Grote Verleiding, en het nood-tientje.

Wat zat er in dat pakje? 

Daar zat een trouwalbum in, van Poek en Steijn. Het was eindelijk af en wij kregen ook een exemplaar.  Echt zó leuk. Het ligt hier nu op tafel en elke dag bladeren we er wel even in. Even een half jaar terugreizen in de tijd, toen hier groot feest was ..

 

Wat een mooie dag was dat. Heel fijn om al die vrolijke zonnige beelden weer terug te zien. 

Maar goed, nu moet de mais worden uitgezocht. Want binnenkort ga ik die weer zaaien.  Kom maar even mee naar zolder. Kijk, alle maiskolven van vorig jaar zitten in tassen die aan de deuren hangen. 

Ook is er nog de mais van 2 jaar geleden. Die is gepeld, en die zit in jute zakken, in emmers met het deksel er los op. Dat is de mais die we nu dagelijks gebruiken voor meel.

Mais en ander graan en gedroogde bonen bewaar je het beste in katoen of jute. Zodat eventueel vocht nog kan verdampen. Als je het afsluit in blikken of plastic containers blijft er soms vocht in, en kunnen eitjes die soms in zaden achterblijven, nog uitkomen. Dat gebeurt dan meestal einde winter, in het voorjaar.

Dus dan heb je beestjes in je kostbare voedselvoorraad. Elk gewas heeft zo zijn eigen kevertjes en motten. Daarom, zorg er goed voor en kijk het regelmatig even na. Als je kleine hoeveelheden hebt kun je het ook na het oogsten een paar nachten in de vriezer leggen, vóór je het opslaat. Dan is alle gespuis in één klap dood. 

Nou, zaden kiezen dus, om te zaaien.

Best een belangrijk werk. Welke kolven neem je? Dat hangt ervan af welk soort gewas je wil. Ik wil dit keer graag rode mais. Of, zo rood mogelijk. Rode korrels zijn hard en niet zo kwetsbaar. Ook vind ik de rode korrels mooi, en het geeft mooie kleuren brood en gebak.

Dus neem ik twee rode kolven en één geel-rode, en pel de zaden eruit voor zaaizaad. Het zijn alledrie mooi uitgegroeide en goed gevulde kolven. Door elk jaar de beste zaden te selecteren krijg je in de loop van jaren steeds vitalere gewassen  die goed zijn aangepast aan jouw omgeving. Je oogst wordt steeds beter.

   

Hoe vaak ik nu ook mais gezaaid heb ... ik blijf het een juweel van een gewas vinden. Echt een heel bijzonder graan is het, zo voedzaam en lekker en ook nog makkelijk te telen. De zaden worden apart gelegd en ik zaai ze zo tweede helft april. 

Dan naar de kas. Al het voorgezaaide spul moet begoten worden. Iemand vroeg in de email of ik de pepers in de kas laat staan met de nachtvorst. Tja, eigenlijk moet dat niet. Eigenlijk zijn dit de heen-en-weer-dagen, omdat je met de dienbladen met jonge tomaten en pepers etc steeds heen en weer loopt. 's Ochtends naar de kas, 's avonds naar binnen. 

Maar ik doe dat dus niet. Ik laat ze in de kas, en hou het dan wel goed in de gaten. Mijn ervaring is dat met één of twee graadjes nachtvorst alles daar wel goed blijft gaan. Wel elke dag even buienradar checken dus wat er voor nachttemperatuur verwacht wordt.

Buiten ben ik nog steeds bezig met de vakken weer voor te bereiden op het zaaien en planten. Helemaal vooraan op foto boven zie je een licht horizontaal streepje op de aarde. Daar zijn worteltjes gezaaid. Omdat die zóó langzaam opkomen strooi ik er na het zaaien wat wit zand over. Dan kun je zien waar ze gezaaid zijn, als je moet wieden. 

Gistermiddag met al die regen had ik het wel even helemaal gehad op de tuin, en ben ik gaan shoppen. Met een paar bonnen mee, van verjaardagen, op naar de Grote Verleiding.

Het lukte me in tuincentra tot nu toe nooit om weg te komen met alleen maar dat wat op mijn lijstje stond. Altijd teveel meenemen, plantje zus en plantje zo, hebbedingetjes, nog wat extra zaden, nog maar wat extra groenteplantjes en nieuwe kruiden. 

Maar nu ging het goed, want ik was m'n portemonnee vergeten! Haha, prima remedie tegen de Grote Verleiding! Ik had alleen die bonnen dus, en in een hoekje van mijn tas nog een  nood-tientje. Nou, de bonnen waren na de belangrijkste aankopen in één klap bijna op. Want een goeie spade is duur! En een spitvork ook.

De reden voor mijn dure spade is dat ik hem echt héél veel en héél intensief gebruik. En ook omdat ik er altijd met m'n voet op duw. En met een goedkope spade krijg je dan slijtage aan je zolen, omdat er geen verbreding aan de bovenkant zit.

Maar deze spade had een omgebogen bovenrand, zie foto boven. Nu kun je duwen zonder schade!

Voor mezelf hoefde ik geen zaden te kopen. De meeste zaden verbouwen we zelf en plantjes kweken we meest ook zelf op. 

Maar ik had nog wel wat kruiden en groentezaden nodig voor de moestuin van de Oekraïners. En ook alvast wat groenteplantjes voor hun.

En de rest van Intratuin liep ik fluitend door, zonder ook maar de minste drang om nog  iets te kopen. Of het aan de vergeten portemonnee lag, of door een gevoel van 'ik heb alles al wel wat ik nodig heb' ... er was geen enkele verleiding dit keer!😊

Totdat .....

