Huiswerk.

Na de dierenronde vanochtend en de huis-netjes-maken-ronde en de roggepap ... lag er wat huiswerk te wachten.

Ten eerste wilde ik een schema maken voor de Pilateslessen voor het komende jaar. Per maand een onderwerp. In februari zijn dat de gewrichten. Zoals bijvoorbeeld de SI gewrichten. Dat is waar je heiligbeen, onderaan de wervelkolom, vastzit aan het bekken.

Daar hebben veel mensen, vooral vrouwen, problemen mee.

Ook de plek waar het bovenbeen in de heupkom zit, is voor velen een pijnplek. Wat erg jammer is, want dan gaat het lopen moeizaam, en gaat je conditie ook nog es achteruit.

Nou is Pilates zeker géén tovermiddel. Erge pijnklachten los je er echt niet een twee drie mee op. Maar als je nog geen erge klachten hebt, kun je met de oefeningen wel voorkomen dat het erger wordt.

Op tijd beginnen dus.

Wat ik het mooie vind aan Pilates is dat het niet zozeer gaat om zware oefeningen en om hard zweten en spierpijn krijgen enzo ... maar veel meer om lenigheid en beweeglijkheid. Om je spieren te verlengen en te versterken. En om alle gewrichten pijnvrij te houden.

Tot je 100 bent. 😊

Nou, genoeg reclame over Pilates.

En er was nog meer huiswerk. Want ... februari staat voor de deur. We moeten aan het voorzaaien! Maar wat ook alweer?

Even in het teeltplan kijken!

Haha dat teeltplan wat je hier ziet laat wel weer zien dat ik van de digibeten-generatie ben. Helemaal met de hand gemaakt, een paar jaar geleden, in plaats van een snelle Excel.

Het voordeel van helemaal met de hand uitwerken is, dat het ook meteen in je kop zit. Zonder te kijken wist ik al dat de sla moet gezaaid. Maar ik dacht de kool ook? En dat was niet zo. Dat kan nog wachten.

Als beide schema's af zijn, gaan we buiten dus de eerste sla van dit seizoen voorzaaien.

En wat leuk is, is dat beide koeien inmiddels het pad naar de moestuin hadden gevonden. Terwijl ik een emmertje mollenaarde schep, om de sla in te zaaien, komen de dames aan stappen.

'Wat gebeurt daar?'

Koeien zijn erg nieuwsgierig.

Of het kan ook zijn natuurlijk dat ze denken dat ik met hun eten bezig ben. (Ze denken altijd aan eten). En dat is ook wel een beetje zo. Want sla hebben we elk jaar veel te veel, en dan schiet het soms door. En dan ... kan het naar de koeien.

Schone mollenaarde (uit een vers opgeworpen mollenhoop) in en zaaibak, wat plat maken, zaadjes erop, och je weet het inmiddels wel. De aarde is nogal vochtig dus het hoeft niet gesproeid.

Ik neem vijf soorten sla, en dit jaar geen gepriegel met naambordjes. Het maakt me niet zoveel uit. Sla is sla.

Na het zaaien strooi je er wat losse droge aarde over, of wat zand, en dan weer iets aandrukken. Een kap erop, of een glasplaat, en een paar dagen warm en licht weg zetten. Zodra de sla opkomt, moet het koel en licht staan.

Kijk daar zijn zij ook weer. Nee Bella, er is nu nog geen sla.

En vervolgens heb ik nog wat lopen rommelen. Zo'n paar ijspegels aan een goot proberen om mooi op de foto te krijgen, dan ben je zó een kwartier verder. Maar die Ene Geweldige Foto die kreeg ik toch niet te pakken.

Ik druk wel steeds per ongeluk op de selfie knop, hebben jullie dat ook?

.... en wel jammer dat Bella en Bonnie hier nu net niet achter staan! Dat was mooi geweest!

Ook de tuinbonen en de erwten kunnen alvast in de week. Die worden binnenkort ook weer gezaaid.

Eerlijk gezegd weet ik nog niet zeker of er dit jaar erwten en tuinbonen in de moestuin komen. We hebben nog heel veel over van de vorige jaren. Vers, in de vriezer, en gedroogd.

Maar je kunt ze ook als kiemgroenten eten, als het jonge plantjes zijn. Dus zaaien doen we ze wel. Ook meteen een bakje zonnebloemzaden in de voorweek. Voor de Sunflower-Power!

