De kleine dappere kerstster.

Vorig jaar kocht ik een paar kerststerren bij AH. Een stuk of vier. Van die kleintjes. In een paar weken tijd werden dat grote planten, en ze bleven maar mooi en gezond. In maart stonden ze nog steeds op de vensterbank. 

In juli was Paul er wel klaar mee, met die kerststerren. 'Kunnen die niet eens weg?' vroeg hij. 'Het is hoogzomer. Waarom hebben wij nog steeds kerststerren op de vensterbank staan?'

Tja. Waarom? Och, ze gingen maar niet dood. En dat doe je dan niet weg. Maar toen heb ik ze toch maar weggehaald, en ze in een emmer in de tuin gezet, met de bedoeling er een klein beetje voor te zorgen en ze dan volgende winter weer terug in huis te halen. Maar helaas, zo werkt dat bij ons niet. Uit het oog, uit het hart. Die emmer werd straal vergeten. 

Een paar weken geleden vond ik hem terug, die emmer, onder de struiken, met vier dode kerststerren erin. Och och wat dom weer. 

Maar wacht eens, in ééntje zat nog een piepklein beetje leven!! 

Hij was wel wat aangevroten zo hier en daar, en kaal en zwart, maar toch, met een klein sprankje groen nog hier en daar. Een klein sprankje hoop! Wat een kanjer! Hij is snel in een potje aarde gezet ... en het mooie met zo'n plant is dan ... dat als hij goed verzorgd wordt, dat hij dan gewoon weer tot leven komt. 

Pomtiedom. Wat een kleine dappere kerstster! Alsof er helemaal géén kurkdroog voorjaar en hete zomer en kletsnat najaar over hem heen geraasd hebben.

Planten .... zijn écht wonderbaarlijke en veerkrachtige wezens!!

 

En vanmiddag was ik aan het bakken. En ook weer .... thee aan het maken. Maar, éérst over dat bakken. Het valt nog niet mee. Als je wel eens brood hebt gebakken dan weet je wel dat het nogal een dingetje is om dat goed gerezen te krijgen. Om het mooi luchtig en hoog te krijgen.

Als je tarwebloem of tarwemeel gebruikt dan gaat dat vrij makkelijk. Daar zitten erg veel gluten in. Gluten, dan is een soort elastisch weefsel in het graan, wat ervoor zorgt dat de luchtbelletjes die door de gistcellen worden geproduceerd, vastgehouden worden in het deeg. En dus dan krijg je dus vrij makkelijk een mooi luchtig brood. 

Maar als je vooral andere graansoorten gebruikt, zoals rogge, gerst of mais, dan heb je háást geen gluten. En dan moet je andere dingen verzinnen om te zorgen dat je brood geen baksteen wordt.  

Zo ben ik steeds aan het experimenteren. Vandaag maakte ik onder anderen een plaatzpizza, met een bodem van ons eigen roggemeel, en gist uit een pakje. Je hebt nodig, 500 gram meel, 250 ml warm water, 30 ml water voor het voorgisten, 1 tl suiker, 1 tl zout, en een zakje gist. Eerst, de gist samen met de 30 ml  water, de suiker, en een handje meel, omroeren. Dan wachten tot er belletjes in komen. 

Als het gaat borrelen, dan meng je dit met de 250 ml water en de helft van het meel, dus 250 gram, en het zout. Goed mengen. Je hoeft niet te kneden. Laat het een tijdje staan tot het flink gerezen is en weer borrelt. 

Na een tijdje (ik zette de bak even in de gootsteen in wat warm water, met een bord erop, en ging allerlei andere dingen doen) dan zie je weer belletjes, en dan voeg je de andere helft van het meel toe. Nu even flink kneden, eventueel wat meel toevoegen tot het droger wordt en niet meer aan je vingers plakt.

En dan ..... uitrollen maar!

Zoals je ziet (foto onder) valt mijn deeg hier en daar wat uit elkaar. Dat is dus door te weinig gluten. Het is gewoon niet zo elastisch. Maar dat went vanzelf. Ik flanste dit keer wat stukjes deeg zo hier en daar ertussen, en dan is de deeglap weer gerepareerd. Als het gebakken wordt merk je daar niks meer van.

