Toekomstplannen.

on zaterdag 29 november 2014




Het plannen maken begint weer. Leuk! Iets wat je 'op papier' bedenkt, een los schetsje, en dat straks ineens werkelijkheid is en groeit en bloeit in de zomer. En eten oplevert voor het hele jaar!

In 2014 was mijn doel om het hele jaar van de tuin te kunnen eten, het oogstseizoen zo lang mogelijk te rekken. Ik vind dat dat gelukt is. We eten al vanaf eind april van de tuin, en er is nog meer dan genoeg voorraad voor de rest van de winter, tot maart, april, als de nieuwe gewassen komen.

Die voorraad is trouwens nog steeds niet helemaal geoogst. Omdat ik graag wil zien hoe planten zich houden, als het kouder wordt. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de spinazie als het vriest? Gaat het dood, of gaat het in de winterstand, blijft het leven? 

Maar de pastinaken moesten er wel af vandaag, omdat ik dat wortelbed leeg wil hebben. En het is maar een klein beetje, ik had maar een rijtje van een meter gezaaid. 





Ze gaan in hetzelfde krat als de wortels, erboven op, met een laag zand ertussen. Daar komt dan weer zand bovenop, tegen het uitdrogen, en dan komt er een tentje over de krat en blijft hij buiten staan. Want in de kas was het te warm.




Terwijl het voor de wortels en pastinaken te warm was, is het voor de witlof juist weer te koud in de kas. Die groeit maar héééél langzaam! Dus de tweede lading heb ik thuis in een pot gestopt. Weer in zo'n modderbad. En dat staat nou bij ons in de bijkeuken.

Natuurlijk staat het daar in de weg. Nou, hopelijk blijft iedereen er met z'n tengels vanaf want het moet stik en stik donker blijven in die pot.





Vanavond ga ik verder met plannen maken voor volgend seizoen. Ben je ook al met een teeltplan(netje) bezig? En heb je er een specifiek doel mee? Lekker en gezond eten uit je tuin?

Mijn doel voor volgend jaar is een tikkie uitdagender dan dat van afgelopen jaar. Ik wil kijken of ik een groep van vijf (denkbeeldige) gezinnen gedurende 30 weken kan voeden! Van die 250 vierkante meter.

Ja en dat heeft weer alles te maken met de toekomstplannen die Paul en ik hebben ... maar daar vertel ik een ander keertje wel over!






ps. Een berichtje voor Linda die een pakketje zaadjes stuurde ... ik ben je emailadres helaas kwijt! Maar ontzettend bedankt! Wil je even reageren als je dit leest?

Ochtenddipje

on vrijdag 28 november 2014




Het is geen 9 to 5 job, hier op de tuin. Toch heb ik af en toe, net als iemand met een kantoorbaan, frisse tegenzin om er heen te gaan in de vroege ochtend. Ik hoef dan wel geen file in te duiken, geen eindeloze vergaderingen bij te wonen of lange rapporten te lezen.

Maar het is verduveld koud hier 's ochtends vroeg. En alles wat moet gebeuren, nou ja, moet gewoon gebeuren. Als ik het niet doe doet niemand het. Ook dat spitten niet.

Gelukkig is het met lichamelijk werk zo, dat na een ochtend-dipje, vanzelf de adrenaline gaat stromen. Na één baantje spitten voel ik me al weer de koning te rijk hier op de tuin, en heb ik medelijden met al die mensen die binnen zittend werk moeten doen. Die niet de zon zien stralen op omgeploegde aarde. Die geen gezellige roodborst hebben die ze op de voet volgt. Overal. Waar ik ook maar ga of sta!




Zo. Een deel van het wortelvak is omgespit. De wortels zijn allemaal opgegraven, het was niet veel meer, en in een krat met zand gelegd. Het is alles wat we nog hebben aan worteltjes. Ze krijgen een plekje achterin de kas.




Ook de rest van het wortelvak moet nu leeggeruimd. Alle bieten gaan eruit, dat is ook haast niks meer. 

En de schorseneren!! Die was ik compleet vergeten!! Ze zien er ook heel sneu uit, kleine plantjes zijn het. Goed, opgraven die handel, hoe gaat het met ze? 





Van de schorseneer eet je de wortel. Hij wordt ook wel 'armeluis-asperge' genoemd, omdat hij qua smaak een beetje lijkt op asperge. Maar hij is goedkoper en makkelijker te telen.

