Gevallen engelen en politieagenten.

Vandaag schreef een bloglezeres dat ze het blog heel leuk vindt en graag leest, maar dat ze ook blij is als ik een keer niks doe. 'Want zelf doe ik ook vaak niks,' schreef ze. 'Ik mag graag zitten.'

Tja. Ik snap het wel. Je leest graag over mensen die herkenbaar zijn. Zo lees ik zelf graag over pionierende vrouwen die de hele dag in touw zijn. Die zijn voor mij weer herkenbaar. 

Toch doe ik zelf ook héél vaak niks. Alleen doe ik dat dan vaak staand. Paul zegt soms .... wat sta je daar toch? Tijdens het werk sta ik heel vaak een tijdje stil. Om te kijken. Naar de dieren, naar de lucht, de wolken. Hoe de wind de bladeren beweegt. 

Ook naar de planten natuurlijk. En naar die kleine bezige beestjes die tussen planten rennen. Ik kijk ook héél graag naar de kippen. De kippen zijn leuker dan wélk tv programma ook. Ze hebben supergrappige en heel verschillende karakters. En ook als groep zijn ze meesterlijk! Hoe ze voor elkaar zorgen!

Ook bij kippen zie je verschillen. De één zit graag, de ander loopt liever. Haha, net mensen! 

Maar goed. Dat was naar aanleiding van de email. Vandaag hebben Paul en ik de roggeschoven van het land gehaald. Dat moest, want vanavond zou regen komen. Dus staan de schoven nu in één groot hok onder de kapschuur. Ik vind het net engelen. Gevallen engelen.

Als de zon erop schijnt is het puur goud. Het flonkert, en de kafnaalden trillen continu in het briesje, maar héél zachtjes. Je moet goed kijken. Ook daar stond ik dus weer een minuutje of tien te kijken. Het is zo mooi. 

Gewoon graan. Maar écht mooi!

En Paul sjeesde ondertussen over het lege veldje op de maaier. Nou, dat is makkelijk! Nu is alles kort gemaaid en kan ik aan het spitten beginnen. Want ... hier komen nu meteen achteraan de winterknollen.

Lekkere knapperige knollen, een héél veld vol. Voor de koeien natuurlijk, maar zelf eten we ze ook. Paul wilde ze eerst liever niet, tot hij ergens iets las over sportvoeding en over de hoge voedingswaarde van kolen en knollen. Haha ..... als 'Fiets', of zo'n soort blad, het zegt, dan wil hij ze ineens wél!

Maar goed. Je hebt zo'n veld dan leeg geoogst, en dus flink wat materiaal weggehaald. Dan ga je er uiteraard niet zomaar een tweede gewas op zetten. Dat is niet eerlijk. Eérst aanvullen wat je hebt weggehaald. En liefst nog wat extra! Dan krijg je uiteindelijk een superrijke bodem!

Dus heb ik er twintig kruiwagens met rijke compost op gestort. Het was dit keer compost gemaakt met plantaardig materiaal én mest. Omdat kolen en knollen veelvraten zijn. Voor bijvoorbeeld aardappels of bonen of wortelen kun je volstaan met alleen maar plantaardige compost.

En ook hier .... onderweg was weer iets leuks te zien! Je ziet hierboven, bij de witte pijl, de moeder kip zitten met haar zes kuikens. Die lagen te badderen en te slapen in het zand van een molshoop. En twee hanen stonden aan weerszijden daarvan de wacht te houden!!

Zó aandoenlijk. En ik moest daar dus twintig keer langs. En twintig keer kraaiden die twee hanen, naar mij!! Net politieagenten.

'UITKIJKEN!!' 

Nu liggen er zestig bultjes op dat kale landje. Voor elke weggehaalde schoof dus twéé bultjes compost. Ik wilde het nét gaan uitharken, maar toen kwamen mijn moeder en Mark langs. En gingen we bietensoep eten.

 

En inmiddels daalt er een zacht en fijn motregentje ... over Punthorst. Voor de campeerders misschien niet zo fijn ... maar voor de tuinder een weelde ..... 

