Zon en zee? Op zaterdag?

on zaterdag 29 februari 2020






Afbeeldingsresultaat voor schiermonnikoog


Ja hoor. We hadden écht een paar uur zon op Schiermonnikoog, vandaag. Paul zag vanochtend dat het van tien tot twee prima en droog weer zou zijn, dus .... wij aan het wandelen, over het machtig grote brede strand.

Het is zó mooi .... al kom ik hier al vanaf mijn vroegste jeugd ... je raakt er nooit op uitgekeken. Op dat eindeloos grote witte strand en de felle branding met witte schuimkragen op de golven.

We hebben heerlijk gegeten bij 'Marlijn' bij het badstrand, en toen weer terug gewandeld. Over het strand, en ook gedeeltelijk door het bos .... want ineens werd het nóódweer! 💧💧💧

Dus. Vanmiddag zaten we binnen. En heb ik gewerkt aan mijn kruidenschrift. Ik had alles meegenomen, want we hadden van te voren al gezien dat het dit weekend flink zou gaan regenen.








Vanmiddag heb ik me verdiept in het viooltje. Maarts viooltje, hondsviooltje, bosviooltje, driekleurig viooltje.

Die laatste is wel héél erg mooi. Ik had er laatst ook een bak vol van gekocht, en ook foto's gemaakt. Dus die kon ik nu proberen na te tekenen. Maar dat is niet makkelijk. Die diep donker paarse kleur, die kun je haast niet namaken, met de gewone kleurpotloden.

Dan moet je zoeken, en meerdere kleuren door elkaar gebruiken.






Ik kan het van harte aanbevelen. Om een kruidenschrift te maken. Of een plantenschrift of een groentenschrift of misschien wel een bomenschrift.

Door iets ná te tekenen moet je heel goed kijken. Dan leer je veel van zo'n plant. En dan onthou je het. Ik ben vandaag de hele middag met dat viooltje bezig gewest. Ik weet nu hoe de bladnerf loopt en hoe de bloembladeren over elkaar zitten. En welke werkzame stoffen er in het viooltje zitten en waar je die voor kunt gebruiken.

Een hele middag ..... met één kruidje. Echt leuk!

Niet om elke dag te doen hoor. Of zelfs niet elke week. Maar gewoon, zo af en toe, als je vrij bent en als het regent.

Ik was mijn kruidenboeken vergeten, maar hier op Schier heb je een tweedehands boekenwinkel, en daar hadden ze deze:






Wélk kruidenboek je neemt ... och .... het maakt volgens mij niet zoveel uit. Al die boeken zijn vaak echt goed, en door zeer bekwame mensen getekend en geschreven.

Ze zijn héél inspirerend. Het is goed om wat meer te weten van al die kruiden die hier overal om ons heen groeien. En dan, als het hoogzomer is, dan ga je bossen vol van die kruiden verzamelen, en drogen, in je keuken. Het ruikt dan heerlijk!

En dan bewaren in flessen, op je keukenplank. Om er heerlijke gezonde thee mee te maken. Of om er mee te koken. Of, om er compressen of zalfjes mee te maken, voor kleine klachten.






Het driekleurig viooltje.

Een onnozel klein bloempje? Dat lijkt misschien wel zo. Maar hij ruikt heerlijk. En hij heeft een heel scala aan werkzame stoffen. Waardoor hij hele positieve effecten heeft op de huid, luchtwegen,  blaas en nieren.

Natuurlijk zijn onze wilde kruiden geen straffe medicijnen. De werking is heel mild. Zelf gebruik ik ze vooral preventief. Met wilde kruiden hou je jezelf gezond. Bouw je weerstand op. Hou je jezelf vitaal.





En verder zijn ze ook gewoon nog heel erg mooi en ze ruiken lekker!

Goed. Dat was dan dus kruid nummer één. 🌸🌸🌸



Vakantie ... op vrijdag.

on vrijdag 28 februari 2020





Een maand of twee geleden belde Liek,

'Mam wat doen jij en pap het laatste weekend van februari?'
'Oh ... niks bijzonders. Gewoon thuis. Hoezo?'
'Mogen wij dan dispuutsweekend houden, op de boerderij? Dan krijgen jullie van ons een weekendje-weg kado.'






En zo geschiedde.

Terwijl er zestien studentes op onze koe en onze kippen en onze katten en ons huis passen, en daar hun feestje vieren, zitten wij op de vertrouwde plek op Schiermonnikoog.

Huisje Zonneheuvel.

Maar geen zon te zien hoor, hier.






