Rare tijden.

Het zijn rare tijden. Eerst kwam, pardoes en véél te vroeg, kleinzoon één. Wolfje. Inmiddels alweer ruim twee-en-halve maand oud. En je herkent hem niet terug, zo flink en stevig als hij geworden is. Zijn koosnaampje klopt als een bus want hij eet en groeit als een wolf!

En vorige week kwam pardoes en véél te vroeg .... kleinzoon twéé. Beertje. Bijna zés weken te vroeg kwam hij. Beertje is inmiddels met zijn paps en mams verhuisd naar een kleiner ziekenhuis, en gaat elke dag een stukje vooruit. Ook al zo'n bikkel. Nou ja, bikkeltje. Zó klein, maar tegelijk ook zó'n dapper manneke. 

En .... Paul en ik hadden toevallig midden in al deze familie uitbreidingen ook nog onze Grote Vakantie gepland! Haha, onze 'Grote Vakantie' duurt altijd drie dagen en is altijd in oktober of november. Want eerder kan ik niet weg vanwege de tuin. Zie je waar we waren?

Yes!! Goed geraden! We waren op Schier. Want daar gaan we altijd heen. 

Elke keer heerlijk om daar langs de golven te banjeren over dat eindeloze strand. We hadden dit keer harde wind, felle regenvlagen, met tussendoor ineens weer stralende zon. Fabelachtig mooie wolkenluchten, krijsende meeuwen, en óveral schitterden kleine felgekleurde pareltjes tussen het groen.

Rozenbottels, meidoornbessen, bessen van Gelderse roos en duindoorn. En nog veel meer. Práchtig. Enne .... óók wat geplukt natuurlijk! Om uit te zaaien in onze eigen wildernis. 

En op ons huis werd intussen goed gepast! Wolfje was daar, met Poek en Steijn. En die hebben zich heel goed vermaakt op de boerderij. Voor de dieren gezorgd, en eitjes geraapt en lekker  gelummeld. Wolfje had overdag zijn eigen hoek in de kamer. Hij sliep daar als een roos.

  

En vandaag waren we weer thuis en stond er meteen een volgende lange rit op het programma. Namelijk naar Capelle aan de IJssel. Naar Bob en Merel en Beertje in het IJsselland ziekenhuis. 

Onderweg in de auto heb ik zakken met gedroogde maiskolven mee. Die kolven pel ik tijdens het rijden. Dat is een leuk werkje en je wordt er niet wagenziek van.

Maar natuurlijk niet alleen maar maiskolven. 

                              

En zo kwamen we aan in het IJsselland ziekenhuis. En daar ligt een héél klein mannetje, dat elke dag wat groter en sterker wordt. Dat al zienderogen vooruit gaat. En dat al het grootste deel van zijn voeding al op eigen kracht naar binnen krijgt. 

Allemaal puur .... mama. 

🙏🙏🙏

🌼🌼🌼

En dan ... de tuin. Daar is ook weer een en ander gebeurd. 

Het lijkt misschien nogal wreed. Want de planten waar een heel seizoen voor is gezorgd, en die prachtige royale oogsten hebben afgegeven, die worden nu domweg ... platgewalst. 

Ze sterven dan af, onder de laag compost, en vormen zo een vruchtbare bodem voor het nieuwe leven, volgend jaar.  

  

 
Zag je het?

Zo op de foto's lijkt het van hup hup hup klaar. Maar het gaat langzaam. Dat maaisel moet ik steeds per kruiwagen halen, van het weiland. En dan nog wat mest ertussen, en dat komt weer ergens anders vandaan. Maar het heeft niet zo'n haast. De winter is nog niet in zicht. 

En de rozenbottels en bessen van Schiermonnikoog ga ik dus uitzaaien, achter langs de tuinen en langs het weiland. Maar ik had er véél te veel. In alle zakken en tassen vond ik ze terug. Sjonge, wat ben je dan een hamster weer!  

Nou, dan ook nog maar wat jam maken.   

Er kwamen vier potten rozenbotteljam vanaf. En na het koken van de jam had ik nog een vergiet vol van die prut over. En daar zaten nog heel veel hele bottels in. Want die dingen zijn taai joh, die kook je niet zo snel kapot. 

De overgebleven prut heb ik dus maar weer te pruttelen gezet. Met ... een tomaat erin. Die lag hier nog op het aanrecht, en dat leek me wel wat. Ik ga hier nog wat sap van trekken. Sap met een extra twist. Rozenbottel-tomaat. 

Raar?

Nou ja, ik zei het toch?

Het zijn rare tijden!

Jaarclub en Beer.

