Help helpen ... schorten voor Ionut!!

on zaterdag 30 mei 2015




Een tijdje geleden ... las ik het blog van Henriette. Henriette doet veel goed werk voor anderen. Zij heeft een Stichting, waarmee ze geld inzamelt voor allerlei mensen die het slecht getroffen hebben.







 .... en ik las daar iets ... dat mij nu al een paar weken lang bezig houdt. Henriette kent een man in Roemenië, die dringend aan zijn ogen geopereerd moet worden. Als dat niet snel gebeurd wordt hij blind. En dan is het einde verhaal voor hem en zijn gezin. Dan hebben ze geen manier meer om de kost te verdienen.

De operatie kost 1200 euro voor 2 ogen. En dat hebben ze niet.

Ik weet het .... er zijn natuurlijk duizenden Ionuts op de wereld. Miljoenen zelfs ... De ene Ionut dobbert met zijn vrouw en kroost in een bootje op zee, op zoek naar een beter bestaan. De andere Ionut heeft in de aardbeving gezin en huis en haard verloren, en wacht nu in een tentje op wat komen gaat.







Ja, je kunt niet alle Ionuts op de wereld helpen helaas. Dat lukt echt niet. Maar dit .... dit is een heel concreet geval. En 1200 euro ... dat is toch niet zo verschrikkelijk veel? Dat moet toch lukken?

Goed ... ik dacht dus, nu ik toch met die schorten bezig ben, voor de Alzheimer patienten hier in Hilversum, en ze zijn al bijna af ... dan kan ik daar nog wel even mee doorgaan. En dan die schorten gaan verkopen. Voor deze specifieke Ionut! En zijn gezin.






Dus ... voor het éérst sinds dit blog bestaat, ruim anderhalf jaar zowat ... ga ik ... hm ... schooien. D:D

Mijn vraag is of je van mij een schort wilt kopen. Ik maak die dan voor jou, van stoffen die ik al heb, of die ik koop bij de kringloper. Je betaalt 12 euro, en die maak je rechtstreeks over op de rekening van de Stichting. Alle opbrengsten gaan dus direct naar Henriette, en zij zorgt dat dat gebruikt wordt voor de operatie van Ionut.

De porto kosten betaal ik, en het materiaal ook.







Doe je mee?

En dan nog iets ... ik hoop natuurlijk dat we minstens 100 schorten verkopen, maar die kan ik niet allemaal zelf maken. Dusssss ..... als je nu een klein beetje kunt naaien, zou je ook een paar van die schorten willen maken?? Mail me dan even! Clarien1@zonnet.nl

En ... als je niet kan naaien maar je wil wel meehelpen, zou je dan dit bericht dan op je blog willen delen? Of op Facebook? Of gewoon thuis, vraag vrienden of kennissen of ze een schort willen kopen voor het goeie doel. Voor 12 euro krijg je een mooi, stevig, handgemaakt, en duurzaam schort!






Ik hoop echt dat het gaat lukken met de inzameling. Want dat betekent ... dat bloggen niet alleen maar iets is .... om kennis te delen, om gezellig bij een ander mee te lezen, en ervan te leren ... maar dat het ook iets is waar mee je heel praktisch iemand kan helpen.

Waarmee je zomaar een man, ergens op de wereld, kan helpen, zodat hij geld heeft voor een operatie, en weer een toekomst heeft voor zichzelf en voor zijn gezin!

Wil je een schort kopen, of helpen via je blog, of helpen met naaien? Geweldig!!!! Email me!

En wat de tuin betreft ... en het aardappels aanaarden, en het pesto draaien .... dat komt weer gewoon allemaal ... in het volgende blogje!!







Nog even samenvatten: wil je een schort kopen of wil je helpen, stuur een email naar Clarien1@zonnet.nl. 




Geen zin.

on vrijdag 29 mei 2015



Geen zin vandaag.

Geen zin in de tuin, in wéér een natte broek, geen zin in zwarte nagels en duizenden muggesteken, geen zin in zaadjes, en in scheppen en in compost mixen en in wieden.

