Kom gerust es langs!

on donderdag 31 juli 2014


Altijd gezellig, iemand op de tuin!

Bezoek krijg ik hier vrij vaak, bijvoorbeeld klanten van de sportschool die komen kijken waar die lekkere courgettes vandaan komen. Of wandelaars van het pad erachter, door het bos, die gewoon nieuwsgierig zijn.

En vandaag komt Robbert weer es langs, om te helpen. Het gaat altijd zoveel sneller met z'n tweeen. Robbert mag maaien, met ons oude smalle handmaaiertje .. door hemzelf op de fiets meegenomen. Er stond hier een maaier, maar waar die nou weer gebleven is mag Joost weten.

Het duurt wel even, klein maaiertje, groot veld.


'Mam het lijkt wel oerwoudkappen wat ik hier doe. Noem je dat gras?' zegt Robbert. Nee, het is geen gras, maar distels en brandnetels en braamranken en ander taai prikkend spul. Ben blij dat jij het wil doen jongen!! :D :P

Mijn klus vandaag, was een soort mijlpaal.



De laatste keer een bed van compost voorzien!

Het lijkt nog maar een tel geleden dat ik voor de eerste keer op dit bed compost doorschoffelde. En nu zijn we alweer twee seizoenen verder, en wordt dit voorbereid voor de laatste aanplant dit seizoen. Die overigens gisteren pas gezaaid is, dus dat duurt nog wel even voor dat hier komt.

Einde zaaiseizoen? Nee hoor! Straks komt ruimte vrij in de kas, als de tomaten en komkommers daar eruit gaan. En dan kunnen we veldsla en postelein zaaien. Het gaat gewoon jaarrond door!

Toen ik de aardbeibedden aan het wieden was, bedacht ik me ineens iets. Er staan hier tientallen mooie stekken te groeien, die ik allemaal uittrek en op de compost gooi. Mocht je nou belangstelling hebben in wat aardbeiplantjes, kom gerust langs! Even wieden en je gaat met twintig plantjes naar huis.



Ook zaadjes kun je bij mij al komen halen. Pastinaak heb ik, en slazaad, en korenbloemzaad. En nog veel meer. Van alle groente laat ik exemplaren doorschieten, en ik heb veel zaad om weg te geven of te ruilen.

Mocht je een keer willen langskomen, laat maar weten via clarien1@zonnet.nl

Langskomen voor de gezelligheid mag ook! Ik vind bezoek altijd leuk!



Bob brengt de boel ook weer netjes mee naar huis. Kijk en in de emmer zitten alweer verse bieten voor bietendag 4!

Bietendag 4, bietenchips




Neem voor 4 personen 4 rauwe bieten, schil ze en schaaf in flinterdunne plakjes. Wat je hierboven bij mij ziet is veel te dik gesneden. Het moet dunner.

Zet de frituur aan, of als je die niet hebt, een pan met dikke bodem en een flinke scheut olie. Laat dit goed heet worden, en doe de schijfjes biet er voorzichtig in. Na een minuutje of 4 zie je ze krullen, en iets donkerder van kleur worden. Neem ze met een schuimspaan eruit en leg op keukenpapier. Goed omschudden.


Ik maakte er een sausje bij van Bulgaarse yoghurt met een teen geperste knoflook en wat zeezout.



De smakencombinatie was heel lekker, dat zoete bietje met die zachtzure saus. Maar bij mij waren ze niet erg knapperig, omdat ik ze met een mes had gesneden, en dus niet dun genoeg geschaafd. Nou ja, ze zijn allemaal op! Dat wel.

Mieren en de wet van de traagheid

on woensdag 30 juli 2014



Onze keuken is gebouwd op de plek waar eerst de garage was. Daarom zit er geen fundering onder. Hij staat gewoon op het zand. Gevolg .... mieren .... die zomaar ons huis binnenlopen. Laten zich nergens door tegenhouden. Ja, door zo'n mierenlokdoosje misschien, maar dat is maar voor even. En die doosjes zijn enorm slecht voor het milieu, elk doosje kost uiteindelijk een bijenvolk, dus dat doen we maar niet.

Het enige om er vanaf te komen is geduld! Want mieren reageren een beetje traag. Als er ergens wat te halen valt, dan loopt zo'n verkennertje als een speer terug naar het nest, en vertelt al z'n 24.429 makkertjes waar ze wezen moeten.


