Véél!

Zus Marjan aan het werk, bij Quiet

🍀🍀🍀

Meestal ben ik gewoon rustig op de tuin aan het werk. Zoals hieronder, bezig om de bessentuin af te plaggen. Stukje bij beetje ging afgelopen week de bovenste laag eraf, die kieperde ik over de rand in de paardenbak, waar van al die aarde een nieuw bed gemaakt wordt.

En de bessentuin wordt zo een stuk schraler, en hopelijk komen er daardoor méér bessen volgend jaar! 

 

Héél fijn als zo'n klus dan af is. Er moet nu alleen nog wat eikenblad op, om de grond te bedekken en de aardbeien te beschermen tegen vorst. Eikenblad verrijkt de grond niet, en je houdt zo dus een licht zure bos-achtige bodem.

En dan is er eindelijk tijd voor een hele rij bezoekjes. Ein-de-lijk! Als eerste was ik gisteravond bij Editha in haar mooie atelier. Ze heeft mij een paar van haar 'bronboeken' laten zien. Dat zijn een soort van moodbords, maar dan in boekvorm. Die ze in de loop van jaren en jaren gemaakt heeft. Ze haalt daar inspiratie uit voor haar schilderwerk en allerlei andere projecten.

Ook zag ik nog veel andere dingen. Hoekjes met gedroogde kruiden, sinaasappelpartjes op de verwarming, stekjes van planten en kruiden in alle hoeken. En overal boeken. Ik was er maar een uurtje maar wat een feest om even in zo'n mooie wereld rond te kijken!

En vandaag .... eerst naar mijn moeder.

'Wil je me volgende week wel even helpen met de gordijnen?' had mijn moeder vorige week gevraagd. 

Zij heeft in haar huis nog een 'mooie' kamer. Zoals je vroeger op boerderijen ook had. Je had dan een gewone huiskamer, of woonkeuken, en dan ook nog een 'mooie' kamer, voor als er bezoek was.

De mooie kamer van mijn ouders is vijftig jaar geleden ingericht, en alles is nog steeds ongeveer zoals het toen was. Want, mooi is mooi. En blijft mooi. En is tijdloos.

De gordijnen waren van een robuuste kwaliteit, van dikke creme kleurige wol. Mooi en warm. Ze zijn nooit vervangen want .... waarom zou je? Maar helaas zijn er op een aantal plekken wel scheuren in gekomen. Precies op de plekken waar je ze open trekt.

Of ik die kon helpen herstellen? Tuurlijk!! Use it up and wear it out. Met z'n tweeën gaan we aan het dichtstikken. Het valt echt op hoe degelijk die gordijnen geweven zijn, er zit zelfs nog iets van linnen in. 

Ons stikwerk ziet er niet zo heel mooi uit maar het doet wat het moet doen, de scheuren zijn dicht. 

Achteraf had ik natuurlijk veel beter van boven naar onderen kunnen werken maar ja, dat komt dan wel bij de volgende scheur. Want we zijn nog niet klaar. Zoiets doe je niet dagelijks en moet je óók weer leren.

Na een paar fikse scheuren te hebben gedicht, en na twee koppen koffie, en natuurlijk het laatste nieuws over familie en bekenden te hebben uitgewisseld, ging de reis verder naar Groningen. 

Naar Marjan. Bij Quiet. 

Ik heb dat al vaak verteld he? Over Quiet. Dat het een organisatie is die werkt aan het verzachten van armoede. Dus niet, het oplossen van armoede. Want daar zijn weer andere instanties voor. Quiet probeert het leven voor mensen en kinderen die met armoede te maken hebben, te verlichten. 

Met spullen. Met diensten. Met klussen en workshops, zodat deze mensen en kinderen ook de kans krijgen zich te ontwikkelen. 

Vandaag was ik doorgeefluik. Ik had onder anderen weer een tas van Ankie en haar moeder bij me, vol met zelfgemaakte stevige tassen.

En dat kwam goed uit.

Door Corona is de doelgroep van Quiet gegroeid. Veel mensen kunnen door de crisis nét niet meer het hoofd boven water houden, en belanden dan bijvoorbeeld bij de voedselbank.

Quiet deelt aan die gezinnen dan tassen uit, met wat kadootjes erin, en met informatie, zodat mensen de weg naar Quiet kunnen vinden. Dus kwamen deze extra tassen heel mooi van pas.

Het lijkt stil in het pand. Er staan overal spullen, maar er is géén inloop, vanwege Corona. 

Toch is het niet stil. Er wordt steeds hard gewerkt, door de vrijwilligers en medewerkers. Achter de laptops is het druk, want er liggen veel nieuwe projecten op de plank.

Een fietsproject, via donateur ORQuest, waarbij het opknappen van fietsen wordt gesponsord, die dan naar de doelgroep gaan.

🚲🚲🚲

Sinterklaasfilmpjes, met acteur Tim, van GTST, die prachtig als sinterklaas filmpjes maakt specifiek voor bepaalde gezinnen waar geen geld is voor kadootjes. En na dat filmpje, zullen er vast ook wel wat pakjes volgen!

Ook wil Quiet zich meer richten op eenzame oudere mensen, die het financieel moeilijk hebben. Hiervoor moet je de wijken in, en ambassadeurs zien te vinden die weten achter welke deuren die ouderen wonen.

👴👴👴👵👵👵

Er zijn allerlei donaties door kringloop-bedrijven, er is de 'Aktie Pepernoot', er is een gul aanbod van Happy Italy, die 150 boxen met groenterijke menu's doneert, er is Tafelronde 107, die matrassen doneert. Er is nog veel meer.

Ook gaan de medewerkers meer hun eigen expertise inzetten. Zo wil Marjan haar juridische achtergrond gebruiken om mensen te adviseren in het oerwoud van toeslagen en op andere gebieden. Iedereen is wel érgens goed in, en hoe mooi is dat als je die capaciteiten kan inzetten voor anderen. 

Mijn hoofd tolt ervan ..... van zóveel projecten ..... wat mooi voor de wereld dat er Quiet's zijn!!

En dan weer thuis ... is het niet zo quiet ..... want daar staan twee koeien luidkeels te loeien in het weiland, dat ze nat zijn en dat ze hun hooi willen. De koeien willen elke dag éérder de stal in. Op het weiland staat niet veel gras meer. 

Eerst nog snel de stal opruimen, daar was het vanmorgen niet van gekomen, en dan ... kom maar dames!! Eten!!

En wij ook! In het donker draai ik een krop andijvie uit de moestuin en haal aardappels uit de koelcel. Een stamppot is zó gemaakt. En de worst wordt gratis meegeleverd met de andijvie!! 😄😄

Alleen wat klein ......

En er was nog meer ..... van olijfolie uit Portugal, en van echte zelfgesponnen wol, van eigen schapen ... maar dat bewaren we hoor. Anders wordt het weer véél te lang!

🙋🙋