zijn eigen beestjes en bloemen!