Scherp zien.

on zaterdag 28 november 2015



Je kunt heel lang smokkelen met een bril die niet meer goed genoeg is. Gewoon een beetje je ogen dichtknijpen, als je in de verte moet kijken. En als je in het donker auto moet rijden, dan kom je met een setje sterke contactlenzen van de Kruidvat ook een heel eind.

Maar ja, als dan iemand de tuin op komt lopen, en die herken je pas als hij vlakbij is .... of die mooie vogeltjes ... ik zie d'r haast niks van ...

Dus tijd voor een nieuwe bril. De familie mag helpen kiezen want die moeten er tegenaan kijken!






Dat was vorige week. En inmiddels heb ik hem al op. Binnenkort zie je hem wel es voorbij komen. Ik moet er zelf nog erg aan wennen! Maarrrr de wereld ziet er wel mooi uit hoor, goh wat zie je alles goed met een nieuwe bril! Zo scherp!

In het zonnetje, vanmiddag, weer blaadjes verzameld. Maar dat is wat anders dan een maand geleden. Toen fietste ik fluitend de heuvel op met een bak vol blad. Nu is dat blad smurrie-achtig geworden, en een volle bak is loodzwaar!

Eerlijk gezegd ben ik blij als de gemeente de hele troep heeft opgeruimd, want dan hoeft het niet meer, dat gesjouw! :D





Pompompom. We gaan weer een bak winterklaar maken. De laatste zelfs!

Bonenstaken eruit, bonenranken met de touwtjes eraan op de compost, en de rest van de planten lekker kapot hakken. Dan compost erop, blad, en weer compost.

Mooi hoor, alles gaat in diepe rust daar onder al die lagen. En ik ga naar huis want de zon is allang weg en er komt een donkere lucht en een koude wind opzetten! Slaap lekker bedden!







En thuis is er heel goed nieuws. In de krant. Er is nieuwe hoop ... voor het klimaat.

Maandag de klimaat-top in Parijs. Honderdzevenenzeventig landen met goeie wil om dit keer wél echt spijkers met koppen te slaan. We gaan het aandachtig volgen!






En de topmannen ...... uit  het bedrijfsleven .... allemaal prachtige woorden lees ik. Zouden ze het licht hebben gezien? Elkaar aansteken met hun duurzaamheid? Of is het een wedloop voor populariteit? Alleen maar geklets?




Je kunt van topmannen niet verwachten dat ze gaan verduurzamen omdat ze wakker liggen van de planeet-ellende. Ik geloof niet dat ze daarvan wakker liggen. Ze hebben andere zorgen. Economische groei. Succesvol zijn. Winst maken. De beleggers tevreden houden.

Maar schijnbaar .... zijn het nu ineens juist die motieven die hun dwingen om te verduurzamen. Om dus bijvoorbeeld niet meer te investeren in fossiele energie. Om keuzes te maken vóór het welzijn van de planeet.

Ze moeten wel!








Die topmannen toch ..... ze worden gedwongen ... of misschien, zien ze alles ineens scherper! misschien hebben ze ook net een nieuwe bril     :D:D

Geniet van je weekend, en tot maandag weer!!


Betty´s bijdrage.

on vrijdag 27 november 2015





Vandaag ....... de laatste tassendag. Van dit jaar tenminste. En .... we zijn klaar! De honderd tasjes voor de milieuraad, om in Bussum uit te delen, zijn AF!

En dat komt voor een groot deel door Betty. Die pas vanaf vorige week kwam meedoen met de tassen, en afgelopen week es even serieus achter de naaimachine is gaan zitten, en vandaag ..... kwam haar bijdrage tevoorschijn. Stapels tasjes heeft ze gemaakt!!! En mooi!!!!









Nou zijn niet alle tasje die je hierboven ziet bedoeld om gratis weg te geven hoor. Daarvoor zijn ze veel te mooi! Maar ze had ook een hele stapel gewone rechttoe-rechtaan tasjes gemaakt, van die handige platte tasjes die je klein kunt opvouwen. En die zijn wel voor de anti-plastic-aktie.

Van zestig tasjes, zaten we na vandaag ineens op honderd-en-één tasjes!

Want ook vandaag is weer heel wat werk verzet. Met drie machines aan het ratelen.




En ondertussen heeft Marjan nog aan Nicolette 'even' geleerd hoe je moet haken. Want Nicolette had op internet leuke gehaakte netjes gezien, van die tasjes waar je mandarijnen enzo in kan stoppen. En daar wil ze nu een hele sjees van maken.

