Hooi stress.
Niet te verwarren met hooi koorts. Dat is iets heel anders!
Hooi stress ... dat had ik deze week. Want het hooi voor de koeien is bijna op. En waar haal je zomaar nieuw hooi vandaan? Nou, iedereen bellen. Op Marktplaats kijken. De fourageerbedrijven bellen. Niks hoor. Géén hooi pakketten. Ik kreeg steeds te horen ... mevrouw ... iedereen zit krap in z'n hooi door de warme zomer vorig jaar ... we kunnen u niet helpen!
Van de week reed ik langs bij een boer in het dorp, die had nog wel hooi. Maar helaas was dat al wat ouder, en onze koeien zijn ook nog eens straal verwend .... ze moesten dat hooi niet!
Toen vond ik op marktplaats een boer, zo'n vijftien kilometer verderop, en die had nog wel wat liggen. Ik kon meteen langs komen. Nou daar ging het dan, bibberend, met de aanhanger, want ik kan er nog steeds niet goed mee achteruit rijden. Maar kom op, let's go!
Na één kilometer ging het van PING .... onee ... tanken!! Met die aanhanger. Voor de één is dat een peuleschil, maar ik zweette peentjes. Stel dat je even achteruit moet?
Gelukkig ging het goed. Hindernis nummer één genomen! 🎈
En toen ging het verder, door het Staphorsterveld ... wat is het daar ongelofelijk mooi!! Het was allemaal voor mij onbekend terrein, en ik zag hele mooie plekken. Helaas, met die aanhanger, durfde ik niet te stoppen en foto's te maken ....
Het ging verder, landweggetje in en landweggetje uit. Toen een dorpje in. Nou ja ... dorpje .... het is een dorp met ongeveer acht boerderijen, maar mooi .... echt ... ge-wel-dig!!
Hamingen.
Het ligt onder de rook van Meppel. Maar zo mooi en zo stil en zo ... afgelegen .... ja daar moet je wel van houden. Je woont hier echt overal heel ver vandaan.
Ik vond het prachtig!!
Maar helaas door de zenuwen heb ik geen foto serie gemaakt. Dat komt nog! Want ik ga hier snel weer een keer naar toe. De boer was erg aardig. Hij gaf mij zelfs rijles, over het achteruit rijden. Ik moest een talud af, en schuin achteruit weer op, om met de aanhanger precies vóór de schuur te komen. Hij gaf instructies en het lukte!
Wat een avontuur, en wat een mooie onontdekte plekken zijn er hier in de buurt.
Maar goed, waar het om ging, namelijk hooi halen, dat is ook gelukt, en we kunnen weer even vooruit!
Ja en als je dan over je eigen terrein loopt, dan is dat óók weer heel mooi. Ach, de hele wereld is mooi, met dit weer!!
Wel is het zo, dat door de plotselinge omschakeling naar warm weer, en veel te doen hebben, dat ik het haast niet bij gedronken krijg, met gewoon water. Gek genoeg is water alleen niet genoeg om de dorst te lessen.
Dan helpt dit heel goed! Water, met iets van zuur, iets van zoet, en een snufje gember en een snufje zout. Ik nam op een liter water een eetlepel honing, twéé eetlepels appelazijn, wat gember een een mespuntje zout. En dat helpt dan wel tegen de dorst!
Aan het einde van de dag was er nog tijd voor wat lichte klusjes. Zoals zaaien, in de kas. Tomaat, paprika en peper. En plukken. De jonge erwten en capucijners komen op. De topjes breek je af, en die gaan door de sla of de ommelet.
Lekker, het smaakt naar jonge zoete doperwt!
En buiten, och, met die zon erachter, is alles zo mooi! Zelfs het kleinste onooglijke blaadje .... wordt een schitterende edelsteen, als de zon erop schijnt!
3 reacties:
Fijn dat je hooi vond, Clarien.
Achteruit-rijles, da's meegenomen.
Zoveel moois in de omtrek..., waarom dan heel ver op vakantie gaan... !?
Jong groen, nu reeds, whaw… !
Lie(f)s.
En het doperwtplantje groeit gewoon verder?
Hamingen, had er nog nooit van gehoord en het dus even opgezocht op Google Earth. Blijkt er vlakbij een plaatse/buurtschap te zijn die Doosje heet. Vond het wel een grappige naam, al kan ik me ook wel voorstellen dat de inwoners er niet op gebrand zijn om 'dozen' genoemd te worden. Maar goed, in Noord-Italië, Zuid-Tirol om precies te zijn, heb je een plaats die in de lokale taal 'Bozen' heet. Het gros van de mensen kent die plaats als Bolzano
Wat het rijden met een aanhanger aangaat; ikzelf moest voor mijn werk vele duizenden kilometers per jaar met de auto op pad, maar heb, ondanks mijn ruime rijervaring, nooit het (achteruit)rijden met een aanhanger onder de knie gekregen. Vooruitrijden is een kwestie van pas weer invoegen als je de gepasseerde auto weer in je binnenspiegel ziet, na een inhaalactie. Tijdens mijn rijlessen is er ook nooit aandacht aan besteed en vorig jaar kwam ik er achter dat het achteruitrijden zonder aanhanger ook niet meer in mijn systeem zit. Zal wel komen doordat ik na mijn pensionering de auto zoveel mogelijk links laats liggen en me meer ben gaan bezighouden met tweewielig vervoer, ofwel de fiets. De meeste afstanden waarover ik me tegenwoordig verplaats zijn zelden groter dan 15 kilometer en dat is uitstekend te doen met de fiets.
Een reactie posten