Gewapend met een grote pan vol vers geoogste en gesneden soepgroenten, en dito salade, reed ik vrijdagmiddag de A28 op. En meteen patsboem de file in. Vóór Zwolle al! En dat was de eerste. Er volgden nog files bij Amersfoort, Amsterdam en nog ergens op de A4. 

En toen was ik er. Half vijf. 

De reis ging naar Oud-Ade, een gehuchtje in de Akkerslootpolder. Ik had er nog nooit van gehoord dus was erg benieuwd. We zouden daar in de buurt ons 8e lustrum van de jaarclub vieren. 

In Oud-Ade zag ik meteen een mooie kerk. Met een prachtige pastorie. Ik ga daar nu niet over uitwijden want dan komt dit blog nooit af. Klik maar op de link. En iets verderop, een molentje. Wat geen wonder is natuurlijk met al die vaarten en polders daar. 

En dan helemaal aan het einde van een doodlopende weg die kronkelde door vaarten en langs grote plassen water, daar was het eindpunt. Een leuk houten huis, waar wij met z'n achten het weekend hebben doorgebracht. 

Nou, alles uit de kratten en meteen maar soep koken, salades en stokbrood, wijntje erbij, en vooral bijkletsen. 's Avonds een paar uur met z'n allen in de jacuzzi. Allemaal prima geregeld door Nicoline en Karin! 

Zaterdag gingen we naar de Hortus in Leiden. In zo'n lange limousine. Wij natuurlijk gillen, toen die slee over een hoog rond bruggetje moest en de bodem zowat de grond raakte. Maar het ging natuurlijk goed.

In de Hortus was het weer vooral bijpraten en eten en nog meer kletsen. Haha, en eerlijk gezegd, géén plantje gezien daar. Alleen de mooie prenten aan de muur. De echte planten, die houden we maar tegoed. Wel kocht ik nog wat zaden (van sesamplanten) en bijzondere bollen want dat kan je als tuinder natuurlijk niet laten.

Daarna hadden we een uurtje 'vrij' en omdat het regende dat het goot liepen Ilene en ik de eerste de beste 'meuk' winkel in. Wat een schot in de roos bleek, want het was écht een juweel van een antiek-kringloop winkel. Het heet 'Anterieur' en zit aan de Nieuwstraat 23.

Echt de moeite waard! Niet alleen vanwege de bijzondere spulletjes, maar vooral de winkel zelf. Het is een kruip-door-sluip-door winkeltje, met zoldertjes, hoekjes, ineens een mooie binnentuin (met een binnenmuur uit vijftienhonderd-zoveel) en dan daar achter weer een oud binnenkamertje met nóg meer antiek.

Wij keken onze ogen uit!

Ja hoor, en daar was de slee ook weer. Precies op tijd. En we werden netjes weer afgeleverd bij ons huis in Oud-Ade.

En daar was Mark, de neef van Karin, al voor ons aan het koken. Géén boerensoepje dit keer en geen ratseflats salade, maar echte haute cuisine. Man, wat kon die neef goed koken!

Het is dan ook zijn vak. Hij is chef kok. Je kan hem inhuren. Zoek dan op 'Ligtvoet Kookt'

En zondag een heerlijke wandeling langs het strand in Noordwijk. Wat een zegen, als je dicht bij de zee woont. Dat missen we wel in het oosten hoor! Je hele hoofd wordt leeggewaaid. En die schitterende luchten!

Dat was écht een fijn weekend. Met acht hele toffe meiden. Waarvan ik blij ben dat ik ze al veertig jaar ken en veel lief en leed mee heb gedeeld.

✨✨✨

Maar er was nóg iets gaande dit weekend .... 

Ik kraag zaterdag ook nog een telefoontje. Van zoonlief. Van een hele trotse blije zoonlief!

'Jullie hebben er een kleinzoon bij!'

En ja hoor. We zijn alwéér opa en oma geworden. En alwéér, onverwachts vroeg. Het kindje werd eind november verwacht. En dit keer zijn Bob en Merel de superblije ouders.

Het is een gezond en prachtig jongetje. Ruim vijf weken te vroeg, maar alles lijkt prima. De ouders zijn dolblij en mogen alle verzorging zelf doen. Dat is zo fijn in zo'n ziekenhuis, dat dat kan. 

Dus zondagmiddag reed ik vanuit de polder, meteen door naar Rotterdam en kon dit prachtige mannetje van dichtbij bekijken. Wat een plaatje. Zo'n engelachtig gezichtje. 

 

Maar je zal zien, het wordt een ontzettende boef!😄

Blognaam is voorlopig ..... Beertje.