Komeet!!

Volgen jullie ook de komeet? Hij komt maar ééns in de 50.000 jaar voorbij. En nu, in januari en februari van dit jaar, is het weer zover! Dus mocht je hem zien ... dan zien jouw ogen dus iets wat sinds de steentijd geen enkel mensenoog gezien heeft!

..... fascinerend ..... 

.... ik heb net een hele tijd staan kijken. Bij ons achter is het donker en kun je bij helder weer heel veel sterren zien. Maar helaas stoorde het maanlicht nogal en zag ik de komeet niet. Morgen weer proberen. Op 1 en 2 februari schijnt hij het beste zichtbaar te zijn.

Wil je de komeet zien, het is een groene stip met een staart, en hij zit vandaag precies tussen twee duidelijk zichtbare sterren in, namelijk de ster rechts bovenop het 'pannetje' van de Grote Beer, en de Poolster.

Zijn naam is: C/2022 E3(ZTF) ..... voor wie het op www wil opzoeken.😊

🌟🌟🌟

Weer buitentijd!!

De afgelopen week heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de kruiden boven het fornuis. Het is zó makkelijk. Wat groenten, wat rijst of aardappelen, een vegaburger of omelet ofzoiets ....  en met die kruiden ..... maak je het AFFF!

Ik had steeds weinig tijd om te koken deze week, en ook geen inspiratie voor ingewikkelde recepten. De inspiratie kwam deze week uit die rij met potjes!😊

En hoezo weinig tijd om te koken? Nou, er waren heel wat parels deze week, heel wat projecten. Zoals woensdag, toen kwamen die jongens helpen. Je weet wel, van die cola, vorige week. De jongens hadden gezegd dat ze wel wilden helpen! Hoera!! 

Dus, woendagochtend haalde ik de motorboor op bij de gemeente, en toen ging ik alvast maar naar de plek, met een hele serie spullen, want er moest nog een en ander worden voorbereid.

Ja, je kunt niet zomaar eventjes voor de vuist weg gaan gaten boren. Je moet wél weten hoe die takkenril dan moet lopen. Dus ik had kleine houtjes in de grond gedrukt waar de gaten moesten komen.

En je ziet het ... de vrachtwagens met dubbele opleggers vlogen ons bijna om de oren. De plek waar deze parel komt is midden op de weg. Vandaar dat ik van de gemeente strikte instructies had mee gekregen:  allemaal verplicht een oranje hes aan! En de gemeente had zelf overal om ons heen borden geplaatst met 30 km en met werk-in-uitvoering. Sjonge het was nét echt!

Nou, overbuurman had met de trekker alvast de palen er naar toe gebracht. Superaardig! Alleen besloten we ter plekke dat de takkenril langer moest worden, en toen moest ik er toch nog een stuk of tien zelf halen. 

Ook had 'de gemeente' uitleg gegeven over de motorboor. iets met een choke ... die je moest indrukken. En dan aan het touw sjorren, en de choke metéén weer loslaten want anders 'verzuipt-ie' .... 

En kijk, daar heb ik dus géén vakjes voor in mijn hoofd, om zoiets te onthouden. Maar gelukkig waren de jongens handiger en die kregen hem gewoon aan de praat. Een herrie dat zo'n ding maakt!!

De palen werden er vervolgens in gejast. Bam bam. En een radiootje ging aan. Een echt wegwerkteam waren we! 

Even overleggen. 'We gaan wel wat scheef,' vond ik. 'En de palen zijn ook wel ongelijk van hoogte ... ' Dat laatste kwam vooral door de boomwortels. Dan kun je een gat niet zo diep maken. Dus een paar palen zijn verplaatst, tot net náást zo'n wortel. Uiteindelijk zag het er prima uit!

Nu moeten er dus nog takken in. En bomen geplant. En het talud moet nog worden ingezaaid. Maar dat komt over een week. En de palen staan!

En donderdagavond was er weer een parel-avond. Toen hadden we de inspiratieavond voor Groene Schoolpleinen. Er kwamen twee scholen op af met groepjes mensen. Sanne, van het IVN, gaf een geweldig leuke presentatie. Goh jongens ...... zo'n groen schoolplein dat is zó enorm leuk en waardevol. Niet alleen voor de beestjes en planten, maar ook echt super waardevol voor kinderen, ouders, leerkrachten, de buurt ....

🍀🍀🍀🍀🍀

Maar een groen plein heb je natuurlijk niet zomaar. Er komt veel bij kijken. Ik laat jullie de komende tijd meekijken met het proces, want misschien ben je zelf ook bij een school betrokken. Voor wie wil, kan zo'n boekje van mij krijgen, waar veel info in staat. Ik heb een hele doos vol gekregen. 

Stuur me dan een email!

En gisteren, wat was er gisteren .... oja, samen met Henk hebben we de bloemenperken bij de unit gefatsoeneerd. 

