Niks is voor eeuwig.

En stel nou dat het nou ineens tóch gaat vriezen? Dan is al dat werk met de pompoenen voor niks geweest. Al dat eten verloren. Een hele winter zonder pompoensoep .... nee dat kan ik Paul écht niet aandoen!! 😊

Dus, het hele zaakje is verhuisd. Waar naar toe? Goeie vraag! Ik wilde ze eerst meenemen naar huis en dan op planken, onder de trap. Maar op weg daar naar toe vond ik een andere plek. Onder de werkbank liggen ze nu. Ik heb er een rek voorgezet en ze toen achter dat rek opgestapeld.

En de rest kwam er tegenover, in manden, op een oude buffetkast. Die kast staat daar toch maar te niksen. 

En het leuke wandrek met al die vrolijke pompoenen is nu weer leeg. Zó ben je een leuke handige Belangrijke Kast, en zó ben je weer gewoon ...... alleen maar wat losse planken en wat blokjes, en sta je in de weg ..... en word je geruimd. En ineens besta je niet meer.

Tja. 't Kan verkeren. Hier op Moeskers Moestuin is niks voor de eeuwigheid. Alles is tijdelijk, en alles komt en gaat. Wijzelf inclusief.

Omdat alles tijdelijk is probeer ik altijd met hergebruik te werken. Zo waren de aardappelnetten op, die handige zakken waar ik de maiskolven in  bewaar. Waar nu de maiskolven in stoppen? In een doos hadden we nog de netten van de hooibalen liggen. Al die netten hebben we bewaard.

Ze zijn wel vrij slap, met vrij grote mazen, waar de maiskolven doorheen kunnen vallen. Maar als je ze in de lengte drie keer dubbel vouwt kun je er een hele mooie stevige tas van maken voor zo'n dertig kolven. Ophangen, en weer klaar. 

 

Maandagochtend tijdens de koffie met buurvrouw hebben we weer mais zitten pellen. De mais is inmiddels droog genoeg en de korrels gaan er vrij makkelijk uit. 

Daarna droog ik de korrels nog na, op grote dienbladen of op kranten, tot ze echt kurkdroog en knoeter-hard zijn, en dan kun je ze malen tot meel. En er lekkere maisbroden van bakken.

Ja dat was op maandag.

Toen ik na de koffie met buurvrouw mee naar buiten liep stond de hele gang ineens blank. En de bijkeuken ook. Alles was nat van de wasmachine tot aan de voordeur in de hal. Waaaaah! Echt iets voor op de maandag!😩

Wij hadden wel een raar geluid gehoord maar dat doet de wasmachine wel vaker. Het is een hele bijzondere wasmachine. Zo maakt hij af en toe geluiden en ook danst hij altijd een beetje door de bijkeuken, maar verder maakt hij al 24 jaar onze was brandschoon. Tot gisteren dus. Het rubberen manchet was helemaal verbogen en al het water was eruit gelopen.

Het lijkt erop dat óók onze trouwe wasmachine niet voor de eeuwigheid is .... nou we zullen zien ... woensdag komt de monteur.

 

's Avonds maakte ik een souffle. Ik geef daarvan dit keer niet het recept, zoals je weet ben ik niet zo dol op recepten uittypen, en daarbij staat het hele www vol met recepten.

Ik wilde je alleen de tip geven om eens wat anders in je souffle te stoppen. Niet alleen ham en kaas of een handjevol spinazie, maar wat dacht je van een halve geraspte pompoen? Of een geraspte winterknol? Of, zoals ik gisteren deed (omdat ik er nog bendes van heb staan) met fijngesneden snijbiet? 

Dan is je souffle niet alleen maar een luchtig, mooi en hartig gerechtje, maar meteen ook een groentebom. Je kunt er echt van alles in stoppen, net zoals in quiches en in brooddeeg. 

En gisteravond vergaderen. Ik hoop dat ik iedereen goed genoeg verstopt heb. Maar wilde het toch even laten zien. Vergaderen op afstand, het ging eigenlijk best goed. Op de één of andere manier is iedereen in deze setting wat gelijkwaardiger, zo voelde het tenminste voor mij. 

Ook val je elkaar minder snel in de rede, gewoon omdat dat technisch niet te doen is want dan versta je haast niks meer. Nee, ik vond dit echt geen probleem. Voor een enkele keer dan he. 

Vandaag was het weer bladgoud scheppen op het erf. 

Eerst viel het gele berkenblad, en toen het prachtig mooi gekleurde blad van esdoorn en andere bomen, en nu valt het beuken en eikenblad tenslotte ook. En dat had ik nodig voor op de bessentuin.

Tuin eronder bedekt, en erf weer bladvrij!

De dieren voer ik nu al om vier uur. Dan kan het in alle rust, en hoeft het niet half in het donker. De koeien naar de stal brengen, en dan nog een half uurtje met Brit wandelen in de schemer. Dat uurtje tussen vier en vijf, in november, is heel speciaal. 

Ik noem dat altijd het 'kraaienuur' .... omdat de kraaien en de roeken dan hun laatste avondronde vliegen, en zo mooi afsteken tegen de grijze wolkenflarden en de donkere lucht.

En de middag eindigt met koken. Vandaag was dat met de lekkere olijfolie uit Portugal. Ik kreeg daarvan twee flessen, van E., die in Portugal een zelfvoorzienend bestaan leidt. Zij leest mijn blog, en ik kreeg een tijdje geleden een lief berichtje van haar.

Ze had gelezen dat ik graag zelf olie wilde persen maar dat dat nog niet was gelukt. 'Zullen we ruilen?' stelde ze voor. 'Jij olie uit Portugal, van onze olijfbomen, en wij dan weer dingen van jou, waar je veel van hebt?' Een goede vriend van E. rijdt vaak heen en weer tussen Portugal en Nederland, en komt toevallig regelmatig hier langs gereden. 

Nou, doen dus!!🌟

En zo roosterde ik vandaag onze eigen verbouwde groenten in heerlijke zachte olie van E. en G. uit Portugal. En kreeg ik van de week een appje, dat zij in Portugal smulden van onze aardappelen en groenten, óók geroosterd, in diezelfde olie! 

Bijzonder toch he, zo'n wereldwijd web ..... en waar dat dan toe kan leiden.

 

Novemberdagen. Ze zijn zó weer voorbij. Ook november is niet voor eeuwig.