Ik had zin om verder te gaan met die schorten. Gewoon, lekker schoon aan tafel, lekker droog met een kopje koffie erbij, en wat klungelen op de pc, beetje blogs lezen. Beetje huishouden doen eventueel ... ook goed. Maar in elke geval niet naar buiten.





Maar het moest toch even. Eventjes maar, want de kas hier thuis is nog niet klaar. Daar staan nog tomatenplantjes en peperplantjes in véééél te kleine potjes ... die moeten eruit. En wat kruiden en bloemen die verpot moeten worden.

Nou vooruit dan maar. Ach en als je eenmaal bezig bent is het weer leuk hoor.






Een deel van die laatste tomaten, die konden er nog net bij, op de grond. Nu is deze kas ook vol. Er kan niks meer bij. Maarrrrr we hadden nog van die vensterbankjes ..... en daar kunnen heel veel potten op. Ten eerste gaan Meneer en Mevrouw Citroen daar naar toe. Die houden van lekker warm, en de citroentjes komen er al aan.





Verder .... heb ik zes verschillende soorten pepers, de zaadjes gekregen, en die staan nu allemaal breeduit in grote potten. Net als de aubergines en de paprika´s. Allemaal staan ze voor het raam, kunnen ze lekker naar buiten kijken naar de regen die langs de ruiten stroomt.

Gezellig zo hier binnen .....  t is hier toch nog ruim twintig graden.





Nu hoeft er in de tomatenkas voorlopig niks meer te gebeuren. Alleen maar water geven. En een beetje tegen ze kletsen af en toe. Er staat ook een krukje in de kas, je kan daar heel mooi een boekje lezen als het buiten regent. Heel fijn plekje.

De allerlaatste tomaten gaan maar naar buiten. In een bak aan de zuidzijde van het huis. Het zijn allemaal kleine tomaatjes dus die hebben wel kans om te rijpen hier.




En het laatste tuinklusje vandaag is nog wat kruiden zaaien. Dat doen we op de snelle manier. Alles in één platte bak, een fotootje maken van de namen, en dan kan het de kas in, op het laatste beschikbare plekje.

Mooi. Klaar voor vandaag! Naar binnen!





Zo leuk die schorten maken! Ik had bij Huize Ridderspoor wel gezien in de gauwigheid dat er veel dunne dametjes rondliepen. Dus een paar schorten worden wat smaller.

Het leuke aan dit soort klussen is, vind ik, dat je in gedachten al met de eindgebruikers bezig bent. Je ziet de bewoners vóór je, hoe ze koekjes bakken, handen afvegen aan de voorkant van de schorten, pollepels en zakdoekjes en misschien zelfs wel hun mobieltjes opbergen in de zakken voorop.

De keuken in Ridderspoor had van die vrolijke kleuren .....  terwijl die stoffen van mij die zijn een beetje  .... flets ...  






Dus nog maar even langs de kringloper, hier op de Laarderweg. En ja hoor, daar is nog wel een fleurig stofje te vinden! En ook een zak houten wasknijpers! Wist niet dat die nog bestonden!!

Marlieke zegt meteen dat de was daar natuurlijk NOOIT aan blijft hangen, aan die gekke dingen. Nou, we zullen zien. En anders zijn ze altijd handig voor allerlei klusjes op de tuin.





Overal tegenstellingen ..

on donderdag 28 mei 2015



Het was een dag van tegenstellingen vandaag. Het begon natuurlijk al met het weer. Zon ... regen ... zon ... regen .... jas aan, jas uit, en weer aan.

Tussen de buitjes door konden we net van die mooie kleine klusjes doen, zoals de laatste pompoenen uit de potten halen, heel voorzichtig ontwarren, en dan uitplanten in de grote stenen bakken op de wal. Er zijn al aardig wat pompoenen beschadigd, want ze staan daar in het wild, en allerlei beestjes vinden die planten lekker. Maar ik heb wel vertrouwen in de pompoen. Hij is een plant met enorme groei-power, dus een páár pompoenen zullen het wel redden.

