Stadskanaal, Wildervank.

Mooi gebouw nietwaar? Het is mijn oude middelbare school, in Stadskanaal. Het Ubbo Emmius Lyceum. Het was het énige Christelijke Lyceum in de wijde omtrek, dus wij moesten daar vroeger naar toe. Vijftien kilometer fietsen, langs de lange rechte kanalen van Wildervank en Stadskanaal.

En áltijd had je wind tegen. Vijftien heen en vijftien terug. Want 's middags was de wind steevast gedraaid. Wij kregen kuiten als aardappelstampers!😄😄

Ik ken natuurlijk niemand meer. Mijn oude leraren zijn allang overleden, of minstens hoogbejaard. Ik ga dus ook maar niet naar binnen. Maar toch leuk om die school te zien met die prachtige rij bomen ervoor. Haha wat keek ik vaak naar die bomen, vanuit een van de lokalen, en dacht dan ... was ik dáár maar! En niet hier!

De school is enorm groot. Je ziet hier alleen maar het voorste en oudste deel. De rest is modern en was geen foto waard, vond ik.

Ik was gisteren in Stadskanaal, met mijn moeder, omdat zij een staar-operatie had in het Refaja Ziekenhuis. Terwijl zij onder het mes ging liep ik door de oude bekende straten van mijn schooljeugd. Na anderhalf uur slenteren ging ik maar eens weer kijken en ja hoor, ze zat al te wachten.

'Het ging niet door!' zei ze. 'Er was een stroomstoring!'

Nou ja! Wat een pech! Hoewel, mijn moeder had geluk, want ze was helemaal voorbereid en verdoofd en gesteriliseerd, maar nét voor de operatie viel dus de stroom uit. Gelukkig niet ... tijdens! Want al heeft zo'n ziekenhuis natuurlijk een noodvoorziening etc, het was toch echt even een seconde of wat pikdonker in die OK. 

Stel dat ze dan nét met je ooglens bezig zijn ..... brrrr

Nee wij vonden het dus eigenlijk een 'goeie afloop' en vierden dat met koffie en kroketten in het restaurant. 😊 En we gaan gewoon weer opnieuw, over een week of twee.

Wildervank, Stadskanaal, Kiel-Windeweer, Annerveenschekanaal .... het zijn allemaal van die lange rechte einden. Wel mooi hoor, als je ervan houdt. Heel wijd en heel open. En vaak harde wind! En omdat mijn moeder pal aan zo'n kanaal woont tuffen er in de zomer altijd bootjes langs. Ik zag weer zo'n sliert langkomen, vanuit een van de slaapkamers. 

Tuf tuf tuf. Nee, het zou niks voor mij zijn, dat lange stilzitten op zo'n motorboot ....

En wat zou dat nou weer zijn, dat hierboven??

Dat was vandaag. Vandaag kwam loonbedrijf Tuin bij ons het weiland doorzaaien. Jan (zo noem ik hem maar even) vulde de grote bak met zaden aan met klaverzaad.

'Moest je dat niet van te voren door elkaar mengen?' vroeg ik.

'Nee hoor,' zei Jan, 'want dan zakt het fijnere klaverzaad door het geschud van de trekker helemaal naar beneden. Dan had het nu onderin gezeten, onder het graszaad. En dan krijg je hier vooraan op het weiland al het klaver, en achteraan het gras. Zo láát mogelijk mengen is het beste.'

Hij mengde nu de verschillende soorten zaad wat grofweg door, met de handen. En daar ging het. Eerst in de lengte in banen, en toen nog dwars daarop.

Blij dat het zaad in de grond zit! Het is een goed moment, met al die regen! Het bemesten gebeurt later, zei Jan.

Wat minder is, is dat het bij ons wemelt van de slakken. De grond ziet soms echt roodbruin van die glibberds! Ze hebben al de helft van onze bladgewassen op, of op z'n minst aangevroten. Vooral in de paardenbak. En dat is logisch, want daar zijn allemaal nieuwe tuintjes, omringd door grote stukken wild gras en kruid. Waarin slakken makkelijk kunnen wegkruipen bij warm en droog weer.

En er is hier in de paardenbak ook nog geen evenwicht. Volgend jaar zal het vast beter gaan. Want een slakkeninvasie in het éne jaar, trekt het volgende jaar vijanden aan. Op de grote moestuin had ik in het begin ook massa's slakken. Nu niks meer.

Maar goed. Wat te doen? Tja je kán met bier enzo aan de gang. Maar daar heb ik nooit zo'n zin in. Daarbij hadden we toch weer veel teveel sla en kool. En .... we hebben ook nog de kipjes. Hoewel .... die eten niet zoveel slakken. Hooguit een paar baby slakjes. En wat eitjes. Je zou eenden moeten hebben!

