Het zuiverste water.

on maandag 30 april 2018




Vannacht werd ik wakker van onweer en bliksem. Het ging tekéér!

Luisteren ..... en ja hoor .... daar begon het ruisen van de regen. Een langdurige zachte regenbui trok over ons heen. Al het land is weer gedrenkt. De straten nat. De daken en de velden nat. De bossen nat.








Het is bijzonder water, dat regenwater. Eerst stijgt het op als waterdamp vanuit de zeeën en de rivieren. Waterdamp ..... dat is brandschoon water. Schoner en zuiverder water bestaat niet.

Dan waait die waterdamp in dikke wolken de planeet over. Soms helemaal van het ene continent naar het andere.

In die wolken botsen de minuscule waterdeeltjes tegen elkaar. En smelten samen. Steeds weer. Ze groeien uit tot druppels, en als ze groot en zwaar genoeg zijn, vallen ze terug naar de aarde.






Wij liepen vanochtend onder zo'n bui, Brit en ik. Overal om ons heen was water, op de paden en de akkers, in de lucht .... .

Heb je het wel eens gedronken? Vers gevallen regenwater? Probeer het maar eens in een schone pan of kom. Als je in een buurt woont met weinig luchtvervuiling. Regenwater is vitaal. Het is geïoniseerd in de val omlaag, dat wil zeggen dat het een kleine negatieve lading heeft gekregen. Die deeltjes hebben daardoor een anti-oxiderende werking. En dat krijg je zomaar, uit de lucht.

Misschien .... drink je dan zelfs wel een beetje bliksem .... nou, als je dáár geen energie van krijgt! 😊






Voor planten is regenwater ook goed. Om dezelfde reden. Geef ze het wel zo vers mogelijk.

Die planten nemen dat water op, en geven het uiteindelijk weer terug.







Gelukkig is het leidingwater in ons land op de meeste plaatsen ook heel schoon. In sommige streken zelfs heel zacht.

Wij hoeven geen regenwater op te vangen om te drinken.






Maar toch ... probeer het es. Want regenwater moet je eenmaal gedronken hebben!

En dan, gingen we vanavond weer verder met de gesprekken. Over de natuur. We hebben zoveel ideeën, maar eerst moeten we inventariseren wat er allemaal aan de hand is. Wat we willen en kunnen doen als vereniging. Wat de leden willen.

De radaren draaien langzaam ... maar ze draaien!

En wat ontzettend veel helpt, bij het zoeken hoe de natuur te beschermen, zijn reacties zoals die van jullie, van gisteren! Wat leer ik daar elke keer veel van! En anderen ook hoop ik.

En ook .... staan kranten bol van allerlei goeie ideeën. Elke dag. Zoals deze, het Tiny Forest. Google daar maar eens op.






Dan jeuken mijn handen!

Hoe meer bomen hoe beter. Voor insecten en diertjes en voor schone lucht .... en dus ook .....




..... voor het zuiverste water.


💧💧💧💧💧💧💧💧💧


Niet zeuren.

on zaterdag 28 april 2018





Met een groepje vrijwilligers van de natuurbeschermingsvereniging liepen we vanmiddag een mooie wandeling over de dijken langs de IJssel.

Bij Hattem. Een eeuwenoud stadje.


Dijkpoort Hattem (van Tom de Baets)




Ik wil niet zeuren hoor maar we zagen in al die weilanden eigenlijk geen enkele weiland vogel. Waar ze zo'n tien jaar geleden nog met honderden vlogen, hoorde ik. En zoveel meer dingen verdwijnen. De insecten, de patrijzen, de bijen, de kikkers, de salamanders,

De natuur slipt als fijn zand door onze vingers heen, waar we bij staan.

Maar nee, we gaan niet zeuren. We gaan er wat aan doen.

Hoe? Dat weet ik nog niet precies. Als bestuurslid van deze vereniging ben je wel in de positie om her en der aan tafel te schuiven. Om mee te praten. Om mensen te enthousiasmeren en ideeën te delen.









We hadden er vandaag mooie gesprekken over. In deze vereniging zitten heel veel personen die erg veel weten over de natuur. En die ook simpele tips hebben over hoe je met kleine veranderingen veel natuur kan beschermen.

Hoe breng je dat bij de juiste personen? Voorlichting? Via de gemeente? Via scholen?

En verder, je kunt ook op zoek gaan naar die dingen die al wel goed gaan. Want die zijn er ook. Want er zijn veel méér mensen bezig om de natuur te redden.

En die mensen dan opzoeken?






Ik ben erover aan het nadenken.

Als je tips hebt of wil meedenken, heel graag. Mail me gerust. Of kom je ideeën delen hier aan de eettafel. 😊

Haha, maar die eettafel is op dit moment bezet. Door een stel vriendinnen die iets te vieren hebben. Ze hebben een klein wijn-proeverijtje bedacht. En Paul en ik mochten meedoen.

Maar wij moeten vroeg op allebei ... en al die verschillende soorten wijn ... pfff ... migraine ....  😞





Het was weer een mooie week. Met ziekte, en met weer beter worden. Met zon, en met af en toe wat frisse regen. Met stomme fouten maken, en ze weer herstellen.

Met zeuren ... en met oplossingen bedenken.

En natuurlijk ... met vele vele nieuwe piepkleine Pino's en Pina's. Elke dag komen er kuikentjes bij!




Fijn weekend!


🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣




Een zeer stille Koningsdag.

on vrijdag 27 april 2018



Doodstil was het vandaag in Punthorst. Geen koning te zien.

Natuurlijk was het volop feest in de naburige dorpen. Braderieën, spelletjes, optochten, vrijmarkten, toespraken, en zelfs een koninklijke 'hap en trap' fietstocht, in Staphorst.