Et voila, op de tafel staan weer de eerste projecten voor het tuinjaar van 2019!

Ideeën ideeën ideeën.

Bella had een goed idee.

Ze stond bij het uiterste puntje van de moestuin, tot waar ze kan komen, en keek verlekkerd naar het andere stuk, waar ze niet kan komen, en waar alweer wat gras groeit.

'Mag ik daarin?' vroeg ze.

'Tuurlijk.' zei ik. Want het was toch mooi weer, en zo'n klusje aan de omheining is net iets voor een zonnige dag in januari.

  

Bella stond er met de neus bovenop. Letterlijk.

'Schiet het al op?' vroeg ze.

Nee dus, het schoot niet op, want het stroomdraad was bijna op. Ik moest echt alle eindjes aan elkaar knopen.

Het is namelijk zo, dat er midden in de moestuin een paar veldjes alweer zijn ingezaaid, en daar mag Bella natuurlijk niet grazen. Dus de omheining moest daar helemaal omheen worden gelegd, als een soort van by-pass.

Daarom duurde het even. Maar nu is het klaar, en daar komt ze aanlopen. Helemaal blij over het pad, naar het groene veld.

Ze was zó blij dat ze het veld op rende, en hopla daar ging het, een salto mortale, een dubbele flikflak, een handstand rad-slag achteruit, een driedubbele salto en toen nog een achterwaartse spiraalvormige zweefduik.

Nou ja. Zoiets. In elk geval maakte ze een sprongetje, met wel vier poten van de grond!

Ik was ook blij, want toen eind van de ochtend de dooi inviel, toen deed het watersysteem van de koeien het weer. Dat scheelt heel wat heen en weer lopen met al dat water.

Een paar uur later lag Bella, met een volgevroten pens, en haar kalfje aan haar zijde, heerlijk in de zon te herkauwen. He-le-maal tevreden.

Of ze nu écht drachtig is? Iemand vroeg dat gisteren, en eerlijk, ik weet het niet. Ze heeft wel een dikke buik maar ja die had ze aldoor al wel. Het is afwachten dus, tot de veearts misschien een keertje moet komen kijken.

Zelf ging ik vanmiddag met Brit naar het weiland van Wim. Om daar de bulten mest uit te werken over het weiland heen. Zodat we daar hopelijk komende zomer wat hooi vanaf kunnen halen.

En er was nóg iets om blij over te zijn .... want gisteravond hebben we met een groepje vrijwilligers van de natuurvereniging een avondje zitten brainstormen, over hoe we die zaterdagse inloop tot een succes kunnen maken. Want het is nogal wat ......

...... hoe krijg je mensen uit hun huis op zaterdagochtend en de natuur in?? Kinderen ook mee??

'Heeft er iemand ideeën?'

Nou en of!!!

 

Het regende ideeën!!

Iedereen die aanwezig was nam een stapeltje papiertjes en hopla daar ging het hoor. Héél veel leuke ideeën voor wat we allemaal kunnen doen. Zoals de pers uitnodigen! Tuurlijk! En een stiltewandeling, en een Tamme-Kastanjes-poffen-wandeling, en de boswachters een keer mee vragen.

Een marktje organiseren, uitnodigingen ophangen op de campings in de buurt, in de zomer, knutsel en klus-dagen. Een mieren wandeling, langs al die mierennesten, met een mieren-kenner. Echt leuk bedacht, het is mijn favoriete dier! 

Wel dertig ideeën waren er!

Ik laat ze nog even op tafel liggen. Heel inspirerend!

Verse bouillon recept.

Het is dood- en doodsimpel. Ik heb het al meerdere malen gepost hier en zal het nog vaak doen, omdat het zo'n unieke, goedkope, gezonde en duurzame manier is om smaak te geven aan ál je eten.

Het scheelt zoveel pakjes en zakjes met smaakversterkers, deze verse bouillon!

Om te beginnen, neem een kilo sterk smakende groentes. Bijvoorbeeld één deel prei, één deel ui, één deel peen, één deel kool (ik nam de laatste meiraapjes), en één deel selderijknol. Voeg zo je wilt een of twee knoflookbollen toe. Nu heb je al een geweldige basis.