... want wát een verschil met één en met twéé jaar geleden, toen we de hele maand juli liepen te sjouwen met emmers en met gieters. En het was nóóit genoeg en die regen die ging ons maar stééds voorbij.

Nee. Geef mij dan maar zo'n regentje!

Rogge maaien.

Rogge maaien 2021. We doen het alweer voor het vijfde jaar.  

Dit jaar is het voor het eerst zo dat het ook echt hard nodig was, want ik heb nog maar een half emmertje roggemeel. Het is bijna op. En Miriam was weer gekomen om te helpen dus het was weer als vanouds. Zelf ben ik niet zo handig met de zeis, maar zij vliegt er doorheen!  

Jan en Henny waren ook even komen kijken, haha maar al snel waren zij ook hard aan het werk. Ze hebben dit beiden in hun jeugd nog gedaan. Jan maakte ter plekke van een wilgentak een zichthaak, en ging daarmee bundels maken. En Henny bond ze tot schoven, in haar goeie jurk. Ondanks wat moeilijkheden met de handen, kon je goed zien dat ze ervaring heeft. Zoiets verleer je schijnbaar niet.

Over jong gesproken, ik had Renske geappt, en die kwam even kijken, met drie kleinkinderen van haar zus. En die kinderen óók meteen aan het schoven binden natuurlijk. Ook al van die natuurtalenten!

Kinderen snappen zoiets!  

                                             

Rens en Henny waren samen een paar schoven aan het opzetten in een hok. Een hok is een groep schoven, tegen elkaar geleund, zodat dat kan drogen en het graan verder kan rijpen. Maar om die schoven goed in evenwicht te krijgen is nog niet zo makkelijk.  

Toch stond het na een tijdje mooi rechtop allemaal.

                                                     

In ruim anderhalf uur stond dat hele roggeveld netjes in vier hokken opgesteld. Vier hokken met acht schoven. Gelukkig! Vanaf morgen is wisselvallig weer voorspeld en daarom wilde ik het graag vandaag klaar hebben. 

Een dreamteam was het! Dank jullie wel!! 😊😊 (en ook Rens en de kinderen natuurlijk!)

Daarnet ging ik nog even kijken. 

Zo'n kaal veldje, met al die schoven ... het hééft iets. Het is er nu heel stil. Er is geen mens meer en de aren, beladen met graan, wiegen zachtjes in de wind. 

Helemáál verlaten is het veld overigens niet.  

 

IJsje?

 

Vakantie dus. Haha. Ook altijd wel deels werkvakantie natuurlijk, hier! 😄

Het zijn gezellige dagen. Haast elke dag rijdt of fietst er wel iemand de dam op en komt een praatje maken. Of komt iets brengen. Zoals Ankie, mét haar moeder én haar neefje en nichtje, vanmiddag. Ze kwamen weer met een tas vol kleine tasjes.

'Gaan ál die tasjes nou naar kinderen in Groningen? vroeg Ankies moeder. Ik vond het leuk om haar te vertellen waar de tasjes verder nog meer naar toe gaan. Per slot heeft zij ze gemaakt, bij honderden en honderden, inmiddels. 

'Ze gaan óók naar kinderen hier in de buurt,' vertelde ik. 'Kinderen die bijvoorbeeld aan een prijsvraag hebben meegedaan krijgen hun prijs in zo'n mooi tasje. En ook gebruiken we ze voor natuurprojecten op scholen. Er gaan zelfs tasjes naar een Franse school, waar kinderen ook zo'n project doen. En ook gebruiken we de tasjes op zaden-ruilbeurzen. Om zaden in mee te geven.'

De tassen zijn razend populair!

Foto's heb ik vandaag amper gemaakt. Het was druk. Wél heb ik nog een 'filmrecept' voor een lekker fris ijsje. Het is nogal amateuristisch maar de boodschap komt vast wel over. En probeer het maar es .... filmen en kokkerellen tegelijk. Maar ook dat zal wel wennen. Het is in elk geval een stuk makkelijker zo dan tig foto's maken en een recept uittypen. 😄

Nou, niet moeilijk toch? Een kind kan de was doen! En dan heb je dus zoiets .......

