Seizoenslimo, en een oude bekende.

on zaterdag 31 augustus 2019




Seizoenen.

Op het platteland zit je er midden in. Elk seizoen rijden de trekkers langs met weer andere machines erachter. In het begin wist ik niet wat waarvoor diende, maar inmiddels ken ik ze.

Want zelf zitten we er ook middenin. Elk seizoen heb je andere dingen te doen.

Zo ben ik nu nét klaar met het dorsen en schoonmaken van de tarwe (de rogge moet nog). Het was maar een schamel beetje. Maar het zijn wel mooie harde korrels, en geen ziektes of roest erin. Ik denk zo'n vijftien kilo, van 100 vierkante meter. De lage opbrengst kwam doordat ik veel te karig gezaaid had.

En door de mussen natuurlijk.






Waarom ik vandaag aan de seizoenen moest denken, dat kwam door de limonade. Ik pakte een nieuwe fles, en bedacht me dat er bijna elke maand, vanaf het voorjaar, een andere soort is.

In april hadden we de paardenbloem-rabarber limonade. Niet iedereen vond die lekker, omdat hij iets bitter is, maar mijn moeder en ik zijn er juist gek op.

Je ziet bovenin de fles nog het stuifmeel drijven, van al die paardenbloemen.





In mei was er aardbei-munt limonade. En in juni de vlierbloesem. Daar zweven hier en daar nog hele kleine bloemetjes in van de bloesem. En die is bij iedereen favoriet!

En in juli was er de pruim-en-bessen limonade. Door de verschillende pruimensoorten, en verschillende bessen, heeft hij een prachtige lichtrode kleur gekregen.

En nu .... in augustus ..... heb je natuurlijk






........ de bramen! Het was een topjaar voor de bramen.

Op onze wandelroute met Brit komen we langs een paar hele puike bramenplekjes. Twee keer per week pluk ik daar, dan heb je net een bak vol. Door het plukken rijpen er steeds nieuwe bramen, en kan je soms tot ver in september bramen plukken. Terwijl de ranken waar we niet bij konden, daaraan verdroogden de bramen.

En nu was er genoeg in de vriezer en is er limo van gemaakt. Geen extra's erdoor dit keer, alleen maar puur bramensap, en 250 gram suiker per liter sap.







En nu is daar dus fles nummer vijf! De augustuslimonade, een diep donkerrode, daar helemaal rechts. van de bramen. We noemen hem altijd bosbloed.

De kleur is spectaculair ... en de smaak ook. Wilde bramen zijn zoeter dan gekweekte, maar hebben óók weer dat tikje bitter. Erg lekker.


🍀🍀🍀🍀🍀


Even over dat bittertje, wat dus in paardenbloem, braam, en vele wilde planten zit. En in sommige groenten ook, hoewel het vaak voor een deel al is weg-veredeld, omdat bitter niet zo populair is. 

Sommige van die bitterstoffen zijn 'natuurlijke pesticiden' waarmee de plant zich beschermt tegen insectenvraat en ziekteverwekkers. En die stoffen beschermen de mens ook tegen ziektes.

Bitter. Eet het toch maar. Goed voor je. En het went snel. Sterker nog, je gaat het lekker vinden! 😊






Maar het ging over de seizoenen. Ik dwaal af.

Ook in het weiland is te zien dat de zomer aan het tanen is. De spurtgroei is eruit, uit het gras. Ik verplaats Bella om de twee of drie dagen, en dan heeft ze het toch al zó weer op. Maar toch is ze elke keer erg blij, en kijkt vol spanning mee hoe ik met het draad zit te prutsen.

Schiet het al op?

En dan komt ze aangehuppeld.






Ook al is de zomer aan het tanen, vanmiddag was het nog erg warm. De dieren deden hun gewone middag-nap die ongeveer de hele middag duurt, met deze temperaturen.

Gezellig joh, huisdieren!😄







En zoals je ziet heb ik vanmiddag, vóór de enorme waterbreuk die voorspeld was voor vanavond (die niet kwam overigens) alle jonge aanplant geschoffeld.

Nu het droog is kan je alle rommel op het bed laten liggen. Erg makkelijk.

En wat ook goed meehielp was de nieuwe verjaardagshark!




En dan.

Einde van de dag. Kijk wie daar aankomt ...






Herken je hem?






.... een oude bekende ....








