Kalm.

 

In de gutsende regen reden we over de A28 vanmiddag, richting het noorden. Allemachtig wat een water kwam er omlaag. Paul moest goed het stuur vasthouden om niet te aquaplannen, de weg leek wel een rivier. 

Al die triljarden druppels verdwijnen in de aarde en vullen de ondergrondse reserves aan met kristalhelder schoon water. Een mooie water-oogst op deze laatste dag van het jaar! 

Mijn moeder werd vandaag 82 en we waren met de hele familie present. Na een flinke dip in haar gezondheid vorige maand, lijkt het nu wat beter te gaan. Het maakt zo'n verjaardag met alle familie bij elkaar extra waardevol.

En nu zijn we weer thuis. Ik liep daarnet een rondje met Brit om het weiland. De wolken zeilden in wilde vaart voorbij, en de lucht werd helemaal helder en schoon geblazen. En terwijl overal geknal klonk en aan de horizon alle kleuren van de regenboog omhoog spoten, stonden héél ver daar boven de sterren rustig te fonkelen. Zoals ze al eeuwig doen in het oneindige heelal. 

En ze kijken kalmpjes toe, hoe op die mooie blauwgroene planeet Aarde jaar na jaar verstrijkt. Een jong planeetje is het nog, pas een paar miljard jaar oud. Maar een gedoe op die planeet joh, als er dan weer een jaar om is .... 

.... Tja. Er zal best wel eens om ons geglimlacht worden, vanuit de kosmos. Denk je ook niet? Maar dat neemt niet weg dat voor ons mensen een jaarwisseling toch een hele gebeurtenis is. En ik wens jullie in elk geval allemaal een mooi en blij en gezond nieuw jaar toe! 

✨✨✨✨✨

Mooier kan niet.

De laatste week van het jaar is een soort Niemandsland. Kerst is achter de rug, en na alle  liflafjes en na het cocoonen is het weer .... stevige kost en lange wandelingen. En wachten op het knallende uiteinde.

Niemandsland. Best lekker rustig eigenlijk, zo'n land van niemand. Je hóéft nog niks. Een beetje lummelen nog. Tot de wekkeRRRRR van januari weer afgaat, met een nieuwe werkweek en vele goeie voornemens.

Terugkijkend hadden wij een hele fijne kerst. Gewoon thuis. Met alle kinderen. Wat wil een mens nog meer? De tafel vol familie, en gedekt met het heerlijkste eten. We zijn gezond, iedereen heeft werk, en een fijne plek om te wonen. Mooier kan bijna niet. 

Zelf mocht ik eerste kerstdag koken. Gelukkig was er toen nog maar de helft van de familie, want ik ben niet zo'n chef-kok en zeker niet voor veel mensen tegelijk. (Normaal als er soms ineens veel mensen mee eten maak ik altijd soep!) Het voedsel wat van de tuin kwam zag er niet zo kerstig uit .... maar met een beetje goochelen werd het toch nog wel wat gelukkig. 

 

voorafje, met prei en knol mousse  😊 

En op de tweede kerstdag pasten we niet met z'n allen om de eettafel. Dus hebben we gegeten op Pauls kantoor. Waar Lien alles prachtig had versierd, en Poek een prachtig 5-gangen diner op tafel toverde (van onze tuinoogst!). Bob en Merel hadden wijn meegenomen, onder anderen mijn favoriet, Valpolicella!

Receptjes en foto's van de gerechten heb ik niet dit keer. Och, want hoe heerlijk het eten ook was, toch gaat het daar niet om. Ik kan vooral enorm genieten van .... dat iedereen er is, iedereen bij elkaar. En van de vriendschap tussen onze kinderen. De interesse die ze hebben voor elkaar.

 

Paul en ik zijn dat uitgebreide tafelen niet gewend. We zijn allebei altijd ontzettend hyper na twee kerstdagen, met al dat binnen zitten, en met al die calorieën.

Dus de dagen erop zijn we dan beiden aan het rondrennen. Paul ging een stapel hout kleinzagen en kloven. En ik ben op de composthopen bezig geweest. En heb de paardenstal een beurt gegeven. Zeven logés betekent ook zeven keer beddengoed, handdoeken, badjassen, en natuurlijk de nodige tafelkleden en theedoeken etc, dat allemaal gewassen moest worden.

Dan is het wel lastig als je geen droger hebt, in de winter. Gelukkig was er wél de zuidwester!!

