Grote verhuizingen.

'Als de zwaluw ons verlaat,' is een mooi oud gedicht. Ik moest daar vanmorgen aan denken, toen ik met Brit over het land liep, en hoog boven ons de mooie zwarte acrobaatjes zag, die we nu elke ochtend zien. De zwaluwen, in april kwamen ze terug uit warme landen, en de hele zomer hebben ze ons vergezeld.

Op de moestuin scheren ze elke dag over mijn hoofd en vangen alle vliegjes en mugjes en beestjes die daar in wolken boven de gewassen zweven. Later op de avond jetskiën ze over de golfjes van de sloot. Ook daar, mugjes vangen, en misschien een snaveltje vol water.

Soms, midden op de dag, rusten ze even uit op het hek bij de stal. Meestal is dat een echtpaartje, soms ook met hun jongen. Die jongen, die allemaal onder ons dak zijn geboren. Het zijn zulke vrolijke vriendjes. 

En nu ..... Het Grote Vertrek. Al wekenlang maken ze oefenvluchten, steeds verder, steeds hoger, en in steeds grotere aantallen. Ik kan er niet genoeg van krijgen, zo mooi als ze buitelen, en nóóit een botsing. En zo sterk als die jongen ook al zijn! Binnenkort, vandaag of morgen, vliegen ze weer naar verre oorden, die de meesten nog nooit hebben gezien. Toch weten ze precies de weg, strak over rivieren en hoge alpen, in een rechte lijn naar de evenaar.

Nog éven genieten!

Het is één en al verhuizingen, deze dagen. Niet alleen van de zwaluwen, maar ook ... 

..... hebben we vandaag de bijen verhuisd. De kasten, vol met nijvere werkbijtjes en vol met honing, gaan weer mee naar de winterplek. De bijenstal van Jan. 

De kasten zijn erg zwaar, en na een paar kiekjes ben ik maar gauw gaan helpen met het tillen. Je zal maar zo'n kast met daarin een paar duizend bijtjes laten vallen ....... 

En dan is deze plek in het bos ook weer leeg. De laatste spullen halen we later op. Eérst de bijen verhuizen. Hoe korter dat duurt hoe beter. 

Nog even een blik in de verte, waar de zon op de uitgebloeide vaalpaarse heide schijnt. Nee er is hier nu niet veel meer te halen voor de bijen. Tijd om ze in te winteren!

Dat inwinteren, en de honing weghalen (een deel) en het 'honing slingeren', dat komt later. Want er waren ook nog twee koeien. Die ook vandaag gingen verhuizen. Maar dat liep niet helemaal naar wens. 

Haha je ziet alleen een foto vóór en een foto ná, maar in de tussentijd hebben de koeien zowat op zolder gezeten. Ze schoten alle kanten op. En dat kwam omdat Bonnie niet over de tegels wilde lopen, die ik voor de stal had gelegd. Dat is bedoeld zodat ze met droge voeten in de stal komen.

Maar Bonnie heeft maling aan droge voeten, en ze vindt die tegels eng. Dus brak ze door het gespannen lijntje en ging toen doodleuk over het erf kuieren. Waar gewoon gras is. Pompiedom, dacht ze, ik ga maar eens die kant op. Bij de hooizolder wilde ze wel omhoog, naar het hooi, maar gelukkig lukte het toen om haar met een emmer brokjes weer de andere kant op te krijgen.

En nu staan ze beiden dus in de stal. Terwijl ik ze eigenlijk naar een ander weitje wilde verhuizen. Maar, mislukt dus. Morgen maar een tweede poging wagen. (In de stal zie je trouwens hoe Bonnie de hooivoorraad ontdekt en daar alvast aan gaat knabbelen over het schot heen 🙈🙈 .... nou hoe dat afloopt ... we zien het morgen wel!)

Allemaal verhuizingen. Maar een wereld van verschil. 😊  

 

Net eekhoorns.