(naschrift ... hahaha .... ik dacht dat ik alle bloopers al gehad had deze week, maar nee dus, de flessen staan niet in de goede volgorde .... pffff .... jullie snappen het wel he :)

Hasselt, en nog één blooper.

on vrijdag 30 augustus 2019





'We gaan vandaag op jouw verjaardag niet thuis koffie drinken,' had Paul bedacht, 'maar in Hasselt.'

Dus dat deden we. Al vroeg met de auto reden we over de groene weiden richting het Zwarte Water, waar het stadje Hasselt aan ligt.





Eerst wilde ik naar de VVV om een kaart te halen. Elke stad heeft een stadswandeling, en dan zie je veel meer van zo'n stad.

Paul vond dat maar hm hm. Die kaart. Hij loopt liever gewoon een beetje rond en hoeft niet per se te weten dat in dat-en-dat huis in 1586 iemand werd geboren, die uiteindelijk één van de stichters van New York zou worden. Bijvoorbeeld.

We keken wel even rond in dat oude stadshuis, waar de VVV zat. Mooie raadszaal. En een kaart van de Hanze steden, de handelssteden langs de IJssel. Hasselt is de bovenste.







Maar zonder zo'n kaart zou je toch mooi de Vispoort missen.

Waar Zwolle en Hasselt vroeger met elkaar vochten, bij die poort, want in die tijd was je nog dikke concurrenten van elkaar, als handelssteden. Wat de één aan zilver en goud verdiende, verdiende de ander namelijk niet.

Dus, oorlog!








Paul zag ondertussen een leuk terrasje in de zon, en daar streken we neer.

Het was nog rustig. Vakantietijd is voorbij.





De rest van de dag verliep ook vrij rustig. De kinderen zijn bijna allemaal al eerder geweest omdat ze op vrijdags gewoon moeten werken. Er was alleen nog maar één blooper. En dat was toen de schoonouders nét waren gearriveerd, en we aan de koffie met gebak zaten, dat we ineens hoorden klipklep klipklep en daar paradeerde Bella langs, over het erf.

Ze liep daar gewoon, los!

Verderop stond nog een emmer biks waar we gisteren de ram mee wilden vangen, en daar stak ze pardoes haar snuit in. Toen ging ze aan het hooi staan trekken.

Het éérste wat we in zo'n geval onmiddellijk doen is Brit in huis opsluiten, want anders vang je zo'n beest nooit. En toen met z'n vieren in onze verjaardagskleren en dito schoenen achter Bella aan. Opdrijven, van links naar rechts ging ze.

Maar het lukte hoor. We kregen haar weer achter de hekken. En schoonouders hebben een leuk verhaal om te vertellen, terug in het Gooi.







Nou, slapen hoor.

😊


Bloopers.

on donderdag 29 augustus 2019




Bij mij .... was het een week van bloopers!

Eérst zie je dat niet zo. Er gaan natuurlijk veel vaker dingen mis. En dan nóg es wat. En dan gaat er ook weer wat goed. Maar deze week ... ik weet niet ...

.... het begon er al mee dat mijn camera aan het aftakelen is. Soms maakt hij prima foto's en soms niet. Dan krijg ik het niet scherp. Deze week deed hij dat de hele tijd. Zo wou ik een foto laten zien van hoe mooi het groene knollenveldje is opgeknapt, na die wiedbeurt. Je ziet allemaal knolletjes opkomen, en haast geen rogge meer.

Maar, onscherp dus.

Nou dan zetten we er gewoon die twee haasjes maar bij, die altijd op groen-groen-groene knollenlandjes schijnen te zitten. 😊🐰🐰





Volgende blooper deze week waren de kippen die ineens het paadje naar de moestuin gevonden hebben.

Wat ze daar doen? Fladderen naar de maiskolven. Erop zitten en erin pikken. Want het zijn zeer handige kippen. Ze kunnen wel bij het circus.

Maar goed. Nou dat weer dus. Zijn het niet de mussen dan zijn het wel onze bloedeigen kippen. Dag mais!



 



Gelukkig is er erg veel mais. Er blijft nog wel wat voor ons over.

En vandaag was er de blooper met Rambo, de ram, die een tijdje op ons weiland logeert. Ik was aan het mest verspreiden op het weiland, en Brit mocht even mee. Maar helaas Brit en Rambo samen op één weiland dat was géén succes. 