En vandaag was ik nog niet uitgerend, en heb de provisiekast onder handen genomen. Je moet echt minimaal ééns per jaar alles even van de plank halen en de deksels controleren enzo, als je zelf voedsel inmaakt. Het is echt héél naar, als een pot bederft en je het te laat merkt. Voor je het weet staat er dan een hele plank vol voedsel te stinken.

Maar dit keer gelukkig géén geplofte potten!

En je weet meteen weer wat je hebt. Zo zijn er nog zestien potten tomatensaus. Dan weet deze controlfreak  ik dat als ik er nu één gebruik per twee weken, dat ik dan precies uitkom tot de volgende tomatenoogst.

En van Poek en Steyn kregen we ook nog één van de bruiloftfoto's, op canvas. Het was een foto die Paul zo mooi had gevonden, van een lange sliert bruiloftsgasten die langs het weilandpad liepen, langs de haver. 

 

Het staat prachtig boven ons bed. Bedankt jongens!😘

Duizenden sterren.

 

Overal in de huizen branden lichtjes. Het lijken elk jaar wel meer te worden.

Maar aan de hemel zijn er nog véél meer te zien. Kijk maar omhoog. Duizenden sterren zie je nu. En hoe langer je kijkt ... hoe méér je er ziet. Oneindig veel sterrenlicht. Onvoorstelbaar mooi.

🌟🌟🌟🌟🌟

Ik wens iedereen fijne dagen!

Simpel.

Deze week was het weer raak. Grote machines waren in de waterberging bezig met groot onderhoud. 

Dat moet natuurlijk. Die waterbergingen zijn bedoeld om er water in op te bergen. En dus géén bomen. Maar ja die arme boompjes die daar alvast waren gaan groeien, werden dus zonder pardon opgetild en als achteloze proppen op een grote hoop gegooid.

Nou, Brit en ik erheen natuurlijk. Tarataraaaa. Wij spogen ons in de handen en in de poten, en begonnen een red-de-bomen-actie. Met de takkenschaar knipte ik zoveel mogelijk boomkluiten los uit de modderbergen, en hier en daar konden we een boom uit de hoop losmaken, die nog min of meer intact was.

Een stuk of tien bomen kregen we te pakken. De rest zat té vast.

Een paar van die bomen zijn inmiddels ook alweer geplant. Ze stonden te trillen van blijdschap! Ze hadden de hoop allang opgegeven natuurlijk, om te mogen leven. 

En nu ineens, tóch nog een doorstart!

Je weet natuurlijk niet of ze het gaan redden. De boompjes hebben allemaal een flinke knauw gehad van de bulldozer. Maar ja, wie niet waagt die niet wint.

En nog een andere winterklus. En dat was, om het pad in de bessentuin weer tevoorschijn te toveren. 

Pad? Zie jij een pad?

En ja hoor. Daar is het pad ook weer. Welkom terug!

En zo was er nog één en ander. Maar alles ging mooi rustig aan. Niks heeft haast. Komt het niet vandaag af dan wel morgen. Of anders volgend jaar.

En dat volgende jaar, daar heb ik alvast weer een agenda voor gemaakt. Maar ook dat ging heel easy peasy dit keer. Niks geen ingewikkeld gedoe. Ik had nog een oud notitieboekje liggen, met 100 blanco pagina's. Perfect dus voor een agenda.

Plaatje erop geplakt ... en toen was het al af. Vorig jaar was het een hele klus, toen was het deze ...

.... en voor 2023 wordt het dus gewoon deze ....

Zo simpel als wat. Hee en misschien is dat meteen wel een heel goed thema voor 2023. Alles vooral heel simpel houden. 

Editha is daar vast wel voor te porren. We sloten vanmiddag de week weer af met ons wekelijkse koffie- en thee uurtje. Bijkletsen. Hoe was jou week en hoe was jou week. En ik kreeg een heerlijke zelfgemaakte mini-stol. En ze liet me haar laatste project zien. Werken met .... mos

Op een kindermanteltje heeft ze met ragfijne steekjes allerlei mos soorten genaaid. Die mos is  verzameld, gedroogd, gewoon op de verwarming, en is dan sterk genoeg om als materiaal te worden gebruikt. En niet alleen sterk maar ook supermooi!

 

Prachtig wat de natuur allemaal te bieden heeft, ook voor de creatieve geesten onder ons!

IJskoningin.

Bekkie is er weer hoor. Ze zat in mijn auto. Toen ik de zakken met dierenvoer één voor één aan het uitladen was is ze er waarschijnlijk in gekropen. 

Dat doen ze de hele tijd, de katten. Ook als we éven iets uit de vriezer halen of uit de koelcel, in een schuur, dan sneakt zo'n kat achter je rug om naar binnen. En zit dan dus opgesloten.

