Sneak preview.

Briefjes voor buurtbewoners, dat er muziek komt, en ook een bericht op de buurtapp. Met Liek naar de groothandel om kilo's boter en fondant en poedersuiker in te slaan voor alle taarten die zij gaat bakken. Inclusief bruidstaart!

De crew van Lars komt langs om de tent te installeren, alles wordt aangekleed en mooie hoekjes gemaakt en we lijken ineens wel een boerderij uit Landleven. Zo'n boerderij met binnenhuis architectuur en van alles het mooiste van het mooiste ..... 

 

Veel van de spullen die voor de aankleding worden gebruikt blijk ik zelf ook te hebben. Haha alleen zijn het bij mij gewoon gebruiksvoorwerpen. Die achterin de container liggen. Geen huis decoratie. Zoals manden met oogst, olielampen, oude houten zeven en kisten en veel meer van die dingen.

Ik zie ineens, door de ogen van de mevrouw die de decoratie deed, hoe mooi die spullen kunnen zijn. En hoe mooi sommige hoekjes zijn. De meiden kozen dit hoekje hieronder, gewoon een rijtje met tomatenplanten in potten, als achtergrond voor foto's.

En inderdaad, het is mooi. 

Ook de koffiemelkflesjes doen het goed.

Nou, dat was dan alvast een kleine preview. De rest komt later. We zijn vandaag de hele dag bezig geweest, en allemaal bekaf. Allemaal vroeg naar bed want morgen weer vroeg op!

Kijk, nog één hoekje, het zijn gewoon onze eigen oude spullen, maar dan net even anders neergezet. 

 

De moestuin voor de Oekraïners ......

 

..... IS AF!!

😊😊😊😊😊

Een mega ont-stresser.

Iemand van onze Natuurbeschermingsvereniging had bedacht, dat wij als vereniging een stempelpost zouden zijn, voor de Fietsvierdaagse. Hoe verzin je het? Alsof we niet al genoeg te doen hebben! Maar goed, beloofd is beloofd, en dus moest er een paar dagen gestempeld worden voor al die fietsers. 😞

Lia en Jan deden het leeuwendeel, maar ik mocht ook een paar uur dienst draaien. Dat was op de dag dat ouders met kinderen langs kwamen. Gezinnen. En wat bleek? In hun boekje stond dat er bij onze stempelpost allerlei leuke activiteiten te doen waren, zoals nestkasten timmeren en insectenhotels maken.

Nou, wij wisten van niks. Communicatie foutje. En we hadden zéker géén allerlei leuke activiteiten, maar zaten achter een saaie tafel met onze stempelkussentjes. Hellep!! Wat te doen?? Ik ben snel naar huis gereden, heb een bak met inheems bloemenzaad gehaald, en een stapel gekleurd papier, en we zijn gaan zitten ... zakjes vouwen!

De kinderen mochten er een handjevol zaadjes in doen, en mee naar huis nemen. Ze vonden het superleuk! Vergeten waren de nestkastjes en insectenhotels. 

(wie dat nou weer bedacht had ... maar later bleek dat de fiets-organisatie dat boekje al ver van te voren had gemaakt en niet meer kon veranderen, en och, dat is ook net als wij een groep vrijwilligers die gewoon hun best doen, dus zand erover!)  

Hoe dan ook. Er gaan weer héél wat zaden de wijde wereld in die hopelijk uitgroeien tot mooie sterke planten die zich weer gaan vermeerderen. En daar word ik dan weer heel blij van!!

En dat was afgelopen week. Nu weer voorbij, en ik ben weer gewoon op de tuin aan het werk. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij de Zonnehorst. Om de dag oogst ik daar alle courgettes. Als je dat trouw doet heb je een mooie maat vruchten, niet te groot en niet te klein. 

Het is altijd een heerlijk rustig uurtje, voor dag en dauw.

Ik parkeer ze dan in de schuur, en dan is mijn werk klaar. Iemand anders mag er verder voor zorgen.

Behalve tuinwerk zijn Paul en ik ook aan het opruimen voor volgende week. Zo'n aanhanger he, dat is zó'n handige plek om rommel in te bewaren. Maar nu moest die leeg, en schoon. En dan moeten er weer allerlei andere spullen in en dat moet dan allemaal naar de stal.

Nou, wij doen ons best. Het versieren enzo laten we aan de jongelui over, die allemaal volgende week een dag of wat van te voren hier komen, om alles voor te bereiden. En op te bouwen. Ik ben erg benieuwd hoe het er hier dan uit zal zien.

Wel is het midden in de oogsttijd. Ik moet bijvoorbeeld écht de rogge maaien. En op schoven zetten. En waar die dan moeten staan? Haha, in de feestzaal? 

🌾🌾🌾🌾🌾

Maar ondertussen is er steeds de regelmaat ... van het dagelijkse tuinwerk. Niks geen stress daar. Er zijn daar gewoon de planten en de diertjes, die daar leven en wonen, en groeien, in hun eigen hoekje op de tuin. 

Een mega ont-stresser is het, zo'n tuin!!

En behalve een mega ontstresser is het ook een geweldige menu-planner. Ik hoef niks meer te bedenken voor het eten! Dat doet de tuin voor ons. Kijk nou eens welk menu de tuin vandaag weer voor ons verzon! 

(de gehaktballetjes werden toch maar bietenburgers 😊)

 

In de trein.

