Oudejaarsdag.

Al meer dan twintig jaar is het traditie bij ons. Op oudejaarsdag ...... met het hele gezin naar oma, die dan jarig is, en altijd lunchen wij dan halverwege, bij Waanders in Staphorst, langs de snelweg.

Meestal ..... zes keer de boerenomelet. Haha, en oma maar klagen, dat we dan te weinig eetlust overhouden en zij met de taart, de soep, de kadetten en de oliebollen blijft zitten. Maar dat valt best mee. Want wij kunnen gelukkig allemaal aardig bunkeren! :D





Maar nu ....... ligt Staphorst niet meer op de helft. We wonen er nu om de hoek!

'Wel gewoon weer lunchen bij Waanders hoor mam,' appten de kinderen afgelopen week. 'Want anders is het geen echte oudejaarsdag!'

Nou, doen we!! In de auto, en dan na vijf minuten al achter de omelet. Dat wil zeggen ...... de hele familie behalve ikzelf dus, want ja .... buikgriep gehad vannacht. Net als half Nederland. Dus ik blijf een dagje thuis.

Wel jammer, want ik had een fietstocht willen maken vanochtend, langs al die boerenerven waar met carbid wordt geschoten vandaag. Fotootjes maken. Zo'n mooi gezicht, de jongens aan het schieten en de ouderen staan wat verderop te kijken en maken een praatje. Juist die praatjes zijn dan ook weer heel leuk!







Nou ik heb nog wel wat foto's van vorig jaar ..... dat was ergens in de buurt van Waanders dus, in een weiland. Ik heb net al even goed gekeken op de foto's waar dat was? Of er bekenden op staan? Maar nee het was niet in Punthorst.

Ik hou van dat sfeertje. Het oude jaar eruit knallen. Misschien ook omdat het herinnert aan het dorp waar ik zelf opgroeide. Dat was ook altijd raak. Oudejaarsdag .... was schieten! De jongens hadden dan nul komma nul aandacht voor de meiden, waren alleen maar met die bussen aan het hannessen.

Maar dat kwam later op de avond dan wel weer in orde  ;-)







(nagekomen 17:00)  Ik krijg net van de vliegende reporter hier uit Punthorst een paar mooie live beelden door. Komen ze hoor ....

Haha .... nou groot feest daar! En na afloop snert eten! Een aantal gezichten zijn bekend. Ik geloof dat mijn hele beton-crew erbij zit! 😉

Maar goed.

Vandaag dus gewoon home alone. Ook niet zo erg, lekker een dag uitzieken. Kacheltje aan, thee erbij. Mij hoor je niet klagen!

Ik vond het erg leuk dat je langskwam op mijn blog, dit jaar. Volgend jaar ..... gaan we gewoon weer verder! Dank jullie wel voor alle reacties, tips, emails, kaartjes, bezoekjes, en ook voor de spullen, tot en met zelfs een bench voor Brit!

Ik wens je een super leuke jaarwisseling! Tot volgend jaar! :D

Kleine moeite groot gebaar.

We hebben met z´n allen zitten Googlen ... hoe was die slogan ook alweer van de PTT vroeger?? Dat je elkaar vooral een kaartje moest sturen, en hoe leuk dat is ... maar we konden het niet vinden.

We vonden wel andere reclamezinnen. ´Redband als je voor pret bent.´´Want met Hoppe voel je je mens.´´En dan is er koffie.´ Haha zo leuk om die oude reclames te bekijken!

Maar een kaartje sturen ..... kleine moeite groot gebaar ..... ofzoiets?

Vandaag was ik bij mijn moeder, die na het overlijden van Wiebrand stapels en stapels post heeft gekregen. Echt, nog steeds klapt er elke dag door de brievenbus een bundel kaarten naar binnen.

