Staying alive.

Om kwart voor negen vanochtend reed ik door een buitenwijk van Zwolle, op zoek naar het gebouw van het Rode Kruis. En ja hoor, daar was het. Kon niet missen. Een enorm rood kruis op de muur. En ervoor stonden een stuk of tien auto's geparkeerd, en wat fietsen, van de cursisten. 

De hele dag had ik vandaag de praktijkcursus uitgebreide EHBO. Het was per ongeluk een cursus voor gevorderden. Daar had ik overheen gelezen. Ik dacht dat het voor beginners was. Maar affijn, er zat geen diploma ofzo aan vast, het was puur voor mezelf. Of liever, voor de mensen om ons heen. Want een EHBO opleiding doe je natuurlijk vooral voor anderen. 

Ik neem je even mee door de foto's die ik maakte. Dat is dan even zo'n dingetje van dit blog. Het is dit keer niet alleen bedoeld als entertainment .... haha ..... nee dus. Dit zijn vooral wat dingen die ik zelf wil onthouden. Mocht je geen interesse hebben in EHBO zaken of snel misselijk worden van die dingen, scroll dan maar door. Ik laat verderop ook wel nog wat van  de buurt zien.

Goed. EHBO voor gevorderden dus. 

Alle cursisten hadden van te voren al een uitgebreide online theoriecursus doorlopen, dus dat hoefde niet meer. Het was alleen maar praktijk. Eerst kwamen de wat onschuldige dingen. Zoals allerlei nieuwe soorten materiaal en verband. Je ziet hieronder een heel schattig klein knoopverbandje, dat bij uitrollen een handig snelverbandje voor om een vinger blijkt te zijn.

Vanwege corona mochten we niet bij elkaar oefenen. Wat best lastig was op zo'n cursus. Want daar leer je het meeste van. Van op een echt mens oefenen. Dat je dan bijvoorbeeld iemand in 'bewusteloze' toestand van een stoel op de grond moet krijgen. Iemand die zich helemaal slap houdt is heel looi-ig en echt topzwaar .... dat is handig om dat te oefenen.

Maar dat kon dus allemaal niet. Ook het verbinden van zogenaamde zware bloedingen, moest je gewoon op jezelf oefenen. Ik heb hier zogenaamd een slagaderlijke bloeding op mijn bovenbeen. De instructeur legde uit hoe je dat met vrij simpele spullen kunt stelpen.

Je neemt een snelverband. Dat is een verbandrolletje waar al zo'n kant en klaar gaasje in zit. Dat leg je eromheen, met het gaas op de wond. Natuurlijk spuit het bloed meteen door zo'n gaasje heen, maar, nu komt het .... je moet dan metéén kijken waar het bloed er éérst doorheen komt en dat is dan de plek waar de wond zit. En daar druk je dan de rest van het rolletje verband op. Op die plek.

En dan?

Dan moet je daar een tweede verband (hoeft niet perse steriel te zijn) weer omheen rollen. Het is de bedoeling dat dat rolletje héél stevig op de wond gedrukt wordt, om de bloeding te stelpen. Nou had Herman een goeie truuk om dat tweede verband héél strak om het rolletje heen te rollen. Je doet dat door telkens als je voorbij de wond komt, het gaas in je hand een slag om te draaien. Tot een vlindervorm, zeg maar.

Héél strak rollen, echt zo strak als je kunt. Door de vlinderdraaiingen, wordt het onderste rolletje gaas nu stevig op, of zelfs in, de wond gedrukt. Dat werkt dan als een echt drukverband. Het houdt de wond dicht. Mocht het toch nog blijven bloeden, dan alles nogmaals herhalen. Een tweede serie ernaast.

Mijn verband zat nu zó strak, dat ik zelfs tintelende tenen kreeg. Maar zoals de instructeur zei, beter tintelende tenen, dan teveel bloedverlies.

En als je dan je been strekt, dan spannen je spieren aan en dan trekt dat verband nóg steviger vast. Dus als je op een brancard gelegd wordt en je benen worden gestrekt, dan blijft de wond goed dichtzitten.

