Sloom.

Een heerlijke rustige zomerse dag was het vandaag. Zo'n dag waarop niks bijzonders gebeurd, er komt niemand langs, er bélt zelfs niemand, en we waren allebei op ons gemakje bezig.

Paul heeft nog vakantie, en ging gras maaien, en tegels schoon peuteren, enne ... boekje lezen geloof ik en de kranten.

En ik was weer aan het zaaien. Het zijn de knollen, als wintervoer voor de koeien (en onszelf). De zaden heb ik dit jaar zelf  geteeld. Je laat dan in het voorjaar een knol uitlopen en doorschieten, en zaad vormen. Hier zie je de restanten. De zaden zitten in een soort langwerpige smalle envelopjes aan de koolplant. Zo'n doosvruchtje heet een hauw.

Met grote en kleine zeven schoon je het zaad, en dan hou je van een kolossale plant nét een klein bakje schoon zaad over.

Maar vergis je niet. Het zijn er duizenden. En elk zaadje kan weer zo'n dikke sappige knol worden.

In elke rij gaat een handjevol zaad. Netjes uitspreiden.

Twaalf rijen komen er, voor de knollen. En dat is dan dat. Het is het láátste gewas wat op de grote tuin in rijen gezaaid wordt. De laatste bulk-klus.

Klaar! 😊😊

En ondertussen zijn alle dieren hier ook alweer op de tuin. Brit ligt achter de maisplanten te slapen, in de schaduw. En Bekkie ligt onder de bonen. Ook diep in coma.

Vakantiewas wegwerken. En nog wat kruiden verpotten.

Eén kruid probeer ik al jaren op te kweken maar het is nog steeds niet gelukt. Het is Arnica. Je ziet hieronder weer een poging. Het bovenste rijtje.  Deze heb ik al in april gezaaid maar het schiet niet op.

En de stal. Daar is een gordijn opgehangen. Niet voor de sier maar omdat de koeien anders de hooibalen omlaag trekken. Nu hangt er een zeil voor aan een plank, als gordijn. Het kan ook openschuiven en weer dicht. Dus we kunnen hier ook nog een voorstelling geven. 😊

Ja ik laat maar gewoon zien wat ik deed. Niks bijzonders. Ik zei het al.

De tomaten ... och .... een hele rij tomaten is al door Phytophthora besmet. Dat is een schimmel die met vochtig weer het op je tomaten voorzien heeft. Vooral als die tomaten verminderde weerstand hebben.

En deze planten hebben allemaal hele zielige blote wortels, van het krabben van de kippen. Dus die hadden slechte weerstand en werden door Phytophthora aangevallen. Ziek! En dan in no time zijn die planten foetsie. Je moet ze snel weghalen voor ze andere planten aansteken.

Wat wel weer leuk was, toen ik die planten weg haalde zag ik dat daar achter enorm veel trossen druiven hingen. Verstopte druiven. Dus die kregen we ervoor terug!

Ik had nog pepers en paprika's en aubergines in potten staan en die zijn hier nu maar neergezet. Met plankjes en stukken hout eromheen, tegen de kippen.

Iets wat ik ook bijzonder vind, is dat met vliegen en fruitvliegjes. Zolang wij vliegen in huis hebben, hebben we nooit één fruitvliegje. Het is alsof die vliegen ze opeten. Of de eitjes opeten.

Maar de laatste paar dagen hadden we toevallig even géén vliegen in huis, en prompt ... fruitvliegjes! Die natuurlijk meteen af gingen op al die azijn die staat te borrelen en op de gistende zuurdesem en op het fruit.

Ik vang ze óók met azijn. Ken je die truc? Een glas azijn met een scheutje afwasmiddel. En alle fruitvliegjes duiken erin. (gewone vliegen doen dat helaas niet)

Pomtiedom.

Verder heb ik eigenlijk niks. Ja zo wordt het niks met het blog. Maar eerlijk gezegd vallen mijn ogen dicht. Zo'n rustig dagje, afgesloten met lekker relaxen in de tuin .....

..... daar word je gewoon sloom van!

😊🙋

Oók van McDonald's.

