Woensdagse Winterpot.

on woensdag 30 november 2016




Eigenlijk gebeurt er 'niks' op zo'n gewone woensdag maar als je de foto's bekijkt 's avonds dan lijkt het wel weer een achtbaan. Of je nou een blog hebt of niet, dat moet je voor de grap ook es doen, wat foto's maken van wat je zoal doet. Heel leuk om dat dan aan het eind van de dag te bekijken!

Het begon vandaag met een oefeningetje. Ik ging met Brit naar de markt in Staphorst. Nou ja van de markt hebben we niet veel gezien want ze ging al helemaal trillen van de auto's en bussen en van al die nieuwe luchtjes, toen we net 1 minuut uit de auto waren. 

Haha ..... zo dapper en stoer als ze thuis is (2 paar panties heeft ze vanmorgen gemold en 1 krant en 1 bal, en ook het badkamermatje) zo aandoenlijk is ze, en heel bang kruipt ze diep in mijn jas, als we op stap zijn.





Thuis zijn de Helden weer druk, op het dak, in kou en wind, bezig met de buiten betimmering. Een beetje solidariteit kan geen kwaad, dus ik ga dan ook maar buiten aan de gang. Want het is weer tijd voor een Woensdagse Winterpot. Vers eten van het land. Ja .... wat is er nu dan nog?

Iemand vroeg laatst in de mail ... 'eten jullie echt aldoor pastinaken? Die dingen zijn toch niet te eten?'  Nou nee, klopt, ik zou niet zomaar een hele pastinaak opeten. Maar het pittige smaakje is juist heel lekker door een heleboel ander gerechten.

Nou, kom maar mee  ..... we gaan es graven!





.... en wat aardappels halen op zolder. Als je ook aardappels hebt, eet de roodschillige het eerst op, want die zijn minder lang te bewaren dan de meeste geelschillige, is mijn ervaring tenminste.

Héél blij ben ik dat de aardappels op zolder geen last hebben gehad tot dusver van de vorst. En het is hier wel min acht al geweest he? 

Nu kunnen we ze daarboven dus in 't vervolg bewaren. En ook de gewassen in de tuin zijn nog steeds prima, zelfs de koriander heeft de vorst doorstaan! Dat kruid gebruiken we dan ook in bijna alles!





Nou daar heb je ze hoor. Prei, aardappelen, twee pastinaken, een handvol wortelen en wat koriander. We gaan groentekoekjes maken vandaag! Ik gebruikte daarvoor 600 gram aardappels en 300 gram van de andere groenten.

Ja en dan .... moet je dat raspen. De keukenmachine doet dat véél sneller ... maar ja .... we hebben nog geen stopcontacten he, in de keuken. Het is daarmee net als met de gordijnen in de slaapkamer ... je went eraan dat ze er niet zijn.

Maar wat koken betreft moet nu alles dus met de hand. Heel zelfvoorzienend is dat! :D Met zo'n klein plastic raspje al die groente raspen, waarmee je dan natuurlijk altijd een stukje vinger mee raspt ... en helaas ging die rasp ook nog kapot.






Goed. De piepers, pastinaak en wortel raspen, de prei en koriander héél fijn snijden, en dan alles mengen in een grote kom. Daar gaat bij, 5 eetlepels bloem en 2 eieren, een schuif chilipeper, wat zout en wat kerrie. En ....................... That's It!

Zo simpel kan het dus zijn, pannenkoekjes van (bijna) puur groente!





Verhit nu wat olie met een klein klontje boter erdoor, en leg daar vier schepjes van je mengsel in. Beetje uitspreiden met een vork, goed heet bakken, keren, en dan de andere kant. Heel mooi bruin kleurt die groente! En het ruikt lekker!!

In een andere pan kook je water en zet er een schotel op, om de pannenkoekjes op warm te houden, onder een deksel. Blijf bakken, vier stuks per keer, tot je beslag op is, en dien ze dan gloeiend warm op. Het mooie van deze koekjes is dat ze neutraal zijn ... en dus kan er stroop over voor de zoetbekken, en er kan kaas over voor de fans van wat hartiger.

Zelf aten wij ze twéé keer vandaag. Bij de lunch aten we de groentekoekjes met guacamole, en bij het avondeten aten we ze met bietensalade, geitenkaas en wat vers brood.






Nou, dat was dan de Winterpot van vandaag.