Nou, jullie ook wat geleerd!😊💓

Ook moesten we natuurlijk reanimeren en beademen en een AED aankoppelen en al dat soort dingen. Dat ging op poppen dus dat mocht nog gewoon wel. 

Het is 2x beademen en 30x compressie geven, op het borstbeen. De instructeur vertelde, als je het tempo niet meer goed weet, van pompen, zing dan zachtjes Staying Alive van de Bee Gees ....

 

Dat is het goeie tempo. Ik vond het erg toepasselijk ..... staying alive ..... 

.... want daar gaat het natuurlijk allemaal om. Om te zorgen dat mensen blijven leven. Niet omdat ... nou omdat je je zat te vervelen op je vrije zaterdag en dacht wat zal ik eens gaan doen. 

Nuttig is het zeker! Ik kan het erg aanbevelen, zo'n cursus.

Behalve nuttig is het ook erg intensief en daarom ging ik maar eens een rondje door de buurt lopen, tijdens de lunchpauze. Het is een wijk aan de westkant van Zwolle. Een grote wijk met veel flats en ook grote groene stoken ertussenin.

Het miezerde nogal, en er was haast niemand op straat. Iedereen zat thuis, maar door de hoge gebouwen kon je weinig in huizen naar binnen kijken, wat ik altijd wel graag doe.😊

Toch is het boeiend, om door een heel andere woonomgeving te lopen dan die van jezelf. De energie en de sfeer zijn er anders. Niet beter of minder maar gewoon anders. In al die flats, in al die woningen. leven mensen en gezinnen en alleenstaanden. Wat houdt ze bezig? Hoe zien hun dagen eruit? Wat zijn hun passies?

En ineens ..... zag ik midden op straat een mandarijn liggen. En iets verderop nóg eentje. En toen zelfs twee tegelijk. Ongeveer vijftig meter vóór mij liep een mevrouw, met een kinderwagen, en een klein meisje naast zich. Onderin de kinderwagen was zo'n mandje voor boodschappen. Dat mandje zat helemaal vol, en er rolden mandarijnen uit. Maar ze had niks door.

Ik ben op een sukkeldrafje achter haar aangelopen, mandarijnen mee natuurlijk. 'Hallo hallo, je verliest je mandarijnen!' 

Nou, ze kon er wel om lachen. Ze had niks gezien. Ze had grote haast, want was op weg naar school om een derde kindje op te halen. Oh wat herkende ik dat. Toen onze kinderen nog op de basisschool zaten, was dat ook altijd zo'n stress. Altijd om half negen en om twaalf uur en om één uur en om kwart over drie, moest je weer bij school staan. Wat een gedoe en geren altijd!

Nou, dat was een leuk intermezzo. Tóch eventjes meegekeken in het leven van één van de bewoners van deze buurt. Maar ik had inmiddels geen idee meer waar dat Rode Kruis gebouw was. Gelukkig wist de mevrouw het wel en zo kwam ik net op tijd weer binnen voor de middagsessie.

En die sessie was wat steviger. Dat ging bijvoorbeeld over amputaties en over een tourniquet aanbrengen. Dat is zo'n band om een been of arm, waardoor de bloedbaan wordt afgesloten. Ik zal je de details besparen, maar hier zie je even hoe ik hem om mijn bovenarm heb. Je moet dan een stokje omdraaien tot de bloeding stopt. 

En daar laat ik het dan maar bij. 😊😉

☆☆☆☆☆☆

Thuis heb ik meteen maar eens gekeken wat wij zelf eigenlijk hebben aan EHBO spullen, in het medicijnkastje. En dat lijkt echt nergens naar.

Medicijnen hebben we eigenlijk niet, alleen pijnstillers zoals paracetamol en ibuprofen. Verder nog wat griepmiddeltjes en hoestpastilles, wat jeukstillende crèmes en over-de-datum-lenzenvloeistof.  

