Will you help me plant the corn?

on dinsdag 30 april 2019






De paardenbloemen van april zijn allemaal gaan pluizen .... en nu staan de weiden vol met roodpaarse veldzuring, botergele boterbloemen, fijn wit kant van fluitenkruid, en langs de slootkant staan de paarse en witte bloemen van smeerwortel.

Elke maand zijn eigen kleuren.







Wil je weten hoe het met Bonnie en Bella gaat?

Met Bonnie gaat het goed. Zij heeft een paar dagen bij overbuurman gelogeerd, en stond naast drie stiertjes. Af en toe ging ik kijken, om haar wat koek te voeren, en ze lag mooi rustig om zich heen te kijken. En af en toe stond ze neus-aan-neus met een stiertje.

Zij wilde zó graag naar de kudde, aan de overkant, en we hebben besloten dat ze nu bij een kudde mag blijven. Bij ons .... is ze niet meer veilig. Ze is erg sterk geworden, en kan door de omheining zó weer uitbreken, naar de andere kalfjes en pinken.

Dus .... gaat ze naar een andere plek, met leeftijdsgenootjes. Bonnie is uit huis.

En Bella? Empty weiland syndroom? 






Ja. Eerlijk gezegd wel. Het hele weekend was ze behoorlijk van streek.

'Waar is dat jong van mij?'
'Wat moet ik nu met al die melk?'

Ik heb haar eerst gemolken, om de ergste druk wat te verlichten. Maar toen zei overbuurman dat ik daar maar mee moest stoppen. Want je stimuleert het alleen maar. Okee.

Dan maar extra aandacht en vaak borstelen en extra lekker hooi. Voor ons is dat ook 'therapeutisch' natuurlijk. Want het gaat je niet in je kouwe kleren zitten, allemaal ......

En .... we gaan op zoek naar een ander maatje voor Bella!

Vandaag, toen ik op de tuin bezig was, lag ze rustig te herkauwen, en naar ons te kijken. Wat we deden. Nou, de eerste bonen en de eerste voorgezaaide mais ging de grond in.   







Een heel ritueel vind ik het planten van de mais, elk voorjaar.

Het is zo'n veelzijdige voeding. Je kan er brood van bakken, en koek, en pap van koken en het kan in allerlei gerechten als lekkere zoete smaakmaker. En dan .... die verse kolven ... met gesmolten boter en wat zout ..... je (vr)eet je vingers erbij op!

Ook voor de dieren is mais belangrijk. Kippen en koeien eten het graag.





Och ja en hier zie je dan nog even hoe 'the gang' wordt weggejaagd bij de etensbakken. Want ze hebben nog niet door dat er een strikte hiërarchie is. Wie wanneer mag eten. De grote hanen eerst, en de belangrijkste hennen .... en dan de gezinnen met kinderen ... en dan de jonge hennen ..... en dan een tijd niks ....

........ en dan pas, he-le-maal achteraan .... dan mag ' the gang' eten. Als laatsten.

En dat snappen ze niet. Ze proberen steeds vóór te dringen. En krijgen er dan vol van langs.

Maar ze komen steeds terug! Haha ..... ze zijn voor niemand bang! Kijk daar zijn ze alweer!😄




.... en ik had was maisplantjes over ... en die ben ik gaan poten in de paardenbak. Daar is een soort van 'nieuwe tuin' gemaakt van een dikke laag compost. Hier komen ook de pompoenen, dit jaar.

En ik dacht, och ik zet er wat mais neer, alvast. Stukje gaas eromheen.

En daar kwam Bianca ook aangewandeld.

'Wat doe je?'





'Mais planten.'
'Voor ons?'

'Ja, maar nu nog niet. Daarom zit er gaas omheen.'

Bianca kijkt naar het gaas. Ze ziet eruit als een witte brutale kip die er zó overheen gaat wippen. Nou we zien het morgen wel weer.






En met al dat mais planten, en al die kippen steeds in de buurt .... moest ik denken aan dat andere kippetje 

....... The Wise Little Hen .....






..... en dat deuntje heb ik nu de hele tijd in mijn hoofd!

'Will you help me plant the corn?' 🌽🌽🌽🌽


Snapshots.

on zaterdag 27 april 2019




Ondanks het gedoe met de koeien gaan de gewone dingen natuurlijk gewoon door. April is zo'n beetje de aller-drukste maand (maar dat zeg ik ook in mei en juni en elke maand tot september ongeveer) en alle zaden en planten moeten de grond in. Ze willen allemaal tegelijk.

En het eerste onkruid roert zich ook alweer. Hallo daar zijn wij ook weer 😁.

Dusssss ... terwijl Bonnie (aan de overkant) en Bella (bij ons) langzaam een beetje bijkomen van de schrik en de plotselinge scheiding ....

..... gaat het werk gewoon door.





Zoals ... de grote ton met as zeven. Dat is de houtas van onze kachels, van de hele winter. Netjes bewaard. Niet om zeep van te maken, dit jaar, want we hebben het hard nodig op de tuin én op het weiland. Voor extra kalium. Voor stevigheid in de planten.

Ik zeef alleen de spijkers en schroeven enzo eruit. De rest, ook het houtskool, mag allemaal op de tuin. Op de granen, en op de ondergrondse gewassen vooral, zoals aardappelen en wortelen.

Altijd met de wind mee strooien uiteraard. Liefst met géén wind, trouwens.