Klein probleempje ... ze kan nog niet haken. Dus of Marjan dat even wilde uitleggen.





Met de hulp van Marjan, en een youtube tutorial, moet het haar wel lukken. Met wat bolletjes katoen en een haaknaald, vertrok Nicolette naar een vergadering. Ik ben heel benieuwd naar die netjes!! :D

Natuurlijk als we zo tassen zitten te maken staan de monden niet stil. Je moet een beetje roepen, boven het geratel uit, maar we hebben weer heel wat plannen zitten maken. Marjan had ook al het idee opgevat om iets voor Crailo te gaan doen. Dat is het centrum, waar hier in het Gooi de vluchtelingen zijn opgevangen. Nu nog zo'n honderd, maar er komen nog veel meer bij.

Maandag stond daar een artikel over in het NRC. Dat een groot probleem in die centra is dat de mensen niks te doen hebben. En dat ze staan te popelen om nuttige dingen te doen, en ook (dachten wij) om even weg te zijn uit het centrum.





Dussss ..... we hebben met ons groepje afgesproken dat we contact gaan zoeken. Om iets van een handwerkgroep, of creatieve groep op te zetten. Een plek moeten we nog zoeken, maar daarvoor willen we bijvoorbeeld kerken benaderen. Die hebben vaak wel een zaaltje, en daar zijn vast ook wel weer mensen die willen helpen.

Waarom ik dit zo uitgebreid beschrijf, is om het idee door te geven. Overal zitten die centra, misschien ook in jouw buurt. En vind je het ook leuk om creatief bezig te zijn. Of kun je sportles ofzoiets geven, of houtbewerken met kinderen. Ik noem maar wat hoor.

Ga er wel van uit dat je zelf de spullen en de plek moet regelen, want er is geen geld voor activiteiten. Maar alles kan natuurlijk hergebruik, kringloop, etc. Misschien kun je de gemaakte dingen verkopen, en uit die pot weer materiaal aanschaffen.

Volg anders eerst hoe het bij ons gaat! :)

Onder al dat kletsen, en ideeën verzinnen, kwam dit van de machines vandaag!





En dit was nog een speciale tas van Betty voor mij, omdat ze onze anti-plastic-aktie zo sympathiek vindt!

Iets om te proberen na te maken. Voor als we tassen gaan verkopen. Want kijk maar mee hoe mooi hij is. En gevoerd!






Nou, dat waren de 101 tassen. Nu even een maandje géén tassendagen. Maar ik ga er wel mee door want het is verslavend leuk. Zeker nu we door Betty weer veel geleerd hebben. Eerst duurde één tas een half uur, nu een kwartier. Ik bedoel maar!

Tja en dan nog even .... die rups van gisteren! Dankjewel Jan (in de reacties) en Corrie (in de mail) voor jullie uitleg. Want wat je hier ziet is ....

................. The Invasion Of The Body Snatchers!! ............




.... een sluipwesp besluipt een argeloze rups ..... en legt zijn eitjes IN die rups (met een boortje). Die eitjes komen uit, de larven eten de rups van binnenuit op, maar de rups blijft eerst nog een tijdje leven. Want de larven hebben hem nog nodig. Er komt een stofje vrij waardoor het brein van de rups eigenlijk wordt overgenomen, hij laat alles gewillig toe.

Dan komen de larven eruit, verpoppen zich tot mooie gele tictacjes, en soms spint de rups dan ook nog een dekentje om die popjes heen. Dan sterft hij. 

Gruwelijk ... maar ook prima. Want anders krijgen we teveel rupsen en nooit es kool!


Moeskers Moestuin wordt volwassen.

on donderdag 26 november 2015




Nicolette app-te dat ze kwam helpen vandaag. Mooi. Want ik zat met met afzaksokken. Als er iets vervelend is zijn dat afzaksokken, die na elke tien stappen als proppen voorin je laarzen zitten.

Vandaag was er iets belangrijks op de tuin. Want ... de tuin wordt langzamerhand volwassen. Als je zo'n twee jaar op een dor stuk land getuiniert hebt ... dan zie je iets moois gebeuren. Dan zie je gebeuren dat de bodem ineens gezond is, en vol leven en vol organische stof. De bodem is in evenwicht!!

HOERA! Al dat werk heeft dus ergens toe geleid. Van een 100% dorre zandbodem, met 0% leven erin, is dit nu een rijke levendige bodem geworden, met vitale planten.