Wat éét je, als je in vijf dagen een rondje door Nederland fietst van bijna veertienhonderd kilometer?

En je best dun bent, niet zoveel vet hebt om weg te branden .... hoe eet je dat dan bij? Want het zijn heel wat calorieën die je wegtrapt op een dag. Eigenlijk kán je dat helemaal niet bij eten. Dat krijgt je maag niet weg, zoveel calorieën. Daarvoor moet je van te voren en ook na zo'n tocht met je eten rekening houden.

Paul en Bob waren vijf dagen op stap. Paul fietste van camping naar camping, waar Bob dan met de camper klaarstond en met heerlijke borden eten. En wij, de rest van het gezin, volgden hun op de voet via een app. We konden precies de routes volgen.

De eerste dag door Drenthe, Groningen en Friesland. De tweede dag door Friesland, door de polders, en door Noord-Holland, en zo verder het hele land door. Alle provincies kwamen aan bod. In vijf dagen.

Vandaag kwam Paul thuis. Het laatste stuk was in één ruk van Limburg terug naar Punthorst. Bob kwam hier vanmiddag al de camper terug brengen, en bracht verslag uit. Ja het was allemaal goed gegaan, maar pap had wel veel wind gehad, en veel buien ook.

Die Bob. De hele tijd voor zijn vader gezorgd. Lief hoor.

En nu mocht ik het weer overnemen. Via de app had ik berekend dat Paul rond zevenen thuis zou zijn, dus Brit en ik hadden flink wat groenten meegenomen van de tuin. Aardappels en bieten en worteltjes, en courgettes en uien en tomaten.

Alles kruiden en roosteren. Mayonaise erbij, van de krieleitjes.

 

Ook had ik twee ronde broden gebakken van eigen tarwe. Géén zuurdesem dit keer want daar doe ik Paul niet zo'n plezier mee. Maar hij is dol op gewoon lekker vers gebakken brood. Met roomboter en een snufje zout.

'Pap kreeg elke avond eerst een bord soep, als hij aankwam,' had Bob gezegd. Nou dat deed ik dus ook maar. Courgette soep vooraf.

Het werd zeven uur en toen half acht, en ja hoor, daar kwam hij aanrijden. Uit Limburg vandaan. Je zou denken die rolt van de fiets af en kan geen pap meer zeggen, maar dat viel mee. Hij had meteen eigenlijk al wel weer praatjes. 😊

En een goeie eetlust. Dat ook.

Wat is een moestuin dan toch fijn. Je kunt maar halen en halen. Ook al heb je een man die af en toe rare bizarre tochten maakt op de fiets, en dan van te voren en achteraf véél voedsel moet hebben, van top-kwaliteit .... de tuin levert hem dat allemaal.

Je zou kunnen zeggen dat Paul en ik alles wat we doen en kunnen, te danken hebben aan dat voedsel uit die tuin. Daar draaien we op en daar komt onze energie vandaan.

Nou ja ... dat wil zeggen ... in Paul geval kwam die vandaag ook een beetje van McDonald's.

😊

Modeshow.

De stal is nog steeds niet af.

Elke keer een klein stukje, en dan is er weer wat waardoor ik moet stoppen. Of het materiaal is er niet. Het is namelijk zo dat ik probeer om alles te maken van spullen die hier al liggen. Zoals zo'n paal hierboven. Weet je wat dat is? Dat is een deel van het oude dak, van de paardenstal.

Toen we een nieuw dak kregen bleven een aantal stukken van de draagbalken over. Ik wilde ze bewaren voor kachelhout, maar we waren ze vergeten en ze stonden in een hoekje op de hooizolder te verkommeren.

En nu kon ik van 't weekend niet verder, omdat ik géén tweede paal kon vinden voor het hek. Tot ik dit terugvond! Echt mooie sterke palen zijn het!

De tweede paal komt nét buiten de stal. Zodat ik niet weer met die tegels zit. Gewoon in de grond graven dus. Als de paal in het gat gaat, laat ik wat stenen zakken langs weerszijden. Ter versteviging. Ooit van Jan geleerd.

En dan weer dat gedoe met water en zand en zand en water, enzovoorts. Nou de tweede paal staat ook.

