Huiswerk.

Na de dierenronde vanochtend en de huis-netjes-maken-ronde en de roggepap ... lag er wat huiswerk te wachten.

Ten eerste wilde ik een schema maken voor de Pilateslessen voor het komende jaar. Per maand een onderwerp. In februari zijn dat de gewrichten. Zoals bijvoorbeeld de SI gewrichten. Dat is waar je heiligbeen, onderaan de wervelkolom, vastzit aan het bekken.

Daar hebben veel mensen, vooral vrouwen, problemen mee.

Ook de plek waar het bovenbeen in de heupkom zit, is voor velen een pijnplek. Wat erg jammer is, want dan gaat het lopen moeizaam, en gaat je conditie ook nog es achteruit.

Nou is Pilates zeker géén tovermiddel. Erge pijnklachten los je er echt niet een twee drie mee op. Maar als je nog geen erge klachten hebt, kun je met de oefeningen wel voorkomen dat het erger wordt.

Op tijd beginnen dus.

Wat ik het mooie vind aan Pilates is dat het niet zozeer gaat om zware oefeningen en om hard zweten en spierpijn krijgen enzo ... maar veel meer om lenigheid en beweeglijkheid. Om je spieren te verlengen en te versterken. En om alle gewrichten pijnvrij te houden.

Tot je 100 bent. 😊

Nou, genoeg reclame over Pilates.

En er was nog meer huiswerk. Want ... februari staat voor de deur. We moeten aan het voorzaaien! Maar wat ook alweer?

Even in het teeltplan kijken!

Haha dat teeltplan wat je hier ziet laat wel weer zien dat ik van de digibeten-generatie ben. Helemaal met de hand gemaakt, een paar jaar geleden, in plaats van een snelle Excel.

Het voordeel van helemaal met de hand uitwerken is, dat het ook meteen in je kop zit. Zonder te kijken wist ik al dat de sla moet gezaaid. Maar ik dacht de kool ook? En dat was niet zo. Dat kan nog wachten.

Als beide schema's af zijn, gaan we buiten dus de eerste sla van dit seizoen voorzaaien.

En wat leuk is, is dat beide koeien inmiddels het pad naar de moestuin hadden gevonden. Terwijl ik een emmertje mollenaarde schep, om de sla in te zaaien, komen de dames aan stappen.

'Wat gebeurt daar?'

Koeien zijn erg nieuwsgierig.

Of het kan ook zijn natuurlijk dat ze denken dat ik met hun eten bezig ben. (Ze denken altijd aan eten). En dat is ook wel een beetje zo. Want sla hebben we elk jaar veel te veel, en dan schiet het soms door. En dan ... kan het naar de koeien.

Schone mollenaarde (uit een vers opgeworpen mollenhoop) in en zaaibak, wat plat maken, zaadjes erop, och je weet het inmiddels wel. De aarde is nogal vochtig dus het hoeft niet gesproeid.

Ik neem vijf soorten sla, en dit jaar geen gepriegel met naambordjes. Het maakt me niet zoveel uit. Sla is sla.

Na het zaaien strooi je er wat losse droge aarde over, of wat zand, en dan weer iets aandrukken. Een kap erop, of een glasplaat, en een paar dagen warm en licht weg zetten. Zodra de sla opkomt, moet het koel en licht staan.

Kijk daar zijn zij ook weer. Nee Bella, er is nu nog geen sla.

En vervolgens heb ik nog wat lopen rommelen. Zo'n paar ijspegels aan een goot proberen om mooi op de foto te krijgen, dan ben je zó een kwartier verder. Maar die Ene Geweldige Foto die kreeg ik toch niet te pakken.

Ik druk wel steeds per ongeluk op de selfie knop, hebben jullie dat ook?

.... en wel jammer dat Bella en Bonnie hier nu net niet achter staan! Dat was mooi geweest!

Ook de tuinbonen en de erwten kunnen alvast in de week. Die worden binnenkort ook weer gezaaid.

Eerlijk gezegd weet ik nog niet zeker of er dit jaar erwten en tuinbonen in de moestuin komen. We hebben nog heel veel over van de vorige jaren. Vers, in de vriezer, en gedroogd.

Maar je kunt ze ook als kiemgroenten eten, als het jonge plantjes zijn. Dus zaaien doen we ze wel. Ook meteen een bakje zonnebloemzaden in de voorweek. Voor de Sunflower-Power!

Et voila, op de tafel staan weer de eerste projecten voor het tuinjaar van 2019!