Verjaardag.

on zaterdag 30 maart 2019




Het zijn de hoogtepunten van het jaar. Terwijl we niks bijzonders doen. Familie bij elkaar, koffie, thee, en een taart van de appie.

Beetje bij de dieren kijken. Beetje wandelen.

En dan wéér eten en drinken. Wijntje, biertje, toostje. Stukkie kaas. Zingen doen we ook. Of je nou drie wordt, of eenentwintig, je moet even op die stoel staan. 








Ons zevental. We zijn er erg blij mee, en ook heel trots op het stel!








Een dag om te koesteren.




Dag allemaal! Heb een fijn weekend! 😊


Tuinweken.

on vrijdag 29 maart 2019







De appelwijn van vorige week. Hoe het gaat?

Ik heb het vandaag geroerd, met een schone lepel. Nu moet het weer vier weken verder gisten, en af en toe moet je roeren. Vooralsnog lijkt het helemaal niet op wijn. Het lijkt op appelprut met daaronder een dikke gistende massa.

We wachten geduldig af.






En verder .....

..... zijn de tuinweken begonnen. De komende weken, nou, zeg maar maanden, woon ik weer in de tuin. Van maart tot juni ben je onder de pannen.

Dan een paar weekjes wat rustiger op de tuin, en dat komt net mooi uit want dan begint het hooien, op de weilanden. En daarna, begint het oogsten. En het maaien en dorsen en opslaan.

Nee, voorlopig geen lange verhalen hier. Gewoon, korte snapshots! 😊





Vandaag en gisteren zijn er twaalf rijen uien gepoot. Per rij, ruim honderd uitjes.

Ik zet die altijd in het wortelvak, tussen de rijen bietjes en wortelen. Dat is een goeie combinatie. De uitjes houden door hun geur de wortelvlieg en de bietenvlieg weg. En andersom, worden de uien door het dikke loof van de bieten en wortelen, en door hun geur, beschermd tegen de uienvlieg.

Toen kwam Guiseppe vragen of ik kon helpen op de plantmachine. Ze misten één persoon.





Met z'n drieën zet je plantje voor plantje in de grond.

Een hele pallet vol spitskool hebben we geplant. En broccoli en Chinese kool en nog meer. En ondertussen een beetje kletsen. Best gezellig.

Ook hadden we nog een jarige. Onze jongste telg werd 21 vandaag.  Reden voor taart, een etentje in Zwolle, en morgen de hele familie op bezoek!

  





Wel fijn met grote kinderen, dat ik er zelf niks aan hoef te doen.

Alleen maar de pinpas afgeven. 😉😊




Van bijen en bonen.

on donderdag 28 maart 2019




Tijdens de ochtendwandeling hoorden Brit en ik een geluid. Steeds harder. Wat is dat? Gezoem?

De bijen zwermen nog niet, nog lang niet, maar zo klonk het wel. Het klonk als een gezoem van honderden bijen. En dat was het ook. Het was in de bosjes, waar de katjes in volle bloei stonden. De bijen vlogen daarop. Wel honderden bijen zaten er in die bosjes.

Mooi ..... bijengezoem .... zo'n levendig geluid is het!






Na het wandelen lopen Brit en ik meestal door ons weiland terug. Ik ben nog steeds heel blij met die enorme lap grond, waar we een tijdje voor mogen zorgen.

'Eigenaar' voel ik me niet. Dat is zo'n groot woord. Hoe kan je als menske dat hier hooguit zo'n zeventig, tachtig jaar komt kijken, nou 'eigenaar' zijn, van die eeuwenoude aarde?

Je bent helemaal geen bezitter van de aarde. Het is eerder andersom.






Voor zo'n weiland moet je goed zorgen. Ik heb dus een boekje gelezen over weilandbeheer. Maar dat was allemaal zo technisch. Met cijfertjes. En tabellen. Niks aan.

Dus nu doe ik het op gevoel, en kijk gewoon elk jaar hoe het gaat. Of de bodem verbetert. Of er meer beestjes zijn, en hoe gezond de kruiden en planten eruit zien. En ook ... of er vogels komen en bijen en insecten.

Maar .......






...... ik moet wel eerlijk zijn. Het is niet alleen maar natuurbehoud, wat ik doe.

Ik moet namelijk ook twéé koeien voeden, van dit weiland!

En die koeien die vreten heel wat! En het liefste gras! Terwijl het voor de biodiversiteit juist beter is om veel soorten te hebben. Maar weten die koeien veel, die zijn gewend aan gras. Nou ja, Bonnie het kalf eet al veel meer kruiden dan Bella. Omdat Bonnie natuurlijk bij ons is opgegroeid.

Het weiland mag zelf beslissen wat er gaat groeien. Ik ga het niet opnieuw inzaaien. Behalve .... op de mollenbulten. Die worden uitgestreken, en daar zaai ik gras. Zodat er een mooie mix ontstaat met veel verschillende kruiden, maar ook met gras. Voor Bella.

