Courgette.

on donderdag 30 juni 2016




De courgettes zijn hard aan het knokken maar ik denk dat ze de strijd verliezen!

Ik had al verteld ... dat er spontaan pompoenplanten groeiden tussen de courgettes. Foutje. Niet van mij dit keer. :D En ik wilde die pompoenen weghalen maar heb dat toch niet gedaan. Laat maar. Dan maar géén courgettes hier, die zaai ik dan wel in Punthorst.

Courgettes kan je tot eind juni zaaien. Het is trouwens een goed idee om nu nog een paar courgettes te zaaien, als je er plek voor hebt, ze hebben ongeveer 1 vierkante meter nodig. Want weet je hoe het is met courgettes ... het zijn planten die (mits het warm genoeg is) als een dolle groeien, als een dolle courgettes producren ... maar ook snel opgebrand zijn. En als je dan nog wat late planten hebt gezaaid, heb je ook nog in september en oktober verse courgettes!

Die van mij worden nu dus overwoekerd door de pompoenen. En sommige zijn ook nog ziek ....





Het blad is verkleurd, maar als ik dat aangetaste blad eruit trek, zie ik dat de plant al wel weer nieuwe scheuten heeft aangemaakt. Nou misschien komt het nog goed!

Want aan de ene kant is het een moeilijke plant, aan de andere kant een makkelijke. Zorg voor héél veel compost of mest, zorg voor warmte en voor ruimte, en de courgette die geeft en geeft, vrucht na vrucht komt eraf! Maar na een tijdje wordt hij dus ziek en is hij gewoon uitgeput en opgebrand.





Hierboven zie je een courgetteblad (aangevroten) en een pompoenblad (intact) waar je dus aan kan zien dat de courgette méér te lijden heeft van vraatzucht dan de iets sterkere pompoen.

De courgette eten we eigenlijk ook onrijp, groen en klein. Terwijl we de pompoen pas eten als hij rijp en stevig is en zaden heeft. Daarom kan je een pompoen ook zo lang bewaren en een courgette niet. Misschien als je de courgette laat afrijpen dat je hem wel kan bewaren. Dat gaan we dit jaar uitproberen. Alleen weet ik niet of het dan nog wel lekker is ....

... en dan de venkel. Die staat op de tuin. Het is een makkelijk te telen bladgewas. Heel geschikt om allerlei lekkere dingen mee te maken door de specifieke smaak, zacht en anijsachtig. Nou die van mij zijn wel een beetje doorgeschoten maar dat geeft niet. Prima te eten!





Nog even verder kijken, nu we toch -eindelijk- weer eens op Moeskers Moestuin zijn. De mais gaat als een speer. Vorige week nog kniehoog, nu staat hij tot aan mijn middel. Ik kan haast niet wachten op die kolven! Maar het wordt allemaal niks met die mais als het niet een beetje gaat zomeren!!!

De uien hebben geen enkele hinder van deze koele zomer. Die groeien rustig door en krijgen al mooie bollen.






Ook de blauwe bessen doen het goed. Maar die doen het elk jaar goed. Alleen krijgen wij nooit ook maar EEN blauwe bes te eten omdat de vogels er altijd een fractie eerder bij zijn dan wij zelf!

De bessenstruiken gaan mee naar Punthorst en daar verzinnen we wel een list om wat van de bessen te redden.

Ja en ik had ook een nieuw gereedschap nodig. Als je land of je tuin wat is dichtgeslagen, na weken en weken van regen .... dan wil je dat wel even verluchtigen. En het liefst natuurlijk op een worm-vriendelijke manier. Tenminste ik neem aan dat je niet al je mega belangrijke en leuke wormen in stukjes wil hakken met de spade. Nou dan kun je zoiets gebruiken ...





... het is een handmatige grondbeluchter. Ofzoiets. Ik vond het toevallig bij de kringloop en ben er erg blij mee. Het is er een van de oude stempel, degelijk spul. Gaat niet kapot. Wat je doet is je voet erop zetten en dan de grond in drukken en iets kantelen. Er komt dan lucht in de grond, waardoor het bodemleven een impuls krijgt, maar het is lang niet zo rigoureus als spitten waarbij je een heel blokje grond omkeert. En wormen in mootjes snijdt.