De kippen hebben het afgelopen half jaar een groot deel van de water-werende drempel afgegraven. Die drempel is voor een groot deel opgebouwd uit stal afval, mest enzo, en zit tjokvol met wormen. Dus die kippen graven en graven en ondermijnen die hele drempel.

Dus daar moest ook nog een nieuwe drempel komen. Rondom. Van zand dit keer, en niet van mest. Met een paar stevige palen erin. Nou je ziet het, het einde is nog niet in zicht.

Dan eventjes heel wat anders.

Vanmiddag moest ik naar Zwolle. Lieke gaat een weekje fietsen met vriendinnen, en ik zou mijn fiets naar haar toe brengen naar het station. En toen ik daar toch was bedacht ik me dat mijn daagse goed wel heel hard aan het slijten is. Mijn broeken hebben bijna allemaal lappen. En veel truien en shirts zijn ook zo gaar als wat.

Leuk hoor, shoppen bij de grote kringloper in Zwolle. Want ik heb me voorgenomen om kleding ook zoveel mogelijk tweedehands te kopen. Het is gewoon even een knop omzetten. Dus, géén nieuwste mode en felle kleurtjes uit overvolle rekken in gezellige winkels waar je koffie krijgt.

Maar zoeken en speuren in overvolle rekken met ... tja .... soms wel wat vage spullen ... en soms ook een wat muf geurtje ....  tot ineens ... BINGO!! Een perfect passende Tommy Hilfiger jeans!

Het gaat natuurlijk niet alleen om het geld. Ik wil de middenstand best helpen door hun spullen te kopen. Maar als ik dan denk aan AL die spullen die er al zijn, en die 'over' zijn, en die iedereen weer wegdoet ... waarom dan nieuwe spullen kopen? Dan komt er nóg meer spul in de wereld.

En, eerlijk is eerlijk, het is ook echt leuk, dat speuren. En dan ineens wat vinden! Tussen de meuk is er altijd wel iets net héél leuk! Ik vond vier shirts, alles katoen en deze hieronder zelfs van 100% linnen, en een trui en een spijkerbroek. En was nog geen dertig euro kwijt.

Jurken en rokjes zag ik ook veel, en heel leuk ook, maar die heb ik nog zát. Dat is geen werkkleding dus dat slijt amper. 😊

Bon. Nog even langs de tuin. Waar Brit en ik een deel van het roggeveldje hebben belegd met een laag karton. Dat deel ga ik dit jaar niet meer inzaaien, en dus mag het slapen. Eerst ging er een laag compost op, toen een paar frisse regenbuien, en nu dat karton.

Het probleem met karton is alleen dat het steeds wegwaait. Zelfs al maak je het nat. Het waait ook zó weer droog. Dus ik gooi alles aan stenen en palen erop wat ik over heb.

Dit muurtje wilde ik ook gebruiken maar het wemelde tussen de stenen van de insecten. Dus maar niet.

Wat een rommeltje he? Maar dat is maar tijdelijk. Na een tijdje verweert alles en dan wordt het allemaal groenig en grijzig. En als je na een half jaar dat spul eraf haalt, voorzover het niet vergaan is, heb je prachtig gevoede en werkbare grond. Met amper kweek en ander onkruid.

In de oogstmand vanavond zat onder anderen palmkool blad.

Ik gebruik dat vaak in plaats van boerenkoolblad, omdat het bijna hetzelfde smaakt en veel makkelijk is om schoon te maken en fijn te snijden.

Vanavond belde Wim.

'Mis je ook een kalf?' vroeg hij
'Ehm nee dacht het niet.'
'Nou kijk maar eens door het raam.'

En ja hoor Buurtje was weer over het draad gesprongen. Hóé hoog ik het ook maak, zij komt er overheen. Met gemak. Ik denk dat ik met haar maar springconcoursen ga doen. We winnen alles!

En ik zag ineens hoe mooi de lucht was! Echt prachtig. Nog steeds háást geen strepen. Terwijl iedereen allang weer naar Spanje en weet ik waarheen mag. Maar de mensen blijven misschien toch liever thuis? Om van die mooie Hollandse luchten te genieten?

Oost west thuis best! 😊