Wat éét je, als je in vijf dagen een rondje door Nederland fietst van bijna veertienhonderd kilometer?
En je best dun bent, niet zoveel vet hebt om weg te branden .... hoe eet je dat dan bij? Want het zijn heel wat calorieën die je wegtrapt op een dag. Eigenlijk kán je dat helemaal niet bij eten. Dat krijgt je maag niet weg, zoveel calorieën. Daarvoor moet je van te voren en ook na zo'n tocht met je eten rekening houden.
Paul en Bob waren vijf dagen op stap. Paul fietste van camping naar camping, waar Bob dan met de camper klaarstond en met heerlijke borden eten. En wij, de rest van het gezin, volgden hun op de voet via een app. We konden precies de routes volgen.
De eerste dag door Drenthe, Groningen en Friesland. De tweede dag door Friesland, door de polders, en door Noord-Holland, en zo verder het hele land door. Alle provincies kwamen aan bod. In vijf dagen.
Vandaag kwam Paul thuis. Het laatste stuk was in één ruk van Limburg terug naar Punthorst. Bob kwam hier vanmiddag al de camper terug brengen, en bracht verslag uit. Ja het was allemaal goed gegaan, maar pap had wel veel wind gehad, en veel buien ook.
Die Bob. De hele tijd voor zijn vader gezorgd. Lief hoor.
En nu mocht ik het weer overnemen. Via de app had ik berekend dat Paul rond zevenen thuis zou zijn, dus Brit en ik hadden flink wat groenten meegenomen van de tuin. Aardappels en bieten en worteltjes, en courgettes en uien en tomaten.
Alles kruiden en roosteren. Mayonaise erbij, van de krieleitjes.
Ook had ik twee ronde broden gebakken van eigen tarwe. Géén zuurdesem dit keer want daar doe ik Paul niet zo'n plezier mee. Maar hij is dol op gewoon lekker vers gebakken brood. Met roomboter en een snufje zout.
'Pap kreeg elke avond eerst een bord soep, als hij aankwam,' had Bob gezegd. Nou dat deed ik dus ook maar. Courgette soep vooraf.
Het werd zeven uur en toen half acht, en ja hoor, daar kwam hij aanrijden. Uit Limburg vandaan. Je zou denken die rolt van de fiets af en kan geen pap meer zeggen, maar dat viel mee. Hij had meteen eigenlijk al wel weer praatjes. 😊
En een goeie eetlust. Dat ook.
Wat is een moestuin dan toch fijn. Je kunt maar halen en halen. Ook al heb je een man die af en toe rare bizarre tochten maakt op de fiets, en dan van te voren en achteraf véél voedsel moet hebben, van top-kwaliteit .... de tuin levert hem dat allemaal.
Je zou kunnen zeggen dat Paul en ik alles wat we doen en kunnen, te danken hebben aan dat voedsel uit die tuin. Daar draaien we op en daar komt onze energie vandaan.
Nou ja ... dat wil zeggen ... in Paul geval kwam die vandaag ook een beetje van McDonald's.
😊
.jpeg)
.JPG)
3 reacties:
Amai, hoedje af voor de mannen!
Voor jou ook hoor, Clarien!
En ook McDonalds kan lekker zijn...
Lie(f)s.
Paul boft met een zoon en vrouw die zo goed voor hem zorgen. Een camper lijkt mij ook hartstikke leuk om mee rond te trekken. Met zo,n moestuin heb jullie je eigen groentewinkel aan huis.
.
Ik draag geen pet of hoed en beperk me dus tot ik een diepe buiging voor de beide mannen en in het bijzonder voor Paul. Als amateur vijf dagen achtereen tussen de 200 en 300 km fietsen; zelfs in professionele tourtochten als de Tour-de-France komt dat niet vaak voor.
Wat ik me wel afvraag is hoe hij zijn calorieën binnen krijgt. Met het 'traitionele' eten moet hij dusdanig veel verstouwen dat zijn maag een bodemloze put zal worden. En in een wielershirtje kun je wel het een en ander meenemen aan energierepen, maar ook dat kent zijn grenzen. Het lijkt me dus voor de hand te liggen dat hij ook nog een rugzakje met 'versterkende middelen', om Godfried Bomans even aan te halen, bij zich gehad zal hebben. Wat ik maar zeggen wil; de vette hap van Mc Donalds lijkt me in dit geval best verantwoord. Even terzijde: Nooit gedacht dat over iets van Mc Donalds te zullen zeggen.
Een reactie posten