Er kwamen wat kleine courgetjes mee naar huis, en venkel dus, en wat uien. Dusss ... dan maak je courgette bootjes!





De courgettes halveren, iets uithollen, met olie besprenkelen en in een schaal in de oven. Zet de oven op 200 graden.

Verhit wat olie. Verhit hierin achtereenvolgens wat gesnipperde teentjes knoflook, twee uien en twee venkelknollen en het courgette restant, alles fijngesneden. Laat alles lekker bakken, iets garen, en strooi er wat grof zout, flink wat peper, en een theelepel dille over.

Dan vul je daar de voorgegaarde courgettebootjes mee, en daar gaat dan flink wat verkuimelde feta kaas overheen. Twintig minuutjes terug in de oven. Klaar!





Lekker met rijst en gebakken vis. Maar ook gewoon zó lekker, met verder niks. Ik heb er zes van gegeten vanavond, en Paul de andere zes. Prima avondmaaltje!



Ouderen (vervolg)

on woensdag 29 juni 2016



We gaan er geen droevige geschiedenis van maken .... maar je kan er ook je ogen niet voor sluiten. Er zijn veel eenzame ouderen.

Ze zijn onzichtbaar, behalve als je goed om je heen kijkt als je over straat loopt. In elk dorp en elke stad zijn wel van die buurtjes, waar je elke dag dezelfde man of vrouw voor het raam ziet zitten. Misschien heeft hij of zij wel een prima leven, familie over de vloer, bingo op dinsdag, koffie bij de buurvrouw op donderdag.

Maar ja je weet het niet ... misschien zit die persoon wel de hele dag alleen. En gisteren ook al.





Ik zat daarover na te denken ... hoe benader je zo iemand zonder bemoeizuchtig over te komen? En toen zei Helena in de reacties vorige week .... gewoon aanbellen en een praatje maken. Baat het niet schaadt het niet!

Nou zo gezegd zo gedaan, ik belde aan bij die mevrouw die ik had zien zitten, de hele dag achter het raam. Maar ze was niet thuis. De buurman was wel thuis, hij zat op een plastic tuinstoel voor z'n huis en zag mij aanbellen.

'Ze is vot.' (ze is er niet)
'O weet u toevallig waar ze is?'
Buurman wilde dat wel vertellen. Dat ze was opgehaald door een kennis. En hij vertelde ook dat ze elke week een keer met twee andere buurtjes koffie drinkt. Maar tja ze zit ook veel voor het raam.




Ik heb maar een praatje gemaakt met buurman. Hij zat er om verlegen, want ik kwam haast niet meer weg. Het gebit werd er zelfs bij gehaald want dan kon ik hem beter verstaan. Ik had het idee dat hijzelf ook niet vaak aanspraak heeft want dat gebit lag niet binnen handbereik. Hij verwachtte geen bezoek.

Sommige ouderen redden zich prima alleen. De ene mens heeft nou eenmaal meer fut en levenslust dan de andere. Of heeft nog vrienden.






Maar voor anderen is er helemaal geen bal aan, aan die oude dag. Omdat ze wat mankeren, of haast geen familie of kennissen meer hebben, of omdat ze wat stroef zijn in contact maken, zorgen hebben, of gewoon omdat het allemaal niet meer hoeft. Alles is voorbij en ze zitten te wachten.

Ik vind die tip van Helena super! Stap gewoon bij zo iemand naar binnen. Ga niet zitten dubben .... zoals ik dus eerst deed, van hoe pak ik dat aan, maar bel aan. Verzin een leuke openingszin. 

Ik zag u zitten en vroeg me af of u met dat mooie weer zin heeft in een wandelingetje, of een praatje. In het ergste geval zeggen ze nee maar ik denk dat ze meestal wel die uitgestoken hand vast willen pakken. 




