Halloween.

on dinsdag 31 oktober 2017





Vandaag Halloween. Maar daar merk je niet veel van hier in Punthorst.

Halloween is op 31 oktober, de avond vóór Allerheiligen, op 1 november. Dat is een roomse feestdag waarop alle heiligen worden vereerd en herdacht. Maar ook .... heeft het te maken met de oogst! Want op Halloween was de oogst binnen en lag het zaaigoed klaar voor het volgende jaar, en dan was er wel even tijd voor een feestdag.

Nou op Moeskers Moestuin zijn we nog niet zover. Hier is het nog steeds druk en er is helemaal geen aandacht voor Halloween. Of tijd om pompoenen uit te hollen.

Ik heb vandaag beide huizen schoongemaakt, en kwam toen die noten tegen.





De walnoten uit de boomgaard. Die liggen op een van de slaapkamertjes in de paardenstal. Want daar is vloerverwarming en dat was wel een goeie manier om die noten te drogen.

Van noten weet ik niet veel. Hoe lang moeten ze drogen, bijvoorbeeld. Weet jij het?

Ik niet. Maar deze noten gaan nu in manden want ik wil die vloer schoonmaken. En er liggen nog noten in de werkschuur, die door het vocht al wat achteruit gaan, en die moeten hier nu komen.





Dus de droge lading noten gaat in een mand en in een kussensloop. Vloer schoonmaken, kleed uitkloppen. En dan deel twee erop.

Hopelijk droogt dit nu ook snel. Best handig zo'n warme vloer!





Verder wat kleine klusjes vandaag. Zoals elke dag eigenlijk. Ik heb de rabarber verplaatst. Alwéér! Want de rabarberbladen hingen deze zomer over het stroomdraad heen, waardoor dat niet meer goed werkte.

Dus moest dat weer ergens anders. Ik dacht dat het een klusje zou zijn van een uurtje .... maar die planten hebben e-no-re-me wortelkluiten gekregen!! Wow. In één seizoen.






De dikke reuzen kluiten worden naar de andere kant verplaatst. Een plek in de halfschaduw. Dan kan wel voor rabarber.

Dan de aardbeibedden. Die moeten gewied.





Het groen laat je gewoon liggen. Als het los geschoffeld is, hark je het over de aardbeiplantjes heen. Het is een beschermlaag tegen de vorst, en meteen voeding.

Ben je bang dat het onkruid weer gaat vastgroeien? Nou, dat zal zeker gebeuren. Maar het geeft niet, want het meeste ervan kan je gewoon opeten, stop het maar in de stamppot. En als het gaat vriezen is het zó weg.

Ook het omkeren van de composthoop is klaar. Het was al wel donker. Kun je het zien?





De vloeren dweilen ... dat doen we dan wel 's avonds.

Je moet de klussen maar omkeren, als het zo vroeg donker wordt!


Dagje stad.

on maandag 30 oktober 2017




Amsterdam .... wat is dat toch? Wat maakt die stad zo leuk?

Meteen al, als je het station uit komt ... dat wijde open plein ... de rinkelende trams ... al die toeristen, de grachten, het mooie Victoria hotel.





Waarom is een stad leuk? Waarom trekt dat zo? Waarom zijn daar miljoenen mensen?

Zijn het de gebouwen, de pleinen, de restaurants, de kneuterige stadwinkeltjes? De luxe en de snelheid? Het lekkere eten?


   




In een stad is het leven sneller en flitsender. Mensen denken sneller, praten meer en praten sneller, leven sneller.

Als ik wekenlang op de boerderij ben geweest, mag ik graag even wat stad inademen. Je kijkt je ogen uit. Hoe de mensen eruit zien, de etalages, de prachtige gebouwen, de marktjes en de winkeltjes. Er is zoveel te zien. Het is haast niet bij te houden zoveel als je ziet.

Kijk. Daar is het doel van mijn reis. Raamplein 1.




Daar vertel ik later wel meer over.