Ik heb er geen foto's van want we waren te druk om eerst achter Brit, en toen achter Rambo aan te rennen, die uiteindelijk drie weilanden verderop tot stilstand kwam. Bij onze achterburen. Paul heeft hem gevangen, samen met achterbuurman, met een groot net. 

Pfjoe.

Dit hier onder was een andere logeer-ram. Even voor de foto. Die liep ook wel eens weg, maar bleef dan tenminste op ons erf.





En dan was er nog de blooper met een kuikentje ....vanochtend vroeg. Het kuikentje was op de strobalen uitgebroed, samen met nog wat andere kuikens. En toen is het kuiken tussen de strobalen terecht gekomen.

Je hoorde het beestje piepen, maar het was niet te vinden. Moeder kip in de stress. Dus al dat stro moest aan de kant. Hij bleef onvindbaar maar ik hoorde hem wel.

Sorry kuikentje ..... ik gaf het op.

.... maar gelukkig zat hij een paar uur later weer gewoon onder de kip. Asjemenou. Ben je daarvoor een dik uur met strobalen aan het sjouwen geweest.




(ook dit zijn andere kuikens want mijn camera deed het nog steeds niet)

Volgende blooper. 

Ken je dat? Dat je haast hebt bij het uit de auto stappen en de sleutel in het contact laat zitten vanwege handen vol met tassen? En helaas ook nog op de contactstand?






Dan loopt je accu dus leeg.

Gelukkig hadden wij inmiddels weer twéé auto's want Liek en Senne zijn weer terug van vakantie, en kon handige Paul dat even fixen. Ik laat het zien, hoe dat moet, voor degenen die er net als ik niks vanaf weten. De rode en zwarte kabels aan weerskanten van je accu vastknijpen, in beide auto's, en dan start je de 'goede' auto.

Dan laat je van de auto met de lege accu tien minuten de motor aan, en dan is die accu weer opgeladen.




Nou. Vroem vroem. En dom dom. Dat ook.

Er waren nog meer bloopers van de week. Maar ik laat het hierbij. Het is zo wel genoeg.


🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Vanmiddag heb ik eindelijk eens in de voortuin gewerkt. In de bloemen borders. Die borders die waren prachtig toen wij hier kwamen wonen, want Klaasje had destijds vele borders, allemaal gevuld met prachtige bloeiende planten.

Maar ik kon dat allemaal niet bijhouden, naast de drukte van de boerderij en vele andere dingen. Dus van die borders zijn er nu twee smalle stroken over gebleven, en die zijn vanmiddag gefatsoeneerd. Ook daar laat ik het uitgetrokken onkruid liggen. Je schud het zand uit de kluit en frommelt de planten een beetje in elkaar.

Dan onder de struiken wegmoffelen. Geen haan kraait ernaar en je bodem wordt prachtig door die extra compost. Want die is op dit moment nogal zanderig, arm en droog.

(de takken gingen er wel uit, die worden versnipperd)






En zo loopt de augustusmaand alweer op z'n eind.

Ik doe niet heel veel meer aan de gewassen. Bijhouden. Oogsten. 







Met de planten wordt het iets rustiger. Met de dieren blijft het jaarrond druk. Zo is dat nou eenmaal. Zo moeten we ook elke keer een speurtocht houden naar de eieren. Tot bovenop het hooi. Want met al dat hooi en stro op het terrein hebben de kippen zoveel plekjes. Dan moet je alles bij langs.

Ik doe het niet elk dag maar zo twee keer per week.





En dan ... de katjes. Ze zullen niet zo gek lang meer bij ons zijn dus voor de liefhebbbers nog wat fotootjes. Die zijn allemaal van Paul. Haha hij hield nooit van katten, maar nu met die kleintjes loopt hij de hele dag van ooooh en aaah en kijk-es-wat-lief 

en maakt foto's voor de familie app, dus heb ik gelukkig nog wel wát om te laten zien.

Zoals dit kleintje, we noemen haar Engeltje vanwege haar onschuldige gezichtje, en ze slaapt het liefst in Brits mand.

En Brit? Die gaat dan naast de mand liggen!


 



En ook gaan ze inmiddels naar buiten. Verkennen.

Vandaag, na de bloopers, en na vanmiddag achter dat schaap aanrennen, vond Paul het wel een goed idee om de fles appelcider die we van Liek en Senne kregen open te maken.

Cider ... dat is ook echt leuk om dat weer eens te maken.

Maar nu eerst, gewoon opdrinken! Proost!