En verder waren er veel leuke andere tips in de reacties en in de mail. Zoek contact via de vrijwilligersvereniging, via de kerk, via buurtwerk. Maar zelf denk ik dat ook dat spontane aanbellen, als je zo iemand ziet zitten voor beide partijen een heel leuk uurtje kan opleveren! 

En dan nu .. een oudere die zich prima redt! Ook al zit het niet altijd mee. Wisselvallige gezondheid, veel zorg om naaste familieleden ..... maar toch een veerkracht en levenskracht daar kan je jaloers op worden! Mijn moeder!! :D

En daarom wou ik haar in het zonnetje zetten. Kijk zie je dit bosje? Dat heb ik gesnoeid en er voor haar een leuk parasolletje van gemaakt. Of parapluutje, al naar gelang het weer. Ze ging er meteen met koffie en krant onder zitten!






We zijn gezellig de stad Groningen in geweest. Onder de Martinitoren koffie gedronken, schilderijen bekeken, oude bekende plekjes opgezocht, de slappe lach gehad, en ook nog alle kleindochters gezien.





Je vergeet het zo snel, om de ouderen te koesteren. Ik tenminste wel hoor. Niet alleen de ouderen in je buurt en in je straat, maar soms ook je bloedeigen ouderen!

Was heel leuk mam! Doen we snel weer!

En zoals Es in de reacties hieronder aangeeft .. er zijn nog meer manieren om spontaan een oudere aan te spreken of te helpen, misschien heb jij zelf ook nog tips daarvoor?




Met Jan op stap.

on dinsdag 28 juni 2016




Op de vrijdagen geef ik een update van ons nieuwe huis, maar tussendoor ben ik er ook vaak. Vandaag ging ik vol plannen naar Punthorst, om randjes te knippen en te snoeien en bij de Zonnehorst te helpen, maar daar kwam allemaal niks van.

Er kwamen de hele dag mensen langs ... ze weten dat ik er meestal op dinsdag ben. De installateur ... de rietdekkers .... allemaal vragen hadden ze, en tekeningen bekijken en bespreken.

Er kwam ook een meneer van de gemeente Staphorst. Hij kwam het ontwerp laten zien van het nieuwe fietspad, wat voor een deel langs onze voortuin komt. De gemeente man gaat langs alle aanwonenden. Wij waren de laatsten. En wij vinden het prima. De grond wordt netjes aangekocht, en je tuin wordt weer helemaal gefatsoeneerd. Ach, we zullen het wel zien in 2017 ... nog zo ver weg.

En Jan, die nu in ons huis aan het bouwen is had ook veel vragen. Hoe wil ik dat hoekje en wat voor hout moet daarlangs komen. Ja en na vieren ben ik ook nog met Jan op stap geweest! :D






Hij woont in Punthorst. Naast de grote boerderij van zijn schoonouders heeft hij een prachtig huis verbouwd voor zijn eigen gezin. Helaas ... daar weer bijna geen foto's van wegens een lege batterij! Maar ik kom er vast wel vaker.

Jan heeft mij allerlei dingen laten zien van lichtschakelaars en van plinten ... maar ik was ook vooral geïnteresseerd in het achtererf. Wat was dat leuk om zomaar bij een bestaand boerenbedrijf rond te kijken.

Achter de huizen ligt hun land, alwaar de koeien. En op het erf was het één en al leven. Een moederkat lag in de schuur, ze had wat muizen gevangen, en lag nu haar kittens te zogen. Schoonpa van Jan zei dat ik meteen maar een katje moest uitzoeken .. ik mocht er zó een meenemen, nou ja als die zes weken oud is .... en ik zag zo'n leuk katje ....




.... maar dat kan nog niet want we wonen hier nog niet. Die kom ik later wel halen!

Verder liepen buiten allerlei bijzondere schapen, en mini kipjes, en eenden. We liepen ook nog door de oude varkensstal, alwaar Jan een soort Ark van Noach gebouwd heeft. Hij fokt geitjes en een bepaald soort schapen en bijzondere rassen konijnen en weet ik wat. En al die beesten hebben hier prachtige hokken.