Ik kijk daarom 's avonds altijd nog even alle schuren na. En zaterdag voor de zekerheid ook de auto's. En ja hoor. Daar lag onze IJskoningin, op de achterbank. Geen centje pijn, met min zes, dankzij haar dikke bontmantel.

 

Zo grappig dat de dieren in de winter bijna twee keer zo dik zijn, door hun dikke vacht. De katten lijken wel wandelende theemutsen, zó dik is hun bont. En ook hebben ze wat meer vet. En tja, dat hebben wijzelf ook, in de winter.

Allemaal een extra laagje dus, tegen de kou!😊⛄

De kou is ook een gratis stomerij, om je dekbedden en spreien te reinigen. Dat zeg ik elk jaar, en dit jaar dus ook weer. Om je eraan te herinneren.

Uiterste temperaturen kun je goed gebruiken voor heel veel dingen, als je duurzamer wilt leven. Extreme hitte in de zomer kun je gebruiken om fruit en groenten te drogen op je dak. Om kruiden te drogen aan je waslijn. Om zuurdesem en azijnstarters te maken. Om te fermenteren.

Extreme kou kun je gebruiken om je vriezer te ontdooien. Je kunt de inhoud van je vriezer dan gewoon buiten leggen terwijl je hem ontdooit en schoonmaakt. Ook kun je met vorst je beddengoed reinigen en je kleding en je winterjassen en kussens en je kleden en tapijten. Gewoon een nachtje in de vorst buiten leggen. Alle huismijt en ander ongewild gedierte is dan poef weg.

Sommige groenten zijn ook extra lekker na vorst. De beestjes zijn eruit, en de groenten worden wat zoeter en zachter van smaak.

Vorige week heb ik de kruiden op zolder opgeruimd. Keurig in katoenen zakken, langs de trap opgehangen. Maarrrrrrr .... handig is dat niet want die kruiden daar boven bij de trap, dat is véél te ver weg van de keuken. Kruiden moeten voor het grijpen liggen. Vlák boven je pannen! 

Dus de volgende stap was om de zakken leeg te halen, de kruiden te verkruimelen, en alles in glazen potten op een plank uit te stallen. De citroenverbena, pepermunt, oregano, guldenroede, venkel, en al die andere lekkere en gezonde smaakmakers. Voor thee, en door allerlei gerechten.

Denk je eraan komende zomer? Om een hoekje in je tuin te reserveren voor de kruiden? Je hebt er de hele winter gemak van, het zijn mineraalrijke en superlekkere oppeppers voor in de winterse pot!!

Van kruiden maak ik ook cosmetica. Bij mij bestaat dat uit één product, namelijk de goudsbloemolie. Dat smeer ik op de huid, en that's it. Verder niks. Het houdt je huid vrij goed in conditie, en geeft ook nog een gezond tintje in de winter. 

Dit jaar heb ik de goudsbloemen vermengd met lavendel. Dan ruikt het ook nog lekker. Je vult een pot goed vol met gedroogde goudsbloem en lavendelbloemetjes, giet er een goeie kwaliteit biologische zonnebloemolie op, of druivenpitolie, en laat dat een maand of twee staan op een zonnige vensterbank. Af en toe omschudden. Dan zeven door een koffiefilter, en je hebt een huidverzorger voor een heel jaar.

Flesje elke keer voor gebruik goed schoon- en droogmaken!

En dan nog een laatste duurzaamheidstip .... je kam en borstel. Ik kocht ooit een 'goeie' borstel en ben er echt zuinig op. Elke week gaat hij in een badje met een klein beetje afwasmiddel. De kammen er ook bij in. Alles met de afwasborstel goed schoonborstelen, en je kunt jaren en jaren met zo'n set doen.

Mijn kammen en borstel zijn al minstens twintig jaar oud. En nog steeds goed. 

En nog een laatste dingetje ... heel grappig, buiten.

Want heeee ..... kijk!! Zie je dat? Nóg meer IJskoninginnen? Of wat zouden het geweest zijn? Zie je al die afdrukken in de sneeuw?

Toen we langs de stuw liepen afgelopen weekend zag ik ze echt overal! Van die afdrukken die er precies uitzien alsof kinderen hier een speurtocht hebben uitgezet. 

Overal pijltjes!! Zó grappig. Het zijn natuurlijk pootafdrukken. Maar van wie? 

Meeuwen?

 

Nou, wat het ook waren, deze IJskoninginnen hebben wel héle grappige poten!