Vanmorgen om tien uur reed er een auto het erf op en daaruit stapten Jan D. en zijn vrouw. Jan is al jarenlang lid van de vereniging, en hij had mij gisteren gebeld. Omdat ik bezig ben om een 'platform Eikenprocessierups' op te zetten hier in Staphorst, was Jan spontaan in zijn schuur aan het knutselen gegaan.
Hij is erg handig, en heeft zowaar een soort van rupsenval gemaakt. Van wat dingetjes en spulletjes die hij had liggen.
En die kwam hij vanochtend uittesten, op onze eikenbomen.
Nou ja, eerst even koffie drinken natuurlijk en de nieuwtjes en de gezondheid doornemen, en toen, hop, de val werd om de boom gehesen. Wát een gevaarte! En slim bedacht. De rupsen gaan op een gegeven moment namelijk in processie naar beneden, en lopen dan zó de val van Jan in.
Het is nog lang niet af natuurlijk. Er moet nog van alles bij en aan. Maar het is een begin.
En iets gevangen hebben we ook al! Alleen was het géén rups.
Zaterdag ..... klusjesdag.
Zo moest de omheining om het weiland los, want Giuseppe heeft een stukje van het weiland gefreesd. Ik wil daar graag een kruiden en bloemenweide van maken.
En ook hebben we het sneue sparretje in de grond gezet. Het is onze kerstboom van afgelopen kerst, die waarschijnlijk direct het loodje gaat leggen, want hij heeft een wortelgestel van nul komma niks.
Maar hij leeft tóch nog steeds een beetje, dus we wagen het erop.
Helemaal achterop het weiland is een hoek afgezet, en dat deel dat mag helemaal verwilderen. Er staan al wat schriele appelboompjes, twee magere walnoten, en een paar dunne eikjes. Om de boel een beetje op te porren hebben we het de naam 'Het Woeste Woud' gegeven.
Daar komt nu dus ook het Sneue Sparretje te staan. Midden in Het Woeste Woud.
Het sneue sparretje in het woeste woud. 🌲🌲🌲
Hmmm .... maar dat wordt niks natuurlijk.
Weet je wat? We geven hem een andere naam!!
Zet hem op Woeste Willem!!
🌲👊😊
Nou, dat was dan weer dat. Daarna hebben we een zwarte bessenplant verplaatst. Die is hier twee jaar geleden geplant, en zit nu al diep diep diep in de grond geworteld.
Man wat zat dat ding al muurvast. Bijna zonde om hem daar weg te spitten, maar de bessen staan daar veel te dicht op elkaar.
Wat ik meestal doe na het planten van een boom of struik, is een walletje eromheen maken van aarde, en dan flink water binnen die wal, wat dan dus niet weg stroomt maar mooi tot aan de wortels doordringt.
Ook deze bes kreeg een paar emmers wilgenwater. Omdat dat de wortels weer goed op gang helpt.
En van de afgesnoeide takken heb ik stekken gemaakt. In het boekje wordt dat niet aanbevolen. Ze zeggen, je kan beter takken afleggen (levende takken van de plant in de aarde duwen en wachten tot er wortels aan komen) ..... maar soms moet je ook es eigenwijs zijn.
Dus, stekken gemaakt, net als laatst bij die druif. Van onderen schuin, en van boven recht afgeknipt. En dan de aarde in. En dan ook hier, gieten met wilgenwater.
Wilgenwater wilgenwater. 😊😊 Ik gebruik het nu steeds. Bij bijna alle projectjes.
Oók bijvoorbeeld bij het stekken van de Aloe Vera.
Je kunt het zelf ook drinken, wilgenthee. Het helpt licht koortsverlagend, en ook verzachtend bij verkoudheid en keelpijn enzo. Google even voor de juiste verhoudingen.
☆☆☆☆☆☆
En kijk onze lieve Bekkie daar mooi op de hooizolder liggen. Precies op dat éne zonnige plekje! Ik ben heel blij dat ze nu af en toe weer gewoon rustig op de hooizolder ligt te slapen. Want ze was steeds maar weg, soms dagen achter elkaar. Omdat ze ineens haar eigen kroost niet meer kon uitstaan.
Sterker nog, ze was zelfs bang voor die twee zwarte mormels!
Maar ze lijkt er nu langzamerhand vrede mee te krijgen, dat die twee indringers hier ook horen. En hier blijven.
Misschien worden ze nog wel vriendjes ... ma en haar kittens!
.jpeg)
.JPG)
6 reacties:
Mooie val gemaakt tegen de processierupsen, maar wat doe je als de val vol is? Een emmer water er onder hangen, zodat ze via die val gelijk verzuipen?
Nee Jan wilde iets verzinnen met een buis die uitkomt op een plastic zak. Die kun je dan tussendoor leegmaken.
'k Wilde schrijven, goeie vangst, en toen zag ik de volgende foto, Clarien, hahahaaa… !
Je plant/zaait met zoveel liefde dat ook Woeste Willem wel moet groeien/bloeien.
Lie(f)s.
Ik voel me vereerd dat je een boompje mijn naam hebt gegeven. Of de eigenschappen die je eraan toekent overeenkomen met mijn karakter? Zonder kritiek te willen leveren, maar '
"Wilde Willem" allitereert beter vind ik. Maar dat is bijzaak.
De val voor de eikenprocessierups lijkt me nog een beetje aan de vroege kant. Voor zover ik weet komen de eitjes pas uit als de knoppen beginnen te zwellen en de blaadjes utkomen. Het principe van de val vind ik wel aardig'de rupsen zijn hoofdzakelijk 's nachts actief en gaan, zodra het licht wordt, in processie naar hun (kinder)dagverblijf ergens aan de stam of in de holten van de bast. Als je ze op die weg tegenhouden kunt en ze te dwingen om in een bepaalde richting te kruipen, dan kun je ze afvangen. Volgens het kenniscentrum kun je ze geel goed opvangen in een donkeren tank met een bodempje water en het ontstane residu kun je als bedrijfsafval inleveren of gewoon acht jaar lang begraven. Dan zijn de brandhaartjes vergaan.
Waar ik met opgetrokken wenkbrauwen naar gekeken heb is jouw manier van vermeerderen van de Aloë Vera. Ze hebben mij geleerd dat je een afgesneden scheut van een (saprijke) vetplant, wat de Aloë zonder twijfel is, minstens een week de gelegenheid moet geven om wondweefsel te vormen en dan pas in de grond. Niet begieten, maar hooguit dagelijks benevelen. Ik ben dus razend benieuwd of jouw wilgenwater rotting tegengaat. Stekpoeder helpt in ieder geval niet bij kruidige stekken is mijn ervaring.
De manier waarop jij de zwarte bessen stekt is hetzelfde als waarop ik het ook meestal doe. Sterker nog; een zwarte of rode bes heb ik nog nooit 'afgelegd', maar altijd op die manier vermeerdert. En de stekken betrok ik altijd uit het snoeihout als ik uitdunningssnoei deed.
Haha ik ben net zo benieuwd al jij! Ik zag die aloe vera truuk op een filmpje. Nou, meteen uitproberen dus. Het is wel een snelle methode.
En 'jonkies' geven mijn planten niet om een of andere reden..
Fijn dat Bekkie weer meer thuis is en langzamerhand begint te wennen aan haar kroost. Moest lachen met de foto van een van de jeugdige bengeltjes in de val Typisch iets voor een katje, altijd nieuwsgierig en alles willen onderzoeken en bekijken.
Een reactie posten