Dat betekent dat ik steeds minder zal gaan spitten. Dat hoeft niet meer. Al dat leven, al die diertjes en bacteriën in de bodem, gaan er nu voor zorgen dat het compost en alle voeding die ik er over uitspreid, naar omlaag wordt gebracht.

Vandaag doe ik dat voor het eerst. Een paar bedden, waarvan de grond mooi humusrijk en vol met beestjes zit, daar spreid ik laag voor laag wat compost, dan wat oud blad, en dan nog wat compost overheen. Dat is dat. Niet doorspitten. Want dat doet de natuur dus zelf wel.

Het enige wat ik met de spade doe, is alle gewasresten die er nog liggen, zoals die bladeren en stengels van de rode kool, in stukken 'tjakken'. Een heel leuk klusje is dat! Daarna dus die lagen erover, en dan is het klaar.





Dan komt Nicolette met de sokken en met de thee, en dan gaan we wat anders doen.

Nic gaat een munt bed aanleggen. Van alle bakken met munt, die het niet zo goed deden dit jaar, gaan we de inhoud verspreiden over één bed. Alle kluiten in stukken, en de wortelkluiten en stukken wortel gaan in een splinternieuw bed.

En dan is het de bedoeling dat hier volgend jaar een oase van munt gaat groeien. Voor al die kopjes thee in de sportschool!






Ik zoek een bak die in de zon staat, om leeg te halen. Ja zo is er nog steeds wat te doen. Ook in die bak wordt niet gespit, maar gaan de lagen gewoon zo op de stukgehakte planten.

Zo verplaats je eigenlijk je composthoop. In plaats van de compost op een aparte plek te bewaren, breng je de compostlagen meteen op de bedden aan. Een stapje verder richting permacultuur!






De allerlaatste blaadjes bungelen aan de takken. Wat gaat dat toch snel om zo'n jaar! Voor mijn gevoel was het gisteren .... dat de eerste groene knoppen aan de takken kwamen, en nu is het alweer gebeurd!





Ja en tot slot zagen we nog dit ... het is een rups (dood) met gele bolletjes erom heen. Alles stevig aan elkaar gekit. Is er iemand die weet wat dat is? Het lijken wel tictacs.


Kleurig begin, heet einde.

on woensdag 25 november 2015



Twee dagen in één blog proppen ... niet handig maar het moest wel, want ik wil al die leuke momenten bewaren!

De vrolijke stofjes, hierboven, kwamen van de kringloper in Veendam. Omdat we vrijdag weer gaan tassen naaien, en ik in december een heleboel van die tassen wil gaan vóórknippen en vóórstrijken. Het leek me wel een idee om met de hele tassenhandel es naar het asielzoekerscentrum te gaan, hier in Hilversum. Daar is vast wel animo om te helpen met de tasjes.

Veendam ... ja want ik was bij mams. Voor regel-dingen en voor de gezelligheid. Mooi in de rustige kamer aan verslagen zitten werken. En daarna ....

 



......... in de achterkamer ...... koffie en thee en weer thee en weer koffie .... oja en of ik nog wat appels wilde meenemen. Uit de tuin. Nou graag!





Zoals gewoonlijk rij ik niet in een Bee-line terug, maar maak een ommetje op weg naar Bussum. En die ommetjes ... ja die gaan nu dus meestal door Overijssel  .... waar we volgend jaar komen te wonen. Bij Hoogeveen dus rechtdoor, richting Ommen, en dan bij het dorpje Balkbrug van de grote weg af, de negorij in.

Dat is vlak bij ons toekomstig huis. Het Reestdal. Wat is het daar mooi, zacht glooiend, velden en bos afgewisseld, boerderijen weer in andere vormen dan in Groningen en in het Gooi.






Allemaal dorpjes langs het kronkelige riviertje de Reest. Had ik nog nooit van gehoord, van dat riviertje. En dat loopt zowat door onze achtertuin!

Hoog tijd om een beetje op verkenning te gaan hier!





Maar met de auto is dat niks natuurlijk. Alles gaat veel te snel, juist die leuke details van zo'n buurt, daar zie je niks van in de auto. Dat moet je op de fiets doen.

En nog iets anders ... ik reed steeds stillere en kleinere weggetjes in ... in ineens ...






Huh? De weg wordt zomaar een modderweg!!

Nou da's ook wat. Wat nu? Ja met zo'n trekker kan dat best natuurlijk, maar ik durf er niet in. Als je daar vast komt te zitten. Of ... je komt een trekker tegen, dan moet je opzij. Maar het is dus wel gewoon een doorgaande weg, want verderop gaat het zandpad gewoon weer over in een verhardde weg.

