Van zonsopgang tot zonsondergang.

Hee .... goeiemorgen! Gezellig dat je langskomt! En al zo vroeg joh! De zon is nog maar net op.

Je komt als geroepen want er is weer veel te doen, en een extra paar handen is altijd welkom! Zo zou je kunnen helpen met het planten van een paar forse bomen, die we laatst besteld hebben bij kweker Van Oosten in Staphorst. Hij bracht ze vrijdag netjes langs, want ze waren te groot voor onze aanhanger.

Er moesten eerst natuurlijk flinke kuilen gegraven worden. We hadden één tamme kastanje, vier krentenboompjes en twee lindebomen besteld. Het is wel een precisiewerkje om dat goed in de grond te krijgen. De boom mag niet te diep maar ook weer niet te ondiep. En hij moet goed worden gesteund. Heel handig dat we laatst van Stan zulke goeie boom-plant-tips hadden gekregen!

 

En iets anders waar je best een handje mee mag helpen, nu je toch hier bent, is met het fixen van de omheining.

Toen we hier kwamen wonen is het hele weiland omheind. Zelf deed ik er niks aan, want wat weet je als Gooise juf nou van omheinen. Niks toch? Maar enfin, gedurende de afgelopen vijf jaar moest ik regelmatig wat repareren, en zo kom je stukje bij beetje erachter dat een goede omheining maken ook weer echt vakwerk is. 

Nu we al een jaar geen vee hebben rondlopen is die omheining nogal verwaarloosd. Draden die op de grond bengelen. Spanners die zijn losgeschoten. Paaltjes zijn gaat rotten. En nu ..... krijgen we weer vee! Nou ik kan je zeggen ik ben er al drie dagen non-stop mee bezig. Het is een monnikenklus om de zaak weer goed te krijgen! 

Dusse ... kom maar op met die extra handen! Dan mag je even helpen om die dikke stugge ijzeren draden op te spannen! En nieuwe palen zetten.

Enne .... nieuwsgierig wat voor vee we krijgen?

Nou, dat zit zo. Annemein belde laatst, je weet wel, van Wollesik, dat ze een paar al wat oudere geiten had die een plekje zochten om hun laatste jaren te slijten. Of dat misschien bij ons op het weiland kon?

Nou Paul was meteen om en ik ook. Dus binnenkort komen de vier dames. Maar eerst dus die omheining goed krijgen. Morgen het laatste stuk.

En nadat je zo'n ochtend hard hebt meegewerkt schuif je uiteraard ook gezellig aan bij de lunch! Vandaag is het prei-aardappel-walnoten quiche en pompoensoep. 

Neem vooral ruim!😄

Na de lunch is er een half uurtje pauze. Even het eten laten zakken. Ik zit dan altijd graag in deze stoel. Het is een oudje van mijn ouders, zo'n stoel die niet kapot te krijgen is. Geen mooie, wel een comfortabele. En het fijne aan die stoel is dat hij kan draaien. 

Zo kun je altijd kiezen. Met je rug in de zon, of met je toet! Met je voeten op de voetenbank of op de vensterbank. 

Het kleedje ligt erin voor de katten. Die mogen ook graag in die stoel in de zon liggen luieren. Als ik dan thuis kom dan wip ik ze gewoon met kleedje en al eruit. Haha. Ja zeg. Het is wel mijn stoel!

Dan daarna even wat binnen dingen. Zoals de azijn bottelen, die in diverse potten staat te trekken. De gele heldere azijn in de rechtse pot kan al in de fles, en de druivenazijn in de linker twee potten moet gezeefd, en dan nog een tijd staan. Die gaat over een week of drie in flessen. 

Loop je dan ook mee, met Brit? Over het veld?

Wat een heldere dag was vandaag. Je kon zó ver kijken. De meeuwen die elke dag overvliegen, 'sochtends van west naar oost en 's middags weer naar het westen, vlogen vandaag héél hoog over. Ze waren zo hoog, dat het fonkelende diamantjes leken, in het blauw, met de volle zon op hun sneeuwwitte verenpakjes. 

En de katjes verschijnen overal. Ook die, sneeuwwit tegen het azuurblauw. Zo mooi.

 

De elzenkatjes zijn weer heel anders van kleur en vorm. Van een afstandje lijkt het net een boom vol hangende rupsen. 

Als het waait beweegt alles en vliegt het gele stuifmeel in het rond. Uitkijken dus, als je daar gevoelig voor bent. 

Maar ook hier .... je kijkt je ogen uit ... 

En niet alleen dat, maar de els, die simpele gewone els, is een hele bijzondere boom. Hij maakt de grond vruchtbaar! En is dus een alternatief voor mest! Ook zijn de vruchten, die zwarte balletjes die elzenproppen heten, ontstekingsremmend, en worden veel gebruikt in aquaria om vissen en garnalen gezond te houden, en als voedsel.

En de jonge katjes geven het gele stuifmeel af. Belangrijk voedsel voor de vroegste insecten!

