Geslacht, maar tóch nageslacht.

Vandaag zijn er weer zes pakjes met mondkapjes op de post gegaan. Het waren voorlopig de laatsten. Op verzoek wil ik je nog wel een patroon sturen, maar ik maak voorlopig even géén mondkapjes meer om te versturen.

Eerst wil ik zorgen dat iedereen in onze familie een stapel van die dingen in huis heeft. Vooral mijn moeder natuurlijk. Iedereen die bij haar komt met boodschappen, of voor klussen, kan dan zo'n ding omdoen. 

😷😷😷😷😷

Vandaag heb ik in voorbereiding van 'het kalf' maar eens alle omheiningen bekeken. Van Bonnie weet ik nog heel goed dat zo'n kalf heel 'ontsnapperig' kan zijn. Voor je het weet schiet ze onder een draadje door. 

Dus, hoe staat het ermee?

Eerst ging ik kijken bij het weitje verderop, dat ik dit jaar gepacht heb van de buren. Het is een  mooie bloemrijke weide, met een rij bomen, dus heel geschikt voor de koeien om de zomer door te brengen.

Maar er moet nog wel wat gebeuren. Er is wel prikkeldraad, maar er moet ook nog stroomdraad onderlangs. En ik moet nog uitzoeken hoe het daar met het water moet.

Nou ja, we hebben nog even. De eerse tijd blijven moeder en kind natuurlijk gewoon hier vlak bij huis.

Maar ook op ons eigen weiland moest er een en ander gerepareerd. Een paar paaltjes waren gaan rotten. Bella blijft daar rustig achter, maar zo'n kalf .....

..... waarschijnlijk niet. Die gaat de wijde wereld in!

Alles is weer gemaakt. Mooi. Ondertussen heb ik hier en daar bossen kruiden geplukt. Want die zijn nu op hun best. En het was ook blad-dag, trouwens.

Allereerst een grote bos zuringtoppen. Ken je dat? Wij aten dat vroeger, met de avondvierdaagse, als je erge dorst had, en niks te drinken bij je. Want flesjes water meenemen was er toen nog niet bij. Dus kauwden we op zuring, dat hielp.

Ik heb een deel te drogen gehangen, om later te verwerken, en een deel werd zuring-pesto.

En dat is dan weer gewoon zo'n probeerseltje. Een paar handen zuringtoppen in de mixer, een dikke hand zonnebloempitjes erbij, wat gedroogde zoete appel, een scheutje ketjap, flinke scheut olijfolie, wat moesmix, wat peper en zout, en prrrrrr.

Dat zijn van die dingen die je vanzelf gaat doen, als je kruiden verzamelt. Proberen. Experimenteren. Kruidenpasta's maken, van vers kruid en zout. En bouillonpasta's. En je kruiden drogen en malen en het poeder weer aan allerlei baksels toevoegen.

Zo maak je je eten niet alleen rijker van smaak, maar je krijgt ook meteen een mega-dosis mineralen binnen. Elke hap weer.

Who needs spirulina  (enzo)

Omdat het blad-dag was, heb ik aardig wat blad lopen verzamelen en verwerken. Behalve de zuring, ook nog een krat maggiblad en een doos brandnetelblad. Morgen wil ik nog graag weegbree en paardenbloemblad oogsten.

Het is nu allemaal jong en fris. 







Wie niet zo jong meer was, dat was deze Aloe Vera plant. Zo'n twee jaar gelden als baby gekocht, en ze is nu kolossaal geworden. Ze staat op de vensterbank pal op het zuiden, en dan gaat het heel hard met zo'n sub-cactus.

Maar onze ramen werden te klein dus ze wordt geslacht. Ik heb er geen andere naam voor. Het is best naar, om zo je plant te vermoorden. Maar ja. Ze krijgt wel nageslacht, dat dan weer wel.

De toppen eraf snijden. Want het is teveel gedoe om daar de gel uit te halen, en daar kun je dan weer stekken van maken.

Dan de randjes van het blad snijden, en ze in grote stukken in water een paar uur (ik doe een nacht) laten weken. Ik heb het water ook een paar keer ververst. De gele hars die uit het blad komt, en die licht giftig is, wordt zo verwijderd.

Je kunt dat gele sap ook apart opvangen. Het is namelijk ook heel zuiverend. Maar doe er dan wel goed onderzoek naar. Ik gebruikte het dit keer dus niet.

En morgen dan weer verder met dit project.

De topjes gaan op een krant. Die mogen wat indrogen, voor ze gestekt worden.

