Onze trouwlakens.

on zaterdag 31 juli 2021






Vanmorgen zou ik met buurmeisje, ik noem haar maar Eva, dat klinkt sympathieker dan buurmeisje, affijn, ik zou met Eva dus bloemenzaden gaan verzamelen. Voor de zadenruilbeurs in november. Maar er kwam een appje ..... ze kon niet. En daarbij regende het. Niet het goeie moment dus om zaden te verzamelen.


Ik ben toen maar de oogstmanden gaan leegmaken. Neem van mij aan, als je een grotere moestuin hebt, is het slim om alles wat er binnenkomt metéén te verwerken. Anders groeit het boven je hoofd. En dan is er niks meer aan. Dan wordt het stress in de keuken! Of het staat te lang, en bederft.


Nou, terwijl de regenbuien neerplensden buiten, was ik lekker binnen bezig. Eerst de sperzieboontjes. Normaal heb ik alleen spekbonen, als groene bonen. Dat zijn van die dikke. Heel lekker, en makkelijk ook, want ze zijn dik dus je hebt snel véél. 






Sperzieboontjes, dat is heel andere koek. Na een uur had ik pas zes potten gevuld. Ze zijn zo dun, het schiet niet erg op. Maar het is weer eens wat anders dan de dikke. Daarbij zijn ze veiliger om te wecken. Met die dikkere bonen heb je meer eiwitten (van de zaden) en kan het soms spontaan gaan fermenteren in de weckpotten. 


Ik heb vorig jaar een hoge-druk-weckketel gekocht. Zo eentje die de Amish gebruiken. Die wecken ook alles, uit hun enorme moestuinen. Ze wecken zelfs vlees en kip. Maar eerlijk gezegd staat die ketel bij mij nog steeds in de doos. Er zit een uitgebreide beschrijving bij .... en dat is meer iets om in de winter mee te experimenteren. Niet tijdens de oogst.


En in de oven wecken is zó makkelijk. Alleen duurt het langer, en kun je niet zoveel tegelijk wecken. Ik doe de boontjes rauw in de brandschone potten, half theelepeltje zout erop, aanvullen met schoon kraanwater, dan de deksels met ringen en klemmen erop, en in de oven op 140 graden. In de braadslee, met water onderin.





Na een tijdje, als alles goed bubbelt in de potten, dan gaat de oven nog een drie kwartier op 120 graden. Dan de temperatuur op nul, en de oven dicht laten. Na nog een half uurtje haal je ze eruit en laat afkoelen. 


De klemmen pas eraf halen als ze koud zijn. Voila. Boontjes a la Hak. 😊 Ik zou niet aanbevelen om ál je zelf gekweekte groenten te wecken. Wat je rauw kan bewaren zou ik zéker niet wecken. Alleen zo af en toe wat potten, voor het gemak.


Dan de courgettes. Wat doen we daar eens mee? Er zijn er zoveel. En als ik ze weg wil geven heeft iedereen zélf al zát courgettes. 😄






Twee jaar geleden maakte ik er zoetzuur van. Maar, we aten het niet. Ook wil ik zoveel mogelijk van de suiker af, en dan is zoetzuur ineens wel érg zuur .... Vorig jaar deed ik de overtollige courgette in blokjes in de vriezer. Het neemt veel ruimte in, en ook die blokjes gebruiken we weinig. Voor soep gebruik ik in de winter liever pompoenen.


En dus ..... heb ik ze dit keer geraspt. Want geraspte courgette neemt weinig plaats in, en kan door brooddeeg, door cakebeslag, door gehakt, en je kan er quiches en hartige taarten mee maken. Nou, de rasp op de keukenmachine gezet, en draaien maar! 


Dan gaat het even in een vergiet, om iets van het vocht eruit te drukken, en dan mag het in plastic zakken. Goed strak oprollen, en dan in de vriezer. Acht zakken, met negen courgettes, hebben nu ongeveer het volume van drie courgettes.


 




Nu toch die rasp op de keukenmachien zit maak ik ook een rasp-pannenkoek voor lunch. Daar gaat ook weer een courgette in, en een ui, een halve biet, een paar aardappeltjes, een kleine groene paprika en een stukje groene peper. Tja, want dat lag er zoal op het aanrecht. 


Ik heb nog twee eieren aan de rasp toegevoegd, en een half kopje roggemeel. Zout en peper kan ook nog maar hoeft niet. Het heeft smaak zát.







Een plakje kaas erop ... is trouwens wél heel lekker! Stroop kan ook! Of beide!






