Nieuwsgierig.

on zondag 30 april 2017



Tijdens het vaste avondrondje .... bij het maken van de 3428e zons-ondergang-foto sinds we hier wonen .... had ik vanavond ineens toeschouwers.

Een hele rij was het.






Als ik stilstond stonden zij ook stil. Als ik ging lopen liepen zij mee. Tot aan het hek.

En op de terugweg precies hetzelfde. Het hele eind weer meelopen, alsof ze ook wel graag op de foto wilden. Nou, toe dan maar.





Op de valreep van april, mogen jullie met z'n allen erop!! 😊😊


Groningen, en Bussum meets Punthorst.

on zaterdag 29 april 2017




Vroeg opstaan, ontbijt, pittige koffie, en daar gaan we, op naar Groningen.

De stad slaapt nog als wij aankomen. Alle studenten liggen nog op één oor. Behalve dan de eerstejaars studenten van Albertus Magnus. Die zijn al wel wakker. Want hun ouders komen vandaag ... voor de open dag. 

Ik ook dus, met Marlieke. 







Leuk hoor, zo'n open dag van zo'n studentenclub. We krijgen van alles te zien en te horen, en lopen met zo'n duizend papa's en mama's en studenten in een lange sliert door de stad. Van de Nieuwe Kerk naar de Martini Kerk.

Maar het is al de derde keer, dus ik geloof het wel. Na de lunch skip ik de rest van het programma en even lekker slenteren door de stad. Over de Grote Markt ...






.... en dan tussen de twee markten door, naar de Vismarkt. Waar een mooie man mooie blues zit te zingen.

Waarom zijn markten zo leuk? Omdat het vers is? Omdat er muziek is? Omdat het altijd druk is en het er naar lekker eten ruikt?








Je krijgt op een markt zin om al die dingen te kopen. Een lekker broodje bij een hele leuke bakker. Verse vis met de kop er nog aan, verse kruiden en groenten, grote zakken patat.





Nou ik heb de vissen maar laten liggen op de Vismarkt, en liep vervolgens de Folkingestraat in. Die super gezellige straat die 'leukste straat van Nederland' is geweest.

Het begint al meteen met de mooie Synagoge op de hoek, en dan ... is er voor iedereen wel wat te halen.




Of je nou gek bent op mooie jurkjes, of van mooi keukenspul houdt met een nostalgisch tintje, en kijk nou dat leuke kippenservies .....

Het zit al bijna in mijn tas maar dan bedenk ik me dat we helemaal geen plek hebben voor een leuk kippenservies.







Een jurkje voor jezelf en je dochter, een kilo chocola voor een vriendin met liefdesverdriet, een gezonde smoothie voor de dorst, een mooie kaart voor een speciaal iemand .....










..... het is er allemaal hier in de Folkingestraat.

Nou het lijkt wel een vvv reclame. Maar het is echt een leuke straat. Goed, we moeten weer es op huus an! 😊😊

Het enige wat ik gekocht heb is een paar stickervelletjes van die mevrouw hieronder op de foto, beetje links van het midden. Een straatverkoopster. Ze is al jaren druk met die stickers. Volhardend type!





Ja en we zijn er nog niet.

Thuis in Punthorst kwam Ruud met twee jongens langs, en Robbert en Merel kwamen logeren, en Petra en Joep waren aan het wandelen in het Reestdal, met de meiden, en kwamen ook op bezoek.

Wat ben ik dan blij met het winkeltje van De Zonnehorst! Altijd open voor ons! Ook al zijn ze dicht.





En ook nog vandaag .... werden de schapen weer opgehaald. Ze hebben twee weken hun buik volgegeten en nu is het gras wat te schraal voor hun. De zogende moederschapen vertrekken naar een andere vette weide, met hun lammetjes.

En dat was voor ons bezoek (en onszelf) prachtig natuurlijk, om die verhuizing te zien!






Geiten moesten worden gescheiden van de schapen, want de geiten mogen nog een tijdje blijven.

Ook nu weer .... oooohhhhhh zó lief die geitjes!! Mogen we ze vasthouden?





En ondertussen staan Petra en ik in de keuken te koken voor die hele meute. Het wordt weer gewoon soep, met vanalles, aardappels en courgette en prei en uien en een paar wortels en tomatenpuree .... en natuurlijk een paar scheppen van de verse bouillon.

Ideaal, die bouillon!

Petra heeft tijdens het wandelen een heel eetbaar boeket voor ons geplukt. Waaronder .... mooie daslook, die ze ter plekke voor ons knipt boven de soep. Een wild soepje!








En een wilde dag was het ook!

