Uitslag?

 

Een bloedstollende week is het, met allerlei uitslagen. En beslissingen. En keuzemomenten. 

De verkiezingen in de US natuurlijk. Daar zeg ik niks over hoor. Want dit is géén politiek blog. Nou ja, alleen kan je je afvragen hoe het kan dat een half land stemt op een president die aankondigt dat als hij niet wint .... dat de uitslag dan dus corrupt is en hij die gaat aanvechten. Het lijkt wel een slechte film. En hij zet zijn supporters dan aan om geweld te gebruiken en om de democratie om zeep te helpen. Hoe kan een half land op zo'n ….. #@%&%$# ..... stemmen?? 

Naja. Genoeg politiek. Ik wilde je niet misselijk maken! 😊

Nee, dan onze eigen mini-uitslag, waar we van de week op zaten te wachten. Namelijk de uitslag van dochterlief Lieke. Die afgelopen zondag bij ons was. En ik had haar zólang niet gezien dat we spontaan even stevig knuffelden. En dan appt ze dinsdag ... mam ... ik heb keelpijn. 

Oeps. 

Ik heb toen meteen maar al mijn afspraken afgezegd. 

Maar het was loos alarm, na twee dagen kwam haar uitslag van de corona test en die was negatief, en zo kon ik vanochtend op de valreep gelukkig langs bij mijn moeder. En die had nét de dominee op bezoek. Wat een erg leuk gesprek werd, met ons drieen, over onszelf, maar ook, over een dominee in corona tijd. Dan moet je heel anders werken, met zo'n halflege kerk, en dan ook nog niet mogen zingen. 

Mijn moeder ziet altijd overal meteen de humor van, zoals .. dat je dan niet mag zingen, maar wel neurien, of binnensmonds zingen. Dat is dus zingen met je mond dicht. Wat we prompt met z'n drieën even gingen proberen ..... en toen de slappe lach kregen. Want, nou ja, probeer het maar eens! 😄😄 

Jaja, uitslag na uitslag. En ook nog andere moeilijke momenten waren er deze week. Ik kreeg er zelf ook uitslag van, om mijn mond, van al die stress. Van die rooie vlekken. Die heb ik voor het laatst gehad toen ik eindexamen deed, ook van de spanning.

En wat doe je dan? Als er veel spanning is in je leven en om je heen? Wat doen jullie dan? Ik ga dan ... naar buiten. Aan het werk. Gewoon, zoals altijd. Dat leidt mijn gedachten af. Werken met mijn handen geeft rust in mijn hoofd. 

Wat je hier ziet is een nieuw project. 

Drie jaar geleden hebben we een klein deel van het weiland terugggeven aan de natuur. Daar zijn wat bomen geplant en dat werd 'wildernis'. Deze week …. volgde deel twee.

Wéér achthonderd vierkante meter weiland heb ik afgezet, wat mag verwilderen. Waar de natuur weer de baas mag spelen, en mag bepalen wat er gaat groeien.

Nou ja, natuurlijk bemoei ik me er wel een klein beetje mee, en ga er nog wat vruchtenbomen in zetten en notenbomen en vlier en duindoorn en wilde appel, enzo. Maar dan, als dat gedaan is, dan doe ik er niks meer aan. Niet snoeien … niet mee bemoeien. De dieren en de planten zijn hier vanaf dan de baas!!

En wat verder?

De kruidenbakken zijn uit de paardenbak opgehaald. We hebben er de hele zomer onze kruiden uit geoogst, maar nu gaan die bakken weg en morgen mogen Bella en Bonnie in die paardenbak, om als twee efficiënte grasmaaiers alles helemaal leeg te maaien en tegelijk alles te bemesten. 

Zó handig, koeien!

🐄🐄

En zo komt ook deze spannende nog-steeds-géén-uitslag-dag ten einde. Met bij de gebakken aardappels vanavond heerlijke appelmoes, die ik steeds van mijn moeder mee krijg, van de appels uit haar tuin.

Zedeling. Hm ….. dat moet wel een oud appel-ras zijn, want in diezelfde appelboom klom mijn vader al als kleine jongen.  

Uit het raam zie ik dat de stallichten branden, bij de overburen. Buurman is bij de koeien. Ik zie hem lopen in de stal.

En terwijl ik daarvan een foto maak ziet Bekkie haar kans schoon om mijn bord af te likken. Foei poes!! 

 

Nou, tot morgen dan maar. Met een nieuwe president die hopelijk weer rust kan brengen in zijn eigen land en in de rest van de wereld.

😊🙏