Ons vakantiehuisje van de laatste tien jaar.
Het Ikea huisje, zeiden de kinderen altijd. Maar niet alles was van Ikea. Het grootste deel van de huisraad en de boeken kwam van rommelmarkten en kringlopers.
En veel zelfgemaakt. Dat ook. In de tijd dat er nog tijd voor was. Om een beddesprei te maken met allemaal vierkantjes erop genaaid. Van allemaal lappen stof die eigenlijk niet bij elkaar pasten, maar ja ... och ... voor een vakantiehuisje best leuk.
Maar nu is het verkocht. We waren er voor het laatst. Van zondagavond tot maandagmiddag.
Alles stroomt, niks blijft.
Dag leuk huisje.
6 reacties:
Je ziel zit er in, Clarien, en échte extra voor de koper !
Lie(f)s.
Wat een mooie plek.
Dat uitzicht😍.
Elk einde maakt een nieuw begin, al zal dit best even lastig zijn....
Dat zal best even slikken geweest zijn, maar het kan wel een te grote zorg worden, zoiets. Ik herken het gevoel helemaal, we hebben twee keer een vakantiehuisje verkocht en ik was er toch naar van. Niet lang, hoor, maar je sluit toch weer wat af. Letterlijk hahahaha...
Mooi uitzicht! Weer een bepaalde periode in je leven afgesloten, kan me indenken dat je wat weemoedig bent. Maar op mij komt jullie boerderij in Overijssel ook over als een vakantie plek, de ruimte en de vrijheid op je eigen land. Al weet ik ook wel uit je blog dat het hard werken is en niet alleen een mooi plaatje.
...maar de mooie herinneringen blijven Clarien!!
Alles mag dan stromen, maar ik kan me voorstellen dat je ook wel even een traantje wegpinkt als je afscheid neemt van een plek waar je ongetwijfeld leuke herinneringen hebt liggen. Maar zoals een oosterse wijsgeer ooit eens gezegd heeft: "Elk afscheid is de geboorte van een nieuwe herinnering". Als ik in de buurt ben kom ik langs voor de beschuit met muisjes.
Het huisje ziet er mooi uit en ik kan me ook voorstellen dat je kinderen het een Ikea-huisje noemden. Ben enige jaren geleden met zoonlief op trektocht door Zweden geweest, en heb toen ook in gelijksoortige huisjes verbleven. Of de blauw-gele meubelgigant de hand gehad heeft in de inrichting ervan; geen flauw idee. Daar let ik nooit op en mijn zoon evenmin en foto's van het interieur? Dat komt ook niet bij me op.
Strikt persoonlijk, en ik weet dat bijna niemand die mening deelt; ik vind het jammer dat er relatief weinig begroeiing op het terrein is. Voor mij compenseert de aanwezigheid van een meer dat niet. Ik ben een op-en-top Drent en misschien daardoor ook een 100% bos- en heidemens. Voor mij is een zomer pas echt goed geweest als ik de heide heb zien bloeien en als het enigszins kan, ook heb geroken, al is dat sinds 1998 nogal problematisch tgv een ongeval waarbij mijn hersenpan nogal dooreengeschud is.
Een reactie posten