In één hok keek ik en hopla daar sprong een hele menigte jonge geitjes op een tafel. Ze schrokken zich wild van mij. Ik voelde me net de wolf, van die zeven geitjes ....



beeeeeh .... een hele enge vrouw!!!

Jaja en vervolgens ging de reis naar een andere inwoner van Punthorst waar ik ook de hele boerderij mocht bekijken. Je staat te kijken hoe hartelijk en gastvrij de mensen hier zijn! En ook geïnteresseerd, ze willen ook alles van ons weten! Nou ik babbel wel hoor.

Leuk hoor om via de bouwmensen alvast het dorp te bekijken en mensen te leren kennen.

Wat ook handig is als je verhuist naar een nieuwe woonplaats .. lees vooral het streeknieuws! Zo las ik in de Meppeler courant ... dat Staphorster ontwerpen op de catwalk in Parijs te vinden zijn!





De modellen lopen in ontwerpen met het Staphorster stipwerk, je ziet hierboven hoe dat met de hand gemaakt wordt. Al die stipjes, met de hand gezet ..... met zo'n potje verf in je hand .... en die stoffen worden dan gebruikt door de grote bekende mode-ontwerpers!

Ach ja ... leuk allemaal. Vermoeiend ook, zo'n dag. Nu even chillen. Met 'De Boerderij' want ja die lag hier. De Prive vind je hier niet hoor! :)






Morgen met mijn moeder op stap. Dat wordt ook weer babbelen  :D


Elfjes doppen, en andere klusjes.

on maandag 27 juni 2016





De aarde bestaat uit vier elementen. Vuur, aarde, water en lucht. Wat is jouw favoriet? Dat schijnt iets te zeggen over je persoonlijkheid .... leuk om over na te denken!

Als tuinder en boerin zou ik zelf misschien 'aarde' als favoriete element moeten hebben ... maar dat is toch niet zo. Want hoeveel ik ook naar de grond kijk, ik kijk toch liever nog omhoog, naar de lucht. Eigenlijk heb ik twéé lievelingselementen, namelijk lucht en water, want daaruit bestaan ... de wolken!

Die zijn zo mooi. En altijd weer anders. En ze zijn er al miljarden jaren en ze gaan maar door met er zijn ... daar kan je helemaal stil van worden. Van wolken, en van hoe onverstoorbaar ze door de lucht zeilen. Altijd maar door.





Maar goed we gaan weer met de neus naar de grond en naar de tuin! Want ik heb iets te doen bij de bijen.

Zaterdag had Liesbeth daar staan snoeien, bij de bijenkasten, en daar werden de bijen wild van. Niet het goeie moment dus. En tja....zij moet ook helemaal niet snoeien, want zij is de imker en ik ben de tuinder. Ik had daar allang moeten snoeien. Maar ik ben hier zo weinig. Dus met een ietsje schuldgevoel ben ik daar vandaag aan begonnen. Alle dikke groene hagen rondom de kasten wegsnoeien.

De bijen zijn nog steeds erg druk ... en ik werd ook argwanend bekeken door de kastverdedigers. Je weet wel, dat zijn van die potige uitsmijters die de aanvliegroute in de gaten houden. Ieder die zich daar vertoont krijgt met die felle bijtjes te maken. Ze vliegen om je heen en zoemen hard. Wégwezen!





Maar ik was voorbereid! Een regenjas, handschoenen, broek in de laarzen en een oude imkerkap van Liesbeth. En verder ... misschien heel gek, maar ik neurie altijd slaapliedjes als ik daar naar toe ga. Ik heb wel eens gelezen dat je bij dieren altijd moet neuriën of praten, dan schrikken ze niet zo van je.

En slaapliedjes ... ach ik dacht dat lijkt we een beetje op bijengezoem, en misschien worden ze er wel slaperig van.

Ze vielen mij niet lastig en heel rap rap heb ik om de kasten heen gesnoeid.