                         

En dan ....  komt dat hele nest op gang ... op weg naar die suiker op de keukentafel, of naar dat gemorste sap bij de vaatwasser. Ja en jij schrikt je rot, en gaat meteen aan het poetsen, en kaneel strooien bij de mierenpaden, of talkpoeder ofzoiets. Maar ja, als zo'n enorm leger eenmaal op gang is .... dan stopt dat niet in 1 dag. Ze blijven komen. Dat is de wet van de traagheid. Dat gezamenlijke mierengeheugen is geprogrammeerd op dat pad.

Maar heb geduld, het worden er steeds minder, en uiteindelijk .... blijven ze weg. Wel schoon houden en kaneel blijven strooien. Het duurt een dag of wat. Ik heb daar vééél ervaring mee!! :D

Wat ik eigenlijk wou zeggen ... koop aub geen mierenlokdoosjes meer




Vandaag gingen de uien eruit. Rigoreus. Allemaal. Want ik vertrouwde het niet. Het loof was platgeregend, en het leek te gaan rotten.

Dus, in plaats van de geplande aardappels, werden de uien gerooid. Op een zonnige plek liggen ze nu te drogen. Ophangen gaat eigenlijk niet, omdat het loof hier en daar is afgebroken. Maar zo kan het ook, zolang het droog blijft. Af en toe de uien goed husselen.




En het wordt lollig op de tuin, want op de lege plekken zaai ik vanalles. Hier op één rij is vandaag gezaaid rucola, koolrabi, groenlof en witte snijbiet. Dat zal er straks vast leuk uit zien.



De pompoenen langs de wal  doen het redelijk. Ze hebben veel bloemen, maar de planten zelf groeien niet hard. Dat komt waarschijnlijk omdat de bodem heel stenig is, ze kunnen hier niet diep wortelen. Ik ben erg benieuwd of we hier vruchten krijgen! Want de pompoen is een taaie jongen!


Mocht het niks worden, ook niet erg, want ze zorgen nu voor heel veel bijenvoedsel. Het wemelt van de bijen bij die pompoenen.

En mochten wij ooit écht zelfvoorzienend willen worden, en alleen maar leven van wat de Bussumse bodem oplevert, dan mogen we de knolvenkel van het menu schrappen helaas .... die heb ik vandaag wéér uitgetrokken, voor de zoveelste keer doorgeschoten. Hier zie je nog een laatste poging, een groepje jonge venkeljuffertjes in de zon.


Wat het dan weer wel heel goed doet op deze zandbodem, zijn de bladkolen. Palmkool en boerenkool gaan prima. Op wat rupsenvraat na dan. Ook de savooi doet het goed. Dus meer bladkool op het menu, en minder sluitkool.


Ook vandaag weer zo'n dertig courgettes gesneden. En weer weggegeven! Let op, om 11 uur vanmorgen ....


..... en om twee uur .......


Sneu .. die grote wil niemand. Maar even later waren deze ook weg!

En wat valt er nog te zaaien zo eind juli? Even de zadendoos plunderen, en kijk, er is nog best veel mogelijk. Zelfs kropsla kun je nog zaaien.





We hadden vandaag de biet als toetje!

Bietendag 3, bieten sorbet.

Ook weer heel simpel. Je hebt nodig 400 gram gare biet en 80 ml ahornsiroop.


Snij de biet in stukjes, en pureer samen met de siroop tot een mooie creme.



Die creme gaat in een plat bakje in de vriezer, en elk uur even doorspatelen. Na een uur of 5 is het wel klaar.


Ook dit is weer een basisrecept, er kan vanalles door. Wat room, wat munt, beetje sinaasappel, gebruik je fantasie!

Schep de sorbet in mooie kommen, en garneer met bijvoorbeeld schijfjes groene appel en wat fijngehakte munt.


..... of met wat slagroom, bolletje roomijs, schijfjes pure chocola ...... maar zo puur natuur is het ook al mega lekker!

Bietendag twéé, verse boontjes, en de BBB ..

on dinsdag 29 juli 2014



De aardappels zijn verhuisd. De grote bak waarin ze zaten was toch niet zo handig. Eén wieltje brak al meteen af, en het is zo´n zwaar ding om te verplaatsen als het gaat regenen. Dus nu gaat het in grote potten. Laagje zand, dan piepers, weer zand, enz. Hopelijk werkt dat. Ik hou je op de hoogte!