.... en dan kom je af en toe zomaar zo'n dikke zoete bes tegen. Mmmmmmm. Eigenlijk is dat dan een ijsje in een ijsje!

Succes met proberen!😊🍧

Zo gaat dat hier.

'Nou dág hoor! Goeie reis en veel plezier' En daar gingen Liek en Sen. Na een emotionele week, met een voor hun verdrietig afscheid, reden ze nu naar een zonnige vakantiebestemming in Zeeland. Wat overigens oorspronkelijk Limburg zou zijn, maar Limburg ging nu dus niet door.

Een last-minute boeking in Zeeland dus. Ook een mooie provincie! Met veel zonuren, dacht ik.

In onze voortuin komen een paar extra parkeerplaatsen. Het gras wordt daar eerst afgeplagd, en er komen dan kunststof grastegels op. Van die open tegels. Daar wordt dan weer aarde op gestort en gras ingezaaid. Je ziet er straks niks van. Het is dan weer gewoon een grasmat, met een versteviging eronder, zodat je er auto's op kunt parkeren.

De tegels zijn hergebruik. Maar zien er nog prima uit. Dat gaat ook eigenlijk nooit kapot, dat spul.

 

'Moeten we de plaggen afvoeren of wil je ze houden?' hadden de jongens gevraagd. Nou, houden natuurlijk! Zo gezegd zo gedaan, en zo lag er vandaag achter de kapschuur ineens een grote berg graszoden.

Vrijdag komen ze de rest van de grasmat afgraven. Dus er komt nog heel wat meer bij. Het is goeie tuinaarde, zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen, en het gras zit er nog in. Prima materiaal dus, als basis om weer een stuk van de paardenbak vruchtbaar te maken.

Dus, dat deed ik vandaag. Laagje om laagje, plaggen gras, en dikke lagen van die compost van Wim, waardoor je weer zo'n prachtige 'lasagnaschotel' krijgt. Wat dan volgend jaar weer een nieuw groentebed wordt. Want zo gaat dat hier.  Als er ineens materiaal is, wordt er uitgebreid. Als er géén materiaal is, nou, dan niet.    

Na elke laag grasplaggen, op de kop gelegd, kwam een laag hooi. En dan een plens mest-water erop. Want zo'n hoop is eigenlijk een 'levend' iets, en moet dus ook water hebben. Dan gaat het pas goed aan het verteren, en krijg je na een poosje mooie rijke aarde.

De kippen leveren ook hun bijdrage. Die halen de larven eruit, en leggen daar mooie poepjes voor in de plaats. Elk spatje mest doet weer zijn werk bij de vertering.

Dit keer doe ik het iets anders dan anders. Ik wilde er dit keer 'Bokashi' van maken. Dat betekent, dat je de hoop, met al die laagjes, na afloop stevig toedekt met een zeil, net zoals een boer dat doet met zijn kuilgras. Het geheel gaat dan onder dat zeil fermenteren. Net als zuurkool zeg maar. 

Dat verzuurde materiaal heet dan Bokashi, wat een Japanse naam is voor verzuurde compost, wat nog niet helemaal verteerd is tot humus. Dit voedt het bodemleven nóg beter dan gangbare compost. En er is minder CO2 uitstoot. 

Als je er meer over wil weten kijk maar even hier. Daar zie je hoe je in twee speciale emmers ook Bokashi kunt maken van je keukenafval. Het zou toch mooi zijn als we ook al ons eigen groene afval kunnen recyclen en op de tuin of in potten hergebruiken?

Je hebt voor die emmers wel Bokashi poeder nodig. Ik heb ook wat van dat poeder over mijn nieuwe 'heuvel' gestrooid. Vermengd met water. 

 

En elke avond wandel ik naar de koeien. Klokslag vijf uur staan ze al op de uitkijk. 

Op de uitkijk naar een kruiwagen vol met lekker mals hooi, wat groente afval, een paar lijnkoeken, en natuurlijk een dikke knuffel. Haha vooral dat laatste!