De rabarber .... ook zo´n spuit elf. Die groeit bij de klippen op. Er is al twee keer flink van deze twee planten geoogst, maar ze zien er nog pico bello uit. Toch krijgen ze nu een flinke schep compost, en voorlopig maar even met rust laten. Dan kunnen we in juni nog wel een keertje oogsten.




Ja en dan slaat de regen weer neer bij ons op de tuin. Gelukkig is er nu dat bankje in de kas.






En zodra de zon op de kas schijnt zijn we in no time weer opgedroogd en is het al snel weer héét zelfs! Jassen en truien maar weer uit, en we gaan verder met de kolen. Er staan nog wat bakken met jonge kooltjes in de wacht. Die krijgen een plekje in de stenen bak, en er komt een stuk vogelnet over tegen de konijnen.

Ach ... als de helft het maar overleeft, dat is al wel genoeg. Want deze vijventwintig kooltjes, die enorm groot worden, daar is geeneens plek voor!




Nog een tegenstelling. De peulen. Eerst ging het ons niet snel genoeg, maar nu groeien ze zo hard dat ze alle kanten uit gaan. Ze  hebben natuurlijk die touwtjes als steun, maar weet je wat het is met die peulen ... die willen altijd tegen de buren aanhangen ... de ranken gaan alle kanten op, naar de aardappels, naar de lupines, overal willen die peulen heen. Dus er komt een tweede touw om.

Blijf in je hok peulen!! Rustig aan!!





Jaja ... en nóg een tegenstelling. Tussen dit schattige kevertje ... en mijzelf. Want we zitten allebei te wachten. We wachten op de invasie van de zwarte luizen. En die gaat beslist komen. Want het is echt luizenweer.

Maar de tegenstelling is ... ík wil die luizen daar niet hebben, op die tuinbonen, en bedenk wat ik daar allemaal alvast tegen kan doen. En het lieveheersbeestje ... zit zich er juist vreselijk op te verheugen!! Hij kan niet wachten ... op al die sappige zoete luizen!!

Hij loopt steeds maar heen en weer naar de top van de plant en weer terug ... zijn ze er al? Nee, ze zijn er nog niet.




Nog even geduld makkertje! ;-)

Met de mais gaat het niet goed. Ik had maar één vierkante meter gezaaid, en er zijn maar een stuk of wat korrels gekiemd. Hoe dat nou weer kan? Geen idee ... oud zaad misschien? Ja dat heb je als je veel zaden krijgt van her en der, er zit soms zaad tussen wat over de datum is .... en dan zit je voor niks te wachten.






Bij wat graven blijkt ... de korrels zitten nog gewoon in de grond, ze zijn niet opgegeten door muizen of vogels. Dus dan ligt het aan het zaad. Gelukkig hadden we een handvol korrels in een paar bakken gezaaid, en die zijn wel mooi opgekomen. Die plantjes zetten we er dan maar tussen.








Nou het ziet er nu wel goed uit, maar ik weet niet zeker of dat wel kan, graan verplanten. Maar weer even afwachten.

Nóg meer tegenstellingen. Want het is tijd om te maaien en te snoeien. En daar heb ik moeite mee. Want ... we hebben zo mooi van Shirley geleerd welke wilde planten er allemaal eetbaar zijn ... en hoe waardevol die zijn. Maar nu moet ik dat allemaal maaien. Want anders krijgen mijn groentes en bessen niet genoeg licht.

Moeilijk hoor!

Vooral rondom de frambozenbak moet gesnoeid, want daar staan de kruiden heup hoog. Maar wat een mooie kruiden maai ik daar neer. De weegbree ... zo goed voor de huid ... en de brandnetels ... die mineralenleverancier ... en de paardebloem en de papavers en de schitterend bloeiende smeerwortel. Het moet echt weg.






Gelukkig zijn er ook stukken op de tuin waar helemaal niet gesnoeid wordt. En daar kun je pas goed zien hoe mooi die wilde bloemen zijn. Bloeiende koolsoorten, waarschijnlijk verwilderd van kolen die vorig jaar in de wildernis  zijn uitgeplant. En de mooie grassen rondom de vijver .. en het papaverbloempje dat ineens overal staat te bloeien.