Ze wil nog geen bezoek, maar die kaarten, dat is een mooi ding. Even stilstaan bij elke kaart, de lieve woorden lezen. En de adressen opschrijven, want je wilt er graag voor bedanken. Maar er zijn ook veel kaarten zonder adres. Kaarten zelfs van onbekenden. Die hebben dat dan zeker in de krant gelezen? Of bloglezers?

Veel mensen uit het dorp sturen een kaart, zelfs mensen waar ze eigenlijk amper contact mee heeft. Maar het leidt af en het doet goed. Kaarten, dat is aandacht. Meeleven.

Nou, als je ook een kaart hebt gestuurd, ontzettend bedankt daarvoor!

Weer thuis in Punthorst .... ligt daar ook een mooi gebaar ..... een recept voor erwtensoep, uit het dorp. Dat komt mooi uit, vanwege mijn 'receptloze' woensdag laatst .....

Hier komt het! Echte Punthorster Snert! Met dank aan Alie en Jintie. Klik op de foto voor een vergroting.

Ik ga het niet overtypen ..... want ..... pffff die pizza vanavond viel niet goed! Ik ben bang dat de buikgriep mij nu ook te pakken heeft.

Oempf .... maar vroeg naar bed vanavond! :0

Jong spul.

Dinsdag zat er een hele leuke tip, van Noortje, bij de reacties.

Zij zaait nú al erwten en peulen, buiten in een koude bak. Niet voor de erwtjes, maar voor het jonge groen. Wat een super idee!! Want die jonge pas gekiemde plantjes, die kan je eten! Dan heb je mooi fris en vers groen voor in de sla of de stamppot of omelet of wat ook.

Of op brood, met wat hummus eronder.


                           


Die jonge spruitjes zijn ook erg gezond. En je kan heel veel verschillende zaden laten spruiten in de winter, zolang het niet vriest. Erwten en tuinbonen en radijszaden en veldsla en rogge, en nog wel veel meer, kwestie van uitproberen.

Maar .... dan moet je dus wél ..... een koude bak hebben! Ja en wat is dat eigenlijk?

Ik heb al vaak over koude bakken geschreven hier op het blog. Al heel veel verschillende gemaakt ook. Kijk maar es hier en hier hoe je bijvoorbeeld simpele ramen kan maken, voor op een koude bak.

Mijn allereerste koude bak, gemaakt van rommel die we op de tuin vonden. Remy hielp toen nog. Handige jongen die Remy!








Er ging compost in, en we spanden daar plastic over, en dat was het.

Een koude bak is gewoon een verhoogde bak, gericht op het zuiden, liefst met de achterkant wat hoger dan de voorkant, en met een raam erop. Een kleine platte kas dus eigenlijk. Om in het voorjaar sneller oogst te hebben.

Ja de ramen zijn er al af hier onder. Het was al later, en de plantjes al wat hoger. Toen maakten we er tunnels op van oude buizen waar met koud weer plastic overheen ging.








En later maakte ik deze, hierboven. Die ramen kwamen uit een container. Loodzwaar waren die ramen. Man, man, wat een onhandige koude bak was dat. Hij deed het wel, we hadden heel vroeg spinazie uit die bak, maar even 'op een kiertje zetten' van die ramen, was een drama.

Jaja .... gestolen goed gedijt niet! :D

Ja en toen was daar Wietse, één van mijn klasgenoten. Die is ook al zo enorm handig. Hij kan echt alles maken. Voor de ramen, voor een koude bak, gebruikte hij de vloeronderdelen van een oud kerkje, voor de frames. En isolatie plastic ging daar omheen, nou dat waren nog eens ramen!

Prachtige oogsten kwamen dat jaar onder die ramen vandaan!


 






Ja, en nu, door die tip van Noortje .... wil ik dus ook weer een koude bak gaan maken. Voor wat wintergroen dus. En misschien nog wat vroeg voorjaars spul. Het wordt een voorlopige bak.

Dussssss .......plekje zoeken!