Pleisters heb ik wel, maar géén drukverbandjes en geen snelverband en zelfs geen gaasjes. Er zijn twee rolletjes verbandgaas van meer dan twintig jaar oud. Haha die zijn steeds mee verhuisd. Nou, binnenkort maar eens een en ander aanvullen. Al was het maar een goede schaar, om verband en kleefpleister af te kunnen knippen. En wat van die steriele handschoenen.

Hoe zit dat met jullie EHBO voorraad? Ook zo karig? 

Of ben je beter voorbereid op ongelukjes dan ik?

Say cheeeeeese!!

Hallo ..... en goeienavond!😊😊 Daar ben ik weer. Ondanks de lange avonden komt het er niet altijd van om regelmatig te bloggen. Daar zijn vele redenen voor. Zo ligt er hier vóór mij op tafel bijvoorbeeld een enorme stapel boeken. Ik ben er nu in een paar tegelijk bezig. Sommige boeken herlees ik, andere zijn splinternieuw.  

Daarnaast ben ik met een cursus begonnen. Dat kwam, door iets wat ik in één van de boeken las. Daarover straks meer. 

Tot slot is het druk in de vereniging. We zijn aan het proberen om de boel goed in kaart te krijgen. Met minder mensen tóch de boel goed te laten reilen en zeilen. En ook zijn we met een klein groepje, een soort van denktank, bezig om te kijken wat we hier in de regio nog meer kunnen doen aan groen en diversiteit. En ...... er lijkt iets héél moois uit voort te komen! Maar ik kan er nog niks van vertellen, want het is nog niet eens besproken in het bestuur. Als dat gebeurd is, dan deel ik het hier uiteraard. Wie weet kan een ander daar ook weer wat mee, en ik hoop natuurlijk dat jullie dan weer mee denken en leuke tips voor ons hebben!

Dus, dat plan, dat wordt nog vervolgd!

Nou, dat allemaal ter inleiding. Maar verder. Hoe lopen de dagen hier?

Het had hier tóch gevroren, een paar dagen geleden. Nou, ik blij dat die pompoenen op zolder lagen! Je wordt er toch altijd weer door verrast, door Jack Frost. 

Mijn tip: vertrouw niet alleen op de weerberichten, maar oogst wat er nog te oogsten valt, en leg je kwetsbare oogsten NU alvast op een vorstvrije plek. 

Verder is het prachtig weer. November op zijn mooist.

 

De eenzame paddenstoel, die dwars door onze trouwlakens heen groeide, heeft zijn hoedje inmiddels wijd opengeklapt. Hij heeft nog een paar dagen geleefd, en toen ......

....................................

...... BAM! Omgevallen.

Was het een hond? Een kat? Of was het paddenstoelen-moeheid? We zullen het nooit weten. Maar hoe dan ook, hij is er niet meer. En het geeft niks, want het belangrijkste van paddenstoelen zit onder de grond. Daar zit de enorme zwamvlok, met alle sporen. Die blijft gewoon leven, zolang de grond niet wordt omgeroerd.

Dus heb ik hier op deze plek ook niet gespit. Het is de plek waar de knollen staan voor de koeien. Ze hebben er al heel wat van opgegeten, al een kwart van het veldje is leeg. Dat heb ik nu afgedekt voor de winter. Langs de rand wat kranten (tegen het kweekgras) en dan een laag rijke compost, en tot slot een dikke laag maaisel en hooi erop.

Haha en terwijl ik daar bezig was stonden B en B aan de andere kant van het draad te kijken. Wat ik aan het doen was. Want dat knollenveld vinden ze erg boeiend. En daarna, gingen ze elkaars kop krabben.

Koeien hebben vaak jeuk tussen de horens. Ze vinden het heeeeeerlijk als je ze tussen de horens krabt. En nu deden ze dat bij elkaar. Het was een prachtig gezicht!

Op het roggeveldje ging het niet goed. De rogge kwam heel slecht op. Ik denk dat ik te oud zaad heb gekocht. Wat heel stom is, want ik had zelf nog genoeg vers zaad liggen, van de afgelopen oogst. Maar ik had toch maar zaad gekocht, en had daardoor nu dus deze strop.