Paul kwam thuis van een paar dagen congres, en ik kon Brit aan hem overdragen na de lunch. En hoe lief ik ons hondje ook vind ..... pfff wat is dat lekker als je weer even je handen vrij hebt!! Eindelijk wat zooi opruimen en met mijn maatje naar de kringloop in Staphorst. We hadden alle tijd voor een praatje met de vriendelijke meneer die daar de inname doet.

'Kunt u alles gebruiken?' Vroeg ik. 'Anders brengen we het wel naar de stort.' Nou dat hoefde helemaal niet want wat ze niet kunnen gebruiken gaat in hun eigen 'stort'. Een paar grote containers die op het eigen terrein staan. Yess! Zo kregen wij de hele auto leeg!






Zullen we nog even binnen kijken? Ja tuurlijk! Altijd leuk.

Niks kopen natuurlijk, alleen een rondje maken. Kijken wat mensen allemaal wegdoen. Bijvoorbeeld ...... Nana Mouskouri die zingt over dromen .... Komm Komm sag uns deine Traum. Enne ... Traume sind Sterne. Voor de grap had ik die plaat willen kopen voor iemand die ik ken. Om met een glas wijn samen naar te luisteren.






Mensen doen ook hun orgels weg. Wel vier orgels staan hier. In de bankjes zitten de muziekboeken waaruit jarenlang gespeeld is. Ja daar kan je nostalgisch van worden en grote zingende families voor je ogen zien verschijnen. Die er nu niet meer zijn.

En het orgeltje dat staat hier nu stilletjes te wachten .... of er ooit iemand voor hem komt.





O kijk en ik zie de perfecte lamp voor in onze keuken! Ooit ergens gehangen en nu ligt hij hier. Zo'n prachtige lamp, die wel wat heeft van een stal lamp!! Maar helaas is het er maar één van en we hebben er twee nodig. Jammer!






Ja altijd weer superleuk, zo'n kringloopwinkel!!! Je ziet er de hele circle of life terug.

Komt ie weer hoor! 😊




Rat en dak.

on dinsdag 29 november 2016




Om vijf uur 's ochtends rijden hier de eerste busjes over de weg voor ons huis langs. De vroege vogels, werklui uit de buurt, die klussen hebben in Almere of Den Haag of waar dan ook. Want de bouwbedrijven uit Staphorst en omgeving zijn populair, ook in de rest van het land.

Maar goed, wij zijn dus ook altijd vroeg wakker. Door al die busjes. 

Paul patst dan meteen het licht aan. En daar liggen we dan, in een slaapkamer zonder gordijnen en vitrage, met het volle zicht erop, vanaf de weg. Erreg leuk. 😒

Het mooiste moment is als de zon nét boven de horizon komt, op al dat ijs en dat bevroren veld. En daar hoeven we nu geen half uur meer voor te fietsen om die zon te zien opkomen. Gewoon .... te zien vanaf de eettafel.





Vroeg opstaan is handig, want er was ook nu weer al vroeg een klus, want het hout moest weg vóór de rietdekkers kwamen, want die konden er anders niet goed bij. Dus Brit en ik hebben dat hout versleept. Naar achteren, in de open schuur bij het weiland.

Er zitten wel allemaal gaatjes in het hout, van boktorren of houtworm? Ik weet dan niet of dat kwaad kan voor de houten schuur .... maar ja je kan ook niet aan het spuiten blijven. Op hoop van zegen dan maar gooien we de boel achterin de schuur, in de bak, niet te dicht bij de wand.







Daar lag een leuke verrassing te wachten ...

Het is wel bijzonder hoe snel je went aan dichter bij de natuur leven. In Bussum was ik bang voor spinnen. Nu liep Brit ineens met iets te sjouwen wat op een stuk van een dier leek. En dat was het ook. Ze had een stuk rat in haar bek. Yek. Wat nu? Besmettelijke ziektes?

Bij het hout lag een grote dode rat. Al niet meer helemaal compleet. Er lag natuurlijk geen handig doekje in de buurt, dus met wat stukken houtschors heb ik de rat-onderdelen bij elkaar geveegd en ergens ... achter .... weggegooid. Ver weg waar Brit er niet meer bij kan. Maar honden schijnen natuurlijke anti-biotica in hun bek te hebben en worden niet zo gauw ziek van die dingen.




Het was een enorme grote rat. Die wonen hier dus ook, grote ratten. Naja. Voordeel is, dat je voor een dikke spin je hand niet meer omdraait.