Er is heel veel verloop op de Unit. De mensen waar we in het begin het perk mee hebben aangelegd zijn alweer weg. Vandaar dat het belangrijk is dat wijzelf het onderhoud in de gaten houden. Met een uurtje of twee was het weer klaar. Nu nog bloemen inzaaien, maar dat doen we pas eind februari!

Misschien zijn er dan ook wel weer wat kinderen. Die vinden dat geweldig leuk, helpen met bloemen zaaien.

En vandaag zouden Paul en ik iets heel anders doen. We zouden naar de stad, Meppel of Zwolle. Lekker even 'stadten', wat winkelen, wat eten. Maar het was zulk mooi weer en Paul was lekker fluitend zijn fiets aan het poetsen.

Dus we bleven thuis. Haha saai he? En ik heb dat schot afgemaakt, wat zo scheef hing. Eerst al dat zand en onkruid weg, toen alle schotten rechtop duwen en snel even met wat spitvorken ondersteunen. En dan alles goed vast zetten aan de ijzeren palen, en kunnen de vorken weer weg.

Geen kip die het verschil ziet natuurlijk, maar ik wel! Prachtig rechtop! Blij mee!

VOOR

NA

Allemaal buitendingen dus. En van die groene en bruine foto's. Geen receptjes.😜

Wen er maar aan hoor! Het is al bijna februari. Het is weer ..... buitentijd! Bijna voorjaaaaaaaaar!!! 🌼🌼🌼

 En Bossie ziet het voorjaar al aankomen. Toch, Bossie?

Never a dull moment.

Als het koud is buiten mogen de katten 's nachts binnen slapen. En dat doen ze dan ook. Niet alleen slapen, maar ze slepen 's nachts ook voedsel naar binnen. Bijna elke ochtend ligt er wel een muisje in de bijkeuken, netjes naast mijn pantoffels neergelegd. Heel lief bedoeld van Bossie en Bekkie, als ontbijtsurprise.

Soms ontsnapt een muis en dan hebben we een paar dagen een levend muiske in huis. Tot grote onrust bij Brit, die die muis wil pakken. Als de muis geluk heeft vind ik hem als eerste, of Paul, en dan gaat hij levend weer naar buiten. Maar meestal heeft zo'n beestje pech en krijgt Brit hem te pakken of een van de katten.

En zo beleef je heel wat, met beesten. Want het zijn en blijven rovers. Lief, zacht, aaibaar, en gezellig spinnend, maar toch ... roofdieren. En daarom hebben we ze ook, want anders heb je op een boerderij binnen no time een muizenplaag.

Nou jongens, het is januari en het werk dient zich alweer volop aan. Vandaag wilde ik de druiven en de bessenstruiken snoeien. Maar toen ik naar achteren liep stond de kas óók te mekkeren, dat hij schoongemaakt wilde worden.

Ik ben zo vie-hies!!

Tja. Dat is wel zo, ja. Hij is zo groen als wat.

Maar ik ben toch maar eerst begonnen aan de druiven. Vier druivenranken hebben we, en die leveren elk jaar een goeie hoeveelheid druiven op. Ongeveer vijftien liter sap hebben we ervan. Dus het is het wel waard om ze goed te verzorgen.

Druiven snoeien is simpel. Nou ja, als je mijn methode volgt tenminste. Ik zoek van elke rank één of twéé lange sterke gezonde takken op die naar rechts groeien, en één of twee die naar links groeien. Die takken bind ik vast aan de reling. En dan, alle zijtakken en alles wat uit de basisstam groeit, wordt kort afgesnoeid, vlak boven de tweede knop.  

En dat is het!

Simpel en snel dus. Maar goed. Bij het druiven snoeien kwam ik van het één op het ander. Ik laat het je even zien. De druiven groeien langs de rand van de paardenbak. Langs die ijzeren palen. En daar is op de plek waar de druiven nu langs groeien, een schot langs gemaakt, ooit, door de vorige bewoners. Dat groene bord, wat je op de foto ziet. 

Maar dat is nu helemaal scheef gegroeid.

Dat schot dat stond ooit mooi rechtop, strak tegen de ijzeren palen aan. Maar omdat ik daar steeds rommel en onkruid achter gooi, zijn de planten daar achter als wilden tegen dat hekje aan gaan groeien, en hebben het helemaal scheef geduwd. 

Zie je het? Het staat echt schuin!

Dus ná de druiven ben ik maar achter dat hekje gaan scheppen. Alle aarde en onkruid aan de kant, en dan als dat klaar is, kunnen we hopelijk de platen weer mooi rechtop zetten. Het gaat wel een dag of wat duren. 

Schep .... schep ..... schep ...  op z'n elfendertigst. 

Ja en dat soort spannende dingen gebeuren hier allemaal! Aan de lopende band, het één na het ander. Man man.

Haha. Nou ja, niet om over naar huis te schrijven, misschien. Maar een blogpostje kun je er wel mee vullen. Kijk. Nog zo'n wervelende foto. Van het scheppen.  😄

Nou, genoeg opwinding weer. We gaan maar es naar binnen. Waar ook niet zo heel veel gebeurd, op een gewone dinsdag, in januari. 