Verder is hier in de achtertuin ook een en ander te doen. Omdat ik steeds in de moestuin zit, is het hier nogal verwaarloosd .. De bramen bijvoorbeeld waren niet regelmatig geplukt. Dan krijg je dat er rotte tussen zitten, er komen allemaal vliegen op, en de rode worden dan niet rijp. Dus eerst alle zwarte exemplaren eruit. De rotte tik je gewoon weg. Voor de insecten.



Ja en dan zit je met een kilo rijpe bramen, en ik durf ze niet meer te eten ... ik heb al twee kiezen kapot. Dat is trouwens een goeie, als je aan de lijn doet. Aan beide kanten is al een kies stuk, dus ik eet alleen het hoogst noodzakelijke. Dus als je wil afvallen, eet vooral bramen!! :D

Nou, jam eten wij weinig, dus wat te doen met de bramen? Ik heb eerst een deel gedroogd. En buurvrouw Janneke kwam met de tip om er siroop van te maken. Wel de pitjes eruit zeven. Voorlopig parkeer ik ze in de vriezer, en die siroop komt dan wel.



Als ik naar de grote tuin loop, kom ik eerst over een stukje land dat bij de sportsschool hoort, en waar niks mee gebeurt. Daar groeit allemaal prachtig onkruid. In het begin wilde ik daar granen zaaien. Maar omdat daar misschien nog een buitensportplaats komt, is dat niet doorgegaan. Daar ben ik nu blij om, want dat was véél te veel werk geweest allemaal.

Je kunt jezelf soms zo overschatten.... Herkenbaar? Altijd net iets meer doen dan eigenlijk op je bordje past ...




En zo'n ongerept stukje natuur is schitterend. Waar zie je dat nog?

We gaan even die trap op, dan kunnen jullie mijn tuin in z'n geheel zien, nou ja, van een afstand dan.



Achter de aanhanger is de bonenbak. Die zie je dus niet. Daar weer achter de tomaten. Die zie je ook niet. Nou dat schiet op. En dan rechts achteraan de bedden. Helemaal achter tegen de bosrand is de bessenhoek, maar die zijn nog ieniemienie, en staan in de schaduw van de courgettes.

Dan midden rechts, de vijver. Verder naar achteren de kas (in de schaduw) en daarnaast een rij composthopen.

De eerste boontjes zijn oogstbaar! Dat is een mooi moment. Die eerste verse groene boontjes. Ze zijn er maar zo kort. Al snel worden het dikke bonen, met grote peulen. Dan kun je die peulen laten doorgroeien, en als droogbonen eten.




Maar die eerste héle fijne sperzieboontjes zijn toch het lekkerst! Er komt een pondje af, die gaat mee naar huis!

De babies, in de Bloemkool-Basilicum-Bewaarschool (BBB) zijn gelukkig niet verzopen in al die regen. Ze zijn ietsje aangetast door slakken. Maar de plantjes buiten de BBB hebben het ergste opgevangen.

Mission accomplished soldaten!!!




Het wordt wel erg vol hier. De basilicum is groot genoeg, die mag eruit.




De bloemkool moet hier nog even blijven, want daar is nog geen andere plek voor.





Zo. Kuiltjes weer dicht, en de basilicum staat er nu vóór. Deze planten kunnen vrij fors worden, ik hoop dat ze hier genoeg ruimte hebben.


De kas .... ziet er zo van buiten prima uit. Planten gezond, mooie tomatenoogst. Maar verder naar binnen is het anders. Weinig tomaten, en ook komkommers hebben we nog maar een stuk of wat van gezien. Ik denk dat het niet zonnig genoeg is, en dat de insecten er niet goed bij kunnen.

Ook de pepers, aubergine en paprika staan een beetje te treuren. Waar is de zon?? waar zijn de bijtjes??

Volgens jaar een andere plek voor de kas!




Buiten doen de vruchgewassen het veel beter. Tomaten plenty, nog wel bijna allemaal groen. En pompoenen dito. Dan moet je wel even op je knieen om ze te zien.




Ja en nog even over de tomaten .... als je ook buitentomaten hebt ... hou dat goed in de gaten. Door alle regen kunnen de vruchten makkelijk gaan barsten. De tomaat moet niet zoveel vocht hebben, want dan komt er een soort 'overdruk' in de vruchten.

Hier kijk maar even bij mij hoe dat eruit ziet. Als je dit ziet pluk ze dan, ook al zijn ze nog niet helder rood. Want anders ben je ze kwijt.