Ook was het tijd om de maisplanten wat bij te voeden. Als de mais tot halverwege mijn kuit komt, dan krijgt hij altijd wat compostthee of wat mestthee. En dat krijgt hij nóg een keer als hij net boven de knie komt.

Een klein beetje extra pit, en je zal zien hij schiet dan weer omhoog.

Ook de stokbonen en de andere vruchtgewassen krijgen wat van dat extra pit. En ik hoor ze overal ineens liedjes zingen!😄🎵🎵

Vanavond aten we makkelijk want ik had een vergadering. Dan wordt het meestal soep. Makkelijk en ook gezond want je kunt er al je verse waren in kwijt. Groentesoep was het dit keer, met balletjes. Er ging ook héél veel knoflook in.

We aten er een stokbroodje bij en knoflookboter met basilicum. Je weet vast hoe je snel een bundel basilicumblaadjes fijn krijgt? Je legt ze op elkaar, rolt ze op, en dan met de kruidenschaar of een mesje in reepjes snijden. Dan heb je in een mum fijngehakte basil. Meng er iets zout en peper door en een geraspte knoflookteen. Tot slot twee eetlepels zachte boter.

De rest van de knoflookbol ging door de soep. Haha de lucht was hier om te snijden denk ik, toen wij die soep en dat brood op hadden!

Maar dat is nou het mooie van online vergaderingen. Het maakt niks uit dat je naar knoflook ruikt!! 

Dat is nou echt het enige wat ik zal missen, als alles weer live wordt. Dat je dan niet meer onbeperkt knoflook kunt eten vlak voor een meeting!

😊

Alleen Bob.

Met het hele gezin op de verjaardag van Poek, in Utrecht, zondagmiddag. Dat was echt leuk! En zo fijn dat dat nu weer kan!🎈🎈 

De mannen met mallotige oranje shirts. Haha, toen alles nog mogelijk leek .... ⚽

Ik zeg het maar even dat we met z'n allen waren, want meestal zie je alleen maar foto's van Bob. De rest wil niet 'op het blog'. En Bob maakt het niks uit. Dus zie je vaak foto's van hem😄

En van Bob .... naar de bieten. Zie de blog van zaterdag. Ik heb ze maar BigBeets genoemd, die nieuwe kruising. Misschien wil je weten hoe ze smaakten? Afgelopen weekend bakte ik er een pannenkoek van. Dan doe ik vaak voor lunch. Wat groenten roerbakken, met wat kruiden, en daar een dik beslag op van roggemeel en eieren en een scheut melk of room. 

Nou, dit keer werd het dus zo'n dikke voedzame pannenkoek, met daarin verwerkt het loof van de allereerste BigBeet op deze planeet ooit! 

(of misschien waren er al wel eerder bigbeets en hebben er al wel vaker mensen wat geklungeld met zadenteelt, net als ik 🙈)

Een verse ui, en vijf van die enorreme bietenbladeren plús stelen in stukjes erbij, roerbakken in wat sesamolie, en dan dus dat dikke beslag erop. Je moet het omkeren met een bord erop. Het is natuurlijk niet zo'n dun flip-flap-wittemeel pannenkoekje. Je hebt echt spierkracht nodig om zo'n ding om te keren!😄

We hadden er met z'n tweeën méér dan genoeg aan. Wel ging er nog wat verse schapenkaas over van Annemein van De Wollesik. 

🐐🐐🐐🐐🐐

En dan vandaag. 

De dag begon vroeg want ik heb een soort van deadline. Nou ja dat klinkt ernstig maar valt wel mee.  Het is namelijk zo het loonbedrijf deze week komt om ons weiland dóór te zaaien. Er wordt dan gras en klaver bijgezaaid. Daarna gaan ze onze vaste stalmest over het weiland uitspreiden. 

Maar helaas een groot deel van die stalmest ligt nog steeds in de stal. En dat is net beton. De koeien hebben er de hele winter op geslapen en gepoept en geplast, elke dag kwam er wat stro bij op, en dat allemaal samen is nu verschrikkelijk compact. 

Ik stel die klus al maanden uit .......  

Maar nu moet dat dus écht naar de grote mestbult worden gebracht. Anders kan Meneer Loonbedrijf er niet bij. Vanmiddag begon ik er maar eens aan. Snel ging het niet. Het is echt krabben. Ik snap nu waarom ze trekkers hebben uitgevonden. 