Ik heb deze weken soms het gevoel alsof ik in een trein zit. Een trein die met een váárt door de weken vliegt. Er gebeurt zoveel, het is soms amper bij te houden. 

Vandaag zaten we trouwens ook écht in de trein, Paul en ik, op weg naar Utrecht. Poek en Steijn hadden vanwege hun huwelijk volgende week, een lunch georganiseerd voor de beide families. Heel gezellig, in hartje Utrecht, in een restaurant met een moestuin op het dak, waar veel van de groente vers vandaan kwam. Uiteraard was ook het schattige baby'tje van de partij en uiteraard zat die weer lange tijd bij Paul op schoot. 😊

Ja jongens, alles gaat zó snel. En dan bedoel ik niet alleen de tuin en de oogst. Hoewel, die óók natuurlijk. De Rode Raja's bijvoorbeeld rollen de grond uit en staan nu weer wekelijks  op ons menu. De oude aardappels van vorig jaar, met die lange slierten eraan, heb ik maar aan de koeien opgevoerd. 

Deze zijn zóveel lekkerder!

Oh en dan gisteren, sjongejonge, het leek hier wel een bakoven op de tuin. En in de kas is het 58 graden geweest. Oeiiii

Ik zag ook dat de tuintjes in de paardenbak erg kwetsbaar zijn. Daar is de teeltlaag nog niet zo dik, en met die erge hitte zijn de planten dan erg kwetsbaar. Kijk nou, die arme pompoenen .... 

.... het lijken wel een stelletje vaatdoeken. Of dat weer goed komt? Nou, alleen als het snel gaat regenen. Gieten doe ik niet, daar. Want daarvoor is het oppervlak te groot en heb ik op dit moment gewoon te weinig tijd. 

Ook een andere hoek in de paardenbak, waar de suikermais staat, en de courgettes, ziet er dor en treurig uit .....

Maar de suikermais is een luxe product. We kunnen best zonder. Courgette, idem dito. 

Op de grote moestuin, op het weiland, daar staat ons basisvoedsel. Zoals de rogge, graanmais, kolen, en de bonen, de bieten, uien en aardappels. Daar gaat alles gelukkig nog goed. Die grond is veel beter. Helaas zag ik al wel dat de rogge door de hitte versneld is gaan afrijpen en de eerste korrels al uit de aren vallen. Kunnen we die nog dorsen, ergens van de week?😬😅

En daar staan ook nog stééds de koeien. De veehandelaar wou begin deze week komen, maar door de hitte is dat uitgesteld. Als het zo warm is moet je geen koeien vervoeren. Dus staan ze hier nog. Onder een parasolletje.😊

En ik heb maar alvast weer de regentonnen schoon geborsteld. Al het water was op. Hopelijk komt er vannacht weer mooi schoon hemelwater in!

Maar goed. Vanwaar nou die trein?

Dat komt, omdat ik náást de tuin en dieren, en de voorbereidingen voor de grote dag volgende week, ook druk ben met andere dingen. Leuke dingen!

Zoals jullie weten hebben we met een paar enthousiastelingen het 'Prachtlint Staphorst' bedacht. Een lint door de hele gemeente heen met allerlei mooie natuurplekken. Die noemen we 'parels'. Sommige bestaan al, andere moeten we nog bedenken, uitvoeren, en beheren. Samen met hopelijk heel veel mensen. We zijn er erg druk mee.

Hieronder zie je alvast de (proef) bordjes, die bij de parels zullen worden geplaatst. Henk D heeft die gemaakt. Hij staat erbij te glunderen. De bordjes zijn prachtig, en uiteraard unaniem door ons team goedgekeurd. Henk gaat nu een serie maken. Nou, alvast één klus waar we geweldige hulp bij krijgen!😊

Maar goed. Dat Prachtlint, dat gaan we 'officieel' laten openen, en wel op 24 september. En die opening, dat wordt een heel evenement! Met muziek, wethouder, kraampjes, veel activiteiten, etc. En dat gaat allemaal plaatsvinden bij de opvangunit voor de Oekraïners, hier in Staphorst. En dat is een echte win-win, want behalve een impuls voor de natuur, krijgt het dan ook een sociale impuls, omdat de bewoners van de Unit, de vluchtelingen uit Oekraïne, er ook bij worden betrokken.   

En ondertussen hebben we bedacht dat we dan in de tussentijd dat terrein alvast een beetje gaan opleuken, met inzaaien van bloemen, en aanleggen van een bloemrijke moestuin voor de bewoners. Haha, een moestuin aanleggen .... eind juli! Best een uitdaging. Maar goed, dat dus.

Pfjoe! Héél erg leuk en inspirerend, maar er moet de komende anderhalve week dus heel wat gebeuren. Ik ben daarnet bij de Unit gaan kijken, en de groendienst van Gemeente Staphorst, die razendsnel werkt, heeft de moestuinbasis al af! Terwijl ik ze net maandag had gesproken.

En ook hebben ze op eigen initiatief bij de deur van de Unit al een paar mooie perken gegraven en daar alvast heel attent wat bloemen geplant. Toffe lui die Groenjongens!! 

 

Maar snap je nu dat ik het gevoel heb van in een razende trein te zitten? 

Gelukkig zit Paul ook in de trein! Haha. Heel relaxed te podcasten.