Ach ach ach .....

Ondertussen is het al bijna avond geworden en kijken we alles even na. Alles nog goed bij Bella? Ja hoor, ze is nog rustig. Nog geen 'losse banden'.

De kippen zitten al na te denken .... over op stok gaan.

Och, en kijk .....

Ja, dat gaat ook gewoon door. Voorjaar he?

Maar ik moet nu toch even een strenge maatregel nemen. En die staat hieronder op de foto. Zie je wat het is?

Hoor je morgen!   🐤🐤🐤🐤🐤

Palen.

Palen. Heel handige dingen.

Door palen kun je véél meer groenten verbouwen. Je kunt dan namelijk ook omhóóg, in plaats van alleen maar naar links en rechts en voor en achter.

Je krijgt er zomaar een complete dimensie bij, om groenten en fruit aan te laten bungelen.

Ook voor balkons en kleine tuinen heel handig, om met palen te werken.

Maar wat ik hier op het weiland aan het doen ben heeft niks te maken met groente omhoog laten groeien. Nee, het is een nieuwe wildernis, die we in het weiland gaan aanleggen. De tweede dus.

Ook dat is weer heel makkelijk. Je plaatst wat palen, spant er een draad omheen. Als je dieren op je land hebt lopen, dan moet dat natuurlijk wel stroomdraad zijn.

En dan, binnen die palen en dat draad, daar doe je gewoon helemaal niks meer. Niet maaien, afvoeren, zaaien, spitten, steken. Nee, gewoon helemaal niks. Dan wordt het al heel snel een wildernis.

Ik ga zelf wel smokkelen in die wildernis. Ik ga er wel dingen in planten. Maar dat zie je dan te zijner tijd wel.

En zie je Bella's uier? Hoe enorm groot die geworden is? 

Hij werd ook wat roze van kleur de laatste dagen. Dus ik vroeg aan overbuurman, de koeienboer, komt dat omdat de uier nu goed doorbloed is? En betekent dat soms dat het kalf bijna komt? Zo'n roze uier?

Haha nee dus. Daar komt het helemaal niet van. Zo'n roze uier, dat komt door hetzelfde waar wij een rooie kop van krijgen. Teveel zon erop!

🌞🌞🌞🌞🌞


Nou, ik laat je tot slot nog even zien hoe het in de zadenhandel eruit ziet. Dat is die hoek, waar groenten zijn gepoot om zaden uit te winnen. En ze doen het op hun gemakje hoor. Héél langzaam komen er eindelijk es blaadjes aan. En worden er soms ook hapjes uit gegeten.

Maar daar geeft zo'n dikke winterwortel niks om. Die blijft gewoon leven.

En we eindigden zoals elke dag .... met uien tjoppen. En, bij de koffie, lekkere mega-foute paaskoeken. Die we met Pasen waren vergeten.

En ook, met een artikel in de krant, waardoor ik nu weer als een speer mondkapjes ga maken. Zoals ik al dacht, worden de zelfgemaakte stoffen mondkapjes her en der gewoon goedgekeurd en gebruikt. Wat logisch is, want die dingen zijn prima te steriliseren, en daardoor heel duurzaam, want eindeloos opnieuw te gebruiken.

Er zal hier in ons land ook wel grote vraag naar komen. Haha ... ik zelf kan de 'vraag' via de email tenminste nu al haast niet aan. En nee, ik hoef er nog steeds geen geld voor, alleen voor de portokosten.

Maarre ... veel liever stuur ik je een patroon op, en dan kun je ze zelf maken, met behulp van dit blogje.

 

En daarom vanavond maar een kort praatje.

Ik ga achter de naaimachien!

✂✂✂✂✂

Stel je voor ......

Stel je voor ... een wereld waarin niemand honger heeft. Waar voor- en achtertuinen en parken en bermen en schoolpleinen zijn omgetoverd tot grote moestuinen vol gezond en vers voedsel, en met daaromheen randen vol wilde sterke bloeiende en eetbare kruiden, met vele insecten en vlinders en vogels.

Waar de straten zijn omzoomd met fruitbomen vol appels en peren, pruimen en kersen, en waar de bossen vol staan met notenbomen en bessenstruiken en paddenstoelen en kruiden.

Waar kinderen zaden en stekjes verzamelen en uitwisselen, en ze op school gezonde verse lunches krijgen, met groenten en fruit uit hun eigen schooltuinen. Die ze zelf oogsten en plukken.