Na een dik uur waren er pas vijf kruiwagen uitgepeuterd. Je zag amper dat het 'beton' al wat minder was geworden. Maarrrr ...... na elke vijfde kruiwagen 'mocht' ik van mezelf een ander en vooral leuker klusje doen. Zoals een bakje jasmijnbloesem oogsten. Voor jasmijn thee.

Ik had een bescheiden bakje vol. Het voelt toch altijd een beetje als .... stelen van de bijen.🐝👮 Maar ook,  jasmijn geurt zó enorm, daar heb je niet veel van nodig. Een bloesem of vier, vijf, per volle pot thee, is echt voldoende.

Het droogt ook erg snel. Zorg ervoor dat je het niet pal in de zon droogt, want dan blijft er weinig over van die tere bloesems. Zelf vind ik het het makkelijkst drogen tussen een dubbel gevouwen theedoek op een warme droge plek.

Ook kan het vast wel in een lauwe oven of in een elektrisch droogapparaat. Als je te weinig plek hebt in je huis en tuin, om het gewoon aan de lucht te drogen.

En toen dus weer vijf van die jolige kruiwagens. En toen .... rode bessen plukken! Heel relaxed op een bankje, zittend, pal onder de aalbessenstruiken. Driekwart ongeveer ging in de vergieten, en één kwart ging rechtstreeks mijn maag in. 

Er zaten nogal wat diertjes tussen die bessen. Spinnetjes, miertjes, torretjes. Dus terwijl ik de allerlaatste vijf kruiwagens (voor vandaag) leeg kieperde op de mestbult, kregen die diertjes een uur lang de tijd om heel snel weg te rennen.

Ik heb geen foto's van ze. Wel van andere diertjes die ik zoal tegenkwam.

En hier zie je weer een BigBeet! Want .... vandaag aten we er alweer eentje! Ze zijn gelukkig heel lekker. Ze smaken, precies zoals Willem al schreef, wat zachter en zoeter dan gewone rode bieten. 

Ik had voor avondeten de allereerste komkommer mee, en een verse knoflookbol, en dus zo'n biet. In een grote pan kookte ik zilvervliesrijst met vrij ruim water. De rijst moet lang garen, en dan kan je er makkelijk in de tussentijd allerlei groenten bij doen en mee laten garen.

Dus .... ging bigbeet erbij, in reepjes gesneden. Kijk nou toch eens wat een mooie kleur!! En ook ál het loof, klein gesneden, en de hele knoflookbol gingen erbij. Dat alles samen stoomde gaar op een klein pitje, met op het laatst nog wat zout en peper. En een paar visjes rolde ik door meel, en door de moesmix (onze eigen kruidenmix), en die werden in ruim boter kort gebakken. 

Heerlijk was dat! Alleen .... veel te veel! Gelukkig kwam Giuseppe nog even buurten en die kreeg ook een pan vol mee. En ik denk dat we nog hele mooie dingen gaan beleven met die bigbeets!

En toen lagen alleen die bessen nog buiten. Alle diertjes waren weg. En bessen kan je niet lang laten liggen. In de grote vriezer konden ze ook niet, wat die staat uit. Die moet nog worden schoongemaakt. 

Dus de bessen, dat werd weer een Fruit-En-Kruid limonadesiroop. Het is al de vierde van dit jaar. Tot nu toe was er dit jaar elke maand één, vanaf maart. Ik zal ze binnenkort op een rijtje zetten in het menu hierboven. 

In die siropen gaat dan het fruit en kruid wat op dat moment beschikbaar is in de tuin. De aalbessen zijn nu dus het 'fruit'. En wat voor kruid gaat erbij? Ik heb de kruidenboeken erbij gehaald. Want ik wilde twee kruiden nemen, die qua smaak, maar ook qua werkzaamheid, goed bij elkaar passen. 

Het werden .... 

...... Lavendel en Duizendblad.

Het zijn twee prachtige geneeskrachtige kruiden. Beide zijn kalmerend en krampstillend. En goed voor de maag. En opwekkend. Daarbij is Duizendblad ook nog licht ontsmettend. En Lavendel met zijn heerlijke geur en smaak ..... nou .... dan heb je écht een culinaire limonade!!

 

En daar staat hij dan. De vierde Fruit-En-Kruid limo van dit jaar. Aalbessen-duizendblad-lavendel limonade. Paul en ik vonden het erg lekker. Maar ja, ik lust alles. En Paul keek De Tour toen hij het keurde, en dat zegt dan niet zoveel. Hij vind dan alles lekker, als ik maar snel uit beeld ga. 😄  

Morgen maar eens een andere proefpersoon zoeken. 