Overigens moet ik zeggen dat ik buitentomaten altijd vroeg pluk, als ze nog iets oranje zijn. Dat vind ik lekkerder en frisser dan zo'n donkerrode. Die kunnen wat melig zijn.

En dan het bietenrecept van vandaag

Bietendag 2, Rode Bietenrijst

Makkelijk zat. Je hebt alleen rijst en bieten nodig, en zo je wilt wat verse kruiden. Ik nam basilicum.


De rijst die wij hebben moet heel lang koken. Ik doe daarom meestal zo'n 20 minuten voordat het gaar is, wat groente erbij. Dat kookt dan meteen mee gaar. Boontjes, of wortel, of champignons. Vandaag dus bieten, voor het mooie kleurtje.

Voor 4 personen, 300 gram rijst en 3 rauwe bieten. Zet de rijst op met ruim anderhalf keer zoveel water en breng aan de kook. Schil de bietjes.


.... en snij ze in blokjes. Proef ook even zo'n plakje. Prima te eten toch?



Zo'n twintig minuten voor einde kooktijd doe je de blokjes bij de rijst. Breng weer even aan de kook, en dan laten garen op laag vuur.


Dan zonodig afgieten (waarschijnlijk niet nodig) en op smaak brengen met wat gesnipperde kruiden, klontje boter misschien, wat zout, gewoon zoals je met rijst gewend bent.



Voorzichtig door elkaar scheppen. Eetze!



Thuis!

on zondag 27 juli 2014

De Costa Blanca, van origine bekend om zijn amandelboomgaarden .... ja dat is nu wel wat anders. Neem zo´n plaats als Benidorm, enorme boulevards, betonnen wijken met torenhoge hotels.

Maar daar zaten wij niet. We zaten in Moraire, een rustig badplaatsje, met kleine baaien en een relaxte sfeer. Veel Spanjaarden daar, da´s altijd een goed teken. En schitterende rotskusten.




Paul en ik hadden ons voorgenomen om veel te wandelen. Maar de meneer van de VVV moest daar hard om lachen .... wandelen in de bergen van Zuid-Spanje, in juli? Gekkenwerk!! Veel te heet.

Dus hebben wij ook maar rustig aan gedaan. Hooguit es de berg op en af wandelen naar het strandje en dat was wel weer genoeg beweging. Veel op dit plekje gezeten ...



... bij het huis.

Aan die Spaanse Costa's speelt het hele toeristengebeuren zich af in de smalle strook langs de Middellandse Zee. Maar verderop landinwaarts vond ik het veel interessanter. Je kon daar prachtig nog de oude terrassen zien, eeuwen geleden door de Moren aangelegd om op de berghellingen te landbouwen. Een heel ingenieus bevloeiingssysteem hadden ze.




Wat hebben wij het dan makkelijk op ons vlakke landje, en met onze overvloedige regen!

Wel jammer dat het moderne Spanje door het enorme waterverbruik door het toerisme, en door steeds meer monocultuur in de landbouw, kans loopt te veranderen in een woestijn. Die oude Moren waren veel slimmer ....

Nog een paar kiekjes van ons luie weekje, ik moet echt zoeken naar foto's zonder familie, die steeds in koor roept als ik fotoos maak NIET OP JE BLOG!!!





Ongelofelijk om te zien hoe sommige mensen het urenlang op het strand uithielden in de brandende zon, af en toe invetten en weer omdraaien. Je zag witte velletjes langzaam goudbruin bakken .... of knalrood!

Ons lukte dat zonnebaden niet. Wij zochten een olijfboom op. Dat was heet genoeg.


Ja dat was echt heerlijk om even met z'n zevenen bij elkaar te zitten, zonder internet en tv. 

... alleen maar even gesms't om te horen hoe het met de thuisblijvers ging, en met Moeskers Moestuin natuurlijk. En die lag op dat moment net te badderen onder een stortbui!!

Vandaag weer thuis! En .... alleen maar even gekéken op de tuin. Hoe is het gegaan zo'n weekje zonder zorg? Nou prima!



Met wat voorbereiding, en een noodplan dat klaarlag voor een hele droge week, kan je als tuinder dus best een week weg in de zomer.

Maar ik ben blij om terug te zijn. Bij het rondje op de tuin een lijstje gemaakt wat er de komende week moet gebeuren.




En alvast wat verse spulletjes mee voor het avondeten. Dat is toch een stuk lekkerder dan uit de Spaanse supermarkt!