Winter op een waddeneiland. Het is weer eens wat anders, en ook leuk! 😊




Dwars door de regen op een doorsnee donderdag.

on donderdag 27 februari 2020




Het was een doorsnee donderdag. Zo'n dag waar je haast geen blog van kan breien. Maar ja, als ik niks schrijf dan denkt mijn moeder dat ik ziek ben.

Grapje hoor. 😄😄

Doorsnee dingen zijn soms best leuk. Zelf lees ik graag boeken waar subtiele dingen in gebeuren, en niet zo van die hele extreme. Ook documentaires, van gewone mensen met gewone levens ... héél boeiend!

Nou, doorsnee donderdag dus. Ik begin met die bak, van gisteren, want hij is een doorslaand succes! Bella morst veel minder, en ik kan hem helemaal vol plempen met hooi, en hoef niet steeds elke paar uur bij te vullen.

En de kippen zijn er ook blij mee.





Haha die kippen. Wat een grappig volkje is dat toch. 🐓🐓🐓🐓🐓

Ze zitten daar op volgorde van belangrijkheid. De belangrijkste kippen zitten het hoogst. Dat zijn ook vaak de oudere kippen. De minder belangrijke en jongere kippen zitten op de tweede rang.

En de minst belangrijke kippen ... dat zijn dus die drie witte .... die moeten op de grond! Maar daar zit dan ook weer een hele bejaarde haan bij.

En het is niet zielig, want het wisselt de hele tijd. Soms is ineens een andere haan of hen weer heel belangrijk. Je kan er geen peil op trekken. Maar zelf weten ze het precies!

Alleen die bejaarde haan, die heeft wel pech, want hij moet altijd op de grond.




Een ander doorsnee werkje was het planten van de doperwten. Die groeiden uit hun bakjes. Nu moeten ze de grond in, maar er was één probleem. Of eigenlijk drie. Kippen, koe, en wind.

De koe en de kippen kunnen nu namelijk bij die doperwten, en zullen dat ook zeker doen. Want de doperwten gaan dit jaar in de paardenbak. Langs de randen. Dus daar moet iets op verzonnen worden. Gelukkig kreeg ik óóit een paar mooie mini-kasjes van Leo.

Leo van Gonnie, je weet wel.






En die bakken zijn nu over de doperwten heen gezet. Exit kippen. En voor de koe heb ik er een draad omheen gespannen, en de koe denkt dat op al die draden stroom staat, dus ook exit koe.

Toen kwam de harde wind, en die nam meteen één van die bakken mee. Dus, een paar palen erop. Exit wind.

Van de erwten zie je niks meer maar ze staan er echt onder.




Hieronder staat de knoflook. Het komt al mooi op. Alleen wordt het bijna overwoekerd door het pad ernaast. Daar staat gras op, en ook veel wilde kruiden, die als bodembedekkers steeds over de bedden heen kruipen.

Dus dan moet je af en toe even streng zijn.

Pompompom.







☆☆☆


Hebben jullie dat ook? Dat bijna élke warme maaltijd begint met het tjoppen van een ui? Bij ons gaat er elke dag wel ergens een ui doorheen. Rauw of gekookt of gebakken of geroosterd.

Dus, elke dag heb ik zo'n ui in mijn handen. En ik zie ze veranderen. In het begin, na de zomer, zijn ze hard en sappig en wit.

Nu zijn ze nog steeds vrij hard, maar in het wit gebeurt héél langzaam iets moois. Want de lente breekt erin door ....





In elke ui komt nu een groene kiem. Eérst was die nog heel klein. Maar elke dag, in weer een volgende ui, zie je die kiem groeien. Hij wil omhoog, naar de top van de bol.

Prachtig. Vitaal en levend voedsel.

Ook in de pompoenen, daarin gebeurt hetzelfde. Daar zijn het de zaden, die gaan uitlopen. Als je nu een pompoen opensnijdt, dan zie je dat een deel van de zaden al gaat ontkiemen.







Het is buiten nog koud en winters ... maar in de pompoenen en in de uien en in de knoflookbollen en in de aardappels ....

...... daar begint het voorjaar al!


🌱🌱🌱🌱🌱





Ik heb deze pitten dus maar gezaaid. Het is eigenlijk nog te vroeg om pompoenen te zaaien, maar soms moet je een gokje wagen. Wie weet .... komt de lente vroeg!

Stekken nemen, ik ga er steeds mee door. Veel van wat je om je heen ziet kun je stekken. Bijna alle houtige planten. Zoals de lavendel. Gewoon doen! Heb je straks een héél veldje vol heerlijk geurende lavendel. Langs je pad, of bij je tuindeur.