Na de koffie werd er weer druk getimmerd en riet verwijderd. Boven zie je hoe het dak is opgebouwd. Buitenkant riet, dan een laag doek, een dikke laag isolatie, en de latjes waartegen de betimmering aankomt. Dat is pas een dak, toch?

Nou kijk es hieronder, het dak aan de andere kant!! Zó de blauwe lucht kijk je in! Wat was dat mooi geweest, zo'n doorkijkdak! Maar ja, dat is maar voor 1 dagje .... er komt hier weer een nieuw pak riet op, en dan ook net van die lagen als op die andere foto.

Nou ja met een paar ramen, dat wel.





En hier staat onze massagetafel ook al al klaar. Gaat u maar liggen! :D

Kijk, het blote dak, van buiten af. Ja als het riet weg is blijft er maar weinig over van zo'n mooi gebouw.





Zelfs die twee stoere deuren, het lijken nu ineens van die sneue onderdeurtjes, zonder hun dak .....


Back to normal.

on maandag 28 november 2016




Back to normal.

Maarrrrrr .... dat is dus cynisch bedoeld he? Want het wordt nooit meer back to normal met een jonge hond in huis. Dat verandert alles.

Nou we hebben wel gelachen hoor, vooral ik dan, toen Paul middenin de nacht, in de kou, tóch maar uit bed ging en met de bench naast zich op de bank ging slapen. Hand op de bench. Hondje stil.

Tja, 't is zijn hondje he? Vooral 's nachts! :D





Vandaag was ik van plan er een normale maandag van te maken. Met een flinke poetsbeurt voor het hele huis, de was, de bedden verschonen, en de ergste zooi van de boeldag wegwerken. Dat soort dingen. Nou ik ben alleen maar aan de was toegekomen. Dat duurde op zich al drie keer zo lang als normaal, met een hond die de was van de lijnen trekt, uit de wasmand trekt, en die stééds wil voetballen.

Kom spelen kom spelen kom spelen! Huh maar je bent een piepjong puppie!! Moet jij niet ook eens slapen bijvoorbeeld???

Okee baas, ik ga slapen. Tien minuten. En hop daar ben ik weer!! Kwispel kwispel spelen spelen!!





Ja en verder was er ook nog de gymles waar ik naar toe ging vandaag met overbuurman. De gymles in Staphorst, in de sporthal. Voor senioren. Ik wilde kijken of dat iets was, om daar invallessen te geven ofzo. En ik dacht .... ach zo'n lesje voor senioren, pfffft, eitje.

Dat viel vies tegen!

Die ouderen in dat groepje, zestien stuks, zijn daar al tien jaar met elkaar aan het sporten elke week en dat was best een pittig lesje! Erg leuk gegeven ook door een bekwame en betrokken instructeur. Hij probeert uit iedereen het beste te halen zonder te pushen. Nou ik zou daar best wel willen lesgeven. Voorlopig mag ik eerst een paar keer meedoen.






Back to normal? Thuis zitten de rietdekkers ineens weer op het dak. Want dat dak van de paardenstal moet ook nog. Herinner je je die troep die er vorige keer vanaf kwam? De hele tuin er onder? Nou echt iets om je op te verheugen dus!

Maar wat een vak zeg, rietdekken. Met dit weer!! Ja het was dan wel stralend zonnig, maar zo koud!! En dan op zo'n winderig dak, de hele dag, aan het prutsen met riet! Die mannen moeten wel een ijzeren gestel hebben. En koffie hebben ze ook al niet van mij gehad, vanwege die gymles ....

Morgen maar even goedmaken! Taart hebben we nog zat! :D:D





Back to normal ..... ja wat versta je onder 'normaal'? In Bussum was een normale maandag, s ochtends het hele huis doen, dan de boodschappen, en s middags als er nog tijd was een paar uurtjes in Moeskers Moestuin aan het werk. Dat was maandag.

Maar dat komt nooit meer terug. Hier heb je die regelmaat niet. Karin belt, of het goed is dat ze met pa het hooi komen halen. Tuurlijk. Wanneer? O, nu direkt. Oeps. Er staat nog allemaal rommel voor dat hooi, dat moet dus weg. Met een hond aan je veters. Die alleen maar wil voetballen.

Nou hij wil ook wel even bij Karin gelukkig!





Met z'n tweeen hebben ze dat hooi in een wip op de kar. Ik dacht, onee hij past nooit onder de kap door, zo hoog geladen, maar natuurlijk hadden ze daar naar gekeken en paste het precies.

Dag hooi!

Kom Brit, we gaan lekker voetballen. Laat die strijk maar zitten! :D