Dit lijkt wel wat! Er is de hele dag zon hier, als hij schijnt tenminste, en het is lekker warm achter die muur. Er staan wel wat machines maar er is nog net genoeg plek naast.

Om te beginnen moet dus die bak gemaakt worden. Liefst van stenen, dat kan je makkelijk weer weghalen, en het wordt goed warm in de zon. En nu lag er ergens onder de bosjes nog een bak klinkers, in een verschrikkelijk lelijk groen krat.

Dat wilde ik toch al weghebben. Dus .... stenen eruit, krat plat.

Elke keer als ik een kruiwagen stenen weghaal springt Brit blij achter het hekje heen en weer.

'Mag ik mee mag ik mee mag ik mee??????'

Maar nee Brit mag niet mee. Het stroomdraad is nog niet af. Ze kan zó de wijde wereld inwandelen. Nou, ze kan ook heel hard huilen hoor. Maar dat zijn gewoon krokodillentranen.

Whoe-hoe-hoe-hoe-hoe.😭  Ik mag ook nooit wat!!

Maar goed. Acht kruiwagens met klinkers verder, dan heb je dus een stapel stenen liggen, op een braak stuk grond.

En dan? Nou om te beginnen zitten we in de paardenbak waar de grond bijna puur wit zand is. Absoluut ongeschikt voor plantjes, dus daar moet ook nog een dikke laag compost op. Maar eerst gaan Hendrik Jan en ik aan het maaien ...

...... en dan een paar vierkante meter omspitten. En dan is de middag alweer halverwege en komt er bezoek. Mooi laten liggen dus.

Een slordige hoop klinkers, en een omgespitte bult bijna puur zand, met onkruid ..... gaan we daar ooit verse groentekiemen uit eten?

Ach, wie niet waagt .....

En de moraal van dit verhaal is dus .... lees altijd heel goed alle reacties!! Zoveel leuke dingen schrijven jullie! 😊

Oh ... en heb je vanavond de sterren gezien buiten? Miljarden zijn er te zien! Ondanks de lage mist is de lucht heel helder.

Ga mee ...... nog even onder de sterren lopen ....

Woensdagse Winterpot.

Snert.

Dat wilde ik vandaag gaan maken want dat is de KONING van alle winterpotten. Alle groente die in ons kouwe kikkerland in de winter vers te krijgen zijn, kun je daar in kwijt. Je prei, je uien, je aardappels, knolselderij, winterwortels en natuurlijk je grauwe erwten, oftewel, de erwten die je hebt gedroogd.

Nou, voeg daar een paar karbonades aan toe, wat vetspek, en wat rookworst, allemaal van het varken dat je natuurlijk nét in november hebt geslacht  :-)))  ... et voila .... een soep waar je lepel rechtop in blijft staan!! En waar je bergen mee kan verzetten, als je daar een paar borden van eet.

Dussss .... vandaag snert maken. Erwtensoep. Was de bedoeling. Dat moest de woensdagse winterpot worden voor vandaag.

Maar ehhhhhm ...

....... het liep wat anders vandaag. Er was helemaal geen tijd voor verse snert. Onze woensdagse winterpot kwam vandaag uit een blik. Naja, ook lekker.

Ja, de dagen zijn kort. Er is veel te doen en voor je het weet is het weer donker. Dus wij beginnen de dag vroeg, met een soort van 'schema' van wat er moet gebeuren, en dan vervolgens loopt dat hele schema in de soep en alles loopt anders dan gepland.

Zoals nu, loopt onze schattige maar zéér ondeugende pup Brit stééds maar de weg op. Nou ja, bijna. Ze wordt steeds nieuwsgieriger, naar dat grote erf, waar zij straks heerser en meesteres van zal zijn, en rent nu als we niet goed opletten zomaar naar de weg. Waar al die grote vrachtauto's en trekkers langs razen.

Dus daar moest met spoed wat aan gebeuren!