En dan wandel ik terug, langs de bloemenrand, en zie hem per dag mooier worden! Nu niet vergeten om er zaden van te oogsten! Want dit willen we elk jaar wel!!

Maar ook de wilde kruiden en bloemen zijn mooi, nu, half juli. Alles bloeit zo uitbundig! Van zo'n simpel boeketje wild perzikkruid en duizendblad kun je toch helemaal blij worden??

En drogen kun je ze ook. Voor in de thee. Haha. Ja hoor.

Voor Paul is vandaag de vakantie begonnen. Hij neemt anderhalve week vrij en vandaag was dag één. Na de allerlaatste call vanmorgen ging het overhemd uit (daaronder droeg hij gewoon korte broek natuurlijk net als al die andere thuiswerkers😊) en alle schermen gingen uit en dicht!

Heerlijk! Ook voor mij. Om te beginnen gingen we vanavond lekker uit eten in Zwolle.

 

Je zult nog wel wat te lezen vinden hier hoor, tijdens de vakantie. Want vrijdag bijvoorbeeld, willen we gaan rogge maaien!! Dat moet écht op het blog!😊🌾🌾

Oh ..... en ps ..... mijn huidige emailaccount is helaas verwijderd. Vanwege te oud. Nieuw adres is Clariencornelisse@gmail.com

Hallo, sprak de badkuip.

'Hallooo!!' sprak de badkuip. 'Niet alléén maar met dat doekje over mij heen wapperen! Ik wil wel es weer een keertje héél goed geborsteld worden! Ik ben vréselijk smoezelig!'

Ook de echtelijke sponde had praatjes vanmorgen.

'Schuif mij eens opzij! Dan kun je ook weer eens in de hoeken stofzuigen! Slons!'

Haha, gezellige meubels hebben wij he? Alleen een beetje brutaal, dat wel. Maar ik trek me er geen lor van aan. Over vijf maanden is de grote schoonmaak alweer, en tot die tijd wapper ik elke week een keer goed door het huis. That's all and that's it!😊

En zeker nu, midzomer. Want ondanks de 'luwte' waar ik het laatst over had (wishfull thinking??) ben ik steeds aan het brandjes blussen. Elke dag is er wel iets wat per se NU moet. En dan heb ik het niet over stofhoekjes onder het bed, en smoezelige randen in de badkuip, maar over ...

...... dat toen ik de waterbakken van de kippen vulde, de kippenmijten (of luizen of vlooien) mij alweer in de nek sprongen. Hun hok en alles eromheen moest écht vandaag een grote beurt hebben. 

Zo, dat is één.

En bij het rondje lopen met Brit zag ik ineens ...... NEE TOCH???? ....... maar ...... ja hoor. Het was al zover. Fytoftora in de aardappels. De gevreesde ziekte. Je ziet dan als eerste kleine bruine vlekjes op de bladeren. Ik had er al over gehoord op het nieuws. Biologische aardappeltelers hebben dit jaar vroeg last van fytoftora. Door de vele regen. 

Onbespoten aardappels zullen dus wel duur worden ..... (heb je nou al een moestuintje? 😇)

Fytoftora (een soort schimmel) zit soms al in de grond. Hij kan overleven op achtergebleven aardappels van het vorig jaar, die je over het hoofd hebt gezien bij de oogst. Daar groeit dan weer een plant uit, die de ziekte dan kan overbrengen. Ook kan fytof gewoon door de lucht komen aanwaaien. 

Nou, bij mij was één van de drie bedden aangetast. 😖😖 Dus, zodra het huis aan kant was, de was hing te wapperen, het kippenhok een grote beurt had gehad, kon ik linea recta door naar de piepers.

Het is wat hoor. Die mooie sterke planten, waar je drie maanden lang voor hebt gezorgd, elke dag kevertjes en larfjes eruit geplukt, en die twee weken geleden zo prachtig bloeiden. In één klap kan het verdorren.

Dan moet je het loof echt weghalen, want anders krijg je de ziekte ook in je aardappels. 