Van 't weekend zouden Paul en ik weg, voor een mini vakantie van 3 dagen in Limburg. Ik had me verheugd op heerlijke wandelingen en gezellige restaurantjes .... maar helaas, het ging niet door. Brit had een raar soort hoestje, wat kennelhoest bleek te zijn. Het is onschuldig, maar wel besmettelijk, en ze kon dus niet naar de kennel.

En Brit is een echte boerderijhond en géén camperhond .... dus .... bleven we thuis. Het zit ons niet mee met de tripjes. Het vorige geplande tripje in het voorjaar ging ook al niet door vanwege een migraine aanval van mij. 

'Nou,' zei ik tegen Paul, 'dan ga ik naar Marjan.' Zo gezegd zo gedaan. Zus en ik troffen elkaar zaterdag op de streekproducten markt, op Landgoed Ewsum in Middelstum.  

Het is erg leuk. zo'n markt, maar ja ... precies al die dingen die daar verkocht worden aan groenten en weckspullen en potten jam en siroop enzo ... dat heb ik hier ook allemaal. De kruidentuinen en de moestuinen op het landgoed waren wel weer erg inspirerend, zózeer zelfs, dat ik daar geen foto's van heb. Haha want zo gaat dan dan. 

Hun pompoenen waren een stuk groter dan de mijne, dat wel.😄

Daarna nog even pierewaaien bij Marjan thuis, en toen weer op huus an.

Wat je hierboven ziet is de popmais, voor popcorn. Die moet héél goed drogen. Anders popt hij niet. Ik heb de kolven met wasknijpers aan een rek gehangen. Als het regent kan het rek dus zó naar binnen. Zo moet het wel lukken, dacht ik. En zo probeer je elk jaar weer wat nieuws uit.

Oogst opslaan. Een groot deel van de oogst slaan wij rechtstreeks op. In onze magen. Ja echt, bakken en bakken vol eten we gewoon maar meteen op. Zoals ook veel courgettes. Hieronder zie je wat er zoal in zo'n courgettesoepje gaat. Ik laat het zien vanwege de sliert oostindische kers, die erdoor ging. Je hebt hem misschien zelf ook wel in je tuin staan, en hij smaakt erg lekker, een beetje peperig, in een soepje. 

Zo'n bloem leg je er dan natuurlijk bovenop. En dan snél opdienen voor de bloem zinkt.😄

Bij het oprooien van een paar wortels kwam ik wel vijftien rupsen tegen van de koninginnenpage. Dat is die supermooie vlinder die we hier maar héél zelden zien. Laat die rupsen dus vooral zitten, als je ze ziet. Ze eten wel wat van je loof op maar daar kunnen de wortels best tegen. En dan heb je volgend jaar misschien ook die mooie vlinders! 

De rupsen zitten dus op het wortelloof, maar ook op de schermbloemen van dille en venkel en van pastinaak enzo. De rups alleen al is adembenemend mooi! 

Ik had de wortels nodig voor weer zo'n verse bouillon. Verse bouillon maken is éven een beetje werk, maar dan ben je voor een half jaar klaar. Ik neem altijd 4 soorten groente, namelijk wortel, prei, ui, en kool of knol. Van alles ongeveer 250 gram. Dan fijnmalen met nog wat verse kruiden en een pepertje.

Als de groente fijn is, laat je de mixer aan staan en voegt er zout aan toen. Ik nam iets minder dan een pond zout, op een ruime kilo groenten. Minder zout kan ook maar dan heb je kans dat het gaat fermenteren (verzuren). In de verhouding hierboven blijft het zeker een half jaar goed in de koelkast.

Zo heb je dan ruim drie pond verse bouillon waar je élk gerecht mee op smaak kan brengen. Je hebt dan maar één of twee theelepeltjes nodig. Het is ook heel lekker voor een cup-a-soepje.