Maar ook heel leuk! Bussum meets Punthorst .... en iedereen is razend enthousiast. Ik weet zeker dat we ons niet eenzaam gaan voelen deze zomer!





Fijn weekend nog en ik zie je weer op maandag!


Wat boeren doen.

on vrijdag 28 april 2017




Dank jullie wel hoor, voor alle anti-vliegen tips!

Waarschijnlijk .... komen ze toch gewoon van buiten. Want in de paardenstal miegelt het ook van de vliegen. En buiten ook. En we hebben pinken in het weiland tegenover ons en inmiddels ook in het weiland aan de andere kant van de sloot.

Dus het is iets waar je gewoon aan moet wennen. Vliegen. Wel jammer van de ramen die ik net gewassen had. Kan weer opnieuw. En elke ochtend even ochtendgymnastiek met de krant. 's Ochtends zijn de vliegen namelijk nog sloom en kan je makkelijk van ze winnen.

En ook heel fijn dat onze duizendpoot-timmerman dat vliegengordijn even ophing. In 2 seconden. Niks meer te zien van die gaatjes en het ziet er nog mooi uit ook. Het lijkt wel een kerkraam.





Vandaag op de farm. Het begon al meteen goed vanmorgen, rondje lopen om het weiland, even alles checken, en het begon ineens keihard te regenen. Ik kon nergens anders schuilen dan in het geitenhok. Daar was het spitsuur.

De schapen geven niet veel om de regen maar de geiten rennen bij het eerste drupje onderdak. Nou, daar zaten we dan, de geiten en ik.






Ach die geiten, je kan er een boek over schrijven. Het zijn zulke lollige beesten. Ze hebben ook allemaal een eigen karakter. Berend krijgt al mooie horentjes, waar hij druk mee aan het oefenen is op zijn twee nichtjes. Op de achterpoten staan en bokken. Tsjang tsjang.

De geiten vormen een soort van elftal. In gesloten formatie bewegen ze over het weiland. Middenvoor de oudste geit, de oma en moeder van de hele bende. Waar iedereen een beetje bang voor is want ze is een echte Kenau.

De geiten zijn ook een leuke attractie voor iedereen die bij ons op bezoek komt.

'Ooooohhh jonge geitjes!!! Mogen we ze aaien?'






Ja en verder, alleen maar tuinnieuws natuurlijk. Het is wel april he? Mijn wereld bestaat op't moment uit niet veel meer dan die 600 vierkante meter. 😊

Kijk, de schattige boogjes van de jonge bonen, ze duwen zichzelf door de aarde naar boven. We moeten es gaan nadenken over palen, om ze te steunen, of toch maar bamboestokken?




En dit hieronder is even een voorbeeld van Lazy Tuinieren. De rand groen om het kolenvak moest gewied. Dat kan je dan allemaal wegharken en met je kruiwagentje he-le-maal naar de composthoop brengen.

Maar kan ook anders. Lui-er.

Je kunt het ook gewoon uittrekken en laten liggen. Een soort mini composthoopje aan het voeteneinde van het bed. Als dat verteerd is werk je het weg in de bodem.





Even pauze, en dan gaan we de bietjes op énen zetten.

Ken je dat? 

Als je biet zaait komt uit elk zaadje een bundeltje bietenplantjes. Twee, of drie. Dat kun je het beste uitdunnen, anders krijg je van die onnozele bietjes, zo groot als een stuiterbal.

Het is een echt priegelwerkje. Dus, lekker languit op het pad gaan zitten, en heel geduldig, één voor één die plantjes uittrekken, zodat er zo om de 8 centimeter ééntje blijft staan.





Jaja je krijgt het niet kado. Bietjes ook niet.

Als je eenmaal weet hoeveel gemier en gepruts het is om zo'n biet te laten groeien, ga je er ook anders van eten. Je gaat heel anders tegen eten aankijken, en gooit niet zomaar meer wat weg. Al dat werk!

En als je het dan toch moet weggooien gaat het op de composthoop, en kijk, hier komt dat dan weer terug, op de tuin. Wat je hier ziet, die hopen, dat is onze compost van dit jaar. Er zit een deel van ons dak in, het riet dat afgeschoren was aan één kant. En er zit koemest in, en al ons keukenafval van afgelopen winter, en wat jong gras.





Mooie compost is het geworden.

Kijk daar heb je Paul ook weer met zijn nieuwe vriend. En een lawaai dat die twee maken! Ach ja mannen he, vaak wat lawaaierig ... 😉

En zo rolt ook deze vrijdag weer voorbij. Weer een dag niet van het erf af geweest. Nou ja zolang er wel mensen naar ons toe komen, vind ik het best.







Na het eten .... een tukkie in de stoel, of op de bank. Want dat doen boeren.