Wat we zoal doen in februari.

Na het leuke uitstapje vorig weekend, begon mijn week met drie dagen ... vergaderen. Nou ja zo léék het. Vanaf maandag tot woensdag waren er elke dag besprekingen. Zoals, over een project hier in Staphorst om de bermen te herstellen. Omdat bermen met kruiden zo belangrijk zijn voor de flora en fauna.

En ook een overleg over een bijzondere dag die we organiseren in IJhorst, in maart. Voor een groep bewoners. Wij van Prachtlint Staphorst gaat daar bewoners helpen om de tuinen op te fleuren, en een bloemenstrook inzaaien. En tassen met leuke groene dingen uitdelen, en er is koffie, en lekkers. 

Maar zoiets moet natuurlijk worden voorbereid met allerlei mensen dus dan zit je weer een ochtend om de tafel, te praten en te praten, terwijl het buiten zo lekker februari-fris is, met harde wind en droog weer ..... en het werk buiten ROEPT!!

Gelukkig was er ná woensdag weer tijd voor buitenklussen en kwam Paul ook een handje helpen. Eerst haalden we de aanhanger vol compost op, maaisel van de buren dat we mochten hebben. Van dat maaisel maakte ik een compostberg, vermengd met poeppap. 

Poeppap is een cocktail van mest en regenwater, goed geroerd, en zorgt ervoor dat al dat maaisel snel wordt omgezet in mooie bruikbare rijpe compost.

Van weer andere buren kregen we takken. Bergen met takken. Ja je zou kunnen zeggen dat wij de 'groenstort' voor de buurt zijn! Haha, handig voor hun! En ik ben er weer blij mee.

Paul hielp een handje, en van die ladingen takken maken we een takkenril helemaal om de paardenbak heen. Aan de zuidkant maakte ik vorig jaar al een ril, en nu gaan we verder langs de noordkant en oostkant. 

De vogeltjes vlogen er al direct in, al toen we nog bezig waren! Die vinden het geweldig in zo'n ril. Ze vinden er voedsel en een veilige schuilplek.

En ondertussen rommelt Brit om ons heen. Ze had een half lekke bal gevonden. En dat was zo'n waardevolle schat voor haar, dat die natuurlijk meteen begraven moest worden. Nou, hoe begraaf je een grote knaloranje bal? Best een uitdaging. Het is heel wat anders dan een bot begraven. 

Brit was er heel lang zoet mee. En uiteindelijk toen hij begraven was kon ze hem toch weer niet missen en groef hem meteen weer op. En wandelde er weer mee rond met het hele ding platgedrukt tussen de kaken.

Inmiddels heb ik nog niks gedaan op de grote moestuin. Die ligt daar maar zo'n beetje. Te wachten.

Alleen de sprietjes van de knoflook wapperen zachtjes in de wind. Die zijn al in de herfst geplant. Jaja tuin. Ik kom eraan. Volgende week hoor.

 

Dat witte stipje is Bekkie. 

En dan tot slot heb ik nog een filmpje, en dat gaat ook over niks eigenlijk, net als dit blog. Ik wilde je laten zien hoe grappig onze mussen zijn en steeds met een heel groepje tegelijk van het kippenvoer eten en kunstjes uithalen. Maar zoals je altijd ziet, net als je filmt dan doen ze niks leuks. 

Maar goed. Kippen en mussen dus. En Brit en Bekkie.