Stekken en zaaien ... het is er nu de tijd voor. Zet je vensterbanken vol met potjes en zaai wat je tegenkomt. Paprika gehad? Zaai de pitjes. Tomaten gegeten? Idem dito.

Zaai maggizaad en koriander en dille en basilicum. En af en toe wat geks. Ik heb laatst fenegriek gezaaid. En het komt op als een speer!

Nou, toch best wel veel te vertellen, op deze doorsnee donderdag. Nu ben ik aan het pannenkoeken bakken en bad vol laten lopen, want mijn held Paul, die is gisteren naar Utrecht gefietst, daar twee dagen gewerkt, bij Poek en Steijn overnacht, en vanavond fietste hij weer terug .....





..... door de regen.

En dat is dan weer niet zo doorsnee!

🚴🚴🚴


Wisseling van de bakken, op woensdag.

on woensdag 26 februari 2020





Terwijl de wilde pruimenboom van de buren mooie bloesems laat wapperen, in hagel, zon, regen, en harde wind, en de appel-pitjes van Wim eindelijk boven de grond komen ....

...... zoek ik naar een bak. Een nieuwe hooi-bak voor Bella.

Want de oude die maakt ze steeds kapot en hij is ook te laag. Al het hooi valt er steeds uit. En dan eet Bella het niet meer op. Want er hoeft maar één veegje mest op het hooi te zitten en dan blieft ze het niet meer. Ze is erg kieskeurig.

Maar kijk. Wat daar staat!







Het is de oude trouwe houtbak, die ooit meekwam met een kuub houtblokken. En die is toen hier blijven staan. Ik sjouw hem van hot naar her en hij is al voor vele dingen gebruikt. Maar hij staat ook altijd erg in de weg.

We dachten erover om hem in april maar op de paasbult te gooien, maar ... och ... het is zo'n vriendelijke bak. Hij hoort eigenlijk al een beetje bij ons.

En nu .... krijgt hij zomaar een nieuwe bestemming!!






Hij wordt de nieuwe hooibak van Bella!

Eerst die oude bak ontmantelen. Het zijn gewoon twee van die losse randen, en een bodem, met flink wat stenen erin om hem vast te zetten.






Er moet flink wat stalmest uitgereden worden, want ik wil de nieuwe bak méér naar achteren plaatsen. Dan heeft Bella méér eet-ruimte.

Als de oude bak weg is komt het zuiveringsteam een handje helpen opruimen.





Brit verjaagt wat woelmuizen in een hoek, en op de ongelijke plekken leg ik de drie plankjes die uit de bak zijn gezaagd. Die komen over de gaten van de woelmuizen, zodat het hopelijk goed stabiel staat straks.

Dan de nieuwe bak halen. Het is géén kleintje.





Het eerste stuk gaat nog wel, maar dan moet de bak door de modder en over de aarden dam, en daar loopt hij natuurlijk vast. Kat eruit jagen. Scheelt ook weer een paar kilo. 😊

Nou. Hij staat!





Zoals je misschien ziet is de bak verder naar achteren. Het slaapvertrek van Bella is daardoor kleiner geworden, maar dat was toch veel te groot. Daar konden wel vier koeien liggen.

En het woonvertrek, vlak vóór de bak, is een stuk groter nu.

Man. Het is hier gewoon gezellig!! Ik denk dat ik maar binnenhuis architect ga worden. 😄😄






En, wat vindt mevrouw er zelf van??

Mevrouw is érg blij.

'WOWWWWWW ..... een echte KOP-KRAB-BAK!! Die wilde ik altijd al!!'






Een kop-krab-bak. Goh. En ik maar denken dat het een hooi-bak was.

Nou, enfin, hoelang hij het uithoudt dat moeten we dus maar even afwachten. Ik ben er weer klaar mee. Het heeft wel de halve dag geduurd al met al, en het is tijd voor wat anders. 

Héél wat anders! 😊😊  Want de nieuwe Taproot zat in de brievenbus!







Ik vind vooral de tekeningen altijd zo prachtig. En het leuke is dat in elk blad alle namen staan van alle mensen die iets hebben bijgedragen. Dus je kunt hun websites of blogs of instagram accounts opzoeken, en daar vind je dan ook weer allerlei mooie dingen.

Eén tijdschrift, en ik ben er wel een week zoet mee!

Bella is inmiddels ook zoet. Ze is blij met de bak en heeft het hooi al bijna op. Nu de groenteprak nog. Leest er toevallig een ervaren boer(in) mee die kan zien of ze nou drachtig is?




Als dat zo is, dan is ze vandaag precies zeven maanden op weg. Nog twee te gaan dus. En ik kan het écht nog steeds niet zien.


Nou ja. Geduld hebben maar.