Er komt een omheining van schokdraad. Niet om haar te elektrocuteren uiteraard maar om haar een waarschuwend schokje te geven als ze ergens komt waar dat niet mag.

Vanochtend vroeg mocht ik de spullen halen. Lang touw, ogen en haken, en van die schroeven om dat touw langs een muur te leiden. En plastic prikpaaltjes en houten palen.

Nou, hop naar Masier. Een bedrijfje hier in de buurt waar ze al die spullen verkopen. En een mooie molen zag ik daar ook, heel prachtig in de ochtendmist ....

..... ja hoor ze hadden daar alles, alleen géén houten paaltjes.

'Je moet even naar Beltman's Woodworks.' zei de verkoper. 'Dat zit hier aan de weg, verderop. Daar hebben ze wel houten palen.'

 



Maar meneer Beltman had ook geen kleine houten paaltjes meer.

'Ik bel firma Wobben wel even. Wacht maar even.' zei hij. Nou, hij bellen. En vragen, of ze van die paaltjes hadden (want anders zou ik voor niks daarheen rijden) en of ze die even apart wilden leggen.

En ook nog een uitgebreide uitleg, hoe je van Beltman naar Wobben rijdt. Ja zo gaat dat hier dus.

Wobben is een grote houthandel. Ik kon er helemaal omheen rijden. Het was erg druk. 'Daar en daar liggen de paaltjes,' zegt de medewerker. 'Rij maar door dan kun je ze zelf even in de kofferbak gooien.'

Zo gezegd zo gedaan. Natuurlijk uitgebreid rondkijken. Prachtig, zulke bedrijven. Zoveel hout, allemaal op soort en maat gesorteerd. Je krijgt gewoon verschrikkelijk zin om te gaan timmeren en om een enorme blokhut te gaan bouwen!!

Ik gooi de palen in de kofferbak en reken af vooraan, in de kantine. Er wordt niet gekeken hoeveel palen ik heb. Het gaat gewoon op je blauwe ogen zeg maar. Erg fijn zoiets.

Ja en dan .... wordt er voor die kleine ondernemende pup van ons, een hele omheining gemaakt. Paaltjes slaan, draad erlangs, en een kastje met schokstroom, om er wat spanning op te zetten, zodat ze dus achter dat draad blijft.

Langs het weilandhek komt een spiraal, en verder komen hier en daar hekkesluiters, zodat je het open en dicht kan maken. Als je er langs moet met de kruiwagen. Weer veel geleerd vandaag! :D

Nou het is nog niet helemaal af maar dan laat ik het wel zien, hoe dat gemaakt wordt vooraan bij de oprit, waar je natuurlijk met de auto overheen rijdt. Het is wel een heel gedoe, maar ja, je hondje kwijtraken, dat wil je ook niet!

Enne .... het is ook wat rustiger voor postbodes enzo, die dus aan de andere kant van dat draad kunnen blijven.

Verder hadden we vandaag het tweede slachtoffer van de buikloop. Dus weer, bedden verschonen, wc's poetsen, wasjes draaien. En schijnbaar was het dus niet de Franse kaas .... maar wat dan?

Overbuurvrouw komt ook nog eventjes langs. Zij vertelt dat half Groningen ook aan de buikgriep is. Het is een één-dags griepje, met hevig overgeven, diarree en koorts. En hele volksstammen hebben het. Wel fijn ... een een-dags griepje. Dan kun je de patient opbeuren. 'Morgen ben je beter.'

We krijgen ook weer een bak vol met die knapperige kniepertjes. Net vers gebakken. Wat een lieve gewoonte is dat! En komt heel mooi uit want de vorige bak was net op.

Nou. Dit was voor dit jaar dan de laatste woensdagse winterpot, ook al was het een beetje nep vandaag. Maar ik ben wel klaar met die kolen en pastinaken recepten. We gaan binnenkort weer aan het zaaien, en plannen maken voor knapperige verse groene groente!

Ik zie je morgen weer! :D