En ook is er een ton met poepsoep gemaakt, de mest is erg dunne derrie op het moment, omdat de koeien bijna alleen maar puur vers gras eten, en die derrie lost mooi makkelijk op in een ton water. Dat ging, verdund, ook over de hele tuin. En over een deel weiland.

Ook hier .... altijd met de wind méé sproeien. 😊 (maar daar kom je vanzelf wel achter)






Het mooie als je een hond hebt, is dat je af en toe echt even met je werk moet stoppen en met zo'n beest moet lopen. Anders wordt ze klierig. En dan kijk je om je heen.

En zie je hoe mooi april is. En hoe mooi de weegbree bloeit. Hoe mooi het kievit echtpaar om elkaar heen buitelt in de lucht. En er al weer mooi veel water in de bergingen staat.






En eten.

Eten moet je ook, de hele tijd.

Dit, april, is de periode van old meets new. Splinternieuwe aspergetoppen, helaas weer te kort afgebroken zoals je ziet, gaan in stukjes door de sla. Rauw zijn ze het alderlekkerst!

En stokoude piepers van vorig jaar worden opgebakken.

En dat terwijl de jonge aardappelplanten alweer opkomen.







Een uurtje voor een favoriet werkje ..... namelijk nieuwe gewassen uitproberen. Dit jaar heb ik wat zaden in Amerika besteld, van de Sweet Sorghum. Dat is een plant die een beetje lijkt op een combi van mais en suikerriet, en daar werd vorige eeuw zoete melassestroop van gemaakt.

En dat wilde ik ook wel eens proberen.

De plant is ook nog goed voor de bodem en voor vogels en insecten. Nou, kijken of hij z'n beloftes waarmaakt!






Ja en dan het wortelbed ..... och och .... wat een drama!

De wortels zijn nog géén millimeter groot en worden totaal overwoekerd door het onkruid. Ik ga ze héél voorzichtig schoffelen en wieden.





Gaan ze het dit jaar redden? Wat een spanning weer allemaal hier op Moeskers Moestuin! 😄😄

Ja en dan was er dat drama met Bonnie. Daar heb ik gisteren al over verteld. Daar zijn we ons over aan het beraden. Het risico om haar nu weer bij ons in het weiland te zetten is té groot. Met die weg voor het huis langs, waar ze overheen gevlogen is,  je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren!

'Heb je wel een loslopend-vee-verzekering?' vroeg de boer. Een wát? Onee, dat ook nog niet! Ja zo leer je wel even weer een fikse les! Gelukkig liep dit goed af, geen mens of dier gewond, geen grote schade.

En gelukkig lief bezoek wat hielp om de draad weer op te pakken!





Nou, dat was weer heel wat.

Nog even dat leuke project van Liek, die hier ook was, en aan het het prutsen was vandaag. Ik zag eerst niet wat het was. Wat moet die tak daar op het kleed?

Oh, drogen.














Echt leuk!

🙋


Chaos.

on vrijdag 26 april 2019





Zo rustig en kalm als de dag begon, met de gewone boerderij- en tuinwerkjes ... zo wild en druk eindigde het.

Volledige chaos.

Het kwam door Bonnie het kalf. Ze is weer tochtig, en daarbij is en blijft ze nog steeds een wild kalf. Ongetemd. De hele dag was ze al onrustig, loeien loeien, ik had de koeien al verplaatst naar het achterste weiland, maar het bleef onrustig.

Toen kwam Petra langs met de hele familie. Met hun bus. Leuk!





We zaten net aan de thee, toen mijn telefoon ging. Overbuurvrouw.

'Jullie kalf zit bij ons! Alles overhoop! Hij rent overal doorheen!'


Ik erheen. En ja hoor. Daar rende Bonnie. De koeien van overbuurman die net keurig op een drafje naar de stal gingen om gemolken te worden, waren allemaal wild aan het rondrennen door Bonnie.

Bonnie was door hun moestuin gerend, door de siertuin, en was nu de kalfjes en de pinken aan het bestoken en bespringen. He-le-maal door het dolle was ze .....

....... nou ..... het was een lang verhaal, misschien vertel ik het nog, maar eind van het liedje was dat ze dankzij een doortastende overbuurman nu in hun stal zit, vast, en voorlopig veilig, en dat we morgen gaan overleggen ... wat nu.

En arme Bella kreeg last van de uiers, dus die ben ik maar gaan melken. Met de hand. Want het moest wel. En als iets moet, dan kan je het. Ik kreeg er een liter ofzo uit ... maar toen liep ze weg en schopte per ongeluk de kan om. Een klein restje bleef erin.






Wat een chaos. Pas tegen achten was alles weer een beetje rustig. We hebben toen maar pizza's en wijn gehaald. Doorgeef-pizza was het.

En dat was weer bedacht door Ella en Kiki, en het gaat als volgt. Je eet een zesde van je pizza op (we waren met zes) en geeft dan je bord door. Zo krijg je van alles wat. Haha ook chaotisch eten dus. Helemaal in stijl.

Maar dat was wel weer heel gezellig.




Toen ze weg waren ben ik nog bij Bella gaan kijken. Die is bedroefd. Ze snapt het niet. Dat haar dochter zomaar is weggelopen. Ik hoop dat we een goeie oplossing vinden morgen.

Je hoort het wel weer.

Teruste!