Hoewel, Bekkie heeft zich omgedraaid. Dat wel.

En zo kabbelen we door de wintermaanden heen. Elke dag zijn er de dagelijkse klussen, en 's avonds is er altijd een vracht boeken. Ik vind het helemaal prima zo!

En natuurlijk, gebeuren er ook interessantere dingen hier! Ik loop alleen wat achter met alles vermelden hier op het blog. Zo geef ik inmiddels alweer een tijdje sportles. En iets anders, daar ga ik binnenkort mee stoppen. 

En ook ... is er weer een bruiloft op komst. 

                

Never a dull moment!

Even eruit.

Even eruit ... en dat zelfs drie keer, deze week! 

Met mijn moeder moest ik een aantal boodschapjes doen, en er was iets met haar mobiel, en iets met het gehoorapparaat, en zo nog het een en ander. En toen we langs het Veenkoloniaal Museum kwamen, in Veendam, besloten we om daar koffie te gaan drinken met een broodje.

Voor het museum zelf is mijn moeder nu niet fit genoeg. Maar met de voorzichtige opwaartse lijn in haar gezondheid zit dat misschien nog in het verschiet! Het museum is trouwens écht de moeite waard, mocht je daar eens in de buurt zijn! 

Met de kou is het ook belangrijk om weer wat meer voor de vogels te doen. Ik heb nog een voorraad gedroogde zonnebloemen liggen, waar we er steeds één of twee van ergens in een boom hangen. Goed hoog, aan een dun takje. Heerlijk en gezond voor vogeltjes, en onbereikbaar voor de katten.

Gisteren was uitstap nummer twee, met Editha. We gingen achter zaden aan, bij Van der Wal, en we hadden nog véél meer plannen. Maar in de koffiecorner van de lokale kringloopwinkel bleven we zolang hangen en kletsen .... dat daar allemaal niks meer van kwam. 

De zaden laat ik je later nog zien. Ik heb niet heel veel gekocht. Het meeste zaad wat nodig is hebben we van onszelf. Oja en de reclame die ik soms op dit blog maak, dat is puur voor de fun. Ik krijg er niks voor hoor, maar sommige dingen zijn gewoon het delen waard!😉 

..... WINTERSE VERRASSING ⛄⛄⛄....

En vandaag ... alwéér eropuit! Ik was naar vriendin Marjolijn, en we spraken af in Soesterberg, valkbij haar huis. Nou, dat was zóó raar! Ik reed hier vanuit een zonnig maar koud Punthorst, de A28 over, overal mooi groen en natuurlijk de eindeloze bomenzee van de Veluwe. Dan komt Harderwijk, nou, niks aan de hand nog, Amersfoort, het werd daar al wat bewolkter .... en toen langs de weg lag er hier en daar een beetje stuifsneeuw ...

..... en ik reed Soesterberg in ..... en daar lag zomaar een dik pak sneeuw! Zo mooi ineens! Daar is de Utrechtse heuvelrug, en overal papa's en mama's op die heuvels, met kindjes op sleetjes. Zo bijzonder! En wij knerp knerp knerp door die dikke sneeuwlaag wandelen.

Dus dat was écht ... even eruit! Aslof je even in het buitenland bent geweest. Op bezoek bij Koning Winter! 

Toen ik thuis kwam was hier alles weer gewoon groen, en ben ik de laurier in de voortuin gaan snoeien. Die groeit elke keer als kool weer aan, en verdrukt dan de aalbessenstruiken. Hij is nu weer gekortwiekt. Alleen de top heb ik er dit keer in gelaten, voor de vogeltjes.

De takken gingen naar achteren. De blaadjes knippen we er zoveel mogelijk af, als groenlaag in de composthopen. En de takken gaan daarna in de takkenril.

Het zonnetje scheen hier zelfs nog. Ze scheen dwars door de blaadjes van de kerstster, op de vensterbank. Die is opgekweekt uit een klein stekje van de kerstster van vorig jaar. Hij bleef steeds maar groen. Maar nu, ver ná kerst dus, krijgt hij ineens tóch nog rode blaadjes. 

Je kunt heel mooi zien hoe de blaadjes van groen naar rood gaan. Eerst de ene helft, van onderen naar boven, dan de andere helft. 

Het is een bijzondere plant. In warme streken kan hij een struik vormen tot wel vier meter hoog, met prachtige rode sierbladeren en kleine gele bloempjes. Nou, benieuwd hoe het met ons gekweekte exemplaar verder gaat!

En na al die uitjes is het thuis ook weer fijn. Languit met een boek. Wel mis ik nog steeds onze Billie ... die altijd samen met Bossie als een dikke bontdeken op mijn schoot lag 

Bossie lijkt niet erg onder het gemis te lijden. Die strekt zich nog eens lekker uit. Lekker veel plek hier!😸