En dan zijn de oogstmanden voor vandaag weer leeg!


Inmiddels werd het na de lunch zo zoetjes aan weer wat droger. En kwam de zon er zelfs weer bij. Dus, naar de tuin! En daar was nu dus één helft van het voormalige roggeveldje ingezaaid, met knollen. Maar, die andere helft? Niks aan doen? Haha, nou nee, dan staat daar in no time het onkruid kniehoog!


Nee dat moet worden afgedekt. Er ligt al compost op. Dus, wat nu? Vorig jaar deed ik dat met karton, dat afdekken. Eerst karton en toen mulch, als verzwaring. Maar nu heb ik geen karton op voorraad. En ook, waaide het mulch en het karton toen weg. Omdat het gewoon niet stabiel genoeg was.


Dus, verzin het maar. Wat te doen? Ik zal je zeggen hoe het is opgelost. We hebben onze trouwlakens genomen!! Als onderlaag.






Yessir! De mooie lakens, nou ja, ruim dertig jaar geleden dan. Ze zijn inmiddels sleets, en om de één of andere reden nog steeds bewaard. Trouwlakens, en zelfs dekbedhoezen uit mijn studietijd. Allemaal zo gammel als wat. Ik hoef er maar naar te kijken en ze scheuren al. Maar hier ...... komen ze van pas!


Ik heb de katoenen lappen uitgespreid over de bodem, en daarop kwam een dik pak hooi. Het is afgekeurd hooi. Niet geschikt meer als voer, maar dus wel als mulchlaag. Er zitten wel véél zaden in dit hooi. Maar dat maakt mij niet zoveel uit. Wieden moet ik toch wel, volgend jaar. En zaadonkruid is lang niet zo erg als wortelonkruid.


 



 


Ik had alleen niet genoeg lappen. Hm. Als iemand nog oude versleten lakens over heeft .... ik hou me aanbevolen! 😊 Want er zijn nog veel méér bedden te bedekken. Grappig eigenlijk ..... ik heb wel eens gezegd dat je de bodem van je moestuin als een levend wezen moet zien, en hem ook zo moet verzorgen. Haha maar nooit gedacht dat ik die bodem nog eens zou toedekken ...... met onze eigen trouwlakens en daarop zachte hooidekens.


That's all folks! Fijn weekend! En voor wie nog eventjes in de kas wil meekijken, kan hieronder terecht!







Snapshots (2)

on vrijdag 30 juli 2021






Lekker kort en bondig was het gisteren he? En vandaag doen we het weer nét zo!


Het is hier regen en felle zonneschijn afwisselend. Heerlijk zomerweer vind ik het! Want met het werk op het land hoeft het van mij écht geen 30 graden te zijn. Tussen de twintig en drieentwintig is warm zat. Met af en toe een fris buitje tussendoor, voor de planten.


Hieronder zie je het voormalige knoflookbed, waar nu jonge bietjes zijn geplant. Daar tussenin zaaide ik gisteren basilicum en koriander, terwijl Bekkie, languit in de schaduw van de haver, toekijkt. En Paul plukte een krat vol sperzieboontjes 💗








Gistermiddag hadden de dames een uitje! We gingen naar De Luie Tuinman, in Ruinen. Als je daar nog nooit geweest bent, en van tuinen en tuinieren houdt, is het écht een aanrader. Er zijn maar liefst 25 tuinen en tuintjes te bewonderen. Allemaal anders. En met leuke namen zoals 'Het Blauwe Paadje' en 'Engeltjesprieel'.


Natuurlijk .... hoe gaat dat? Je neemt eerst braaf wat foto's ... maar zodra we in de vijventwintig tuinen ronddoolden was ik zó in de ban van al het moois dat ik daar dan weer géén foto's van heb! Dom dom. Ook van het gezellige terras met de cappucino en heerlijke appeltaart ... géén plaatjes. We waren te druk aan het kletsen. Sorry.


Wel nog wat foto's van het winkeltje, na afloop. Dat was ook leuk. Als je nog Afrikaanse stoffen zoekt, of een mooie theepot, keus genoeg!











En vandaag was er gewoon weer tuinwerk. Ik heb de knollen gezaaid. Nou ja, twéé van de drie bedden. Toen was mijn zaad op. 


Het vliesdoek ligt erover vanwege de katten. Die willen graag graven in keurig nette pas ingezaaide rijtjes, namelijk.