Een wereld waar jijzelf maar een paar stappen buiten de deur hoeft te zetten, om je voedsel te kunnen verzamelen, en je medicinale kruiden, als je die nodig hebt.

Utopia?? Onhaalbare kaart?

Nee hoor. Zo'n wereld is écht realiseerbaar. Volgens één van de schrijfsters van het blad wat ik lees. Zij schrijft daar zó prachtig over, en is al met veel projecten gestart om dit tot stand te brengen. En zij motiveert mij weer, om hier, op piepkleine schaal, in mijn bescheiden blogje, hetzelfde te doen.

Schrijven, over voedsel verbouwen. En mensen motiveren om wilde kruiden te laten staan en te plukken en te eten. En .... zaai zovéél mogelijk bloemen!! De hele lente door! En haal je tegels weg en plant bessenstruiken en fruitbomen. Steeds weer. Elk jaar opnieuw. Voor jezelf en voor het nageslacht, die daarvan jaren en jaren kunnen oogsten.

Nou. Stel je eens voor.

🌸🍀🌸🍀🌸🍀🌸🍀

Vandaag was bloemendag, en ik heb weer een hele tray vol zonnebloemen uitgeplant. Gewoon, in de moestuin. Langs de bedden van de bonen.

De eerste zonnebloemen, die ik weken geleden plantte, midden in het karton, leven nog steeds. Ze zien er wel zielig uit door de droogte, maar toch hebben ze onder het karton nog steeds min of meer vochtige aarde.

Ze redden het wel, hoop ik.

Daarna ging ik Liek en Senne wegbrengen, en reed op de terugreis langs het tuincentrum, met in mijn portemonnee de aller- allerlaatste VVV bonnen.

De bloeiende planten heb ik bewonderd, maar dit keer toch niet gekocht.

Ik was vandaag zó geïnspireerd door het verhaal uit dat blad, over die mooie voedselrijke wereld, dat ik alleen maar kruiden en bessenstruiken en fruitboompjes heb gekocht. Fruit, bessen, noten, kruiden. Voor onszelf en voor het nageslacht. 😊🌱🌱🌱

En de bloemen, die zaaien we dan wel. Dat zaad kun je elk najaar zelf weer verzamelen, dan krijg je uiteindelijk de sterkste en meest aangepaste soorten op je tuin.


                       🌸🌺🍀  🌸🌺🍀  🌸🌺🍀  🌸🌺🍀


En vanmiddag kwam eindelijk weer eens .... Editha langs. Ons wekelijkse maandagmiddag-uurtje schiet er steeds bij in. Door de voorjaarsdrukte. Met Editha gaan de gesprekken ook over andere dingen dan alleen maar planten. Zij is heel creatief en inspireert weer tot andere dingen.

Zoals de kussensloopjes, die ze gemaakt had van de witte jurken van een over-grootmoeder uit Roemenië. Het zijn stoffen van ruim honderd jaar oud. Niemand die de jurken en blouses nog wilde dragen, maar de stoffen waren van zo'n goeie kwaliteit, dat Editha de resten gebruikt heeft voor de sloopjes.

En daarop mooie figuren heeft geborduurd, en stroken kant en andere versieringen heeft genaaid. En dat kant heeft ze ook zelf gehaakt.

Wow.

Die kussensloopjes gaat ze dan vullen met gedroogde lavendel en hopbloemen. Dat worden dan van die fijne kussentjes, die heel lekker ruiken en van de geur val je heerlijk in slaap. 

Ook echt leuk om zoiets te maken. Misschien iets voor jou?

Ik zet het op mijn lijstje 'winterprojecten'. Haha want voorlopig kom ik niet aan sloopjes toe! Wel aan slapen, maar dat doen we momenteel ook wel zonder lavendel. 🌺



Vanmiddag, met de regen ..... kwamen de dieren weer binnen. En ik was ook binnen. Want één van de leuke dingen van regen is, dat je dan weer lekker in je huis wegkruipt. Dan hoef je buiten even niks. Dan kan je  .... nou ja .... achterstallige administratie enzo wegwerken.

Het was niet veel, wat er bij ons viel. Maar het was wát. Dus ik zeur niet.

De appels staan nog buiten. Ze staan alles een beetje aan te zien. Waar zijn we terecht gekomen? Och, en eigenlijk nodigden ze uit voor een tekeningetje ..... want ze hebben echt een hele menselijke vorm ....

.....  maar dat mag je je er vandaag zelf bij voorstellen.


🍎🍎🍎😉🍎