Jaja we zijn net eekhoorns hier, deze weken. Steeds maar slepen met voedsel en alles in orde maken om het te kunnen bewaren. Het is soms ook wel eens met frisse tegenzin. Ik zou best een dagje naar Amsterdam willen, of naar Utrecht, naar één van de dochters. En dan cappucino op een terrasje. Kleren en schoenen passen. Een zak patat. Een leuke film.

Haha maar dat moet nog éven wachten. Nog een paar weken!

Vandaag was er iets anders leuks namelijk het dorsen van weer een deel van de rogge. Dat is een leuk klusje, vooral als je van meppen houdt! Want het graan sla je letterlijk uit de aren. Kijk maar even op het filmpje, als je wilt zien hoe dat gaat.

Het is wel érg slecht te verstaan, wat ik allemaal vertel, en mijn hoofd zie je ook haast niet. Maar je krijgt wel een indruk van het dorsen. En voor kattenliefhebbers is het ook leuk.🐈🐈🐈

De rogge was al een tijdje schoon op, dus ik heb meteen wat van het uitgedorste graan gebruikt om het te malen. De helft rogge en de helft mais. Dat geeft een heel lekker meel voor pannenkoeken. En die aten we dus vandaag.

Handig he, zo'n graanmolen. Ik kreeg hem op mijn verjaardag vorige maand. Blij mee!!

 

Wie niet waagt .....

September ... wat een heerlijke maand .... al is het dan ook een hele drukke maand. Oogsten oogsten, en voorbereiden voor de wintermaanden. Maar, het weer werkt érg mee! De ochtenden zijn koel en soms zelfs al wat mistig, maar 's middags is er dan vaak milde zonneschijn met een prachtige ijle blauwe hemel. En nog steeds zijn de avonden lauw, met heldere sterrenlucht. 

De vruchten van tuin en veld rijpen goed en we hebben dit jaar, ondanks enorme slakkenplaag en een lang en koud voorjaar, toch een prachtige oogst. Het is nu hard werken om alles binnen te krijgen en alles te verwerken, maar wat een weelde .... al dat mooie en lekkere voedsel .... gegroeid onder onze handen.

Bella en Bonnie staan nog steeds volle dagen op het weiland. Ook dat is weelde. Want ik hoef nu nog even niet aan het stal uitmesten en hooi en groenten hakken en voeren, en water aanslepen. Ze krijgen alles nog gewoon van weilandgras en slootpomp. Maar lang zal dat niet meer duren. Het gras op het weiland wordt al schraler, en binnenkort moeten ze weer (deels) op stal, en bijgevoerd.

Vandaag kregen ze alvast allebei een lekkere zoete Bigbeet. Het was erg grappig om te zien, want koeien hebben bovenin hun gebit géén tanden, alleen maar kiezen, en zijn dus wel even bezig om zo'n enorme biet naar binnen te krijgen. 

 

 

Omdat ze binnenkort weer op stal komen was ik vandaag bezig met de stal in orde maken. Laatst, een paar weken geleden, kwam er nog wat hooi. Maar hooi in september geoogst kan soms wat vochtig wezen, en de pakken waren dan ook héél zwaar.

Die pakken hebben eerst een poos in de stal gestaan, los van elkaar. Vanwege eventuele hooibroei. En vandaag moesten ze dus worden opgestapeld, náást de stal, en dan moet je pak voor pak naar boven werken. Dat is een heel ding. Gelukkig ontdekte ik deze zomer een slimme manier van zulke pakken omhoog krijgen. (Wat ikzelf erg slim vond maar wat de halve wereld natuurlijk allang weet en doet) 

Niet gewoon tillen en trekken en met veel kracht omhoog sjouwen ...  maar ......

....... KANTELEN!!!!!

Ik laat het even zien in een filmpje. 

Het is wel zo dat aan het einde van het filmpje er ineens mensen op bezoek kwamen .... dus het einde is een beetje raar. Maar je ziet wel goed hoe je een loodzwaar pak hooi (ruim 30  kilo) vrij makkelijk omhoog kan werken. 

Door het hooi éérst als een ´trap´ op te stapelen en de volgende pakken via die trap omhoog te kantelen. 