Dat maak je allemaal schoon, en maal het fijn in de keukenmachine. Vervolgens neem je al je favoriete gedroogde keukenkruiden, van alles een flinke eetlepel, of naar smaak (beetje gokken!) en maal dat ook fijn, bijvoorbeeld in een koffiemalertje. Voeg toe aan de groenten.

Laat de machine draaien en voeg het zout toe. Ik nam voor 1200 gram groenten dit keer 1000 gram zout. Dus iets minder zout dan groenten.

Waarom zoveel zout? Het is wel bouillon he? Een bouillonblokje bestaat ook voornamelijk uit zout. Zout is nou eenmaal de allerbeste smaakmaker. Verder heb je het zout ook nodig om de mix lang te kunnen bewaren.

Minder zout kan je gerust proberen, maar hoe lang het dan houdbaar is kan ik niet zeggen. En misschien gaat het fermenteren. Wat op zich niet zo erg is overigens. Dat kan je nog steeds eten.

Nou, zout erbij, prrrrrrrt ...... en klaar. Je hebt nu ruim twee kilo van een smaakmaker die z'n weerga niet kent! En vers ook nog!

Even testen?

Half theelepeltje in een glas kokend water, en klaar ...... is je opkikker! 😊😋

Schep de bouillon in schone potten, en je kunt het minstens een half jaar in de koelkast bewaren. Waarschijnlijk langer. Als je twijfelt, over bacteriën enzo, doe dan een deel eerst in de vriezer.

Bij mij gaat het overal doorheen. Ik gebruik niks anders. Zelfs door brooddeeg dus. Maar ook door kruidenboter, soep en saus en pasta's en rijst, over popcorn, en alles wat een beetje zout nodig heeft.

Je hebt nu zout-plus!

 

Haha en daar heb je weer zo'n theedoek, onder mijn lunch.

Ditmaal géén kringloop exemplaar, maar we kregen hem kado van Linda, en er zit een verhaal bij. De stof is gemaakt in India, op ambachtelijke wijze, en het is een fairtrade produkt. Door de verkoop van deze artikelen hebben de werknemers en hun families een fair inkomen.

Klikklik.

Tijdens de soep zat ik mijn 'vakbladen' door te lezen. Onder anderen het blad 'Boerderij' dat ik steeds van overbuurman krijg. Het is een doorgeefblad, dus ik heb één week de tijd om het te lezen.

In mijn geval heel goed, anders komen die dingen op de stapel 'nog lezen' oftewel de stapel 'nooit'.

En nu wordt het een beetje technisch. Dusse .. scrollen mag. 😊 Ben niet beledigd.

Ik ben me hard aan het verdiepen in veevoer. Hoe kun je op kleine veldjes van 100 m2 genoeg kilo's groenten en granen telen om twee koeien in leven te houden in de winter? En dertig kippen. Nou? Er is niks over te vinden. Over kleinschalig zelf je vee voeren.

Dus ik lees zo'n blad, waar adviezen in staan over bijvoorbeeld voedermais telen, en vertaal dat dan naar mijn kleine akkertjes en kleine veestapeltje.

Wat mij opvalt?

Dat het in alle vakbladen, ook de niet-biologische, steeds meer gaat over natuurlijk en duurzaam boeren. Omdat daar toch wel veel voordelen aan zitten! Zoals, een gezonde bodem, die met veel compost is verrijkt, kan bijvoorbeeld veel beter tegen droogte. Houdt meer vocht vast. En bij nat weer laat die bodem juist beter vocht door. Winwin.

(Haha wisten wij allang natuurlijk.)

Er zijn nog meer goeie ontwikkelingen. Koeien komen steeds vaker buiten.

Nou. Ik wist lang niet alles hoor. Ik leer er veel van, wat we ook echt allemaal kunnen toepassen dit jaar.

Wat die droogte betreft, en je daar als boer goed op voorbereiden ..... tja je zou het niet zeggen als je de stuw in de Beentjesgraven ziet.

Die dondert vele vele kubieke meters aan water over de rand, elke seconde. Wát een water! En dat gaat zo al de hele winter door.

Maar toch is het nog steeds veel te droog in de bodem. We moeten echt zuinig zijn op dat kostbare  water.

Wel heel mooi om te zien dat er op alle fronten hard over wordt nagedacht! 💧💧💧