 |
Vandaag zijn er weer zes pakjes met mondkapjes op de post gegaan. Het waren voorlopig de laatsten. Op verzoek wil ik je nog wel een patroon sturen, maar ik maak voorlopig even géén mondkapjes meer om te versturen.
Eerst wil ik zorgen dat iedereen in onze familie een stapel van die dingen in huis heeft. Vooral mijn moeder natuurlijk. Iedereen die bij haar komt met boodschappen, of voor klussen, kan dan zo'n ding omdoen.
😷😷😷😷😷
Vandaag heb ik in voorbereiding van 'het kalf' maar eens alle omheiningen bekeken. Van Bonnie weet ik nog heel goed dat zo'n kalf heel 'ontsnapperig' kan zijn. Voor je het weet schiet ze onder een draadje door.
Dus, hoe staat het ermee?
Eerst ging ik kijken bij het weitje verderop, dat ik dit jaar gepacht heb van de buren. Het is een mooie bloemrijke weide, met een rij bomen, dus heel geschikt voor de koeien om de zomer door te brengen.
Maar er moet nog wel wat gebeuren. Er is wel prikkeldraad, maar er moet ook nog stroomdraad onderlangs. En ik moet nog uitzoeken hoe het daar met het water moet.
Nou ja, we hebben nog even. De eerse tijd blijven moeder en kind natuurlijk gewoon hier vlak bij huis.
Maar ook op ons eigen weiland moest er een en ander gerepareerd. Een paar paaltjes waren gaan rotten. Bella blijft daar rustig achter, maar zo'n kalf .....
..... waarschijnlijk niet. Die gaat de wijde wereld in!
Alles is weer gemaakt. Mooi. Ondertussen heb ik hier en daar bossen kruiden geplukt. Want die zijn nu op hun best. En het was ook blad-dag, trouwens.
Allereerst een grote bos zuringtoppen. Ken je dat? Wij aten dat vroeger, met de avondvierdaagse, als je erge dorst had, en niks te drinken bij je. Want flesjes water meenemen was er toen nog niet bij. Dus kauwden we op zuring, dat hielp.
Ik heb een deel te drogen gehangen, om later te verwerken, en een deel werd zuring-pesto.
En dat is dan weer gewoon zo'n probeerseltje. Een paar handen zuringtoppen in de mixer, een dikke hand zonnebloempitjes erbij, wat gedroogde zoete appel, een scheutje ketjap, flinke scheut olijfolie, wat moesmix, wat peper en zout, en prrrrrr.
Dat zijn van die dingen die je vanzelf gaat doen, als je kruiden verzamelt. Proberen. Experimenteren. Kruidenpasta's maken, van vers kruid en zout. En bouillonpasta's. En je kruiden drogen en malen en het poeder weer aan allerlei baksels toevoegen.
Zo maak je je eten niet alleen rijker van smaak, maar je krijgt ook meteen een mega-dosis mineralen binnen. Elke hap weer.
Who needs spirulina (enzo)
Omdat het blad-dag was, heb ik aardig wat blad lopen verzamelen en verwerken. Behalve de zuring, ook nog een krat maggiblad en een doos brandnetelblad. Morgen wil ik nog graag weegbree en paardenbloemblad oogsten.
Het is nu allemaal jong en fris.
Wie niet zo jong meer was, dat was deze Aloe Vera plant. Zo'n twee jaar gelden als baby gekocht, en ze is nu kolossaal geworden. Ze staat op de vensterbank pal op het zuiden, en dan gaat het heel hard met zo'n sub-cactus.
Maar onze ramen werden te klein dus ze wordt geslacht. Ik heb er geen andere naam voor. Het is best naar, om zo je plant te vermoorden. Maar ja. Ze krijgt wel nageslacht, dat dan weer wel.
De toppen eraf snijden. Want het is teveel gedoe om daar de gel uit te halen, en daar kun je dan weer stekken van maken.
Dan de randjes van het blad snijden, en ze in grote stukken in water een paar uur (ik doe een nacht) laten weken. Ik heb het water ook een paar keer ververst. De gele hars die uit het blad komt, en die licht giftig is, wordt zo verwijderd.
Je kunt dat gele sap ook apart opvangen. Het is namelijk ook heel zuiverend. Maar doe er dan wel goed onderzoek naar. Ik gebruikte het dit keer dus niet.
En morgen dan weer verder met dit project.
De topjes gaan op een krant. Die mogen wat indrogen, voor ze gestekt worden.
Ach ach ach .....
Ondertussen is het al bijna avond geworden en kijken we alles even na. Alles nog goed bij Bella? Ja hoor, ze is nog rustig. Nog geen 'losse banden'.
De kippen zitten al na te denken .... over op stok gaan.
Och, en kijk .....
Ja, dat gaat ook gewoon door. Voorjaar he?
Maar ik moet nu toch even een strenge maatregel nemen. En die staat hieronder op de foto. Zie je wat het is?
Hoor je morgen! 🐤🐤🐤🐤🐤
4 reacties:
Wat een grote aloe zeg. Ben benieuwd hoe je daar gel van maakt. Ja die kooi ken ik. Het is niet anders er zijn er teveel! Schattig dat kleine grut maar in het weiland wordt ook alle kleine grut opgevreten. Hopen dat het bij jou ook heeft geregend!
Na het vele werk, genieten (en ook zorgen voor) die kleintjes, Clarien. Schattig!
Lie(f)s.
Oei, een vanghok voor steenmarters misschien?
Met de dorstlessende eigenschappen van zuring ben ik opgegroeid zou je kunnen zeggen. Niet dat ik het van mijn vader meegekregen heb; hij was een zoetekauw eerste klas en het ergste wat voor hem denkbaar was dat hij karnemelk of yoghurt voorgeschoteld kreeg. Waarschijnlijk heb ik die kennis opgedaan van vriendjes op de zwerftochten in het veld. Maar wat we beslist nuet aten waren de zaadjes. Wij beperkten on tot het blad en het spelletje was dat we dan deden alsof het pruimtabak was en wie van ons het verste kon spugen, want je kreeg er ook zulke mooie groene speeksel van. Dat je ongemerkt op die manier ook nog veel mineralen en vitamienen binnen kreeg was voor ons hooguit een volstrekt onbelangrijke bijkomstigheid. Ik kende het woord vitamientjes alleen maar uit een liedje dat mijn opa wel eens voor ons zong. Van dat liedje weet ik nu alleen nog het zinnetje: .... levensmienekes orgerlman ... Wat ervoor en erna kwam; geen idee meer.
Wat ik me afvraag; loopt die gekortwiekte Aloë ook weer uit? Dat je de stengels (bladen?) stekken kunt heb ik wel eens uitgevogeld. De plant heeft wel zoveel vitaliteit dat het me niet onmogelijk lijkt.
Op dit moment hoor ik enig gejodel van de tuinplanten, want het begint te regenen en de lucht is ernaar dat het een substantiele hoeveelheid lijkt te worden. Ook mooi.
Een reactie posten