Náást de plant graaf je een diep gat, en dan voorzichtig de wortel losmaken. Zorgen dat hij niet breekt. Nou ..... het is niet de moeite waard! Hoezo makkelijk te telen?? Mijn schorseneren zijn klein, dun, en slap.


Omdat het ook nog veel veel werk is om ze schoon te maken, besluit ik om ze maar gewoon niet mee naar huis te nemen. Ze gaan rechtstreeks de compost op, en volgend jaar in de herkansing! Dan krijgen ze een betere plek.

Wat wel mee naar huis gaat, in verband met de vorstverwachting, zijn die laatste bietjes, de witlofpennen en de laatste droogbonen. Oja en die paar courgettes die hier nog lagen.



En dan zit de ochtend tuinwerk er weer op. 

Vanmiddag ga ik gezellig met Liek in Hilversum aan het sint-shoppen. Warme sjaals en warme pyama's en warme onesie's. Onesie's?? Ja ik had er ook nog nooit van gehoord maar ik ben weer helemaal bij!


designer-onesies


Het is een soort warm pyama-pak, aan één stuk. Bij voorkeur met dierenprint. Willen al die meiden ineens in lopen! :D:D

Als ik aan het koken ben komen de app-jes binnen van kinderen die ineens tóch thuis komen dit weekend ..  'oja, en ik zit al in de trein, ik eet ook mee hoor mam!'

Handig dan, zo'n tuin om de hoek! Even snel een wit kooltje halen, een een grote bak Cole Slaw is zo gemaakt. Past overal bij. En iedereen lust het. Ik maak de basis versie, ooit van een Amerikaanse vriendin geleerd. 

Je snijdt een witte kool zo fijn als je kunt, mengt dat met een dikke klodder mayonaise, een scheutje appelazijn, wat mosterd, en peper en zout. Als je hebt nog wat vers kruid erdoor, bijvoorbeeld dille. Heerlijke wintersla!



En tot slot ... nog een foto die niks met dit blog te maken heeft maar wat ik gewoon even wil opprikken hier als ideetje. Zag het vanmiddag ergens in een winkel in Hilversum, zo leuk gedaan die stoeltjes! Onthouden!



Fijn weekend allemaal!!

Dorre tuin en dorre hoofdhuid

on donderdag 27 november 2014




Bijna winter. Het is stil en koud op de tuin. En een beetje kleur, daar moet je echt naar zoeken. Daar is de natuur niet royaal mee nu. En waarom zou ze ook, er is toch geen bij te zien!

De hele tuin is een beetje grauw.





Toch gebeurt hier nog vanalles!

Want wat dacht je van de tarwe, die ondanks de vorst, en ondanks het feit dat hij maar een slap plantje is vergeleken met sterke broer rogge .... tóch is gaan ontkiemen?



De tarwekorrel hierboven was bovengronds terechtgekomen. Dan kun je heel mooi zien hoe zo'n zaadje zich ontwikkeld. En de grote broer rogge heeft al een tweede blad!



Alles groeit wel door, het gaat alleen heel erg langzaam. Dan lijkt alles dood. Maar kijk maar es van dichtbij naar een plantje, niks dood.

Soms moet je wel helpen. Over een stuk of wat bedden heb ik vandaag een laag bladeren uitgespreid. Om het groen te beschermen tegen vorst, maar ook ook tegen vraat trouwens. De konijnen vinden het blad van de tuinbonen erg lekker.




Mocht je dat ook gaan doen, maak die laag dan niet te dik. Vooral niet bij bijvoorbeeld knoflook, anders kunnen die sprieten er niet goed doorheen. Bij de tuinbonen kun je ze om de planten heen leggen.

Na het blad strooi ik er wat tuinaarde over anders waait het blad zo weer weg.




De bessen, aardbeien, bloembollen, tuinbonen en knoflook zijn nu allemaal ingepakt. Daar hoeven we vóór februari niet meer naar om te kijken!

Heb je wel es stilgestaan bij prikkeldraad? Hoe simpel en slim bedacht dat is?




Als je écht zelfvoorzienend zou willen leven, is het ook nog eens niet moeilijk om te maken. Twee draden om elkaar wikkelen, stukje draad eromheen, met een tangetje twee scherpe punten eraan knippen. Nou, kom er maar op!