Relativeren.

De heg voor ons huis. Nou, nogal knudde, nietwaar?

En het zou nog wel zó mooi worden. De tuinman zette er een rij jonge beukjes in, die nu al lichtgroen moesten zijn. En zelf zaaide ik in die rand ervoor een veelbelovend bijenmengsel. Dat had nu - dacht ik - al een mooie bloeiende strook moeten zijn. Zodat iedereen die langs fietst zou denken ....... ooooh ..... wat een mooie bloemen! Wat zijn daar veel bijen en vlinders! Ik ga meteen thuis óók zo'n strook maken! 🌸🌺🐝🐞🍀😊

Nu denkt men hooguit ... tsssss wat een rommeltje .....  

Maar toen ik beter keek zag ik er toch wel beginnende bloei tussen. Dus ik heb de meest wilde kruiden ertussenuit getrokken, en de rest gaat dan hopelijk binnenkort nog wel bloeien. Enne .... die beukjes ......   

....... daarvoor moet ik de tuinman maar even op het matje roepen. Want die lijken gewoon morsdood. Helaas. Ondanks elke dag braaf sproeien, door Paul. 

De brulapen heb ik ook naar buiten gebracht. Nou, wij overal zoeken, de apen en ik. Maar er was geen plaats voor een stel van die schreeuwers. Nergens kon ik mijn woekerende tomatenbende kwijt. Niemand wil naast zo'n stelletje ongeregeld staan, leek het wel.

Nou, dan moeten ze óók maar op die ene bult, in het weiland. Ver van alle andere tuinplanten. 

Van de allerlaatste (ongelijke) stokken heb ik weer zo'n teepee gemaakt en daar staan ze nu onder. Pal naast die eerste teepee. En eenmaal in de grond .... waren ze ineens vrij stilletje, en wat slapjes ook.

We zullen zien. 

En verder houden we dus heerlijk vakantie-thuis-weekend. Naast het tomatenvak, en achter het kippenhok (je weet wel😊) heb ik weer onze 'lounge-bank' neergezet, van pallets en oude kussens. En daar zaten we vanmiddag. Urenlang.

Lezen en lekker niksen, en snacken, en een beetje kijken naar de kipjes. De kat aaien.

Het is nooit fijn om een tijdje ziek te zijn, maar het mooie is dat als je dan beter bent dat je daar alleen al enorm van kan genieten. Gewoon, doen wat je wilt, fit zijn, en geen pijn hebben.

Ik moest denken aan vele mensen in onze directe omgeving die langdurig ziek zijn. Soms zelfs met met onzekere kans op genezing. En meestal met pijn en veel ongemak. Hoe zwaar zij het hebben, en hun familie.

Gezondheid is zo'n oneindig waardevol bezit. Het is onbetaalbaar. Als je het bezit, mag je je handen dicht knijpen! 🙏  

Maar ik ga je niet met sombere gedachten het weekend insturen!

Nee hoor. Want er was ook nog wat grappigs. Nou ja, een béétje grappig. Een soort tuindershumor, zeg maar. Ik vertelde toch al eerder dat er iets misging met onze rode bieten? 

Kijk, hier staat er bijvoorbeeld zo'n rij, die grote groene bladeren daar rechts met rode nerven. Boven blad, onder zit een biet. Nou? Wat daar mee is? Haha. Die bieten dat zijn helemaal geen rode bieten. Ze zijn gekruist!!

Ik doe sinds een paar jaar vrij serieus aan zadenteelt. Dat wil zeggen dat ik de mooiste exemplaren van de gewassen selecteer, die met de beste eigenschappen. Dan laat ik die in het volgende seizoen helemaal uitgroeien, en in het zaad schieten. Die zaden gebruik ik dan het jaar daarop. 

Meestal gaat dat goed. Maar ....... die rode bieten die stonden vlak bij een voederbiet, van de koeien, die ook bloeide, en die twee zijn nu per ongeluk gekruist. Zomaar een nieuw ras!!

Al die rijen rode bieten, die dit jaar op de tuin staan, bestaan nu dus uit dit nieuwe ras. Het is een zeer grote rood/oranje biet. Eentje met héél veel loof. Met een beetje geluk is het hele ding, biet én blad, goed eetbaar, en hopelijk zelfs lekker! Dan hebben we genoeg biet voor jaaaaren! 

Met wat pech smaakt het allemaal naar niks. 

Ik hou je uiteraard op de hoogte van onze bevindingen. En heb inmiddels alvast een nieuw zaaisel rode bieten, mocht het knudde zijn.

Maar toegeven, grappig toch?