 

En zo kwam het stalwerk vanmiddag gelukkig af. Links is het deel waar de koeien straks staan, en rechts staan nu zo´n zestig hooipakken. De rest, zo´n 100 stuks, staat in de kapschuur. Ook is er een nieuw 'terrasje' gemaakt van een paar oude tegels. Mooi is het niet maar dat maakt Bonnie en Bella niet uit. Door zo'n stukje terras vlak voor hun stal komen ze met vrij droge hoeven binnen. En droge hoeven betekent gezonde hoeven, bij koeien. 

Allemaal door schade en schande ondervonden! 😏

De kipjes zijn er ook steeds bij. Ook als ik in de stal werk. Zodra ik zo´n pak hooi ergens neerzet zitten ze erop en willen ze daar meteen een ei bovenop leggen. Wat dan weer niet mag, van mij. Ik shooh ze eraf.

Maar kijk nou wat een mooi tweetal. Het zijn broer en zus. Ze zijn al maandenlang uit het ei, maar nog steeds onafscheidelijk. Wat mij ontroert aan kippen is hoe broertjes en zusjes uit hetzelfde broedsel heel lang en heel trouw bij elkaar blijven. Echt, jarenlang wel. 

Zo aandoenlijk. 

Of het gevolgen heeft voor inteelt weet ik eigenlijk niet. Maar echte inteelt problemen hebben we nog niet gehad dus dat zal wel meevallen.

Tja, en verder, wat we zoal doen .... is vooral bezig zijn met oogsten. En manieren verzinnen om het te bewaren. Dit jaar probeer ik om courgette te bewaren door het te drogen, in plakken. Voor winterse lasagna. En ook heb ik rauwe tomaten in potten gefermenteerd, in zout water.

Gewoon, proberen. Want wie niet waagt ....

....... die mist heel wat!😊

 

Soepje, iemand?

 

😄😄

Sebastiaan.

Elke ochtend als ik het gordijn openschuif dan zit hij daar. Sebastiaan. In Bussum was hij ook al bij ons. Toen zat hij voor het keukenraam. Elk jaar, vanaf half augustus, weeft hij zijn web voor een van onze ramen en gaat in het midden zitten.

Wachten. Op het voer.

Zo'n spin he, die zou je eigenlijk benijden. Die zit daar maar en de hele tijd vliegt er heerlijk eten zó in zijn web. Hoplakee. Hij hoeft niks te doen. Alleen maar er rustig naar toe te wandelen en hap, buikje is weer vol en rond.

Hij vangt zóveel eten, dat hij ook, net als ik, voorraden aanlegt. Dat hoeft niet gedroogd, gekookt, gekoeld, geroosterd, geweckt of ingevroren te worden. Nee hoor. Hij weeft er een mooi duurzaam pakketje omheen en daar blijft zo'n vliegje dan héél lang goed in.

In de paardenbak wémelt het ook van de spinnen. Vandaag heb ik er eens op gelet .... ik zag wel twaalf verschillende soorten. Wat dacht je bijvoorbeeld van deze? 

Dit is de wesp-spin. Of tijger-spin, wordt hij ook wel genoemd. Griezelig om te zien maar totaal onschadelijk.

Mooi he?

Ja, op dit moment, begin september, kan ik ze écht benijden .... die spinnen. Na twee seizoenen 'pieken' op de moestuinen en op de boerderij ... ben ik best moe. Lekker een tijdje in zo'n web hangen ..... haha ik zou er heel wat voor geven. Maar alle oogst is er nog lang niet af. De grote bulk moet nog komen.

Nog even doorzetten, tot eind september, schat ik zo. 

Ik neem wel wat meer rust, deze weken, en ook eventjes afscheid van het blog. Nou, misschien plaats ik wel af en toe een fotootje ... zo'n leuke als deze .... voor jullie om lekker van te dromen!😄😜

 

 

Tot gauw weer hoor! Ik wens je een hele fijne september!