De oude dame is weg.

Gisteren was ik bij Lia. 

Lia en Paul zijn kort geleden hier in de buurt komen wonen, en net als wij willen ze duurzaam en zo zelfvoorzienend mogelijk leven. Ook zijn ze meteen lid geworden van de Natuurbescherming. 

En daarom was ik bij haar. We kunnen niet met grote groepen vergaderen, maar wél zo, gezellig met een bak koffie, met twee of drie tegelijk. En zo kun je ook heel wat voor elkaar krijgen. We hebben verder gewerkt aan een aantal ideeën voor méér biodiversiteit hier in de regio. Hoe krijg je mensen zo ver om een hoekje van hun tuin te laten 'verwilderen'? Om tegels weg te halen. Grijs naar groen. 

Hoe je dat voor elkaar krijgt? Wij denken ...... door erover te communiceren. Door dingen uit te leggen. Wat is biodiversiteit dan precies?  En hoe krijg je dat in je tuin? En waarom is het zo belangrijk? 

Volgende week hebben we weer een gesprek met de Gemeente Staphorst. En deze week gaan we alle leden van onze werkgroep bellen om de ideeën te bespreken en uit te werken. 

De hele groep bij elkaar halen gaat helaas nog niet maar werken via telefoon gaat steeds beter en went ook wel weer. We gaan in elk geval niet stil zitten! 

En vanochtend was ik weer eventjes bij mijn moeder. Een kop koffie, bijpraten, hoe is het met jou en hoe is het bij ons ..... en dan zonodig nog wat mantelzorg. Om één uur reed ik hier het erf weer op. En dan na zo'n ochtend autorijden, en koffiedrinken, schiet ik 's middags graag even in de overall ... voor een of andere stevige klus. Zoals vandaag, de oude composthoop keren en een nieuwe hoop opzetten! 

Haha, ieder zijn lol, toch?😄

  

En verder, hebben we de laatste weken erg veel pech met de apparaten. Eerst al die laptop van mij, en toen de stofzuiger die het begaf na tien jaar, en vorige week de wasmachine.

Hoe dat afliep? Nou, éérst leek het heel hoopvol. De monteur kwam woensdag, maakte het ding open, en er bleek een ijzeren veer losgeraakt te zijn, wat zó kon worden verholpen. Het manchet zat ook meteen weer recht. Probleem opgelost!

Dáchten we.

Maar toen ik maandag de eerste was draaide stond de vloer wéér blank, en toen bleek het manchet op meerdere plekken te zijn gescheurd. Wéér de monteur bellen? Voorrijkosten, manchet vervangen, etc? Voor een machien van 24 jaar oud, die dan volgende week misschien weer een andere kuur heeft?

Nee dus. Het was duidelijk einde verhaal voor deze oude dame. De kosten wegen niet meer op tegen de baten. Dág hoor, en daar ging ze, mee in de bestelbus, de wijde wereld in. Op weg naar de recycling.

Ik zal haar wel missen. Ze bromde altijd zo'n gezellig maandag-ochtend wijsje, en deed dan een vrolijke dans. De nieuwe is doodstil. Niks aan.  

Bijzonder is dat, dat apparaten vaak tegelijk kapot gaan. Zouden ze dat onderling afspreken? Als jij gaat dan ga ik ook? 😊 Nou ja, hoe dan ook, hopelijk blijft het hierbij! 

En wat dan wél weer mooi was ....  dat die hele voorraad natte en vuile was die ik maar zolang in het bad had gegooid (want de wasmanden puilden ook al uit) ......

..... dat die hele voorraad was nu weer weggewerkt wordt. Pfjoe!! Iets wat anders de normaalste zaak van de wereld is, daar kan je dan écht even blij van worden! 

 

(ps ..... ik ben wat nieuwe lettertypes aan het uitproberen ... het type dat ik altijd gebruik is wat klein, en ik kreeg van sommige bloglezers een verzoek om een groter type ...

... wat vind je van deze? Of is die weer te groot? Dat je het gevoel hebt per ongeluk een 'groot-lettertype-boek' uit de bieb te hebben meegenomen?😄)