Maar de stukken die ik achter de bijenkasten vind, moeten daar toch weg. Want prikkeldraad daar struikel je makkelijk over, en je zal maar tegen die kasten aanvallen! Ik knoop de losse stukken aan elkaar, en wikkel ze om een paar bomen. Het is mijn bedoeling om daar een scherm te maken, zodat de kasten niet meer zo goed te zien zijn vanaf het pad achterlangs.





Er komen takken rechtop, tussen het prikkeldraad gehaakt, en nu hoop ik dat hier klimop en braam tegenop gaat groeien, zodat er een natuurlijk scherm komt. We zullen zien.

Vandaag gaan er kruiden mee naar huis. Deze twee kunnen niet tegen vorst, en die wil ik bewaren.





Dille en koriander. Dille is makkelijk, die kan je gewoon drogen. Koriander is lastiger. Als je die droogt of invriest verliest hij z'n smaak. Misschien in ijsblokjes invriezen? Ook maar weer proberen.





Laatste tuinklus is een dikke bos rozemarijn knippen.

Er zijn namelijk weer gezinsleden met last van de hoofdhuid. Droge jeukende hoofdhuid (nee geen luis hoor die tijd hebben we gelukkig gehad!!) en roosschilfers ... Dat heb je vaak in de winter als de verwarming aan gaat. En rozemarijnshampoo helpt goed tegen problemen met de hoofdhuid.




t Is heel simpel te maken. Prop een lege fles vol met rozemarijntakken, beetje aandrukken en kneuzen in de fles. Dan giet je er een fles milde biologische shampoo bij. Even schudden dat er onderin geen luchtbellen meer zitten. En klaar.





Nu twee weken laten staan. Lege shampoofles bewaren want na twee weken zeef je het en doe je het terug in de lege fles. En dan twee keer per week daarmee wassen. Het is géén snel middeltje, zoals alle kruidenkuurtjes, het duurt wel twee maanden voordat je huid opknapt, maar het helpt gegarandeerd.

Tuurlijk kun je ook rozemarijnshampoo kopen maar dit is heel geconcentreerd, en leuker!!



Toegankelijke groente.

on woensdag 26 november 2014



Wat voederbieten zijn voor vee ...




..... dat zijn groenten als wortelen en pastinaken eigenlijk voor mensen.




.... namelijk, de mogelijkheid om midden in de winter nog verse groente te eten, zonder truukjes met drogen, koken, zouten of zuren. Gewoon, een wortel, middenin de winter, uit het zand. Of een pastinaak ... die kan gewoon met de vorst in de grond blijven.

Graaf hem op als je honger hebt, en eet smakelijk!

Maar ..... je moet dan wel flinke trek hebben ... want éérlijk gezegd vind ik de pastinaak niet zo lekker.






Schoonschrappen, in stukjes snijden, zo rauw ruikt het een beetje als mierikwortel. Daarna in blokjes, gebakken met knoflook, gesmoord in een kruidig sausje. Het rook verrukkelijk!!




Maar eerlijk .. ik vond het niet heel lekker. Nou zeg ik al twintig jaar tegen de kinderen: geeft niks, je hóéft ook niet alles lekker te vinden. (maar wel opeten he) En nu moet ik dat dus tegen mezelf zeggen. Het is mooie winterkost, het is vers, dus het gaat vanaf nu vaak in ons menu. We wennen er wel aan!

(Maar als iemand misschien een bijzonder receptje heeft hou ik me aanbevolen!!)

Kijk ... dit is dan weer heel tof, die courgettes, die dank zij de 'truuk' van met olie insmeren, zomaar ineens tot bijna december nog goed blijven! Ja daar lusten we wel pap van!




Met de wortels had ik ook wat moeite vandaag. Ze waren erg klein, dus nogal veel werk om te schrappen, en echt mooi schoon krijg je ze niet want de wortelvlieg heeft flink z'n best gedaan. Allemaal gangetjes gegraven in die wortels!

Heel zoet waren ze ook niet, maar nog prima geschikt voor woensdag soep-dag!



Wat ik eigenlijk wil zeggen ... wintergroenten zijn wat minder .... toegankelijk soms, dan die heerlijke sla kropjes en bietjes en boontjes in de zomer. Je moet als het ware even een knop omzetten. Maar het went! Recepten uitwisselen helpt ook! Of ervaringsdeskundigen raadplegen!




Zouden koeien daar nou ook over zeuren? Zo aan het einde van de winter?

'Bertha ben jij die bieten ook zo zat?'
'Ja Clara, geef mij maar mooooooooohooooooo .. mals gras!'