Dank jullie wel hoor, voor alle anti-vliegen tips!
Waarschijnlijk .... komen ze toch gewoon van buiten. Want in de paardenstal miegelt het ook van de vliegen. En buiten ook. En we hebben pinken in het weiland tegenover ons en inmiddels ook in het weiland aan de andere kant van de sloot.
Dus het is iets waar je gewoon aan moet wennen. Vliegen. Wel jammer van de ramen die ik net gewassen had. Kan weer opnieuw. En elke ochtend even ochtendgymnastiek met de krant. 's Ochtends zijn de vliegen namelijk nog sloom en kan je makkelijk van ze winnen.
En ook heel fijn dat onze duizendpoot-timmerman dat vliegengordijn even ophing. In 2 seconden. Niks meer te zien van die gaatjes en het ziet er nog mooi uit ook. Het lijkt wel een kerkraam.
Vandaag op de farm. Het begon al meteen goed vanmorgen, rondje lopen om het weiland, even alles checken, en het begon ineens
keihard te regenen. Ik kon nergens anders schuilen dan in het geitenhok. Daar was het spitsuur.
De schapen geven niet veel om de regen maar de geiten rennen bij het eerste drupje onderdak. Nou, daar zaten we dan, de geiten en ik.
Ach die geiten, je kan er een boek over schrijven. Het zijn zulke lollige beesten. Ze hebben ook allemaal een eigen karakter. Berend krijgt al mooie horentjes, waar hij druk mee aan het oefenen is op zijn twee nichtjes. Op de achterpoten staan en bokken. Tsjang tsjang.
De geiten vormen een soort van elftal. In gesloten formatie bewegen ze over het weiland. Middenvoor de oudste geit, de oma en moeder van de hele bende. Waar iedereen een beetje bang voor is want ze is een echte Kenau.
De geiten zijn ook een leuke attractie voor iedereen die bij ons op bezoek komt.
'Ooooohhh jonge geitjes!!! Mogen we ze aaien?'
Ja en verder, alleen maar tuinnieuws natuurlijk. Het is wel april he? Mijn wereld bestaat op't moment uit niet veel meer dan die 600 vierkante meter. 😊
Kijk, de schattige boogjes van de jonge bonen, ze duwen zichzelf door de aarde naar boven. We moeten es gaan nadenken over palen, om ze te steunen, of toch maar bamboestokken?
En dit hieronder is even een voorbeeld van
Lazy Tuinieren. De rand groen om het kolenvak moest gewied. Dat kan je dan allemaal wegharken en met je kruiwagentje he-le-maal naar de composthoop brengen.
Maar kan ook anders.
Lui-er.
Je kunt het ook gewoon uittrekken en laten liggen. Een soort mini composthoopje aan het voeteneinde van het bed. Als dat verteerd is werk je het weg in de bodem.
Even pauze, en dan gaan we de bietjes op énen zetten.
Ken je dat?
Als je biet zaait komt uit elk zaadje een bundeltje bietenplantjes. Twee, of drie. Dat kun je het beste uitdunnen, anders krijg je van die onnozele bietjes, zo groot als een stuiterbal.
Het is een echt priegelwerkje. Dus, lekker languit op het pad gaan zitten, en heel geduldig, één voor één die plantjes uittrekken, zodat er zo om de 8 centimeter ééntje blijft staan.
Jaja je krijgt het niet kado. Bietjes ook niet.
Als je eenmaal weet hoeveel gemier en gepruts het is om zo'n biet te laten groeien, ga je er ook anders van eten. Je gaat heel anders tegen eten aankijken, en gooit niet zomaar meer wat weg. Al dat werk!
En als je het dan toch moet weggooien gaat het op de composthoop, en kijk, hier komt dat dan weer terug, op de tuin. Wat je hier ziet, die hopen, dat is onze compost van dit jaar. Er zit een deel van ons dak in, het riet dat afgeschoren was aan één kant. En er zit koemest in, en al ons keukenafval van afgelopen winter, en wat jong gras.
Mooie compost is het geworden.
Kijk daar heb je Paul ook weer met zijn nieuwe vriend. En een lawaai dat die twee maken! Ach ja mannen he, vaak wat lawaaierig ... 😉
En zo rolt ook deze vrijdag weer voorbij. Weer een dag niet van het erf af geweest. Nou ja zolang er wel mensen naar ons toe komen, vind ik het best.
Na het eten .... een tukkie in de stoel, of op de bank. Want dat doen boeren.