Omdraaien, en via de andere kant gaat de weg uiteindelijk naar De Zonnehorst. Onze toekomstige buren. Want daar wilde ik even boodschappen doen in het winkeltje, en een beetje koekeloeren natuurlijk.











Kijk hierboven, rechts zie je een deel van de tuin van De Zonnehorst. Je kunt nog vaag zien hoe de kruidenstrook (midden ongeveer) in driehoeken is verdeeld. In hartje zomer is dat vast één groot bijen- en vlinder walhalla.

En hier onder zie je een deel van het mini kampeerterreintje, achteraan. Je ziet hier de wasplaats.





Het kampeerterrein is niet heel groot. Het zou mooi zijn om dat op 'ons' land door te laten lopen. Autarkisch kamperen. Nou wij willen ook autarkisch wonen dus dat past mooi bij elkaar!

Achter dat kampeergedeelte is weer een stuk tuin van De Zonnehorst. Het staat er vol spruiten. En boerenkool. Ja dat staat op Moeskers Moestuin ook nog. En verder zijn ook hier al veel bedden leeg.






Nou terug wandelen langs 'ons' weiland. Tsja ... ik ben wel wat voorbarig. Het koopcontract is nog niet eens getekend! Maar een beetje fantaseren mag wel toch?

Henk en Hillie, de eigenaars van de Zonnehorst, zijn thuis. We babbelen over de toekomstplannen. Henk en Hillie denken over hun opvolging na. Ze zijn niet meer piepjong. De toekomstboeren moeten hier volgens mij en masse op af komen, op zo'n schitterende tuin, volledig BD, je schuift in een gespreid bedje!

Of ik een boterham kom mee eten? In de keuken van Hillie? Nou graag. Met de stagiaires en vrijwilligers schuiven we aan de ronde tafel, met het zonnetje in de rug. Gebakken eitjes, speltpannenkoeken, lekker vers brood. Ik val ook met m'n neus in de boter!




Maar dan snel door naar Bussum. Ik had Liek beloofd om nog even mee naar het dorp te gaan voor wat dingetjes. En natuurlijk langs de boekhandel. Kijken of Thomas Braun z'n (derde) boek er al ligt.

Thomas is een goeie maat van Paul, ze zitten in hetzelfde fietsclubje, en Paul (en ik zelf ook eventjes) speelt een rol in zijn boek. Trots!!

Ja hoor het ligt er!! Goed gedaan Tommie!






Ja en dan nog het beloofde peulenrecept .... met de Borlotti bonen, die op moesten!

Bij de Zonnehorst had ik wat zoete bataten meegenomen, en een bloemkool. Een stuk pompoen uit de koelkast moest ook op, dus dit werd het, qua ingrediënten.





De zoete bataat wordt natuurlijk geroosterd. In plakken, met wat olie.

En omdat de oven dan toch aan moet, maken we van de rest een ovenschotel. Bloemkool-bonen schotel met pompoensaus.

De bonen waren al geweekt. Je kookt ze in het weekwater, en na zo'n anderhalf uur koken wat zout erbij, en de bloemkool, in roosjes. Dat kook je vijf minuten mee.

Vervolgens fruit je de ui en knoflook in olie, en voeg de pompoen in stukjes toe. Even bakken, en dan een half kopje bonen-kookvocht erbij, een eetlepel bouillonpoeder (of een blokje) en een klein stukje chilipeper. Laat de pompoen garen, en pureer tot saus.





Schep de bonen bloemkool mix in een ingevette overschaal, en giet de pompoensaus erover heen. Dan wat kaas erover, en twintig minuten bij de bataten in de oven.

Mooie combinatie, de zoete bataten, en de zachte bonen en romige bloemkool.






In plaats van steeds stukjes chilipeper te gebruiken, kun je ze beter drogen en fijnmalen. Dat doseert veel beter. En je krijgt niet per ongeluk een dik stuk peper tussen je kiezen .... :0

Dat fijnmalen gaat heel goed met een koffiemaler. Pepers erin proppen, even prrrrrrrrr ... en dan voorzichtig! Dat spul stuift, en je wil het echt niet per ongeluk inademen of in ogen of neus krijgen!

Snel in een potje! En zet er vooral op wat het is!






Nov '15 staat erop, maar volgens mij is het eeuwig houdbaar. Hier gaan echt geen bacteriën en gisten in zitten! :D