Na een uurtje sta ik weer buiten. Leuk, verder met mensen kijken. Het is eind oktober. De grootste stroom toeristen is opgedroogd. Je kunt nu weer normaal over de grachten wandelen. Kijken naar de gebouwen. En naar andere dingen.

Ook in de een stad is natuur.





En etalages natuurlijk. Een stad is vooral ook een plek om je geld uit te geven.

Water is er ook, en zon.








De gebouwen .... die zijn schitterend!

Voor mij is de grootste aantrekkingskracht van een stad ... de gebouwen. De geschiedenis die je ziet. Je kunt je hier voorstellen hoe het er twee eeuwen geleden uit zag. Op een dorp heb je dat niet zo. Daar is alles praktisch. Vrij nieuw. En functioneel.

Hier in de stad zijn dingen te zien van eeuwen en eeuwen oud.






De prachtige Krijtberg Kerk, aan het Singel, met zijn twee torens die schitteren in de zon. Daar vieren al eeuwenlang de Roomsen hun missen.

En gewoon, kazen op straat. Waar zie je dat nou elders in Europa? Toch alleen maar in Amsterdam?






Sjieke restaurants en eenvoudige huiskamerrestaurants. In een kelderwoning.

Dat laatste lijkt mij erg leuk. Wel jammer dat je niet gewoon binnen kunt lopen maar een afspraak moet maken. Dat maakt het dan weer minder huiskamer.






Ook de mensen in een stad zijn interessant om naar te kijken. Zoveel verschillen. Vanuit de hele wereld komen ze.

Ik snap dat best. Als je ziet hoe mooi Amsterdam is en hoe mooi het zijn geschiedenis heeft bewaard en gerestaureerd, dan wil je dat toch zeker zien als zeg Chinees of Braziliaan?

Die hebben deze cultuurhistorie niet. Wel een andere, maar niet deze!






Haha als je de stad een beetje kent kan je mij zo volgen op mijn rondje stad. De toeristische route heb ik gelopen.

Shoppen doe ik niet. Zonde van de tijd. De winkels zijn toch overal hetzelfde. Voor mooie spullen en kledingwinkels kan je ook in Zwolle terecht en zelfs in Staphorst.

Het is de stadssfeer. En de historie. Die is hier uniek!






Weer terug. Naar het station. Zelf heb ik ooit twee jaar in deze stad gewoond, en Centraal Station blijft altijd zo'n vertrouwd gezicht.

Een baken.

Net als de Nicolaaskerk. Daar moet je ook echt eens binnenlopen. Zo mooi als die is! Ik had vandaag geen tijd.





Ook héél vertrouwd is ... dat je met de trein altijd ergens oponthoud hebt.

Ik moest een half uur wachten in Almere. Maar gelukkig ... had ik net iets te lezen bij me, wat  toevallig ging over 'wachten'.

Eventjes heel kort de essentie. Een moeder en zoon zitten op de polikliniek te wachten op hun beurt. Zoonlief heeft zijn enkel geblesseerd, en klaagt over 10 minuten wachten. Verderop zit een echtpaar te wachten, waarvan de vrouw zichtbaar pijn heeft. Als zij aan de beurt zijn zegt de man tegen zijn vrouw ... 'het viel mee he? We hoefden maar een uur te wachten.'

De moeder legt uit aan haar zoon. 'Zie je het verschil? Jij verwachtte dat je meteen geholpen werd. Zij gingen er van uit dat ze moesten wachten.'

Haha ook al is het dan op het station van Almere! Daar kan je ook weer wat leren!





Weer thuis!!

En dan gaan we gewoon weer verder met de oneindige reeks werkjes hier op de boerderij. Vandaag de composthoop keren. Nou ja de helft. Morgen is er weer een dag.






Nog 'even snel' een blogje. Maar nee hoor. Ik krijg les van de dieren, in onthaasten.





Elke avond ligt ze op mijn toetsenbord. Te liggen.

Alsof ze wil zeggen ... rustig aan jij.  😉😉