En het is zo leuk om met ons eigen graan te werken! Dat geeft echt veel voldoening. Die hindernissen, en opgelapte deeglappen, nemen we gewoon op de koop toe. En daarbij is het niet verkeerd om eens wat minder gluten te eten. 

Laat de deeglap nog wat rijzen, en bak hem een kwartiertje vóór in een hete oven, op 200 graden. Ik had ook twee broden in de oven staan en heb de deeglap daar bij geschoven. Als je een hete-lucht oven hebt, dan kan dat gewoon.

Haal hem dan weer uit de oven, iets laten afkoelen. En dan. Wat gaat erop?

Dat is het leukste natuurlijk! Het beleggen! Wat heb je in huis? Maak gewoon je restjes op. Daar is zo'n pizza namelijk voor! 😊

Ik heb saus gemaakt van een pot tomatensaus uit de weck, gemengd met een schaaltje pompoenpuree dat nog in de koelkast stond. Daardoor is het dus oranjerood. En daardoor werd de saus wat zoeter, en wat compacter. En erg lekker.

En dan héél veel uien! Heerlijk! Alleen een berg uien erop was voor mij genoeg geweest, met nog wat kaas en wat kruiden. Maar ja .... 

...... Paul is dan weer dol op champignons, en die hadden we ook nog.  

Alle restjes en stukjes kaas die er nog waren zijn ontdaan van korst, en fijn geraspt, en dat kwam erover. Dan nog wat Moesmix, en voila. 

En dan bakken maar. Een dik half uur 

Ondertussen was ik ook een nieuwe voorraad kruidenthee aan het maken. En dat is moeilijker dan je zou denken. Want ..... hoe maak je een lekkere thee?

Thee, dat is ook weer een hoofdstuk apart, waar je je eindeloos in kan verdiepen. Op Instagram volg ik allerlei kruidengoeroe's die al jaren en jaren theeën maken, en daar haal ik veel tips vandaan. Want, wat past er bij elkaar qua smaak? Maar ook, wat wil je met je thee? Moet het een slaapthee worden of juist een opwekkende thee? 

Een anti-griep thee of een anti-kater thee of een anti buikpijn thee? Of gewoon, alleen maar lekker?

Het is een hele wereld joh ..... de wereld van thee! Zelf had ik in het begin de neiging om gewoon maar lukraak kruiden bij elkaar te doen, wat mij wel wat leek. Soms was het lekker en soms smaakte het écht nergens naar. Dus het is een kwestie van, je erin verdiepen, en ook dingen uitproberen. 

Om het niet te moeilijk te maken, heb ik besloten om maar één thee tegelijk te maken. En géén zes, zoals ik de eerste keer deed. Dat is chaos.

De thee van vandaag, nou je ziet het wel, het lijstje kruiden staat erbij. Op het eind deed ik er nog wat salie bij en wat zwarte thee, voor wat meer pit. En nu bevalt hij goed. Het is gewoon een lekkere thee, zonder een speciale functie. 

Dat komt later wel.

Als je thee goed bevalt, kun je er natuurlijk ook meteen kadootjes van maken. Maak er dan wel meteen  mooie labels bij waar je opschrijft wat erin zit. Want denk maar niet dat je dat onthoudt! Ik raakte al in de war toen er druppels op mijn papiertje kwamen.😊 Maar gelukkig was er nog die eerdere foto. 

Ik heb pér kado twee handenvol thee in een stuk krant gewikkeld, en toen in een mooi stoffen zakje gedaan. Zo kan het er niet uit vallen en blijft het lang goed.

Helaas een foto van het eindresultaat heb ik niet, die hou je tegoed. Want toen was de pizza klaar. En de broden ook. En gingen we eten.

Voedsel van onze eigen bodem. Ook na al die jaren van voedsel verbouwen, blijft het écht wonderbaarlijk.

Net zoals ...... die kleine kerstster.