Over voedsel gesproken, er is nog net tijd voor wat tuinwerk! Dus, help maar even om de piepers uit te zoeken! De mooiste mogen uit de kratten, en in het volle licht, waar ze groene uitlopers gaan maken. Als er lange witte sprieten aan zitten kun je die het beste afbreken. 

Er komen dan nieuwe uitlopers, die groen en stevig zijn. 

De dikste aardappels kun je doormidden snijden, mits aan beide zijden ogen zitten. Dan nog even een bakje tomaten en wat bieten zaaien, en dan is het wel weer genoeg voor één dag. 

En zoals je ziet was ik niet de enige die lekker wilde gaan chillen, in de luie stoel. Mijn plekje was bezet. Nou, hop Bossie, eruit! Weg jij!

En dan kan zo'n beest je zóóó lief aankijken .... 

 

... dus, naja, vooruit. Kat blijft in de stoel. 

Ik ging nog maar wat plaatjes schieten van de zon. Oja, en als je vanavond nog naar buiten keek, en die heldere sterren zag, in het westen, vlak na zonsondergang, dat zijn de planeten Jupiter en Venus! 

Wist ik ook niet hoor. Maar net opgezocht, met de app Star Walk 2. Die richt je op de hemel en hij vertelt je precies welke ster of planeet of sterrenbeeld het is!✨✨✨

Wat we zoal doen in februari.

Na het leuke uitstapje vorig weekend, begon mijn week met drie dagen ... vergaderen. Nou ja zo léék het. Vanaf maandag tot woensdag waren er elke dag besprekingen. Zoals, over een project hier in Staphorst om de bermen te herstellen. Omdat bermen met kruiden zo belangrijk zijn voor de flora en fauna.

En ook een overleg over een bijzondere dag die we organiseren in IJhorst, in maart. Voor een groep bewoners. Wij van Prachtlint Staphorst gaat daar bewoners helpen om de tuinen op te fleuren, en een bloemenstrook inzaaien. En tassen met leuke groene dingen uitdelen, en er is koffie, en lekkers. 

Maar zoiets moet natuurlijk worden voorbereid met allerlei mensen dus dan zit je weer een ochtend om de tafel, te praten en te praten, terwijl het buiten zo lekker februari-fris is, met harde wind en droog weer ..... en het werk buiten ROEPT!!

Gelukkig was er ná woensdag weer tijd voor buitenklussen en kwam Paul ook een handje helpen. Eerst haalden we de aanhanger vol compost op, maaisel van de buren dat we mochten hebben. Van dat maaisel maakte ik een compostberg, vermengd met poeppap. 

Poeppap is een cocktail van mest en regenwater, goed geroerd, en zorgt ervoor dat al dat maaisel snel wordt omgezet in mooie bruikbare rijpe compost.

Van weer andere buren kregen we takken. Bergen met takken. Ja je zou kunnen zeggen dat wij de 'groenstort' voor de buurt zijn! Haha, handig voor hun! En ik ben er weer blij mee.

Paul hielp een handje, en van die ladingen takken maken we een takkenril helemaal om de paardenbak heen. Aan de zuidkant maakte ik vorig jaar al een ril, en nu gaan we verder langs de noordkant en oostkant. 

De vogeltjes vlogen er al direct in, al toen we nog bezig waren! Die vinden het geweldig in zo'n ril. Ze vinden er voedsel en een veilige schuilplek.

En ondertussen rommelt Brit om ons heen. Ze had een half lekke bal gevonden. En dat was zo'n waardevolle schat voor haar, dat die natuurlijk meteen begraven moest worden. Nou, hoe begraaf je een grote knaloranje bal? Best een uitdaging. Het is heel wat anders dan een bot begraven. 

Brit was er heel lang zoet mee. En uiteindelijk toen hij begraven was kon ze hem toch weer niet missen en groef hem meteen weer op. En wandelde er weer mee rond met het hele ding platgedrukt tussen de kaken.

Inmiddels heb ik nog niks gedaan op de grote moestuin. Die ligt daar maar zo'n beetje. Te wachten.

Alleen de sprietjes van de knoflook wapperen zachtjes in de wind. Die zijn al in de herfst geplant. Jaja tuin. Ik kom eraan. Volgende week hoor.

 

Dat witte stipje is Bekkie. 

En dan tot slot heb ik nog een filmpje, en dat gaat ook over niks eigenlijk, net als dit blog. Ik wilde je laten zien hoe grappig onze mussen zijn en steeds met een heel groepje tegelijk van het kippenvoer eten en kunstjes uithalen. Maar zoals je altijd ziet, net als je filmt dan doen ze niks leuks. 

Maar goed. Kippen en mussen dus. En Brit en Bekkie. 

Drie dagen weg.

Voor het eerst in twee of drie jaar .... ik weet het niet eens meer wanneer de laatste keer was ... waren Paul en ik een weekendje weg. Gewoon, samen op stap. Vakantie in eigen land. Paul had het bedacht, en had verzonnen dat we een stedentrip zouden maken langs alle kinderen. Met de trein!

Nou en dat begon dus op vrijdag, toen tuften we naar Leiden, waar Lien woont. Zij werkt  op het hoofdkantoor van Heineken, en dat ligt precies tegenover het Centraal Station. Dat was ons eerste adres. 