Ja want het is alweer bijna juni. Papavertijd!


Woensdag, oogstdag 4.

on woensdag 27 mei 2015

 
 


Ja met al die konijnenvraat enzo blijft het spannend hoor ... de prei weg ... de kolen weg ... de venkel aangegeten ... maar vreemd genoeg blijven ze tot nu toe van de sla af!

Gelukkig werkt het nieuwe stuk gaas tot nu toe goed. Geen konijn meer gezien sinds zondag.

Dus we konden weer de doosjes vullen met mooi vers groen van de tuin. Het is nog steeds meimaand, bladgewasmaand, dus weer veel gebladerte! Ja dat is natuurlijk wel zo, als je leeft van je land, dan eet je met de seizoenen mee, en is het soms week in week uit ... sla. Of bonen. Voor al die gewassen is een bepaalde tijd. Sla in de winter eten is eigenlijk te gek voor woorden. Eet dan liever koolsalade, of wortelsalade, ofzoiets.

Dat geldt trouwens ook voor bloemen. De tulpentijd hebben we gehad, en nu zijn er de pioenrozen. Zo mooi, vooral omdat je weet dat ze er maar een maandje zijn ...





Maar hola .... we dwalen af ... de oogstpakketten van vandaag. Wat zat erin?






Een zak spinazie, rabarber, een bosje lente uitjes, een bos raapsteel en rucola, een krop rode bindsla en een paar takjes kruiden. Munt, wijnruit (lekker door de rijst) en rozemarijn. Dat was het vandaag.

Wij zelf zijn al de bladeren nog lang niet zat! Genoeg lekkere dingen mee te maken!




Wat er gebeurt als je veel gewassen als spinazie en radijs op je tuin hebt staan ... die vreten stikstof! Met andere woorden als je ná de spinazie iets anders wil telen op diezelfde plek, moet je écht aanvullen met weer nieuwe compost. Anders wil er niks groeien na de spinazie. Tenminste niet op zandgrond.

Dus die compost gaat er bij mij in een hoog tempo doorheen. Vorig jaar had ik einde seizoen dan ook een tekort aan compost. Nu heb ik veel meer verzameld, maar je moet er dan wel aan denken om die hopen op tijd te keren, zodat de compost rijp is als je hem nodig hebt.




Kijk hierboven links zie je de composthoop .... schóón op! Helemaal leeggekrabt zelfs. Dus heb ik de hoop daarnaast omgekeerd. Die bestond uit lagen mest en lagen laurierblad en lagen oud eikenblad. Je zou denken dat dat blad nog lang niet verteerd was maar het was allemaal mooie rulle compost geworden.

Behalve .... de onderste laag! Daar was de laag blad .... gefermenteerd! Zomaar spontaan gaan verzuren! Dat kwam denk ik omdat mijn hoop te hoog en dus te zwaar was, en er bij die onderste laag dus geen zuurstof kwam. Dan verzuurt het. Net als zuurkool. En net als het kuilgras, wat de koeien in de winter eten.

Ik vond het wel bijzonder dat dat zomaar in die compost was gebeurd ... je rook echt die scherpe boterzuur lucht, beetje ammoniak achtig ....




Nou dat was dan even een stukje 'compostleer'.  Wel boeiend hoor ... het verschil tussen anaeroob en aeroob composteren. Bij mij gaat het meestal aeroob, dus mét zuurstof, maar anaeroob composteren is minder belastend voor het milieu. Dan komt er minder CO2 vrij. Dus dat is absoluut iets om een keer tijd en aandacht aan te besteden.

Maar niet in deze drukke mei maand!!

Nog even wat onderwegse plaatjes .... uut Grunn!







..... en net als je dan dat dorp bent doorgereden en denkt ... nou, dat is écht de leukste plaatsnaam uit Nederland ..... dan zie je dit bord aan de andere kant .....





.... dus dat vonden ze zelf ook al!