Het is wel de bedoeling dat de koeien steeds meer gaan overschakelen op kruiden. Over een paar jaar wil ik eigenlijk geen gras meer bijzaaien. Alleen de eerste paar jaar.




Dus. Dat wordt ons weilandbeheer.

Wij aten vanavond chili. Van eigen bodem. (Die dikke gele klont die je ziet liggen dat is bevroren zoete mais.)

Het enige wat er nog bij moest, was gehakt, en wat yoghurt voor de saus.







Ik had eigenlijk maistortilla's willen bakken. Maar toen was Paul al thuis en die had razende trek dus we aten er maar een roggeboterhammetje bij.

Een tip, als je ook wel eens zelf bonen weekt en kookt, en dan wat over hebt. Laat het snel afkoelen en bewaar ze niet langer dan een dag of twee, drie in de koelkast.

Bonen bevatten heel veel eiwit, en bederven snel. Je kunt gare bonen het beste in de vriezer bewaren.





Jongetjes.

on woensdag 27 maart 2019









Bij de buren, De Zonnehorst, kwam visite vandaag. Een paar schoolklassen kwamen langs, om rond te kijken.

Ik was op de tuin aan het werk en zag alles natuurlijk. Zo leuk altijd om te zien hoe dat dan gaat. De klas drentelt in gele hesjes achter Henk aan, die van alles vertelt, over de tuin en over de bijen. En de kinderen komen overal met hun handen aan. Alles voelen en beleven.

De juffen lopen mee en luisteren geboeid maar zijn ook wel bezig met de kinderen. Want er moet er eentje naar de wc. En dan moeten er ineens een hele sjees naar de wc.

En ..... je hebt altijd die achterhoede.






Die achterhoede, dat zijn meestal jongetjes.

Ze vinden de bijen en planten best wel leuk, maar de trekkers en de machines zijn ook leuk. Het liefst klimmen ze er even in. Even aan alle poken en hendels zitten. Machines trekken op die leeftijd nou eenmaal ver-schrik-ke-lijk aan jongetjes.

Knap van Henk, dat je dan zo'n hele klas toch mee krijgt.

Zelf krijg ik ook bezoek. Geen kinderen, maar iemand al op leeftijd. We drinken koffie, en hij vertelt. En dat gaat dan weer over zijn jeugd. Over hoe hij als jongetje van zeven in een tweemotorige Messerschmitt klom. Stiekem.

Dat was in de oorlog. Die Messerschmitt had een noodlanding gemaakt, en stond in een weiland van een boer. Jan klom daar in, als jongen, en ging aan alle poken en hendels zitten.

Haha. Jongetjes. Niks veranderd in 70 jaar dus.







Vanavond op de fiets nog even wat boodschappen halen. En dan zie je zo'n mooie zon ...

..... maar je ziet natuurlijk nog veel meer. Dus, speciaal voor alle jongetjes, jong en oud, ook even wat machines, de ik zag, onderweg.






Duizend dingen dinsdag.

on dinsdag 26 maart 2019





De domme koeien hebben de houten voerbak, die ik van een paar houten pallets had gemaakt, helemaal gesloopt. Er is niks van over. Dus dat hout is opgeruimd en naar de paasbult van Henk afgevoerd.

De koeien keken onschuldig toe. Tjee, zonde zeg, van zo'n mooie bak.





Ook viel bij ons nog een spatje regen. Net toen wij wandelden.

Het is het laatste buitje voorlopig. Ik ben er blij mee, vanwege de appelbomen die net geplant zijn. En ook vanwege het graszaad, dat in het weiland is gezaaid vandaag. Op al die uitgestreken mollenbulten.

Een mooi fijn regentje was het.





Met Henk ging ik vandaag langs de stort, en daarna gingen we in Hamingen voor de laatste keer hooi halen. Ik durfde niet met de aanhanger want zag mij al met aanhanger vol met mooi droog hooi in de regen rijden ....

..... maar toen regende het niet meer.

Geen foto van Hamingen. Wel van de stort. Dat vind ik ook boeiend, zo'n stortplaats. Al die spullen, ooit heel blij gekocht, en nu afgedankt en begraven.

Ik hoop binnenkort eens tijd te hebben voor een heel blog over afval en spullen die we wegdoen.

Vanmiddag is ook weer een composthoop opgezet. Die linker. Samen met mijn vaste crew kippen en hond.





En vanavond .....  viel mij op ... zoals altijd eind maart .... dat het om zeven uur nog steeds licht is en er zelfs nog een spat zon naar binnen schijnt!

We gaan de lichte avonden weer tegemoet. Heel fijn, want dan kan je veel doen overdag. Maar de keerzijde is dat het binnenwerk dan 's avonds nog gewoon op je ligt te wachten.




Zoals deze vier jongens hier boven, die nu, kwart over negen, nog geduldig liggen te wachten.

Nou, komaan. Daar gaan we.😌