Maar wij kregen daar allemaal niks van mee. Bij ons achter was het doodstil. Alsof het zondag was. Want dan is het hier ook altijd volkomen stil. Geen geluid te horen, behalve vogels. Heerlijk!

Paul deed de voortuin. En ik was achter bezig.




VOOR ...

...... en NA

En er was nog die stomme fout van vorige week. Die moest ook nog hersteld. Wat dat was?

We hebben vorige week het hele vak van de pompoen omgespit. Dat was een zwaar werk want daar was een half jaar lang niks aan gedaan. Stond vol met kweekgras, enzo.

Alleen was ik, héél dom, vergeten om er eerst een dikke laag compost op uit te spreiden. Dus ... we hadden nu een prachtig mooi doorgespit bed, van 100 vierkante meter, maar met veel te weinig voeding erin. En dat nou net voor de pompoenen. Dat zijn veelvraten.

Vandaag heb ik het bijgewerkt. Min of meer.

Er is eerst een dun laagje gedroogde paardenmest opgegaan (hele zachte mest is dat) en daarna wat poepsoep, en toen per bed een kruiwagen compost. Volgende week nog een keer compost. En dan hopen dat dat goed gaat met de pompoenen. Maar het blijft stom. De voeding zit nu bovenop, in plaats van onderin, waar de wortels van de planten groeien.




De tuinbonen en de erwten en de capucijners zijn gewied.

Laatst vroeg iemand, wat is wieden eigenlijk? Wieden, dat betekent niks anders dan met je handen het onkruid lostrekken. Ik laat het meestal liggen. Wel even de aarde eraf schudden, en dan op de kop leggen. Alleen kweekgras gooi ik op het pad.

Na het wieden kun je even de schoffel tussen de rijen doortrekken. Maar doe dat niet te vaak. Je verstoort dan namelijk wel elke keer de bodem. Nuttige beestjes gaan dood of vertrekken naar elders. En de bodem droogt sneller uit door al dat schoffelen.

Wieden is de meest bodemvriendelijke methode.





De capucijners gaan al ranken. Dus er moest vandaag gaas langs de palen, waar ze de rank-armpjes omheen kunnen winden.

Nou stonden een paar palen niet zo heel stevig. Er zat wat speling in. Rond de voet zat ruimte. En toevallig had ik net een methode geleerd om hoekpalen van een fundament stevig in de grond te ankeren. Namelijk ... met fijn zand en met water. Zou dat ook hier werken?

Gewoon proberen dus maar. De paal in de goeie positie trekken, en in het opengevallen gat voorzichtig water gieten. Dan fijn scherp zand erin strooien. Wachten. Weer wat water, weer zand, wachten, aandrukken. En morgen de rest.




Er is nog een krat boontjes gezaaid, die lekkere spekbonen, die we nu nog steeds wekelijks uit de weck eten. Daar wil ik dit jaar extra rijen van opkweken want ze lijken me heel geschikt voor de voedselbank.

Makkelijk qua bewaarbaarheid en transport. En iedereen lust ze graag!

En dan de dieren. Ik geloof dat er bij de kippen wat te zien is. Ga je mee kijken? We nemen wat roggepap en wat geraspte appel mee, voor de broedende hennen, die al ruim drie weken onafgebroken op de eieren zitten.






Ziehier ... de kraamkamer. Klopklop.

Maar we zijn niet welkom. 'Wat mot dat? Wegwezen!!'  Kakelen de vier hennen. En ze pikken naar je handen. Naja. Sta je met je papje.

Ik heb de dames al die tijd netjes met rust gelaten, maar nu is het wel mooi hoor. Nu wil ik toch controleren hoe het staat met eventuele kuikens. Dus, sorry meiden, we gaan jullie voorzichtig optillen.

En kijk ... we zien al een kleine Callimero wegduiken. Zie je hem??









Oh ... wat zijn ze beeldschoon!

Vier kuikens. Drie bij de drie moeders, en ééntje bij de vierde hen. Mooi verdeeld! Nu de rest van al die eieren nog. Of zou het hier bij blijven?

Ik heb me er in die weken toch wel een klein beetje mee bemoeid. Die vierde hen, die broedde namelijk maar op één ei. Sneu toch? Al die weken, op één ei zitten? En het drietal zat wel op twintig. Dus ik heb er een paar onder die ene gelegd. Weten die kippen veel.

Ei is ei.





Ja, een ei is een ei. Klein maar fijn zijn ze.

We zullen het wel druk krijgen met die kuikens erbij straks. Want, veilig plekje zoeken, graan malen voor ze, zorgen dat ze niet in de drinkbak verdrinken zoals bijna ooit met Pino gebeurde.

Veel werk, maar het is zo leuk, kippen. Zo gezellig. Altijd scharrelen ze om je heen. En het is net een film om naar ze te kijken. Ze doen steeds leuke dingen.

En eieren krijg je ook nog!





Die aten we vanavond. Gado gado met eieren en met de spekbonen van vorig jaar.

Het is nog steeds stil buiten. Het feestgedruis hoor je hier niet. Geen oranje te zien. Alleen paars en wit van de seringen.





Toch straks even kijken naar de outfit van Maxima. En, hoe het de koning beviel in Groningen .... bij het studentenkoor van Albertus Magnus, de vereniging waar alle drie onze dochters lid van zijn.

Die hielden hun hart vast. 'Mam! Ons koor gaat de koninklijke familie toezingen! Maar ze kunnen  helemaal niet zingen! Ze kunnen alleen maar gein maken.'

Nou ja ... Willem is zelf ook student geweest. Die kan dat vast wel waarderen, een beetje gein. 😊


🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