Haha maar Lien had ons allerlei stadsroutes ge-appt, om eerst te lopen. Dus, wij met de rugzakken op aan de wandel, door de oude straten van Leiden. Zo kwamen we bij de Burcht van Leiden. Dat is mooi joh! Een oude burcht, gebouwd op een heuvel van al wel 1000 jaar oud, precies op de plek waar de rivier de Rijn zich splitst in Oude Rijn en Nieuwe Rijn.

En daar hadden we een prachtig uitzicht op de schitterende Hooglandskerk ..... en op de prachtige Anton Pieck huisjes, rondom die burcht. We keken onze ogen uit! Oh, en die boom .... wat een pronkstuk! Let op zijn tenen!

Natuurlijk wilde ik ook meteen de eerste de beste kringloper in. Gelukkig was daar een boekhandel tegenover waar Paul wat kon rondneuzen. Want hij is niet zo van de kringlopers.

Maar zeg nou zelf, dit was echt een juweel! Heel anders dan de praktische kringlopers hier op het platteland. Dit is echt nog zo'n winkel-van-sinkel-kringloper waar je van alles tegenkomt en waar elk hoekje gevuld is met verrassingen. 

Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat je niet hoeft te rekenen op 'mazzeltjes'. De uitgestalde waren zijn flink aan de prijs. 

Na de lunch liepen we deel twee van de route en eindigden weer bij het station, waar Lien ons stond op te wachten. Binnen bij Heineken kregen we een uitgebreide rondleiding en mochten we haar werkplek zien en spraken met haar collega's. Echt leuk om te zien waar je dochter werkt, en met wie.

In het bedrijfsrestaurant was het eind vrijdagmiddag natuurlijk uitgestorven. Wij konden daar rustig even de benen strekken. Het was echt weer wennen om uren met een rugzak te lopen! 

En daarna liepen we met z'n drietjes naar de andere kant van de stad. Ook hier, onderweg weer mooie plaatjes. Leiden is echt een stad van plaatjes! We hebben gegeten bij Lien thuis en daarna was het weer een lange wandeling terug, naar het centrum. We sliepen in een hotel aan de Beestenmarkt. 

De volgende dag ontbeten we in een restaurantje aan de Steenstraat, en ik zag precies daar tegenover een poortje. Zo'n leuk poortje, dat ergens heen gaat! Daar wilde ik kijken. Nee, zegt Paul dan, dat is privé, dat mag vast niet. Och, zeg ik dan, als het privé is dan merken we het wel want dan is het op slot. 

Dus, na het ontbijt .... wij kijken.

  

Nou, je ziet het. De poort was open. En er lag een prachtige hof achter. Met stille huisjes om een mooie tuin.

En zo zagen we nog meer hofjes in Leiden, verstopt achter poortjes. Ik kijk dan altijd even, om het hoekje. En Paul blijft dan buiten wachten. 

Op zaterdag ging de reis naar Rotterdam. Daar hebben we uitgebreid koffie gedronken met Bob en Merel. En bijgepraat. Over Bob's drukke werk, en Merels baan, en over het nieuwe huis dat gebouwd wordt en waar ze volgend jaar hopen te gaan wonen. En ook natuurlijk ... over hun trouwplannen! 😉

Ja als je tussen de twintig en de dertig bent dan gebeurt er zóveel in je leven. Het was echt fijn om even helemaal bij te praten! Daarna wilden we nog graag even de Laurenskerk in. Paul en ik zijn beiden nogal gek op die grote kathedralen. Deze kerk daar zit ook een heel verhaal achter. In de oorlog deels gespaard, en toen daarna alsnog grotendeels door een brand verwoest. En ook weer helemaal opgebouwd. 

Altijd heerlijk, zo'n stil moment, op een gewijde plek, midden op een drukke dag in een lawaaierige stad. Over de Laurenskerk heb ik hier al eerder geschreven, voor wie er meer van wil zien. 

Nou, weer heerlijk geslapen in weer een ander hotel, in een rustige buurt net buiten het centrum van Rotterdam. Het viel ons echt op hoe stil het toch ook kan zijn, in zo'n enorm drukke wereldstad. 's Nachts hoorden we echt geen enkel geluid. En we werden van de merels wakker, net als thuis. 

Op zondag treinden we naar Utrecht. Naar Liek en Sen, en Poek en Steijn. Ook hier, van alles te bespreken. Hoe het met iedereen gaat, wat de plannen zijn. 

Drie dagen weg, en we zijn weer thuis en we zijn weer helemaal bij! En na twee dagen weer thuis, zit je dan weer midden in de routine van de dingen van de dag. Maar vanmiddag, na een plant-klus, was er ook even zo'n stil moment .... 

.... ik had op de modderige grond de twee lege jerrycans op elkaar gelegd, ben erop gaan zitten, en .... 

.... heb een hele tijd zitten kijken naar al die geplantte stokjes. Sommige nog geen halve meter hoog. 

Moeten dat nou allemaal van die grote bomen worden? Dat kun je je toch haast niet voorstellen 

Maar kijk, de kornoelje gaat al!