Altijd je eigen verse zaad gebruiken. Ik zeg dat tegen iedereen maar deed het zelf dus niet. Dus moest dat hele veld weer opnieuw. Ik heb alles bij gezaaid, overal waar lege plekken waren. Het voordeel was wel, dat ik ondertussen mooi even tussen alle rijen kon wieden.

Nu hopen dat het alsnog goed komt.

En ook probeer ik mijn mobieltje iets nieuws te leren. Want ik ben tegenwoordig vaak alleen aan het werk, heb dan m'n handen vol, en kan dan niet tegelijkertijd foto's maken. Maar je kunt op afstand foto's maken, door je camera ergens neer te zetten en dan een bepaald woord te roepen.

Bijvoorbeeld CHEEEEEESE.

Dus dat ben ik aan het uitproberen. Haha. Het is nog wel even oefenen. Vooral om de juiste hoek te pakken te krijgen. Ik wilde dat maaisel laten zien maar het is steeds nét mis.

Foto's van het maaisel. Ik had weer nogal wat nodig. Want ook op het bietenbed komt zo'n dekbedje voor de winter. Ook hier, éérst weer die kranten langs de randen. Ik laat het maar weer even zien, omdat die rand van kranten ook een handige manier is om je bed weer wat groter te maken.

Want in de loop van de zomer pakken de wilde kruiden steeds wat van je tuin af. Op deze manier krijg je dat makkelijk, en zonder spitten dus, weer terug!

Op dat bed stond ook nog een rij winterwortels, en die heb ik laten staan. Gewoon, het maaisel eromheen leggen.

Nou. Poe hee. Even een bakkie!

Die wortels he, dat is écht mooi spul. Wortelen kun je overal voor gebruiken. Je kunt er wortelburgers van maken. En heerlijke salades, midden in de winter, van rauwe geraspte wortel, met wat gember, citroensap of rabarbersap, en wat honing. 

En soepen, en stoofschotels met rundvlees, en hutspot, en smoothies, en nog zoveel meer. De winterwortel is echt een basisvoedsel! En het mooie is dat je hem helemaal niet vóór de vorst hoeft te oogsten. Vorig jaar heb ik hem de hele winter op de tuin laten staan, ook met die vorst toen, en hij werd steeds maar lekkerder en zoeter!

Het is wel zo, dat je er, als je géén gif gebruikt, misschien wat worme-gangetjes in krijgt. En dat je eigen wortels misschien niet zo mooi gelijkvormig zijn als die uit de winkel. Maar de smaak is véél sterker en véél lekkerder! En die wormsteekjes ...... die heb je er zó uit met een mesje.

Ik neem elke week een emmer vol wortelen mee, van het land, spoel en borstel ze even grof af, en bewaar ze buiten in een emmer water. Dan blijven ze knapperig en fris. En de hele winter door eten wij wortelen. Tot wel ver in het voorjaar.

En die cursus? Waar ik aan ben begonnen? Dat kwam door het boek 'When there is no doctor'. Dat is een boek dat goeie raad geeft voor wanneer er in een noodsituatie eens een keer geen dokter voorhanden is. Wat je dan zoal zelf kunt doen. Het gaat er vooral over hoe je je kunt voorbereiden op zulke situaties. Zonder paniekerig te zijn hoor. Het is een fijn en leerzaam boek.

Maar door dat boek, heb ik besloten om deze winter maar weer eens mijn EHBO kennis op te frissen met een cursus. Op de sportschool moesten we elk jaar zo'n cursus doen. Maar die kennis raak je kwijt, als je het nooit oefent. En wie oefent nou ooit een reanimatie?

Aanstaande zaterdag is de cursus, in Zwolle. Ik ben nu bezig met de theorie. Dat is heel boeiend, heel levensecht en interaktief. Maar je moet wel stalen zenuwen hebben want de derdegraads brandwonden en afgerukte ledematen vliegen je om de oren.

Ik zal maar geen plaatjes laten zien. 😉