Dat was ook eigenbelang hoor!

Want het viel me op dat de bijtjes vanuit de kasten recht omhoog vliegen, en dan naar achteren. Dus niet richting mijn tuin maar heel ergens anders naar toe.

Nu er gesnoeid is hoop ik dat ze makkelijker weer de weg naar Moeskers Moestuin vinden. De boontjes gaan namelijk bijna bloeien en ik heb de bijen hard nodig!

Verder is de druif gesnoeid, die het hier in de wildernis prima doet. Terwijl ik er thuis allemaal ziektes in heb. Wat ook leuk is is dat het muntbed, achter de schuur, goed gebruikt wordt. Eindelijk .... het was ooit een van de éérste dingen die ik hier wilde kweken voor de sportschool, en nu kunnen ze er eindelijk volop van oogsten!





Maar ook door iemand anders wordt gebruik gemaakt van het diepe groene muntbed! Tijger Tuinkat zit er ook in!!

Wat is Tijger toch slim! Nu heeft hij weer een bedje gemaakt tussen die munt! Ja dat is lekker beschut én hij kan daar ongestoord op konijnen loeren, die iets verderop hun holen hebben. Ze zien hem daar niet en hij hun wel!

Wat een slimme leuke kat! Jammer dat hij niet mee kan naar Punthorst. Maar een kat moet je niet  zomaar verplaatsen. Die hecht niet zo aan een mens, maar meer aan een plek. Ach op de boerderij zal ook wel een kat komen aanwandelen.





Ik ga weer doppers plukken en capucijners. Dat zijn die paarse peulen, het ras heet Blauwschokkers. Nou voor mij zijn het ook gewoon erwten. Allemaal gelijk. Alleen zijn de groene wat zoeter, dat zijn sugar snaps.

Het is wel grappig, bij het erwten plukken zit je steeds vast met je haar, want die grijparmpjes van de planten grijpen je onmiddellijk vast! En er zijn allerlei diertjes te zien. Zoals een huisjesslak, die klem zit.





Je ziet het niet goed op de foto maar hij klom naar boven en toen bleef zijn huisje haken achter een stengel. De slak trok en trok en ik dacht hij trekt zó zijn huisje eraf. Maar nee, hij draaide linksom om de stok heen en het huisje schoot los.

Avonturen te beleven hier joh!!




En hij klimt rustigjes verder.

Nu moeten ook al die erwten ook nog gedopt. Gisteren een emmer, vandaag weer. Gelukkig kwam ik Ruud van de sportschool tegen en ook de overbuurvrouw. Allebei kregen ze een pakket mee. Scheelt mij doppen.





Erwten doppen is een geduldwerkje. Zo'n werkje voor lekker in de zon, als je even wil chillen maar toch ook weer niet he-le-maal niks doen. Dan ga je zitten doppen. En je komt ook nog leuke mannetjes tegen.

Kijk maar ..... geen dop-erwtje maar een lief dop-elfje!





Wij eten natuurlijk ze natuurlijk niet allemaal meteen op. Daar krijg je snel genoeg van. Ik heb ze geblancheerd en vries ze vervolgens in. En dan, in bijna elk gerecht wat je kan verzinnen, kun je een handvol bevroren doppers meestoven. Altijd lekker en in elk geval ook altijd gezond, die verse tuinerwten.

En ze passen ook zo goed bij ons koele landje ... je kunt ze al in de winter zaaien!





's Avonds lopen we nog even de hei op. Bij de schapen kijken. En krentjes plukken, die nu rijp zijn. Ik moet dan altijd aan Shirley denken, die altijd roept ... wat hebben jullie toch een mazzel hier in het Gooi ... met al die krentenboompjes!!

Klopt Shirley! Daar hebben we mazzel mee! Kijk nou, handen en handenvol zoete krentenbessen, zomaar voor het grijpen aan de bomen! En dat al in juni!






En het gekke is ... je ziet hier verder nooooit iemand die die krenten komt plukken! Dus mocht je in deze buurt wonen ... op de hei moet je wezen!! :D