...... totdat ik langs het restaurant kwam en de koffie rook. Er was net verbouwd in dit pand, en nu was er ineens een restaurant, met lekkere dingen en heerlijk geurende koffie.

En voor koffie bezwijk ik altijd! Haha en er was nog dat noodtientje! Dusssss ....

Bij de uitgang stonden honden-standbeelden. Voor de sier. Nou ja zeg. Een stille hond. Wie wil dat nou? Een hond is een perpetuum mobile. Een hond beweegt altijd.  

Hij rent op je af als je thuis komt, rent zes keer om je heen en draaft in de buurt waar jij bent en werkt. Graaft een muis op. Blaft rennend de kraaien weg. Legt alle wandelingen in viervoud af wegens heen en weer rennen. Rennen rennen rennen! Kwispel spring duikel ren blaf wiebel draai. En opnieuw.

Een stille hond. Tsss. Geen wonder dat ze afgeprijsd zijn. Die wil toch niemand?

En dat was dat. Dan nu nog de winterkost van vandaag.

Dat was nu eens lekker makkelijk. Patat van onze eigen dikke bataten. En dito pompoen. Beiden knapperig geroosterd in de oven. En appelmoes. En ketchup en mayo. Alles van eigen huis!

Alleen de worst was gekocht. Er zijn géén varkens op Moeskersmoestuin. 🐖

 

Wintertuin wordt lente-tuin. En zéér handige geiten.

Er kwam nog geen ladder aan te pas.

Met wat touwen en lussen hesen de boom-snoei-mannen zich in een paar tellen omhoog, metershoog, de eikenboom in. Er moesten hier en daar van onze bomen wat onderste takken af, omdat die het dak raakten en het riet beschadigden.  

Met grote zorgvuldigheid, om de bomen zo weinig mogelijk te beschadigen, werden die takken eraf gezaagd. Nou, het is goed gelukt, en er was zelfs nog oogst.

Een flinke stapel brandhout. Mooi klusje voor Paul. En een berg houtsnippers. Ook heel handig. Bijvoorbeeld als paadjes op de tuinen.

Zoals voor de wintertuin. Daarvan wil ik een voorjaarstuin maken. De boerenkool gaat nu uitlopen en krijgt alweer jong blad, maar er is ook al een begin van bloei te zien. Ik laat er daarom vier staan, voor het zaad, en voor nog wat verse koolblaadjes, en de rest mag eruit. De uitgetrokken planten gaan terug op de grond voor bescherming en voeding van de bodem.

Ook van de preien gaat de helft eruit. Die eten we op. En dan kunnen de nieuwe sla-plantjes er weer in, en de andijvie, en de tuinbonen. De houtsnippers gaan er als paadje omheen, en zo heb je in een mum van tijd een lentetuin in plaats van een wintertuin.

Zo'n vroege lente-tuin heeft wel een risico. Als het ineens weer hard gaat vriezen kun je zomaar een deel van de oogst kwijtraken. 

Elk jaar ben ik met een paar gewassen heel vroeg, soms gaat dat goed en soms ook niet. Maar ik vind het echt wel het risico waard. Want op deze manier hebben we bijna altijd een continue aanvoer van groenten het hele jaar door. Ook al verlies je wat, er blijft altijd genoeg over.

En dit tuintje ligt daar vrij beschut, door de nieuwe takkenrillen, die nu om de hele paardenbak heen liggen. Het ligt net mooi in een windvrije hoek. Dat had ik van te voren niet zo bedacht. Gewoon een mazzeltje.

Zo'n takkenril is dus niet alleen een mooie plek voor de dieren, maar kan zo de tuinder ook voordeel opleveren. Wij hadden de buurt gevraagd om takken, en ze bléven maar komen. We zijn toen steeds maar weer nieuwe takkenrillen gaan aanleggen. Haha er is er nu zelfs eentje dwars over het weiland. Laat ik later wel zien. 

Maar goed, met al die takkenrillen heb je heel veel palen nodig. En de palen die ik bij de Hubo kocht waren inmiddels allang op. Dus gingen we van de dikste takken maar zelf palen zagen. Dat ging prima. En de geiten ..... hebben ook geholpen!

Want, we hadden heel veel lange wilgentakken. Maar die kun je dus niet als palen gebruiken, want die gaan meteen uitlopen en weer tot bomen uitgroeien, als je ze in de grond zet. Maar het grappige is, dat geiten dól zijn op de bast van wilgentakken. Dus wij legden die takken in het weiland, de geiten aten de bast eraf .... 

.... en dan kun je er wél palen van zagen. Want als de bast eraf is loopt zo'n tak niet meer uit! Superhandige beesten joh, die geiten!!  

Nou, zo zijn we dus bezig. Met dat soort dingen.

Enne, wát een onstuimig weer was het afgelopen dagen. Maart roerde flink zijn staart. Mijn was is gisteren drie keer kletsnat gegeseld. Maar door de harde wind en felle zon droogde het ook steeds weer. Wel moest ik toen de helft van de sokken en onderbroeken uit de struiken vissen. 

En de striemende hagel op de ramen, nou daar kon je amper nog doorheen kijken. En dat in een dorp als Punthorst waar de ramen altijd allemaal glanzen als spiegels! 

Ik ben ze vandaag dus maar es gaan lappen. Bah, echt zóó niet mijn ding. Raampje na raampje. Pffft. En dan moest de binnenkant ook nog, want anders heb je er nog niks aan.  

Het enige leuke eraan is als het dan weer klaar is, ben je er weer weken vanaf. En toen kwam Paul ook nog thuis met een leuke verrassing meegenomen uit Utrecht. 

  

 

Maar dat is weer voor een volgende keer!