Omdat het nog veel te vroeg is om ze te rooien dacht ik ... nou dat wordt aardappel-armoe deze winter! Maar dat viel mee! Hier en daar heb ik een spitvork eronder gestoken en de oogst lijkt prima! Alsof de planten aanvoelden dat ze snel moesten 'opleveren', dit jaar!😊

De oogst van één plant:

 

Vanavond heb ik alle knoflookbollen eruit getrokken. Ook dat was vrij vroeg. Maar er staan bietjes te wachten, die daar op dat stuk van de knoflook geplant moeten worden.

En ook is de knoflook van vorig jaar schoon op. Dus we zitten er met smart op te wachten! Nu alleen nog drogen en ophangen. En misschien dit jaar een keer vlechten ervan maken. (Dat zeg ik elk jaar. Gebeurt nooit.)

En het ruikt lekker joh ..... ohhhh .... verse knoflookbollen .... !!

 

Wou je nog even de kuikens zien? Je zal maar zo'n Moeder Hen zijn. Man, wat een drukte. En zo scharrelt ze de héle dag door met die dons-wave achter zich aan.. 

Haar leven gaat niet over rozen ...... (wél over mest 😊)

Toppertjes.

Moet je je voorstellen .... zit je op een laag krukje, dubbelgevouwen onder de bessenstruik, want de zwaarbeladen takken hingen bijna helemaal op de grond ..... 

......... springt er ineens, vanuit het niets, een kat op je rug. Ineens vier klauwtjes in je vel!

'Miauw!'

En dat is dan Billie, de clown. Ze weet me altijd te vinden, zelfs verstopt onder de bessenstruik, en ze komt dan 'meedoen'. Kijken naar wat ik doe, vanaf mijn schouder. Of op de bessentak springen. Ze eet ze niet. Ze is een echte carnivoor. Alleen maar rauwe prooidieren. Of brokken.

De zwarte bes is de bes van de cassis. Die bes met die bijzondere intense smaak. Ik heb er dit keer limonade siroop van gemaakt, met kruiden, en het was dus weer een 'Fruit en Kruid'. De zesde van dit jaar. Dit keer zat er in: zwarte bessen, zwarte bessenblad en frambozenblad als kruid, een potje lijsterbessengelei, nog van vorig jaar. En een fles ingemaakte rabarber. 

Daarbij ging één liter water en anderhalf pond suiker. Alles is gekookt, gezeefd (wat een héél werk was en de bloedrode spetters zitten nog steeds op de muur ...) en toen nogmaals gezeefd en in flessen gegaan. Bijna vijf liter échte cassis limonadesiroop! Een toppertje! 

Heerlijk, vandaag weer zo'n echte zomerse dag! Genieten!! Maar dan is er ook wel meteen weer veel te doen. Kruiden moesten geoogst en zaden konden al worden verzameld. En de koeien moeten vanaf nu ook wat groenvoer, naast alleen maar hooi. We hebben nog compost gehaald bij Wim, Paul en ik, en we hadden vanmorgen allebei een 'hulpje' aan de buurkinderen. 

Hieronder zie je weer een pot calendula-olie in wording. De bloemen zijn gedroogd en gaan in zonnebloemolie. Met ook nog wat lavendelbloemen, voor de geur. Dat wordt dan later gezeefd, eerst door een zeef en dan nog door een koffiefilter. Je krijgt dan een mooie heldere oranje olie. Eén zo'n pot, is mijn 'totaal' cosmetica voor een heel jaar. Ik wrijf 's avonds wat druppels op mijn gezicht, en was het dan af met ruim water.

En ook gebruik ik het onder de douche, als huidolie. Door de combi met water wordt het dan goed opgenomen. Ook, als mijn handen erg vuil zijn, was ik ze met veel water en met deze olie. Het vuil vliegt er dan af, en je handen worden zacht. 

Oók een toppertje hoor!!

En tot slot ... nog even dit.😊😊 

 

Jammer dat het laatste deel, in de kapschuur, wat donker was. Het waren de zaden van Kamille en Phacelia. Buurmeisje E en ik hebben ze vanmorgen verzameld. En ook grote plannen gemaakt. Want, bedacht E, misschien kunnen we eens een zadenruilbeurs houden op onze school? 

Goed plan! I'm in!😊