En natúúrlijk zijn er ook elke week ..... de bijen. Zo ongeveer om de negen dagen doen Jan en ik een inspectie van de volken, die nu in het bos staan. Vandaag heb ik speciaal mijn handschoenen uit gedaan om weer eens een keer wat plaatjes te maken. Want je wilt vast héél graag weten hoe het ondertussen met 'mijn' volk gaat.


Zoals je kunt zien is er inmiddels een hele massa bijen. We zijn hier de broedkamer aan het inspecteren. Je kijkt dan of er veel eitjes zijn gelegd (dan weet je dat de koningin goed fit is en druk aan de leg is), of het broed nog open is of al dichtgemaakt, of er veel stuifmeel wordt gehaald en zo ja, welke kleur.


Bovenop de broedkamer staat de honingkamer. Daarin wordt vooral nectar verzameld. Die nectar wordt ingedroogd tot honing en dan worden de honingcellen gesloten. Binnenkort bloeit de heide, vlakbij deze kasten, en dan gaan we er nog een tweede honingkamer bovenop plaatsen. Dan krijg je dus een hele toren van een kast! 







In elk geval gaat het goed met mijn volk en zijn de bijen heel actief. De koningin hebben we helaas niet gezien. Maar ze doet goed haar werk.


Een boek! Maar het gaat niet om dit boek maar om een recept wat ik hierin vond. Een recept uit de tijd  toen zelfvoorzienend leven nog de normaalste zaak van de wereld was. Het is een recept voor 'biscuits' (soort tussenvorm van platte broodjes en beschuiten) die gemaakt wordt met zuurdesemdeeg, wat je in één dag kan maken!


In die oude recepten worden de dingen niet zo nauwkeurig voorgeschreven. Gewéldig vind ik dat, van die nonchalante recepten. Zo gaat het: Neem verse melk en meel, meng het, en zet het zo'n zes uur weg op een warme plek. Voeg er dan nog meer vers meel, soda en zout bij, vorm flinke 'biscuits', rol ze door gesmolten reuzel, en bak ze in een hete oven. Als je deze desembiscuits eenmaal geproefd heb, wil je nóóit meer andere!


Haha, leuk he? Het unieke is natuurlijk dat je op deze manier in een halve dag zuurdesem hebt, omdat de melk snel verzuurt. Met water-en-meel zuurdesem duurt het wel zes dagen. 













Zoals je ziet gebruikte ik geen reuzel maar gesmolten boter. En heb ik het 12 uur laten aanzuren, in plaats van 6 uur. En verder .... precies als in het recept. En ze zijn heerlijk. Ik wil nooit meer andere!😄




Vanmiddag kwam zomaar ...... Purperpolletje langs!! Van dat leuke blog! Nou ja .... het was niet zomaar, we hadden het afgesproken. Zij had twee mooie wollen vesten voor mij. Hoe dat gegaan is kun je allemaal HIER lezen.


En vandaag kreeg ik ze. Ze passen geweldig, er kan ook nog makkelijk een wintertrui ofzoiets onder.  En ik zit nu al in één van de vesten, omdat het hier 's avonds toch al wat chilly wordt. Leuk, zulke collega-bloggers-dingen!






Mooi he? Echt zelfgebreid, van pure schapenwol!


🐑🐑🐑🐑🐑



De één na laatste snapshot .... is van de bokashi-hoop. Misschien wil je weten hoe dat verder ging? Ik heb achter in de paardenbak een lange hoop gemaakt, met verschillende lagen compost en een klein beetje bokashi poeder (wat niet echt hoeft, trouwens). 


Nu moet je dat, om echte bokashi te krijgen, zo zuurstof-arm mogelijk verpakken. Dus, liefst met plastic. Dus heb ik het zeil wat je hier vooraan ziet, gebruikt om die bokashi-hoop daar achter (die zwarte) goed stevig mee in te pakken. Het zeil was natuurlijk nét te klein, zal je altijd zien, dus er kwam wat plak- en knipwerk aan te pas met andere resten zeil.






Als het goed is is dit in het voorjaar straks prachtige bokashi, dat wil zeggen zeer rijke aarde, vól met bodemleven, waar je meteen in kan zaaien en planten. Ik heb het zeil ruim neergelegd, zodat het wilde gras eromheen afsterft, en er dan ook meteen een pad omheen is. 


En bij de avondwandeling was het weer één en al schitterende panorama's. Wat is dat toch fijn van onze Hollandse luchten. Dat je haast altijd wolken hebt. 






 

Je zal maar elke dag gewoon strakblauw hebben. Saaaai!